Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2012 r. w Katowicach

sprawy z odwołania J. L. (J. L. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych

na skutek apelacji ubezpieczonego J. L. (J. L.)

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Katowicach

z dnia 24 maja 2012 r. sygn. akt XI U 272/12

1. zmienia zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję organu rentowego i przyznaje ubezpieczonemu J. L. (L.)
prawo do emerytury poczynając od dnia 29 grudnia 2011 r.,

2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
na rzecz ubezpieczonego kwotę 210 zł (dwieście dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje.

/-/ SSA E. Piotrowska /-/ SSA J. Ansion /-/ SSA M. Procek

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

Sygn. akt III AUa 1489/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 grudnia 2011r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w S. odmówił przyznania na podstawie art.184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych panu J. L., ponieważ po wyłączeniu ze stażu pracy w warunkach szczególnych okresu pobierania zasiłku chorobowego - staż ten wyniósł 14 lat, 11 miesięcy i 29 dni.

Po rozpoznaniu odwołania J. L., Sąd Okręgowy w Katowicach wyrokiem z dnia 24 maja 2012r. oddalił odwołanie w przedmiocie przyznania prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił, że ubezpieczony wykazał staż pracy 28 lat, 3 miesiące i 1 dzień. Pracę w warunkach szczególnych wykonywał w Przedsiębiorstwie (...) w S. w okresie od 1 maja 1978r. do 30 czerwca 1993r. W okresie tym korzystał z zasiłku chorobowego. Dlatego, po odliczeniu okresu zasiłku chorobowego, Sąd uznał, że w spornej kwestii stażu pracy w warunkach szczególnych, ubezpieczony nie wykazał wymaganego stażu
15 lat, gdyż po odliczeniu tego okresu staż ten wynosi 14 lat, 11 miesięcy i 29 dni. Tym samym uznał decyzję organu rentowego za trafną.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia, Sąd wskazał treść art. 184 w związku
z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS. (Dz. U.
Nr 39 poz. 353 z 2004r. ze zm.)

Apelację od wyroku wniósł ubezpieczony.

Zdaniem apelującego, Sąd błędnie przyjął, że staż pracy ubezpieczonego
w warunkach szczególnych wynosi 14 lat, 11 miesięcy i 29 dni. Prawidłowo wyliczony staż wynosi bowiem 16 lat, 8 miesięcy i 29 dni. Tym samym, ubezpieczony posiadając staż ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych, jest uprawniony do otrzymania wcześniejszej emerytury na dzień złożenia wniosku o emeryturę.

Powoływał się na nowy dowód w postaci świadectwa wykonywania
pracy w warunkach szczególnych z dnia 18 czerwca 2012r. oraz zaświadczenia
nr AO/KS 0145-21/12 z dnia 18 czerwca 2012r., których powołanie przed Sądem
I instancji było niemożliwe, a które potwierdzają, że wykonywał on pracę
w warunkach szczególnych w okresie od 1 marca 1975r. do dnia 30 listopada1976r.

Dlatego wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i przyznanie prawa
do emerytury.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest uzasadniona.

Przedmiotem sporu w sprawie niniejszej nie jest charakter pracy wykonywanej przez ubezpieczonego w spornym okresie, która to praca jest niewątpliwie zaliczana do prac wykonywanych w szczególnych warunkach, zgodnie z wykazem A dział XIV poz. 24 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. i co jest między stronami bezsporne.

W sprawie sporną okolicznością jest, czy w świetle art. 184 i art. 32 ust. 1a
pkt 1 w/w ustawy o emeryturach i rentach z FUS, można zaliczyć wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych pobierane przez niego w trakcie zatrudnienia
w zakładzie (...) S.A. zasiłki chorobowe, których zaliczenie skutkuje spełnieniem przez ubezpieczonego wymaganej przesłanki posiadania, co najmniej
15-letniego stażu pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z przepisem art. 32 ust. 1a, przy ustalaniu okresów zatrudnienia
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik po dniu 14 listopada 1991r. wynagrodzenie lub świadczenie z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa pobierał.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego - przepis ten należy interpretować łącznie
z przepisem art. 184 ust. 1 ustawy o FUS, gdyż oba przepisy stanowią integralną część określającą wymagane warunki do nabycia prawa do emerytury. Zgodnie z art. 184 - warunki te muszą być spełnione na dzień wejścia w życie ustawy emerytalnej, tj. dzień 1 stycznia 1999r., a wiek jest określony w art. 32, który jest niższy od powszechnego wieku emerytalnego i może być spełniony później.

