Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 1165/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Krzysztof Ficek

Sędziowie SO Grzegorz Kiepura (spr.)

SR del. Małgorzata Peteja-Żak

Protokolant Natalia Skalik-Paś

przy udziale Marka Dutkowskiego

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2014 r.

sprawy H. M., syna W. i Z.

ur. (...) w W.

oskarżonego z art. 209§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 18 września 2013 r. sygnatura akt IX K 244/11

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Gliwicach do ponownego rozpoznania.

VI Ka 1165/13

UZASADNIENIE

Apelację od wyroku w zakresie rozstrzygnięcia o winie wniósł obrońca oskarżonego. Zarzucił orzeczeniu błąd w ustaleniach faktycznych poprzez bezpodstawne przyjęcie, że oskarżony uporczywie uchylał się od obowiązku alimentacyjnego, a także, że swoim zachowaniem naraził małoletniego S. M. na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych oraz naruszenie zasad procedowania, a to art. 4 kpk, poprzez zbagatelizowanie przyczyn, w wyniku których oskarżony nie płacił alimentów i pominięciu przy ocenie dochodów matki małoletniego, dochodów jej męża. W oparciu o podniesiony zarzut obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego alternatywnie domagając się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Domagał się też przyznania kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Apelacja okazała się zasadna o tyle, że w wyniku jej wniesienia zaskarżony wyrok należało uchylić i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji. Czynu określonego w art. 209 § 1 kk dopuszcza się tylko ta osoba, która mogła wykonać ciążący na niej obowiązek łożenia na utrzymanie osoby najbliższej, ale nie czyni tego, mając ku temu realne możliwości. Sam fakt niewykonywania obowiązku nie jest równoznaczny z uchylaniem się od niego w rozumieniu tego przepisu. W pojęciu „uchyla się” zawarty jest negatywny stosunek psychiczny osoby zobowiązanej do świadczenia, sprawiający, że nie dopełnia ona nałożonego obowiązku, mimo że ma obiektywną możliwość jej wykonania, tzn. nie chce wypełnić obowiązku lub go lekceważy. Tymczasem z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika jedynie to, iż sąd rejonowy przyjął, że w okresie objętym zarzutem oskarżony nie łożył na utrzymanie dziecka, brak natomiast jakichkolwiek ustaleń dotyczących przyczyn takiego stanu rzeczy. Sąd nie dokonał oceny wyjaśnień oskarżonego i nie odniósł się do podawanych przez niego powodów niepłacenia alimentów. Rację należy przyznać skarżącemu, że sąd nie wyjaśnił co przemawiało za tym aby uznać, że oskarżony mimo obiektywnych możliwości swojego obowiązku nie realizował. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że pracował jedynie dorywczo, następnie utracił pracę z powodu choroby. Sąd nie dokonał weryfikacji twierdzeń oskarżonego. Ujawnione mankamenty postępowania dowodowego niewątpliwie miały wpływ na treść orzeczenia powodując konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Ponownie rozpoznając sprawę sąd przeprowadzi postępowanie dowodowe w pełnym zakresie, a zgromadzony materiał dowodowy podda wnikliwej ocenie, zgodnej z dyrektywami określonymi w art. 7 kpk, wyjaśniając podstawę prawną i faktyczną rozstrzygnięcia.

Mając na uwadze przytoczone okoliczności orzeczono jak w wyroku.