Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lipca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu VI Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący SSR Jerzy Szafrański

Protokolant Agnieszka Kacała

po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2014 r. w Wałbrzychu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)Sp. z o.o. w W.

przeciwko D. P.

o zapłatę 5 776,97 zł

I.  zasądza od pozwanego D. P. na rzecz strony powodowej (...) Sp. z o.o. w W. kwotę 5.776,97 zł (pięć tysięcy siedemset siedemdziesiąt sześć złotych 97/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 30 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 1.467 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) spółka z o.o. w W. w dniu 08 listopada 2013 roku wniosła pozew przeciwko D. P. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...) w B. o zapłatę 5.776,97 złotych z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 30.01.2013 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu strona powodowa podniosła, że 03.12.2012 r. pozwany zlecił stronie powodowej naprawę powypadkową pojazdu N.o nr rej. (...) dostarczonego do serwisu dnia 26.11.2012 r. Pozwany jako właściciel pojazdu upoważnił jednocześnie stronę powodową do odbioru odszkodowania z firmy ubezpieczeniowej i zobowiązał się do pokrycia kosztów naprawy w zakresie w jakim ubezpieczyciel nie ponosi ochrony ubezpieczeniowej. Firma ubezpieczeniowa zakwalifikowała auto do naprawy, a powód sporządził kalkulację jej kosztów. Powód na podstawie dokumentów ubezpieczyciela i zgodnie ze zleceniem z dnia 03.12.2012 r. dokonał naprawy w/w samochodu. Dalej strona powodowa podała, że podstawą do wypłaty odszkodowania była faktura VAT nr (...) z 15.01.2013 r. wystawiona dla pozwanego, gdzie płatnikiem był wskazany ubezpieczyciel. W dniu 17.01.2013 r. strona powodowa uzyskała od ubezpieczyciela informację, że samochód ubezpieczony był w kwocie netto. Wobec tego strona powodowa dokonała korekty wspomnianej faktury wskazując pozwanego jako płatnika w zakresie podatku VAT. Samochód został przez pozwanego odebrany dnia 29.01.2013 r. bez jakichkolwiek zastrzeżeń. Ubezpieczyciel dokonał na rzecz strony powodowej wypłaty odszkodowania w kwocie netto tj. 25.117,25 zł. Wobec tego wezwano pozwanego pismem z dnia 31.01.2013 r. do zapłaty 5.776,97 zł. tytułem podatku VAT. Pozwany do dnia wniesienia pozwu należności nie uregulował.

[k.3-7]

W dniu 20 listopada 2013 roku sąd uwzględnił roszczenie strony powodowej w całości wydając nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym ( syg. VI GNc 1490/13). [k.39]

Strona pozwana od tego nakazu wniosła sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu przyznała, że pojazd brał udział w kolizji drogowej, a strona pozwana zajmowała się jego naprawą. Przedmiotowy samochód wcześniej był zakupiony u strony powodowej i ona też pośredniczyła w zawieraniu ubezpieczenia pojazdu.

Nieprawdą zaś jest twierdzenie strony powodowej, że pozwany zlecił naprawę pojazdu z zastrzeżeniem, że pokryje koszty naprawy w zakresie w jakim ubezpieczyciel nie ponosi ochrony ubezpieczeniowej. Strony ustnie ustaliły, że pozwany zostawi samochód do naprawy jednocześnie dokonując cesji wierzytelności pozwanego z tytułu naprawy na rzecz powoda a pozwanego nie będą interesowały rozliczenia między ubezpieczycielem, a naprawiającym. Odbierze jedynie samochód po naprawie. Ustalono też, że naprawa wyniesie około 6.000 zł., a nie jak się później okazało ponad 30.000 zł. Przedstawione zlecenie naprawy pozwany podpisał dnia 29.01.2013 r. i miało ono stanowić jedynie potwierdzenie odbioru samochodu. Strona powodowa nie przedłożyła żadnego dokumentu z którego miałoby wynikać zobowiązanie się pozwanego do pokrycia kosztów ponad odpowiedzialność ubezpieczyciela.

