Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Złotoryi III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Tomasz Popiel

Protokolant : Bartosz Główczyński

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2014 roku w Złotoryi na rozprawie sprawy

z powództwa H. M. działającej w imieniu małoletniej M. M. oraz z powództwa J. M.

przeciwko A. M.

o alimenty

I. zasądza alimenty od pozwanego A. M. na rzecz małoletniej powódki M. M. w kwocie po 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniej powódki H. M. z góry do 12 – go dnia każdego kolejnego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 18 września 2013 roku,

II. zasądza alimenty od pozwanego A. M. na rzecz powódki J. M. w kwocie po 400 (czterysta) złotych miesięcznie, płatne do rąk powódki J. M. z góry do 12 – go dnia każdego kolejnego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 18 września 2013 roku,

III. dalej idące powództwo oddala,

IV. koszty procesu między stronami wzajemnie znosi,

V. nakazuje pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Złotoryi) kwotę 450 złotych tytułem kosztów sądowych i 12 złotych za klauzulę wykonalności,

VI. wyrokowi w punkcie I i II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 18 września 2013 r. przedstawicielka ustawowa H. M. wniosła o zasądzenie od pozwanego A. M. alimentów na rzecz małoletnich powódek J. M. i M. M. w kwotach po 600 złotych na rzecz każdej z nich.

W uzasadnieniu pozwu podała, iż pozwany jest ojcem małoletnich powódek. W sierpniu 2013 r. H. M. wraz z dziećmi wyprowadziła się od pozwanego i zamieszkała u rodziny. Pozwany zaprzestał natomiast wypełniać swoje obowiązki rodzicielskie i łożyć na utrzymanie córek. M. M. jest uczennicą II klasy Gimnazjum, a J. M. uczęszcza do klasy maturalnej w Liceum Ogólnokształcącym.

Pozwany A. M. uznał powództwo do kwoty po 250 złotych miesięcznie na rzecz każdej z małoletnich powódek. W odpowiedzi na pozew podał, że powództwo co do zasady jest słuszne, lecz z uwagi na swoje możliwości majątkowe i zarobkowe jest w stanie łożyć jedynie powyższe kwoty na utrzymanie córek. Twierdził, iż zatrudniony jest jako kopacz przy robotach melioracyjnych do 30 listopada 2013 r. i zarabia 1.300 złotych miesięcznie. Z zawartej umowy dzierżawy gospodarstwa rolnego uzyskuje dodatkowy dochód w wysokości 1.900 rocznie. Ponadto, zdaniem pozwanego okoliczności wskazane w pozwie nie przemawiają za uznaniem, że żądane kwoty są adekwatne do usprawiedliwionych potrzeb powódek. Podał, iż rodzice winni w równym stopniu pokrywać niezbędne wydatki dzieci stron.

W trakcie rozprawy dorosła już powódka J. M. podtrzymała żądanie pozwu w zakresie alimentów na swoją rzecz.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu (...) roku w Z. urodziła się J. M., a w dniu (...) r. w Z. urodziła się M. M.. Rodzicami dzieci są H. M. i A. M., którzy zawarli związek małżeński 21 sierpnia 1993 r.

Dowód :

- odpisy skrócone aktów urodzenia oraz odpis skrócony aktu małżeństwa k. 5

W sierpniu 2013 r. H. M. wyprowadziła się od pozwanego A. M. i wraz z córkami zamieszkała u rodziny. Obecnie pozostaje z pozwanym w separacji faktycznej.

H. M. pracuje jako kasjer – sprzedawca i zarabia około 1.300 złotych netto miesięcznie. Jest to jej jedyny dochód. Obecnie zamieszkuje z córkami w użyczonym przez koleżankę mieszkaniu. Ponosi jedynie koszty utrzymania mieszkania. Płaci czynsz w kwocie 350 złotych miesięcznie, opłatę za energię elektryczną w kwocie 200 złotych miesięcznie, opłatę za gaz w wysokości 30 złotych miesięcznie, opłatę za wodę w wysokości 50 złotych miesięcznie, opłatę za wywóz nieczystości w kwocie 30 złotych oraz koszty zakupu opału w wysokości 300 złotych miesięcznie w sezonie grzewczym.

