Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSR del. Jacek Liszka

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Houda

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania W. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 21 maja 2012 roku nr (...)

w sprawie W. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się W. W. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy począwszy od dnia 1 lutego 2012r. na okres dwóch lat.

Sygn. akt IV U 658/12

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 17 października 2013 r.

Decyzją z dnia 21 maja 2012 r., nr (...) , Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił W. W. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska ZUS
w orzeczeniu z dnia 14 maja 2012 r. uznała, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy
i brak jest dowodów na niezdolność do pracy przed 30 lipca 2011 r.

Odwołanie od tej decyzji wniósł W. W. , domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że leczy się u kardiologa, reumatologa, pulmonologa i psychiatry,
a występujące u niego schorzenia uniemożliwiają mu wykonywanie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanieorgan rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Wskazał też, że w oparciu o aktualne badania, brak jest podstaw do uznania ubezpieczonego za niezdolnego do pracy, co znalazło wyraz w orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS, w którym w/w nie został uznany za niezdolnego do pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. W. urodził się (...) r. Ubezpieczony ma wykształcenie zawodowe o specjalności mechanik- ślusarz, ostatnio zaś pracował jako monter.

Od 22 sierpnia 1993 r. wnioskodawca pobierał rentę według II grupy inwalidzkiej, od 1 lipca 1996 r. rentę według III grupy inwalidzkiej, zaś od 1 września 1999 r. rentę
z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która była mu wypłacana do 31 stycznia
2012 r.

dowód:

-

akta ZUS

W dniu 7 lutego 2012 r. ubezpieczony złożył wniosek do ZUS o ponowne ustalenie prawa do renty.

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 17 kwietnia 2012 r. stwierdzono, że odwołujący jest nadal częściowo niezdolny do pracy na okres do 30 kwietnia 2013 r. ze wskazaniem, że niezdolność do pracy powstała przed 30 lipca 2011 r. Na skutek zarzutu wadliwości tego orzeczenia, sprawa skierowana została do komisji lekarskiej ZUS, która w orzeczeniu z dnia 14 maja 2012 r. uznała, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy
i brak jest dowodów na niezdolność do pracy przed 30 lipca 2011 r.

Orzeczenie to stanowiło podstawę wydania zaskarżonej decyzji, którą ZUS Oddział w T. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ubezpieczony legitymuje się wymaganymi okresami składkowym
i nieskładkowym.

dowód:

-

akta ZUS

W toku niniejszego postępowania sądowego u odwołującego stwierdzono:

-

przewlekłą obturacyjną chorobę płuc z zaburzeniami sprawności wentylacji typu obturacyjnego dużego stopnia,

Odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy od 1 lutego 2012 r. na okres dwóch lat z powodu schorzeń pulmonologicznych.

Wnioskodawca pozostaje w kontroli i leczeniu w poradni pulmonologicznej od
20 lat. Z powodu przyczyn pulmonologicznych kilkakrotnie był też hospitalizowany. Pacjent stale zażywa leki.

Pomimo stałego systematycznego leczenia występujące u niego dolegliwości utrzymują się nadal.

Ogólny stan pacjenta, jak również wiek i postępujący charakter schorzenia nie rokują poprawy.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 23.08.2012 r.- k. 13,

-

opinie uzupełniające z dnia: 19.04.2013 r. i 08.07.2013 r.- k. 47-49, 55,

U odwołującego rozpoznano też:

-

nadciśnienie tętnicze pierwotne,

-

przewlekły zespół bólowy kręgosłupa z nieznacznym ograniczeniem ruchomości i zaznaczonymi objawami rozciągowymi,

-

stan po przebytej operacji kaletki przedrzepkowej kolana prawego,

-

żylaki kończyn dolnych bez zmian troficznych,

Odwołujący jest zdolny do pracy zarobkowej z uwagi na te schorzenia.

Nadciśnienie tętnicze pierwotne umiarkowane przebiega u opiniowanego bez powikłań narządowych z wydolnym układem krążenia.

W zakresie układu ruchu biegły neurolog rozpoznał przewlekły zespół bólowy kręgosłupa z nieznacznym ograniczeniem ruchomości i zaznaczonymi objawami rozciągowymi, przebiegający na podłożu zmian zwyrodnieniowych.

Żylaki kończyn dolnych przebiegają bez cech niewydolności żylnej kończyn dolnych
i bez zmian troficznych.

Schorzenia te nie naruszają sprawności organizmu opiniowanego w stopniu powodującym niezdolność do pracy

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 23.10.2012 r.- k. 22-23,

U odwołującego stwierdzono ponadto:

-

zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane,

-

upośledzenie umysłowe lekkie.

Obecny stan psychiczny oraz funkcjonowanie nie dają podstaw do uznania opiniowanego za osobę niezdolną do pracy zarobkowej.

Odwołujący pozostaje w leczeniu psychiatrycznym ambulatoryjnym (z przerwami)
od 1976 r. z powodu zaburzeń nerwicowych depresyjno- lękowych. W trakcie badań psychologicznych (w 1999 r., 2001 r. i 2002 r.) stwierdzano u niego upośledzenie umysłowe lekkie.