Dnia 10.12.2012 r. od strony powodowej pozwany otrzymał maila będący drukiem zlecenia naprawy, a w odpowiedzi dnia 14.012.2012 r. przesłał stronie powodowej sporządzone przez siebie zlecenie wcześniej uzgodnione ustnie między stronami. Z tego zlecenia wprost wynika, że scedował on na stronę powodową odszkodowanie i to zlecenie przez stronę powodową nie zostało zakwestionowane. Odzwierciedleniem tego był faktura z dnia 15.01.2013 r. gdzie jako płatnika wskazano (...) S.A. Dopiero dnia 18.01.2013 r. wystawiono fakturę korygującą gdzie wskazano jako płatnika pozwanego z czym ten się nie zgadza. Strona powodowa zwlekała z wydaniem samochodu żądając zapłaty podatku VAT, a po interwencji pełnomocnika - pojazd wydała nie zgłaszając zastrzeżeń w tym i co do zapłaty przedmiotowego podatku. W końcowej części uzasadnienia pozwany podał, że strony zawarły umowę cesji wierzytelności z tytułu szkody w pojeździe i wszelkie żądania strona powodowa powinna kierować do ubezpieczyciela, a pozwany nie jest legitymowany biernie w tym postępowaniu. Ponadto pozwany zarzucił, że koszty naprawy zostały celowo zawyżone, niezgodnie z ustaleniami stron, co ma wykazać opinia biegłego z zakresu mechaniki samochodowej.

[k.42-46]

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 25 listopada 2012 roku D. P. prowadząc samochód N.o nr rej. (...) w miejscowości W. uczestniczył w kolizji drogowej z innym uczestnikiem ruchu. W jej wyniku doszło do uszkodzenia lewego boku pojazdu, lewego nadkola, podwozia w tylnej jego części z uszkodzeniem wału napędowego. Tego też dnia D. P. za pośrednictwem pomocy drogowej (...)ze Ś., przekazał uszkodzony pojazd do strony powodowej w W. celem dokonania naprawy.

Dnia 03.12.2012 r. poszkodowany dokonał telefonicznego zgłoszenia szkody w pojeździe i tego też dnia strona powodowa wystawiła zlecenie wykonania usługi nr (...). Dnia 11.12.2012 r. D. P. dokonał również pisemnego zgłoszenia szkody z polisy AC do ubezpieczyciela (...) spółka z o.o. w którym oświadczył, że jest podatnikiem podatku VAT, z tytułu zakupu w/w pojazdu odliczył podatek VAT w kwocie 24.869,92 zł. Oświadczył również, że należne odszkodowanie z tytułu naprawy pojazdu ceduje na rzecz (...)spółka z o.o. w W.. Jednocześnie oświadczył, że w razie stwierdzenia braku odpowiedzialności ubezpieczyciela zobowiązuje się do uregulowania należności wobec zakładu naprawczego we własnym zakresie.

Dowód: zgłoszenie szkody (czytelne ) k.81-82; protokół przekazania pojazdu k.16 i zlecenie naprawy k. 16 odwrót, zeznania w charakterze strony powodowej J. M. (1) k- 119-120.

Poszkodowany – będący stałym klientem strony powodowej - w telefonicznej rozmowie z J. M. (2) nalegał, aby w miarę szybko samochód został naprawiony.

Likwidator ubezpieczyciela dokonał oględzin pojazdu i określił zakres naprawy, co znalazło odzwierciedlenie w sporządzonym przez stronę powodową kosztorysie. Po jego akceptacji przez ubezpieczyciela strona powodowa dokonała naprawy pojazdu, wystawiła dnia 15.01.2013 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 30.894,22 zł. brutto wskazując jako płatnika (...) S.A. w W.. Ten w korespondencji mailowej dnia 18.01.2013 r. wskazał, że samochód ubezpieczono na kwotę netto i VAT dopłaca klient.

W ślad za tym (...) działając w imieniu i na rzecz (...) S.A. w W. ustalił odszkodowanie na kwotę netto wynikającą z przywołanej faktury tj. 25.117,25 zł. i zgodnie z upoważnieniem (cesją) przelał ją na konto strony powodowej informując pozwanego o tym fakcie, pouczając go o przysługujących mu uprawnieniach. Dnia 18.01.2013 r. powód dokonał korekty w/w faktury wskazując jako płatnika (...) w B. o czym zawiadomił pozwanego dnia 23.01.2013 r. doręczając tę fakturę z jednoczesnym wezwaniem do uregulowania kwoty podatku VAT. Wezwanie ponowiono pismem z dnia 31.01.2013 r. i 14.10.2013 r.

