Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2014 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania B. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 29 sierpnia 2013 r. znak (...)

w sprawie: B. Z.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych

Oddziałowi w B.

o rentę socjalną

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje wnioskodawczyni B. Z. prawo do stałej renty socjalnej od dnia 1 lipca 2013 r.,

II stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VIU 2869/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 sierpnia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej B. Z. od dnia 1 lipca 2013 roku prawa do dalszej renty socjalnej, ponieważ orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS ubezpieczona nie została uznana za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od tej decyzji złożyła ubezpieczona nie zgadzając się z opinią Komisji Lekarskiej ZUS. Ubezpieczona twierdziła , iż występujące u niej liczne schorzenia uniemożliwiają jej podjęcie zatrudnienia i utrudniają normalne funkcjonowanie, nadto stan jej zdrowia uległ pogorszeniu. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona B. Z. do dnia 30 czerwca 2013 roku uprawniona była do renty socjalnej, w dniu 17 maja 2013 roku ubezpieczona złożyła w pozwanym organie rentowym wniosek o ustalenie uprawnień do renty socjalnej na dalszy okres, dołączając do wniosku zaświadczenie o stanie zdrowia i dokumenty leczenia.

W efekcie została poddana badaniom przez lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS, którzy w wydanych orzeczeniach nie uznali ubezpieczonej za osobę całkowicie niezdolną do wykonywania zatrudnienia.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania ustaleń dokonanych przez organ rentowy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych psychiatry i psychologa.

W opinii z dnia 10 grudnia 2013 roku biegli lekarze sądowi stwierdzili ,że u ubezpieczonej dominują objawy negatywne schizofrenii: stępienie afektu, wycofanie emocjonalne, brak nawiązywania i utrzymywania kontaktu z otoczeniem, postawy autystyczne, badana ujawnia zaburzenia depresyjne nastroju. Deficyty intelektualne występujące u badanej od dzieciństwa pod postacią upośledzenia umysłowego lekkiego w znacznym stopniu utrudniają adaptację do wymagań otoczenia oraz funkcjonowanie w rolach społecznych i zawodowych. Zdaniem biegłych, ubezpieczona jest nadal całkowicie niezdolna do wykonywania zatrudnienia z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed 18 rokiem życia, niezdolność ma charakter trwały, w okresie od poprzedniego badania ubezpieczonej stan jej zdrowia uległ pogorzeniu, ubezpieczona była hospitalizowana psychiatrycznie. Biegli nie podzielili orzeczenia lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS i dodatkowo podali ,że podstawą stwierdzenia całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonej były szersze dowody, niż te którymi dysponował organ rentowy w postępowaniu administracyjnym , także dokumentacja medyczna złożona po wydaniu zaskarżonej decyzji.

(dowód: opinia biegłych sądowych k 16-17 akt sądowych)

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, organ rentowy zgłosił do niej zastrzeżenia , w których wskazał, iż ocena Komisji Lekarskiej ZUS opiera się na ocenie specjalisty psychiatry i jest merytorycznie uzasadniona, gdyż ówczesny stan psychiczny był stabilny, występowała remisja objawów psychiatrycznych, co potwierdziło bezpośrednie badanie oraz zapis dokumentacji leczenia. Pogorszenie stwierdzone obecnie stanowi zatem nową okoliczność, wobec czego pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi rentowemu.

Sąd podzielił stanowisko biegłych sądowych zaprezentowane w wydanej opinii biegłych. Biegli wydający przedmiotową opinię są bowiem doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadają schorzeniom powódki. Opinię wydali po zapoznaniu się z dokumentami leczenia i po przeprowadzeniu badań ubezpieczonej. Stanowisko swoje fachowo i logicznie uzasadnili. Sąd nie podziela stanowiska organu rentowego o konieczności zastosowania w rozpoznawanej sprawie art. 477(14) §4 kpc. , zgodnie z którym w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika ZUS lub orzeczenie komisji lekarskiej ZUS i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka, co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W takim wypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Sąd nie uwzględnił powyższego wniosku albowiem fakt leczenia szpitalnego nie stanowił nowej okoliczności , o jakiej mowa w art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. i nie wniósł do sprawy żadnych nowych okoliczności dotyczących stanu zdrowia ubezpieczonej, a potwierdził występowanie u ubezpieczonej jedynie schorzeń, z powodu których leczy się ona już od 2001 roku.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268 z późn. zm.), renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18 roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25 roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Osobie , która spełnia powyższe warunki , przysługuje renta socjalna stała – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała ( art. 4 ust.2 pkt 1 powyższej ustawy ) W świetle powyższego należy stwierdzić, że zostały spełnione wszystkie wymagane przesłanki do przyznania ubezpieczonej renty socjalnej, bowiem stan zdrowia ubezpieczonej czyni ją nadal ,trwale osobą całkowicie niezdolną do pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

W punkcie II wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Zdaniem Sądu Okręgowego w okolicznościach przedmiotowej sprawy wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, bowiem dowody zaprezentowane w trakcie postępowania sądowego jedynie potwierdzały schorzenia ubezpieczonej , które czynią ją całkowicie niezdolną do pracy. Podkreślić w tym miejscu należy , że w treści opinii lekarskiej z dnia 27.08.2013 r. poprzedzającej wydanie zaskarżonej decyzji członkowie Komisj Lekarskiej ZUS wiedzieli o hospitalizacji ubezpieczonej z przyczyn psychiatrycznych ( zespół depresyjny z powodu schizofreni ) w okresie od 17.07.2013r. do 02.08.2013r., dysponując kartą informacyjną leczenia szpitalnego. Dokumentacja medyczna , którą złożyła ubezpieczona w postępowaniu sądowym ( karta 13 akt spr. ) znajdowała się już w dokumentacji zebranej przez organ rentowy. Oznacza to, że przyczyną, dla której ubezpieczona uzyskała prawo do żądanego świadczenia dopiero w następstwie postępowania sądowego nie były dowody, do których organ rentowy nie mógłby się wcześniej ustosunkować , a jedynie sama odmienna ocena stanu jej zdrowia dokonana przez biegłych sądowych, wobec czego wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności pozwanego organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

SSO Janusz Madej