Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IX Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2014 r. w Olsztynie na rozprawie

sprawy z powództwa D. L.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Szczytnie

z dnia 25 listopada 2013 r., sygn. akt I C 235/12,

oddala apelację.

Sygn. akt IX Ca 82/14

UZASADNIENIE

Powód D. L. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w S. kwoty 10.432,12 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29 lutego 2012 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu podał, że podczas kolizji w grudniu 2009r. został uszkodzony samochód marki V. (...) ubezpieczony polisą autocasco w pozwanym Towarzystwie. Szkoda została zgłoszona niezwłocznie pozwanemu i pojazd został naprawiony zgodnie z żądaniem pozwanego w autoryzowanym warsztacie P. w O.. Koszty naprawy wyniosły 20.220,33 zł, natomiast pozwany przyznał powodowi odszkodowanie w wysokości 9.788,21 zł kwestionując część uszkodzeń pojazdu. Ponieważ w pojeździe nie występowały żadne inne uszkodzenia jak wynikające z kolizji z grudnia 2009r., pozwany zgodnie z warunkami umowy powinien zapłacić odszkodowanie w pełnej wysokości wynikającej z faktury wystawionej przez zakład naprawiający pojazd. Podniósł, że jest obecnie właścicielem pojazdu a w chwili kolizji auto było przedmiotem leasingu od (...) Sp. z o.o. w W..

Pozwany (...) S.A. w S. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że w grudniu 2009r. z właścicielem pojazdu, którego dotyczy pozew miał zawartą umowę ubezpieczenia AC na warunkach określonych w OWU AC przy wyborze wariantu serwisowego rozliczenia szkód częściowych. Zarzucił brak legitymacji procesowej powoda, gdyż ubezpieczającym i właścicielem pojazdu, a związku z tym podmiotem uprawnionym do zgłoszenia roszczeń odszkodowawczych był (...) Sp. z o.o. w W.. Podniósł, że naprawę pojazdu zlecił warsztatowi powód a nie pozwany. Zarzucił, że w trakcie kolizji z grudnia 2009r. nie mogło dojść do wszystkich uszkodzeń pojazdu, które zostały objęte naprawą albowiem podczas poślizgu nie mogło dojść do uszkodzenia tyłu pojazdu. Podniósł, że zgłaszając telefonicznie szkodę powód informował tylko o uszkodzeniu przodu pojazdu. Jakkolwiek w protokole szkody uwzględniono również uszkodzenie drzwi tylnych prawych to nie oznacza, że pozwany uznał te uszkodzenia jako wynikające z tego samego zdarzenia. Zakwestionował ponadto wysokość żądania albowiem według §19ust 1 OWU C warunkiem wypłaty świadczenia odpowiadającego pełnemu kosztowi naprawy w wariancie serwisowym było uprzednie uzgodnienie przez pozwanego kosztu naprawy z ubezpieczycielem oraz przedłożenie faktur. Ponieważ pozwany nie uzgodnił wcześniej kosztów naprawy ustalenie odszkodowania powinno nastąpić według §19 ust 4 OWU AC, to jest według średnich stawek robocizny i wg cen części zamiennych i materiałów lakierniczych z potrąceniem zużycia eksploatacyjnego na poziomie 15 %.

Wyrokiem z dnia 25 listopada 2013 r. Sąd Rejonowy w Szczytnie zasądził od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powoda D. L. kwotę 10 432,12 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 29.02.2012 r. do dnia zapłaty. Zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 522 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, iż w dniu 14 grudnia 2009r., powód wracając z O. do S. w trakcie kolizji drogowej, polegającej na wpadnięciu pojazdu w poślizg i wjechaniu do przydrożnego rowu, uszkodził samochód V. (...). Pojazd był wówczas przedmiotem leasingu od (...) Sp. z o.o. w W.. Obecnie powód jest właścicielem pojazdu. Samochód był ubezpieczony w zakresie szkód majątkowych (ubezpieczenie autocasco) w pozwanym Towarzystwie ubezpieczeniowym na warunkach określonych w polisie i ogólnych warunkach ubezpieczenia Autocasco stosowanych przez ubezpieczyciela.