Dowód: zeznanie świadka J. M. (2) k. 95; S. C. k.91-92; kalkulacja naprawy i kosztorys k.18-27, dowody wydania materiałów k.27odwrót-29; faktura VAT nr (...) k. 30; faktura korygująca nr 1/kor/2013 k.33 z dowodami nadania k.34-35; korespondencja mailowa k.31-32; pismo o przyznaniu odszkodowania k.36; wezwania o zapłatę VAT k.38-38;

Przed rozpoczęciem naprawy strona powodowa dnia 10.12.2012 r. przesłała pozwanemu mailem standardowe zlecenie z prośbą o podpisanie i zwrotne odesłanie. Pozwany nie odesłał tegoż zlecenia tylko stworzył własne, z którego wynikało, że scedował odszkodowanie na rzecz strony powodowej w zakresie kosztów naprawy i nie będzie pokrywał żadnych kosztów związanych z naprawą samochodu. Zlecenie to – podpisane przez siebie - przesłał mailem stronie powodowej dnia 14.01.2013 r. Z kolei strona powodowa nie podpisała tak sformułowanego zlecenia. Strona powodowa początkowo odmawiała pozwanemu wydania naprawionego samochodu uzależniając to od zapłaty równowartości podatku VAT. Wydała go jednak - po otrzymaniu wezwania przez pełnomocnika pozwanego – dnia 29.01.2012 r. W tym też dniu D. P. podpisał zlecenie wykonania usługi wystawione dnia 03.12.2012 r., a po odbiorze i do dnia otrzymania nakazu zapłaty nie zgłaszał jakichkolwiek zastrzeżeń co do jakości naprawy.

Dowód: zeznanie świadków S. C. k. 92; T. I. k.116; maile i zlecenia naprawy k.51-54, zlecenie k16 odwrót; wezwanie do wydania samochodu k.60 -61.

Sąd zważył:

Powództwo podlega uwzględnieniu.

Stan faktyczny sprawy sąd ustalił na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów w postaci protokołu przekazania pojazdu, zlecenia naprawy, kosztorysu, korespondencji mailowej między nimi i ubezpieczycielem, faktur VAT, wezwań do wydania samochodu i do zapłaty kwoty VAT oraz zeznań świadków i zeznań strony powodowej. Istotnym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy pozostawało to, czy pozwany posiada legitymację do występowania w niniejszym procesie, wobec podniesienia zarzutu braku legitymacji biernej wobec dokonania na rzecz strony powodowej cesji odszkodowania z tytułu naprawy pojazdu. Strony w niniejszym procesie nie przedłożyły polisy ubezpieczeniowej, ale z okoliczności sprawy wynika, że dokonano ubezpieczenia pojazdu zakupionego na działalność gospodarczą pozwanego w kwotach netto. Pozwany pośrednio potwierdził ten fakt informując iż to strona powodowa pośredniczyła z zawieraniu umowy ubezpieczenia ( w domyśle powinna ponieść tego konsekwencje) a bezpośrednio – w pisemnym zgłoszeniu szkody z dnia 11.12.2012 r.- oświadczył, że z tytułu zakupu pojazdu odliczył pełną kwotę VAT w wysokości 24.869,92 zł.

Pozwany jest stroną umowy ubezpieczenia i z tego tytułu posiada materialną legitymację do tego aby być pozywanym. Brak jest usprawiedliwionych podstaw do przyjęcia, iż na skutek innych zdarzeń prawnych a zwłaszcza w wyniku przelewu wierzytelności z umowy ubezpieczenia, pozwany utracił tę legitymację. Tym bardziej, że w tym samym pisemnym zgłoszeniu szkody pozwany oświadczył iż dokonuje cesji należnego odszkodowania z tytułu kosztów naprawy pojazdu na rzecz strony powodowej z tym zastrzeżeniem, że jeżeli stwierdzony zostanie brak odpowiedzialności ubezpieczyciela koszty naprawy poniesie osobiście. Brak odpowiedzialności ubezpieczyciela w zakresie zapłaty podatku VAT właśnie został przez stronę powodową wykazany i w tym zakresie pozwanie D. P. było zasadne. Również zarzut pozwanego podniesiony w sprzeciwie do nakazu zapłaty o braku dokumentu na okoliczność uznania swej odpowiedzialności za naprawę pojazdu w zakresie w jakim ubezpieczyciel nie odpowiada również należy uznać za chybiony.