Przepis art. 32 ust. 1a pkt 1 został dodany nowelizacją ustawy od 1 lipca 2004r. Przed tą datą utrwalone orzecznictwo Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z dnia 27 listopada 2003r. w sprawie III UZP 10/03 wskazywało na to, iż do okresu pracy
w warunkach szczególnych wlicza się również okresy pobierania zasiłku chorobowego. Podobnie orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 kwietnia 2010r. sygn. II UK 313/09 i w kolejnym wyroku z dnia 13 lipca 2011r. sygn. I UK 12/11, które to rozstrzygnięcia zapadły po zmianie przepisu art. 32 ust. 1a pkt 1.

Również w orzeczeniu z dnia 19 stycznia 2012r. Sad Najwyższy wyraził pogląd, iż: „ Różnica pomiędzy art. 184 a art. 32 i art. 46 u.e.r.f.u.s. polega wyłącznie na tym, że ten pierwszy dotyczy osób, które w dniu wejścia w życie ustawy emerytalnej legitymowały się już wymaganymi okresami zatrudnienia, w tym okresem pracy
w warunkach szczególnych, ale nie osiągnęły jeszcze wieku emerytalnego, natomiast dwa ostatnie mają zastosowanie do ubezpieczonych, którzy wymagany staż ogólny lub szczególny osiągnęli po dniu wejścia w życie powołanej ustawy. Zatem prawo do emerytury na podstawie art. 184 ustawy nabywa ubezpieczony, który na dzień wejścia w życie ustawy emerytalnej spełnił określone w niej warunki stażowe, a po tej dacie osiągnął wymagany wiek, niezależnie od tego, czy w chwili osiągnięcia tego wieku wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub był pracownikiem wykonującym inną pracę, czy też pozostawał w zatrudnieniu na innej podstawie niż stosunek pracy bądź nie pozostawał w jakimkolwiek zatrudnieniu, z tym, że w przypadku pozostawania
w stosunku pracy, emerytura uzależniona jest od jego rozwiązania” (vide: I UK 325/11). W uzasadnieniu wyroku Sąd Najwyższy stanowczo potwierdził swoje dotychczasowe stanowisko, że: „ Nie ma również żadnych wątpliwości, że wcześniejsza emerytura przysługuje na podstawie art. 184 ustawy emerytalnej wyłącznie osobom, które w dniu wejścia w życie ustawy emerytalnej (1 stycznia 1999r.) legitymowały się okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury
w niższym wieku emerytalnym (ust. 1 wymienionego artykułu).”

Ubezpieczony na dzień wejścia w życie ustawy emerytalnej, tj. 1 stycznia 1999r. legitymował się stażem pracy w warunkach szczególnych ponad 15 lat.

Dalszy okres pracy w warunkach szczególnych, poza okresem pracy
w (...) w S. potwierdza dołączone do apelacji świadectwo wykonywania takiej pracy w (...) Sp. z o.o. Oddział Zakład (...) w Z. od dnia 1 marca 1975r. do
30 listopada 1976r. przy wykonywaniu pracy - „ Kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości, produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno - techniczny na Oddziałach
i Wydziałach, na których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione
w wykazie, stanowiska pracy, na których prace są wykonywane stale i bezpośrednio przy stanowiskach wymienionych w wykazie A” (Wykaz A dział XIV poz. 25 pkt 1) (vide: Świadectwo pracy z dnia 18 czerwca 2012r. na k. 34 a.s.).

A zatem - w okolicznościach sprawy niniejszej, skoro ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r., nawet bez okresu pracy w Zakładzie (...) w Z., spełnił warunki stażowe, a jedynie wiek osiągnął po tej dacie, to oznacza to, że obecnie,
z uwagi na brak możliwości zastosowania do niego przepisu art. 32 ust. 1a pkt 1, spełnia on wszystkie warunki do przyznania prawa emerytury. Podobny pogląd wyraził Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 13 września 2012r. sygn.
III AUa 17/12.

Wprawdzie prawo do emerytury powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do jego nabycia, to jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy lub świadczenie rehabilitacyjne, prawo do emerytury powstaje z dniem zaprzestania pobierania tych świadczeń (art. 129 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS). W dacie złożenia wniosku ubezpieczony - wbrew stanowisku apelującego - nie spełniał warunków do emerytury. Wobec korzystania ze świadczenia rehabilitacyjnego, co wynika z akt rentowych - prawo do emerytury nabył po zakończeniu świadczenia rehabilitacyjnego, tj. - od dnia 29 grudnia 2011r., stosownie do treści art. 129 w/w ustawy.

Mając powyższe na względzie - z mocy art. 386 § 1 k.p.c. - należało zmienić zaskarżony wyrok i przyznać ubezpieczonemu prawo do wcześniejszej emerytury.

/-/ SSA E. Piotrowska /-/ SSA J. Ansion /-/ SSA M. Procek

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

JR