Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 grudnia 2013r. w Suwałkach

sprawy L. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem L. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 21 sierpnia 2013 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje L. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 lipca 2013r. do dnia 30 listopada 2014r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21.08.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w O., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440) odmówił L. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy,
z uwagi na brak niezdolności do pracy.

W odwołaniu L. S. domagał się zmiany decyzji i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Decyzję ocenił jako krzywdzącą. Wskazał na zły stan zdrowia, który uniemożliwia mu wykonywanie pracy kierowcy, ponadto powoduje utrudnienia w poruszaniu się i wymaga dalszego leczenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

L. S. (ur. (...)) w dniu 15.03.2013r. wystąpił
z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Wnioskodawca udowodnił 31 lat 11 miesięcy 28 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Natomiast ostatni tytuł ubezpieczeniowy wnioskodawcy ustał w 30.04.2012r. i był związany z zatrudnieniem w (...) w O..

Lekarz orzecznik nie stwierdził u odwołującego niezdolności do pracy. Komisja lekarska, rozpoznająca sprzeciw wnioskodawcy, podobnie jak lekarz orzecznik, uznała go za zdolnego do pracy.

Sąd poczynił ustalenia, co do aktualnego stanu zdrowia wnioskodawcy, dopuszczając na tę okoliczność dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych odpowiednich specjalności, mając na uwadze rodzaj rozpoznanych u niego schorzeń. Biegli lekarze sądowi zostali zobowiązani do wypowiedzenia się czy wnioskodawca jest niezdolny do pracy, jeżeli tak, jakiego rodzaju jest to niezdolność (częściowa – całkowita), czy jest to niezdolność stała czy okresowa, a także od kiedy istnieje i jaki jest przewidywany okres jej trwania. Przy sporządzaniu opinii biegli uwzględnili zgromadzoną w sprawie dokumentację medyczną oraz przeprowadzili badanie odwołującego.

Biegli lekarze sądowi z zakresu kardiologii, diabetologii i chirurgii rozpoznali
u odwołującego schorzenia diabetologiczne z powikłaniami, kardiologiczne
i chirurgiczne. Zaopiniowali, iż czynią one wnioskodawcę częściowo niezdolnym do pracy od lipca 2013r. do listopada 2014r. Od trzech lat odwołujący jest leczony
z powodu schorzenia diabetologicznego, które przebiega z powikłaniami. Stwierdzone utarły przytomności nie zostały zdiagnozowane i prawdopodobnie stawią powikłanie schorzenia diabetologicznego. Zdiagnozowane schorzenia kardiologiczne i chirurgiczne powodują, iż nie może wykonywać pracy kierowcy.

Sąd zważył, co następuje:

Jak stanowi art. 57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440) renta
z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: 1) jest niezdolny do pracy; 2) ma wymagany okres składkowy
i nieskładkowy; 3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego (art. 57 ust. 1 pkt 2), uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy
i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat. Okres ten powinien przypadać
w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Kwestię niezdolności do pracy reguluje art. 12 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS, zgodnie z którym niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (ust.1). Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2) zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3).

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowań, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia
i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W zakresie niezdolności do pracy Sąd uwzględnił konkluzje opinii biegłych lekarzy sądowych opiniujących w sprawię, którzy uznali odwołującego za nadal częściowo niezdolnego do pracy. Sąd podzieli wnioski biegłych i w całości uwzględnił je przy rozstrzyganiu w sprawie. Opinia biegłych lekarzy sądowych została sporządzona fachowo, w oparciu o aktualną wiedzę, przedstawione w nich wnioski poparte są odpowiednimi argumentami. Specyfika schorzenia diabetologicznego wymaga ustabilizowania i kontynuowania leczenia. Biegli wskazali choćby na wystąpienie powikłań o podłożu diabetologicznym, które zostały zdiagnozowane przez opiniujący zespół i oceniona pod względem wpływu na zdolność do pracy. Biegli nie ograniczali się w tym zakresie do przytoczenia informacji od lekarza prowadzącego, którą zawarł na zaświadczeniu o stanie zdrowia („wyrównanie cukrzycy dość dobre”), a która dla organu rentowego stanowiła arbitralną ocenę stanu zdrowia wnioskodawcy. Biegli również wskazali na wystąpienie utrat przytomności, które stanowią istotny czynnik przy orzekaniu o niezdolności do pracy, tym bardziej, przyczyny ich występowania nie zostały dotychczas zdiagnozowane.

Konkludując, biegli wyjaśnili, dlaczego rozpoznane schorzenia czynią odwołującego częściowo niezdolnym do pracy i dlatego Sąd oddalił wniosek o powołanie nowego zespołu biegłych, uznając posiadaną opinię za kompletną. Odmienne stanowisko oznaczałoby, iż należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, aby upewnić się, czy niektórzy z nich nie byliby zdania takiego samego jak strona. Nadto wskazać należy, że Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego co do stanu zdrowia wnioskodawcy, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego, niż wyrażone w opinii biegłych.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 kpc orzeczono, jak w sentencji.

mt