Odszkodowanie za uszkodzenia ubezpieczonego pojazdu obejmuje koszty jego naprawy. Uszkodzony pojazd pozwanego naprawiany był w zakładzie powoda, który żądając wynagrodzenia za naprawę wystawił fakturę. Rzetelność faktury nie została zakwestionowana. Twierdzenia pozwanego, że strony telefonicznie ustaliły iż naprawa nie przekroczy kwoty 6.000 zł. nie zasługują na akceptację. To nie strona pozwana decydowała o wysokości tych kosztów. Koszty te zostały ustalone po oględzinach pojazdu dokonanych przez przedstawiciela ubezpieczyciela określające zakres uszkodzeń i zaakceptowanym przez tegoż ubezpieczyciela kosztorysie sporządzonym przez stronę powodową. Sąd stoi na stanowisk, że do uzgodnienia kwoty naprawy między stronami mogłoby dojść wtedy, gdyby pozwany nie decydował się na likwidację szkody z polisy ubezpieczeniowej. Skoro z niej skorzystał, to twierdzenia jego w tym zakresie są niewiarygodne, jak niewiarygodne są w tym zakresie zeznania świadka T. I..

Pozwany na pewnym etapie procesu naprawczego, skutecznie zleconego ustnie stronie powodowej, zorientował się o możliwości poniesienia kosztów podatku VAT zawartego w cenie usługi i odmówił podpisania przesłanego mailem standardowego druku zlecenia naprawy, którego ostatnia część zdania „bądź braku odpowiedzialności (...), do uregulowania należności wobec serwisu we własnym zakresie” ( k. 52) brzmi niemal identycznie jak oświadczenie złożone miesiąc wcześniej na zgłoszeniu szkody (k.82). Przesyłając stworzone przez siebie zlecenie zawarł w nim stwierdzenia, które jak wynika z zeznań J. M. (1) czy świadka S. C.nigdy nie były uzgadniane.

Skoro pozwany od zakupu pojazdu odliczył VAT, i zawarł polisę na wypłatę ewentualnego odkodowania w kwotach netto, to ubezpieczyciel zwolniony był do wypłaty odszkodowania w kwocie brutto, a obowiązek w zakresie podatku VAT przeszedł na pozwanego. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy jest fakt iż w zawieraniu ubezpieczenia pośredniczyła strona powodowa.

Podsumowując należy podkreślić, że strona powodowa wykonała ciążące na niej zobowiązanie działając zgodnie z poleceniami ubezpieczyciela, wykonała naprawę z należytą starannością, a sugerowanie przez pozwanego iż zawyżono wartość części użytych do naprawy nie znajduje merytorycznego uzasadnienia. Pozwany zaś nie wywiązał się ze swego zobowiązania – zapłaty na rzecz zakładu naprawczego należności ponad to za co w ramach ubezpieczenia odpowiadał ubezpieczyciel.

Sąd pominął dowód z przesłuchania pozwanego D. P. w charakterze strony albowiem przeprowadzone w sprawie dowody nie pozostawiły niewyjaśnionych faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, a ponadto z przyczyn natury faktycznej (choroba) pozwany nie jest w stanie złożyć zeznań – co najmniej do grudnia 2014 r.

W świetle powyższego uwzględniono powództwo w całości. Wobec faktu iż termin zapłaty faktury określono na dzień 29.01.2013 r. po tym dniu pozwany pozostawał w zwłoce z zapłatą od dnia następnego zasądzono odsetki ustawowe (art. 481 § 1 i 2 k.c.) od dnia następnego tj. 30.01.2013 r. do dnia zapłaty.

W przedmiocie kosztów procesu, orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Na koszty te składa się poniesione przez stronę powodową : opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł oraz wynagrodzenie radcy prawnego reprezentującego stronę pozwaną w sprawie w kwocie minimalnej stawki w wysokości 1.200,00 zł, naliczonej na podstawie § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 490).