Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 11 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny - Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Janusz Kasnowski (spr.) Sędziowie: SO Piotr Starosta

SO Tomasz Adamski

po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2014 r. w Bydgoszczy na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku

M. S., (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. (wierzycieli)

z udziałem

J. K. (dłużniczki)

o egzekucję świadczenia pieniężnego

w przedmiocie zarzutów wierzyciela (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. na plan podziału kwoty uzyskanej z egzekucji ruchomości w postaci pojazdu J. (...) prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy M. P. w sprawach KM 1140/11, KM 1778/12, KM 750/13

na skutek zażalenia wierzyciela (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 30 stycznia 2014 r. w sprawie o sygn. akt: XII Co 191/14 postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie.

Sygn. akt: II Cz 384/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 30 stycznia 2014 r. odrzucił zarzuty wierzyciela (...) sp. z o.o. w B., w sprawie egzekucyjnej przeciwko dłużniczce J. K., na plan podziału kwoty uzyskanej z egzekucji ruchomości w postaci pojazdu J. (...) prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy M. P. w sprawach KM 1140/11, KM 1778/12 i KM 750/13.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd podał, że wskazany wierzyciel zarzucił planowi podziału oraz postanowieniu o podziale sumy uzyskanej z egzekucji bezpodstawne przyznanie (...) Bank S.A. 49/100 części z kwoty uzyskanej z licytacji, co w konsekwencji doprowadziło do zaniżenia kwot przypadających wierzycielom egzekwującym.

Swoje rozważania Sąd rozpoczął od przytoczenia treści art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c, po czym stwierdził, że dłużniczka w sprawie o sygn. akt: XII Co 9343/12 złożyła zarzuty na ten sam plan podziału. W postępowaniu tym, zakończonym oddaleniem zarzutów i zatwierdzeniem planu podziału, uczestniczył także wierzyciel (...) sp. z o.o., którego zarzuty są przedmiotem niniejszego postępowania. Wierzyciel ten nie kwestionował wówczas przedmiotowego planu nie biorąc udziału w posiedzeniu jawnym, o terminie którego był prawidłowo zawiadomiony. Sąd zaznaczył przy tym, że niniejsze zarzuty zostały wniesione w dniu 23 września 2013 r., jednakże w wyniku nieprawidłowej decyzji Komornika zostały one ponownie przedłożone w dniu 30 grudnia 2013 r. Nadto podkreślił, że postanowienie w sprawie XII Co 9343/12, na skutek wniesionego środka odwoławczego, będzie przedmiotem kontroli przez Sąd Okręgowy w Bydgoszczy.

Ostatecznie Sąd Rejonowy uznał, że w obydwu sprawach zachodzi tożsamość podmiotów i tożsamość roszczenia, albowiem zarówno zarzuty dłużniczki w sprawie XII Co 9343/12 oraz zarzuty wierzyciela w niniejszej sprawie zmierzają do zmiany planu podziału sporządzonego przez Komornika w dniu 19 sierpnia 2013 r.. Mając na uwadze powyższe przyjął, że niniejsza sprawa jest już w toku i na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. postanowił odrzucić zarzuty wierzyciela.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł wierzyciel (...) sp. z o.o. w B. domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania zażaleniowego.

Skarżący zarzucił Sądowi Rejonowemu naruszenie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. poprzez błędne ich zastosowanie i tym samym przyjęcie, że wniesienie zarzutów do planu podziału przez dłużnika wyłącza dopuszczalność wystąpienia z takimi zarzutami przez wierzyciela, czemu sprzeciwia się art. 1027 § 1 i 2 k.p.c. Nadto skarżący zaznaczył, że jego zarzuty zostały prawidłowo wniesione do Sądu w dniu 23 września 2013 r. (zażalenie wierzyciela - k.50 do 52).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie znajduje uzasadnienie, czego konsekwencją jest zmiana zaskarżonego postanowienia poprzez jego uchylenie.

Podzielić należy stanowisko skarżącego, że art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. nie mógł znaleźć w niniejszej sprawie zastosowania. W pierwszym rzędzie zaznaczyć należy, że uprawnionym do wniesienia zarzutów jest każdy uczestnik postępowania egzekucyjnego, w którym opracowany został plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji, a więc także wierzyciel. Skoro zatem wniósł on w terminie zarzuty do takiego planu podziału i nie zawierają one braków formalnych, to nie ma podstaw do ich odrzucenia z tej przyczyny, że w toku pozostaje sprawa zainicjowana zarzutami wniesionymi przez dłużnika, co do tego samego planu podziału. Taki stan rzeczy nie może zamykać drogi wierzycielowi do realizacji jego praw poprzez rozpoznanie wywiedzionych przez niego zarzutów. Nie oznacza także, że wierzyciel staje się zobowiązany do przedstawienia swojego stanowiska w sprawie prowadzonej na skutek wniesienia takiego samego środka zaskarżenia przez dłużnika. Jeżeli termin określony w art. 1027 § 2 k.p.c. został zachowany sąd powinien rozpoznać zarzuty wniesione przez wierzyciela niezależnie od rozpoznania zarzutów pochodzących od dłużnika.

Słusznie argumentuje skarżący, że w postępowaniu działowym interesy prawne dłużnika i wierzyciela są różne. Dłużnik dąży do tego, aby jego dług, przy ustaleniu większej kwoty do podziału między wierzycieli, uległ jak największej redukcji. Natomiast wierzyciel dba o to, aby jego wierzytelność została zaspokojona możliwie w całości. Wobec tego w zaistniałej sytuacji nie można mówić o tożsamości przedmiotu rozstrzygnięcia w rozumieniu art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. Wprawdzie przedmiotowe środki zaskarżenia zmierzają do zmiany planu podziału kwoty uzyskanej z egzekucji, jednakże zakresy żądanych zmian, co do zasady się nie pokrywają i dotyczą różnych jego części. Przedstawione stanowisko, odmienne od poglądu Sądu pierwszej instancji, wzmacnia okoliczność, że na skutek zarzutów Sąd nie bada

poprawności całego planu podziału, a tylko tę jego część, której dotykają zarzuty, co znajduje swoje potwierdzenie w art. 1028 § 1 zd. 2 k.p.c.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy dokonał zmiany zaskarżonego postanowienia poprzez jego uchylenie (na podstawie art.386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. ). To oznacza, że jeżeli nie zachodzą jakieś inne przeszkody formalne, Sąd Rejonowy winien rozpoznać zarzuty złożone przez wierzyciela.