Powód wezwał pomoc drogową i samochód został odholowany do warsztatu naprawczego w pobliżu S., skąd powód telefonicznie zgłosił szkodę pozwanemu. W trakcie rozmowy przedstawiciele pozwanego zażądali przewiezienia pojazdu celem ewentualnej naprawy do najbliższego autoryzowanego (...) w O.. Na miejsce przybył przedstawiciel pozwanego, który dokonał oględzin pojazdu sporządzając dokumentację fotograficzną oraz protokół szkody. Następnie samochód został przewieziony do autoryzowanego warsztatu w O., gdzie powód zlecił naprawę, informując iż naprawa będzie dokonywana w ramach ubezpieczenia AC w pozwanym Towarzystwie (...). Od chwili przekazania samochodu warsztatowi P. w O., powód nie uczestniczył w czynnościach związanych z naprawą pojazdu, w tym w uzgodnieniach jej zakresu. W uzgodnieniach z warsztatem P. w O. uczestniczył natomiast likwidator szkód będący przedstawicielem pozwanego.

Na podstawie protokołu oględzin z dnia 15 grudnia 2009r. został określony zakres uszkodzeń pojazdu w związku ze zgłoszoną szkodą i sporządzono kalkulację naprawy pojazdu. Jednakże po rozłożeniu pojazdu w (...) stwierdzono szereg dodatkowych uszkodzeń i pismem z dnia 23.12.2009r. warsztat P. zwrócił się do ubezpieczyciela o dodatkowe oględziny. Dodatkowych oględzin pojazdu dokonał likwidator pozwanego w dniu 04.01.2010r. potwierdzając w nich pełny zakres stwierdzonych uszkodzeń. Na tej podstawie i w tym zakresie została dokonana naprawa pojazdu, a warsztat P. wystawił fakturę VAT z dnia 19.01.2010r. na kwotę 20.220,33 zł. Powód zapłacił pełną kwotę kosztów naprawy warsztatowi naprawczemu wynikającą z faktury z dnia 19.01.2010r.

Jak ustalił Sąd Rejonowy umową cesji z dnia 13.07.2012r. V. (...) przelał na rzecz powoda prawa wynikające z umowy ubezpieczenia komunikacyjnego samochodu V. (...) związane ze szkodą komunikacyjną nr (...).

Pozwany wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 9.788,21 nie uznając, że część uszkodzeń tylnej części samochodu nastąpiła podczas jednego zdarzenia zgłoszonego przez powoda.

Powód pismem z dnia 16 września 2011r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 12.096,84zł z tytułu różnicy pomiędzy odszkodowaniem wypłaconym a wynikającym z faktury wystawionej przez warsztat P. w O..

W ocenie Sądu Rejonowego legitymacja procesowa powoda nie budzi wątpliwości wobec przedłożenia umowy cesji z polisy ubezpieczeniowej. Z ustaleń dokonanych na podstawie akt szkody i zeznań powoda wynika, iż pojazd powoda nie był wcześniej uszkodzony. Akta szkody i znajdujący się w nich protokół szkody zostały sporządzone przez przedstawiciela pozwanego, który dokonał dwukrotnie oględzin pojazdu. Pełny zakres uszkodzeń został ustalony dopiero podczas oględzin 4 stycznia 2010r. Z dowodów z opinii biegłych przeprowadzonych w sprawie nie wynika jednoznacznie przyczyna uszkodzenia tyłu pojazdu. Ale skoro ustalono, iż pojazd nie był wcześniej uszkodzony, a pozwany nie udowodnił, że samochód powoda został uszkodzony w innych okolicznościach to przyjął, iż szkoda powstała w wyniku zdarzenia z grudnia 2009 r. Pozwany nie kwestionował co do zasady swojej odpowiedzialności i wypłacił powodowi część odszkodowania. Taki sposób likwidacji szkody na jaki de facto wpływ miał wyłącznie pozwany i w którym uczestniczył wyłącznie likwidator pozwanego, nie uzasadnia zastosowania w niniejszej sprawie innego wariantu ustalenia wysokości odszkodowania niż wariant serwisowy.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