M. M. jest uczennicą II klasy Gimnazjum w C.. Jest zdrowa. Na zakup wyżywienia dla córki jej matka wydaje około 300 złotych miesięcznie, na zakup odzieży około 200 złotych miesięcznie, a na środki czystości i kosmetyki około 100 złotych miesięcznie. We wrześniu 2013 r. wyprawka do szkoły wraz z książkami dla małoletniej kosztowała 300 – 400 złotych.

J. M. uczy się w klasie maturalnej Liceum Ogólnokształcącego w C.. Jest zdrowa. Zamierza studiować dziennie weterynarię na Uniwersytecie Przyrodniczym we W.. W grudniu 2013 r. pracowała w ramach umowy zlecenia przy inwentaryzacji sklepu i zarobiła 70 złotych. Na zakup wyżywienia powódka wydaje około 300 złotych miesięcznie, na zakup odzieży około 250 złotych miesięcznie, na środki czystości i kosmetyki około 150 złotych miesięcznie. Pomoce naukowe kosztują powódkę 50 złotych miesięcznie. Wyprawka do szkoły i podręczniki kosztowały powódkę w tym roku szkolnym 400 złotych.

Dowód :

- zaświadczenie o zarobkach k. 6, 153, 195

- przesłuchanie powódek k. 196 -197

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 28 listopada 2013 roku w sprawie III RC 268/13 zasądzono od pozwanego A. M. alimenty w kwocie po 400 złotych miesięcznie na rzecz dorosłej córki pozwanego E. M..

- okoliczność znana tut. Sądowi z urzędu

Pozwany A. M. ma 43 lata. Z zawodu jest technikiem rolnikiem. Mieszka we własnym domu wraz ze swoją matką, która przekazuje pozwanemu kwotę 300- 400 złotych miesięcznie na koszty utrzymania mieszkania. Opłata za wodę wynosi pozwanego 50 złotych miesięcznie. Za energię elektryczną pozwany płaci 300 złotych miesięcznie, lecz nie wie dlaczego rachunki opiewają na tak wysoką kwotę. Opłaty za gaz wynoszą 50 złotych miesięcznie. Pozwany nie korzysta z centralnego ogrzewania.

Do 20 grudnia 2013 r. A. M. pracował jako kopacz przy pracach melioracyjnych i zarabiał 1.200 złotych netto miesięcznie. Obecnie szuka zatrudnienia, lecz nie zarejestrował się jako osoba bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy. Jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 4,10 ha. Całość gruntów ornych dzierżawi sąsiadowi R. P.. W 2013 r. pozwany otrzymał z tytułu powyższej umowy 1.900 złotych. W styczniu 2014 r. A. M. sprzedał R. P. 1 ha ziemi za kwotę 35.000 złotych. Połowę otrzymanej kwoty pozwany przekazał za spłatę zobowiązań finansowych. Obecnie nie posiada żadnych długów. Pozwany jest zdrowy i może pracować. W przeszłości pracował jako papiernik, palacz, kierowca oraz przedstawiciel handlowy.

Dowód ;

- umowa dzierżawy k. 100

- umowa o pracę k. 99

- świadectwo pracy k. 150-151

- umowa sprzedaży. 173-178

- zeznania świadka R. P. k. 196

- przesłuchanie pozwanego k. 197

Sąd zważył co następuje:

Powództwo co do zasady jest słuszne.

Zgodnie z art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego ( art. 135 § 1 kro).

W świetle powyższych przepisów pozwany A. M. jest zobowiązany do łożenia alimentów na rzecz powódek. Pozwany nie kwestionował swojego obowiązku alimentacyjnego, lecz nie zgadzał się jedynie z wysokością żądanych alimentów.

Zdaniem Sądu, alimenty ustalone na kwotę 400 złotych miesięcznie na rzecz J. M. oraz na kwotę 350 złotych na rzecz małoletniej M. M. odpowiadają usprawiedliwionym potrzebom uprawnionych i leżą w możliwościach zarobkowych i majątkowych pozwanego.

