Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lipca 2014r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Beata Kalińska

Protokolant –sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz

w obecności oskarżyciela publ. G. S.

po rozpoznaniu w dniu 13/05/2014r., 16/06/2014r., 29/07/2014r., sprawy

J. J. (1)

s. J. i K. z domu Ż.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że:

w dniu 21.11.2013r., około godz. 09:30 w O. przy ul. (...) parkował pojazdem marki V. o nr rej (...) w strefie obowiązywania znaku „zakaz zatrzymywania się” (B-36), czym wykroczył obowiązywania bezpieczeństwa i porządkowi w komunikacji

- tj. za wykroczenie z art. 92 § 1 kw

ORZEKA

I.  obwinionego J. J. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 92 § 1 kw i za to z mocy art. 92 § 1 kw skazuje go na karę grzywny w wymiarze 300,- (trzysta) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 30,- (trzydzieści) złotych.

Sygn. akt IX W 1230/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniony J. J. (1) l. 42 bez zawodu , nie pracuje , pozostaje na utrzymaniu rodziców . Jest kawalerem , nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu .Był uprzednio karany .

(dane osobopoznawcze k.42, dane o karalności k.9 ,17)

W dniu 21.11.2013r. o godz.9;30 na ul. (...) w O., patrol Straży Miejskiej w składzie (...) podjęli interwencję do nieprawidłowo zaparkowanego pojazdu m-ki V. o nr rej. (...) , który nie zastosowała się do znaku B-36 „ zakaz zatrzymywania się „.Strażnicy sporządzili zdjęcie z miejska zatrzymania pojazdu.( ksero zdjęcia k.39)

Z uwagi na to , że kierowcy nie było w pojeździe pozostawili za przednią wycieraczką zawiadomienie o stawiennictwie do Straży Miejskiej. Po sprawdzeniu w Centralnej Ewidencji (...) i (...) ustalili , że właścicielem pojazdu jest J. J. (3). , który w obecności strażnika miejskiego A. K. oświadczył , że użytkownikiem tego pojazdu jest syn J. J. (1) , któremu zobowiązał się przekazać numer kontaktowy. W dniu 4.03.2014r. na terenie Straży Miejskiej stawił się J. J. (1) oświadczając , że w miejscu gdzie zaparkowała codziennie stoją zaparkowane auta, a strażnicy tylko jego się „czepiają” .

( d. notatka urzędowa k.3,6-7,k. 3v odręczny szkic, zeznania A. B. k.34,zeznania J. G. k.34k.28,schemat oznakowania k.46, ksero zdjęcia k.39).

Obwiniony J. J. (1) na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił , że zaparkował pojazd w tym miejscu uznając , że może się zatrzymać , ponieważ parkowały tam inne pojazdy . Około 2 godziny po zdarzeniu na tę okoliczność wykonał zdjęcia innych pojazdów. Podał , że jechał od strony ul. (...) , potem (...) i zatrzymał się na wysokości wejścia do budynku przy ul. (...). Stwierdził , że nie tam żadnego oznakowania i żadnej kartki za szybą nie widział . Potwierdził, że parkował w miejscu ,jak na zdjęciu sporządzonym przez Straż Miejską .

( d. wyjaśniania obwinionego k.42-42v)

Sąd zważył , co następuje.

Wyjaśnienia obwinionego w zakresie braku oznakowania na ul. (...) znakiem B-36 i obowiązywania go w miejscu gdzie zaparkował pojazd , nie polegają na prawdzie , stanowią próbę uniknięcia przez obwinionego odpowiedzialności. Oznakowanie ul. (...) , od strony ul. (...) tj. z kierunku przyjazdu obwinionego, w tym na wysokości(...), jest nie tylko czytelne ale i obowiązujące w miejscu zatrzymania pojazdu obwinionego Obowiązuje tam zakaz zatrzymywania się ,zgodnie z oznakowaniem B-36. Naruszenia przez obwinionego zakazu zatrzymywania się nie budzą wątpliwości . Sąd nie podzielił argumentacji obwinionego , która stanowi ,że skoro inne pojazdy według obwinionego tam parkują to jest również uprawniony do zatrzymywania pojazdu w tym miejscu. Taki tok rozumowania ,aczkolwiek dozwolony dla obwinionego , nie ma żadnego usprawiedliwienia dla bezwzględnie obowiązującego oznakowania pionowego.

Fakt naruszenia zakazu zatrzymywania się przez obwinionego ,potwierdzili w swoich zeznaniach Strażnicy miejscy: A. B. i J. G. , dokumentując na zdjęciu miejsce parkowania pojazdu m-ki V. o nr rej. (...). Zeznania przesłuchanych w sprawie strażników miejskich są logiczne i wzajemnie się uzupełniają, tworząc komplementarną całość.

Z ich relacji wynika , że oznakowanie było czytelne . Zakaz zatrzymywania się jest ustawiony od ul. (...) i dotyczy zarówno jezdni ,jak i chodnika ul. (...) i obowiązywała obwinionego . Nieco dalej jest ustawiony znak , który odwołuje ten zakaz.

Reasumując , zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w pełni potwierdza

zawinienie obwinionego w zakresie popełnienia zarzucanego mu wykroczenia z

art. 92§1kw .Przedmiotem ochrony z art. 92§1kw jest bezpieczeństwo i porządek ruchudrogowego. System znaków i sygnałów drogowych ma za zadanie porządkowanie ruchu i gwarantowanie jego bezpieczeństwa. Słusznie wskazuje się, że niestosowanie się do znaków, sygnałów lub poleceń zakłóca porządek ruchu i stanowi groźbę dla jego bezpieczeństwa (A. Gubiński (w:) T. Grzegorczyk, A. Gubiński, Prawo wykroczeń..., s. 218).

Oczywistym jest zatem , że system znaków , sygnałów drogowych stanowi

podstawę bezpieczeństwa ruchu , dlatego powinien być bezwzględnie

przestrzegany i chroniony.

W tych okolicznościach , twierdzenia obwinionego , że strażnicy tylko do niego się „ czepiają” , bo akurat ten pojazd poddali kontroli ,nie ma znaczenia dla oceny prawnej jego zachowania. Sąd przyjął, że przestawione dowody pozwalają na jednoznaczne uznanie, że obwiniony swoim zachowaniem naruszył normę i wypełnił przesłanki odpowiedzialności wynikające z przepisu art. 92 § 1 kw.

Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd miał na względzie uprzednią karalność obwinionego ,szkodliwość społeczną czynu obwinionego , lekceważenie obowiązujących przepisów , w tym czytelnego i obowiązującego wszystkich użytkowników drogi i chodnika oznakowania, bez względu na motywy, zwłaszcza w świetle wysokiej, świadomości prawnej obwinionego.

Sąd nie dopatrzył się w postawie obwinionego szczególnych okoliczności łagodzących. W tych warunkach Sąd skazał obwinionego na karę grzywny w kwocie 300złotych i uznał , że sytuacja materialna i rodzinna obwinionego , który jest kawalerem i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu ,pozwala na obciążenie go kosztami postępowania i opłatą , ponieważ ma realne możliwości podjęcia zatrudnienia. Orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia obwinionego i odpowiada wymogom kary w zakresie prewencyjno-wychowawczego oddziaływania.