Powyższy wyrok w części zaskarżył apelacją pozwany, tj. co do punktu I ponad kwotę 3.697,41 zł oraz punktu II w zakresie kosztów procesu, zarzucając:

1.  naruszenie przepisów prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie, a w szczególności:

a)  art. 6 k.c. przez - uznanie, że to na pozwanym spoczywał ciężar udowodnienia, że kwestionowane przez pozwanego uszkodzenia tylnych drzwi pojazdu powstały w innych okolicznościach aniżeli podczas zdarzenia, które spowodowało szkodę; - powód wykazał odpowiedzialność pozwanego do wysokości 10.432.12 zł;

b)  art. 65 § 1 i 2 k.c. poprzez - błędną wykładnię oświadczeń stron w szczególności pozwanego w postaci protokołu szkody i uznanie, że: zamieszczenie przez przedstawiciela pozwanego w protokole szkody uszkodzeń w pojeździe zgłaszanych przez ubezpieczonego, jest równoznaczne z potwierdzeniem, że nastąpiły one w związku ze zdarzeniem, za którego skutki odpowiada pozwany oraz iż taki protokół przesądza o rzeczywistych kosztach naprawy; pominięcie w tej ocenie treści zapisów z protokołu uszkodzeń, iż „sporządzenie tego protokołu nie przesądza o odpowiedzialności (...) S.A. za zaistniałą szkodę", (...) S.A. wypłaca odszkodowanie za naprawę uszkodzeń tylko tych zespołów i części pojazdu, które zostały wymienione w niniejszym protokole o mają ścisły związek ze szkodą"; - poprzez przez błędną wykładnię treści umowy stron, do której należą postanowienia OWU i uznanie, że zawarty w § 17 ust. 1 i § 19 ust. 1 OWU AC obowiązek uzgodnienia z pozwanym kosztów i sposobu naprawy pojazdu przez wybrany przez ubezpieczonego zakład naprawczy jest spełniony poprzez uczestniczenie w oględzinach pojazdu likwidatora pozwanego, nadto uczestnictwo likwidatora pozwanego w oględzinach powoduje, że tylko on ma wpływ na sposób likwidacji szkody; w konsekwencji błędne uznanie, że nie zachodziły podstawy do zastosowania § 19 ust. 4 OWU AC;

2.  istotne naruszenie przepisów prawa procesowego przez ich niewłaściwe zastosowanie, co miało wpływ na wynik sprawy, w tym zwłaszcza art. 233 k.p.c. przez dowolną i wybiórczą ocenę materiału dowodowego sprawy, skutkującą sprzecznością ustaleń Sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, ich niezupełnością a w szczególności: - błędnym ustaleniem faktycznym, że likwidator pozwanego w protokole dodatkowych oględzin z dnia 4 stycznia 2010r. potwierdził pełen zakres stwierdzonych uszkodzeń i na tej podstawie i w tym zakresie została dokonana naprawa pojazdu; - pominięciem ustalenia, że zakład naprawiający pojazd powoda przesłał pozwanemu kosztorys naprawy równocześnie z fakturą dokumentującą koszt wykonanej naprawy a wcześniej nie uzgadniał wysokości kosztów ustalonych fakturą; niedokonanie prawidłowej oceny wniosków zawartych w opinii biegłego sądowego, w tym pominięcie wniosku biegłego, że jest mało prawdopodobne wystąpienie spornych uszkodzeń tyłu pojazdu, podczas podanych przez powoda okolicznościach zdarzenia z dnia 14.12.2009 r.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę punktu I zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 3.697,41 zł i oddalenie powództwa w pozostałym zakresie oraz o zmianę rozstrzygnięcia o kosztach procesu zawartego w punkcie II zaskarżonego wyroku w myśl zasady ich stosunkowego rozdzielenia z uwzględnieniem zmiany wynikłej z niniejszej apelacji oraz zasądzenie kosztów procesu za instancje odwoławczą.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Sąd Rejonowy przeprowadził prawidłowo postępowanie dowodowe i dokonał trafnej oceny zebranego materiału dowodowego oraz logicznie uzasadnił swoje stanowisko. Prawidłowo również zastosował przepisy odnoszące się do ustalonego stanu faktycznego. Całość rozstrzygnięcia podziela Sąd Okręgowy.

