Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

E. L. jako przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki M. L. wniosła o zasądzenie od pozwanego R. L. na rzecz małoletniej powódki zaległych alimentów w kwocie po 400 zł miesięcznie za okres od września 2013 roku do kwietnia 2014 roku.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że od września 2013 roku nie mieszka z ojcem dziecka i od tego czasu pozwany nie przekazywał pieniędzy na utrzymanie małoletniej powódki, za wyjątkiem jednorazowej kwoty
w wysokości 300 zł. Matka małoletniej powódki samodzielnie utrzymywała dziecko i w tym celu zmuszona była pożyczać pieniądze od swojej rodziny. Dopiero w marcu 2014 roku odbyła się sprawa rozwodowa, na której zostały zasądzone alimenty na rzecz M. L. w wysokości po 400 zł miesięcznie.

Pozwany R. L. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Pozwany potwierdził, że we wrześniu 2013 roku E. L. wraz ze swoim synem z pierwszego związku (...) oraz małoletnią córką stron M. L. wyprowadziła się z domu, w którym strony wspólnie zamieszkiwały.

W marcu 2014 roku Sąd Okręgowy w Ostrołęce w sprawie I C 1017/13 rozwiązał ich związek małżeński i zobowiązał pozwanego do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniej M. L. w wysokości 400 złotych miesięcznie, poczynając od kwietnia 2014 roku.

Zdaniem pozwanego, sumiennie wywiązuje się on z orzeczonego obowiązku alimentacyjnego wobec córki M. L.. Pomimo faktu, że jest osobą bezrobotną, to podejmuje prace dorywcze, by móc regularnie wpłacać alimenty. Ponadto, co najmniej dwa razy w miesiącu jeździ do P., aby dbać o właściwe relacje z córką i mieć wpływ na jej wychowywanie.

Pozwany wskazał, że matka małoletniej powódki w czasie wyprowadzki zabrała ich wspólne oszczędności w wysokości 15000 zł, samochód marki F. (...), meble, dywany, jak również sprzęt RTV i AGD. Z tego powodu należy stwierdzić, że w okresie od września 2013 roku do kwietnia 2014 roku posiadała, wbrew twierdzeniom zawartym w pozwie, środki pieniężne na zaspokojenie potrzeb małoletniej M. L.. Nadto pozwany podniósł, że w tym okresie przekazał przedstawicielce ustawowej małoletniej następujące kwoty: 300 zł przelewem na konto, 300 zł do rąk E. L. i 400 zł przelewem na konto zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego w Ostrołęce.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletnia M. L., urodzona (...), jest dzieckiem R. L. i E. L..

(dowód: odpis skrócony aktu urodzenia k.3)

E. L. w sierpniu 2013 roku wyprowadziła się wraz
z małoletnią M. L. oraz synem z poprzedniego małżeństwa, I. D., z domu, w którym mieszkała wspólnie z R. L.. W okresie od września 2013 roku do czasu orzeczenia rozwodu E. L. otrzymała od R. L. łącznie kwotę 600 zł na utrzymanie małoletniej M. L.. W tym czasie wszelkie potrzeby małoletniej powódki zaspakajała jej matka E. L. z własnych oszczędności oraz korzystając z pomocy rodziny, zaciągając pożyczki od swojej matki i brata. R. L. pracował wówczas dorywczo przy pracach związanych z pokryciami dachów. Otrzymywał wynagrodzenie w granicach 700 zł tygodniowo. E. L. pracowała dorywczo przy sprzątaniu i zarabiała około 300 zł tygodniowo. Małoletnia M. L. była uczennicą II klasy szkoły podstawowej.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki E. L. k. 18v-19, zeznania pozwanego R. L. k. 18v-19v)

Sąd Okręgowy w Ostrołęce wyrokiem z dnia 20 marca 2014 roku rozwiązał przez rozwód związek małżeński pomiędzy E. L. oraz R. L., bez orzekania o winie.

Kosztami utrzymania i wychowania małoletniego dziecka stron Sąd obciążył oboje rodziców i w zakresie udziału w tych kosztach zasądził od R. L. na rzecz małoletniej M. L. alimenty w kwocie po 400 zł miesięcznie płatne matce dziecka do 10-go dnia każdego miesiąca.

(dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 20.03.2014r. k. 34 w aktach sprawy I C 1017/13)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie małoletniej powódki nie zasługuje na uwzględnienie.

Obowiązek alimentacyjny jest jednym z podstawowych obowiązków ciążących na obojgu rodzicach względem ich wspólnego dziecka (art. 133 kro). Zgodnie z treścią art. 128 kro obowiązek alimentacyjny jest obowiązkiem dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Z istoty obowiązku alimentacyjnego wynika, że polega on na dostarczaniu przez zobowiązanego środków do pokrycia bieżących potrzeb osoby uprawnionej. Dochodzenie zatem alimentów za czas poprzedzający wytoczenie powództwa jest sprzeczne z istotą tej instytucji, nie jest jednak wykluczone. W tej kwestii wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale
7 sędziów z dnia 28 września 1949 r. (Wa.C 389/49 OSN 1951, poz. 60) , gdzie wskazał, że dopuszczalne jest dochodzenie roszczeń alimentacyjnych za okres poprzedzający wytoczenie powództwa, a w szczególności roszczeń dziecka pozamałżeńskiego względem jego ojca o zaległe świadczenia okresowe z tytułu kosztów wychowania i utrzymania w przypadku, gdy pozostały niezaspokojone potrzeby lub zobowiązania zaciągnięte przez uprawnionego względem osoby trzeciej na pokrycie tychże kosztów. Przedmiotowa zasada jest nadal uznawana za aktualną w orzecznictwie pod rządami obecnego kodeksu rodzinnego
i opiekuńczego. Zgodnie zaś z treścią art. 137 § 2 kro niezaspokojone potrzeby uprawnionego z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty sąd uwzględnia zasądzając odpowiednią sumę pieniężną.

W niniejszej sprawie należy stwierdzić, że przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki nie wykazała, aby jakiekolwiek potrzeby małoletniej, czy to z zakresu utrzymania czy też wychowania, w okresie od września 2013 roku do kwietnia 2014r. były niezaspokojone. Przeciwnie z twierdzeń E. L. wynika, że we wskazanym okresie zaspokoiła wszystkie potrzeby małoletniej powódki. Jeżeli zaspokojenie potrzeb uprawnionego nastąpiło w ten sposób, że inna osoba, a nie zobowiązany, dostarczyła środków utrzymania, to w takim razie ta osoba, a nie uprawniony, może dochodzić należności od zobowiązanego tytułem regresu z art. 140 kro.

Przyjmując zatem, że wszelkie potrzeby w tym okresie były zaspokojone ze środków finansowych uzyskanych przez matkę małoletniej powódki, wówczas to właśnie E. L., która zamiast pozwanego pokrywała koszty utrzymania i wychowania córki we wskazanym okresie, ma roszczenie regresowe względem pozwanego, w zakresie jakim zaspokajała potrzeby córki ponad swój udział w jej utrzymaniu. Jak wskazuje bowiem orzecznictwo Sądu Najwyższego w tej kwestii małżonkowi, który wyłącznie łożył na utrzymanie wspólnego dziecka, przysługuje prawo domagania się od współmałżonka zwrotu odpowiedniej części poniesionych na ten cel kosztów niezależnie od tego, z jakich źródeł czerpał on środki na zaspokajanie potrzeb dziecka.

Reasumując, wskazać należy, że to matka małoletniej powódki uprawniona jest do wystąpienia przeciwko pozwanemu z cywilnoprawnym roszczeniem majątkowym na podstawie art. 140 kro. Roszczenie małoletniej powódki należało oddalić, bowiem w dochodzonym okresie usprawiedliwione potrzeby małoletniej M. L. były w całości zaspakajane przez jej matkę E. L..

W tym stanie rzeczy w oparciu o przytoczone wyżej przepisy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1)  odnotować,

2)  odpis uzasadnienia wraz z odpisem wyroku i pouczeniem doręczyć pozwanemu,

3)  za 14 dni.

P., 11.08.2014r.