Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy przyznał biegłemu sądowemu G. M. wynagrodzenie za sporządzenie opinii pisemnej w sprawie z powództwa T. P. przeciwko Towarzystwu (...) w W. o zapłatę, sygn. akt I C 3655/12, w kwocie 2.289,87 zł.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że uwzględniając zakres przedmiotowej opinii i nakład pracy biegłego, przyznane wynagrodzenie nie jest zbyt wygórowane i zgodne z obowiązującymi stawkami.

Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł pozwany i domagał się jego zmiany.

Rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego, tj.:

1.  art. 288 k.p.c. poprzez przyznanie biegłemu wynagrodzenia w kwocie 2.289,87 zł pomimo, iż wymagane kwalifikacje, potrzebny do wydania opinii czas i nakład pracy oraz wysokość wydatków niezbędnych do wykonania czynności nie uzasadniają wynagrodzenia tej wysokości,

2.  357 § 2 k.p.c. poprzez nieuzasadnienie przez Sąd, czy opinia została sporządzona w granicach tezy dowodowej oraz poprzez brak weryfikacji przez Sąd zasadność czynności podjętych przez biegłego w związku z opracowaniem opinii, czas niezbędny do ich dokonania, a także przyjętej przez biegłego stawki wynagrodzenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

zażalenie nie jest zasadne.

Postanowienie Sądu Rejonowego, pomimo lakonicznego uzasadnienia, odpowiada prawu.

Sąd pierwszej instancji słusznie przyjął, że wynagrodzenie wynikające z rachunku przedstawionego przez biegłego jest adekwatne do wykonanej przez niego pracy i mieści się w granicach określonych przez przepisy prawa, na których oparto orzeczenie. Stawka wynagrodzenia wynosiła w tym przypadku 1,81% kwoty bazowej, tj. 31,97 zł, co zresztą wynika wprost z rachunku biegłego ( vide: k. 174 akt oraz rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym, Dz. U. z 2013 r., poz. 518).

Biegły przedstawił szczegółowe zestawienie ilości godzin potrzebnych do dokonania poszczególnych czynności. Analiza wydanej opinii, w ocenie Sądu Rejonowego, pozwalała na uznanie, iż potrzebny był wskazywany przez biegłego nakład pracy w wymiarze 71 godzin. Sąd Okręgowy zasadniczo opinię tę podziela. Zważyć przy tym należy, że Sąd Odwoławczy dokonuje rozstrzygnięcia zażalenia skarżącego w sytuacji, gdy w sprawie zapadł już wyrok, w którym orzeczono o kosztach wynagrodzenia biegłego. Kosztami tymi został obciążony pozwany (tu skarżący) i rozstrzygnięcia tego nie kwestionował, co skutkowało uprawomocnieniem się wyroku z dniem 13 lutego 2014 r.

Wskazać również należy, że skarżący podważając nakład pracy biegłego nie podaje, jaki czas poświęcony na wykonanie opinii byłby czasem właściwym i odpowiadającym badanej problematyce, ograniczając się jedynie do bardzo ogólnych twierdzeń.

Odnosząc się do zarzutu przekroczenia przez biegłego tezy dowodowej, Sąd Okręgowy pragnie zauważyć, że podnoszenie tej okoliczności na etapie postępowania w drugiej instancji jest spóźnione. Podkreślić bowiem należy, że pozwany zarzut taki mógł podnieść już po wezwaniu go przez Sąd Rejonowy do ustosunkowania się do opinii biegłego, czego jednak nie uczynił, co oznaczało, że opinii tej nie kwestionował. Zauważyć przy tym trzeba, że opinia powyższa stała się podstawą wydanego w sprawie wyroku, którego skarżący nie zaskarżył.

W związku z powyższym zażalenie podlegało oddaleniu na podstawie art. art. w 385 k.p.c. w zw. 397 § 2 k.p.c.