Powódka J. M. uczy się w klasie maturalnej. Jej miesięczne potrzeby, ustalone przede wszystkim w oparciu o treść jej zeznań, wynoszą około 700-800 złotych miesięcznie. Do tej kwoty należy dodać również udział powódki w kosztach utrzymania mieszkania, w którym zamieszkuje wraz z matką, wynoszący około 220 złotych miesięcznie, a w sezonie grzewczym 330 złotych. Zatem, alimenty w kwocie 400 złotych miesięcznie stanowią – zdaniem Sądu – niezbędny udział pozwanego w kosztach utrzymania córki.

Małoletnia M. M. jest uczennicą II klasy Gimnazjum. Jej miesięczne potrzeby, ustalone przede wszystkim w oparciu o treść zeznań H. M., wynoszą około 600-700 złotych miesięcznie. Do tej kwoty należy dodać także udział małoletniej w kosztach utrzymania mieszkania, w którym zamieszkuje wraz z matką, wynoszący około 220 złotych miesięcznie, a w sezonie grzewczym 330 złotych. Alimenty w kwocie 350 złotych powinny zabezpieczyć małoletniej realizację niezbędnych potrzeb.

Wskazane przez powódki miesięczne potrzeby oraz ich wysokość odpowiadają przeciętnym potrzebom uprawionych do alimentacji i dlatego Sąd przyjął je za podstawę swoich ustaleń w tym zakresie.

Zasądzone alimenty leżą także – zdaniem Sądu – w możliwościach zarobkowych i majątkowych pozwanego A. M.. Co prawda, w trakcie trwania niniejszego procesu, wygasła pozwanemu umowa o pracę, to jednak - w ocenie Sądu – nie w pełni wykorzystuje on swoje możliwości zarobkowe. Pozwany mimo, iż jak twierdzi poszukuje nowego zatrudnienia, nie zarejestrował się w Urzędzie Pracy, a więc instytucji powołanej do pomocy w uzyskaniu zatrudnienia. A. M. posiadając doświadczenie pracy w licznych zawodach nie powinien mieć większych problemów w znalezieniu nowej pracy i uzyskaniu dochodu pozwalającego na łożenie alimentów ustalonych w orzeczeniu.

Zdaniem Sądu, umowa dzierżawy zawarta przez pozwanego z R. P. nie jest korzystna dla niego pod względem finansowym. Czynsz dzierżawny wynoszący w 2013 r., a odpowiadający ustalonemu przelicznikowi, 1.900 złotych za cały rok, nie jest adekwatny do powierzchni użytkowej dzierżawionego gruntu. W umowie zawarto natomiast możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy przez jedną ze stron za wypowiedzeniem. Urealnienie uzyskiwanego dochodu z tego tytułu pozwoli pozwanemu łożenie zasądzonych alimentów bez znacznego uszczerbku utrzymania siebie. Kwotę uzyskaną z dzierżawy gospodarstwa mógłby pozwany przeznaczyć na pokrycie kosztów swojego utrzymania, a z uzyskiwanego wynagrodzenia łożyć zasądzone alimenty.

Sąd nie mógł uwzględnić powództwa w całości, gdyż pozwany A. M. oprócz powódek J. M. M. ma jeszcze jedną córkę E. M.. Wyrokiem tut. Sądu z dnia 28 listopada 2013 roku w sprawie III RC 268/13 zasądzono od pozwanego alimenty na jej rzecz w kwocie po 400 złotych miesięcznie. Zatem, obecna kwota zobowiązań alimentacyjnych A. M. względem wszystkich swoich dzieci wynosi 1.150 miesięcznie. Przekroczenie tej sumy – zdaniem Sądu – spowodowałoby uszczerbek w utrzymaniu pozwanego. Każde natomiast z dzieci pozwanego ma prawo do równej stopy życiowej.

Artykuł 100 kpc stanowił podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu pomiędzy stronami.

Orzeczenie o kosztach sądowych oparto o treść art. 113 ust 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, a o rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. art. 333 § 1 pkt 1 kpc.