Nie są zasadne zarzuty pozwanego dotyczące naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów prawa materialnego i procesowego.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na taki zakres uszkodzeń pojazdu powoda, który został ustalony w protokole szkody z dnia 4 stycznia 2010r. Dokument ten należy uznać za wiarygodną podstawę ustaleń, gdyż pochodzi od pozwanego. Został on sporządzony bez udziału powoda w autoryzowanym warsztacie. Natomiast uszkodzenia drzwi tyłu pojazdu powoda zostały stwierdzone już protokołem szkody z dnia 15 grudnia 2009r. W istocie pozwany negując zakres szkody odnoszącej się do uszkodzeń tyłu pojazdu kwestionuje tym samym własne ustalenia.

W zasadniczej części przedmiotowy protokół jest również zbieżny z przeprowadzonymi dowodami z opinii biegłych, którzy nie wykluczyli, że uszkodzenia pojazdu mogły powstać w trakcie zdarzenia z grudnia 2009 r. Stwierdzenie biegłego, na które powołuje się pozwany, że jest mało prawdopodobne by jednocześnie doszło do uszkodzeń przodu i tyłu pojazdu jest hipotetyczne. Biegły stwierdził, iż całkowite wykluczenie takiego przebiegu poślizgu, w którym mogło dojść do wszystkich stwierdzonych uszkodzeń nie jest możliwe. Nie można zdaniem biegłego wykluczyć, że część uszkodzeń (drzwi tyłu) spowodowana mogła być np. podejmowaniem prób wydostania się pojazdu z zaspy śnieżnej, teoretycznie możliwe wydaje się również odbicie się pojazdu od przeszkody po uderzeniu przodem, w następstwie czego pojazd będący w ruchu o niekontrolowanym kierunku uderzył tyłem w nieokreśloną przeszkodę.

Dla zakresu uszkodzeń jest przy tym obojętne poczynione w protokole zastrzeżenie pozwanego, iż protokół nie przesądza o odpowiedzialności pozwanego. Zakres uszkodzeń został w tym protokole ustalony bez poczynienia jakichkolwiek zastrzeżeń. Jest to okoliczność o tyle istotna, że oględzin dokonywał przedstawiciel pozwanego, który profesjonalnie zajmuje się likwidacją szkód powypadkowych.

Ponadto kosztorys sporządzony przez warsztat pokrywa się co do zakresu uszkodzeń z końcowym protokołem szkody pozwanego z dnia 4 stycznia 2010r. Sam koszt naprawy wynikający z faktury warsztatu nie odbiega od ustaleń pozwanego wynikających z przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego. Brak jest zatem podstaw do weryfikacji kosztów naprawy pojazdu i przyjęcia do rozliczeń tzw. wariantu kosztorysowego wypłaty odszkodowania, zamiast wariantu serwisowego. Z opinii biegłego sądowego J. B. wynika, że wysokość kosztów rzeczywistej naprawy wykonanej w pełnym zakresie w wariancie serwisowym, wynikająca z kosztorysu i faktury (...) V. (...) nie budzi zastrzeżeń.

W ocenie Sądu Okręgowego nie było uzasadnionych podstaw aby dyskwalifikować wnioski tego biegłego. Wnioski wynikające z powyższej opinii były logiczne i należycie umotywowane, podparte specjalistyczną wiedzą i doświadczeniem biegłego. Sąd Okręgowy uznał je za w pełni miarodajne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

W tej sytuacji należało uznać ustalenia Sądu I instancji, co do wysokości szkody i określenia jej na poziomie 20.220,33 zł za prawidłowe.

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie art. 385 k.p.c.