W trakcie obecnego badania psychiatrycznego, poza deficytem intelektu, nie rozpoznano u badanego innych, istotnych odchyleń od stanu prawidłowego, w tym nasilonych zaburzeń afektywnych, zaburzeń funkcji poznawczych i zaburzeń psychotycznych.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 10.01.2013 r.- k. 33-35,

Sąd, ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, podzielił wnioski płynące
z opinii biegłych z zakresu pulmonologii, neurologii i kardiologii oraz psychiatrii, uznając, iż zawierają one kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu zdrowia odwołującego, a nadto uwzględniają wpływ wszystkich rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej, popartej doświadczeniem zawodowym. Zważyć przy tym należy, iż opinie zostały wydane przez biegłych sądowych o specjalnościach adekwatnych do schorzeń zdiagnozowanych
u wnioskodawcy, zaś opiniujący swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej złożonej w aktach sprawy, jak i osobistym badaniu ubezpieczonego.

Organ rentowy wniósł zarzuty do opinii biegłego pulmonologa, podnosząc, że konkluzja tego biegłego o istnieniu u wnioskodawcy niezdolności do pracy w rozumieniu
art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS nie znajduje oparcia
w zebranej w sprawie dokumentacji medycznej, a ponadto opinia jest zbyt ogólnikowa, a przy tym nie odwołuje się do kwalifikacji zawodowych ubezpieczonego. W opinii uzupełniającej z dnia 19 kwietnia 2013 r. biegły sądowy w istocie poprawił jedynie błąd maszynowy (zapis dotyczący daty początkowej istniejącej u odwołującego niezdolności do pracy), na co zwrócił uwagę ZUS w piśmie z dnia 22 maja 2013 r., niemniej w już w opinii uzupełniającej z dnia 8 lipca 2013 r. do zarzutów tych się ustosunkował, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Również ta opinia została zakwestionowana przez organ rentowy, który zarzucił, że w opinii tej biegły powołuje się na badania czynnościowe układu oddechowego z 2010 r., które mają wartość historyczną. Pomija natomiast wyniki badań świadczące o poprawie stanu zdrowia odwołującego. W ocenie ZUS, nieuzasadnione jest też twierdzenie biegłego pulmonologa, że długotrwałe leczenie nie przynosi poprawy stanu zdrowia wnioskodawcy, co podważa sens terapii.

W ocenie Sądu, zarzuty te nie zasługiwały na uwzględnienie, gdyż nie nasuwały wątpliwości zarówno fachowość biegłego, jak i rzetelność przeprowadzonego przez niego badania. Opinia w sposób przejrzysty obrazuje stan zdrowia ubezpieczonego i w oparciu
o aktualne wskazania wiedzy medycznej rozstrzyga kwestię wpływu rozpoznanego u niego schorzenia na zdolność do pracy. Odpowiada też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia o powołaniu biegłych sądowych. Biegły pulmonolog na podstawie badania odwołującego, które przeprowadzone zostało dokładnie, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie standardami, oraz analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach organu rentowego, w tym wyników badań specjalistycznych, dokonał prawidłowego rozpoznania i sformułował ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. W niniejszej sprawie biegły sądowy dokonał oceny stanu zdrowia badanego z punktu widzenia kryteriów określonych dyspozycją art. 12 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, wyraźnie wskazując, iż pomimo stałego
i systematycznego leczenia występujące u badanego dolegliwości pulmonologiczne utrzymują się nadal, a ogólny stan pacjenta, jak również jego wiek i postępujący charakter schorzenia nie rokują poprawy. Nie bez znaczenia pozostaje też to, że wnioskodawca od 20 już lat pozostaje w leczeniu pulmonologicznym, zaś od 22 sierpnia 1993 r. pobiera rentę. Z uwagi na takie okoliczności sprawy i wnioski opinii biegłego sądowego zupełnie dowolne i niezrozumiałe jest twierdzenie organu rentowego, że długotrwałe leczenie przynosi poprawę stanu zdrowia wnioskodawcy. Wszak trzeba mieć na uwadze, że przy poważnych schorzeniach pulmonologicznych, które występują u wnioskodawcy od wielu lat
i mają charakter postępujący, zaostrzający się z wiekiem terapia polega na spowolnieniu negatywnych skutków choroby- co w żadnym razie nie podważa sensu terapii, która w tym wypadku ma na celu złagodzenie objawów choroby.

Uwzględniając powyższe, na podstawie tej właśnie opinii, ocenionej pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz z dokumentacji medycznej dostarczonej przez odwołującą nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub
z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Stosownie zaś do treści art. 57 powołanej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

W niniejszej sprawie bezsporne były przesłanki warunkujące zdolność rentową odwołującego, przewidziane w pkt 2 i 3 art. 57 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, albowiem były one już wykazane w toku wcześniejszego postępowania o ustalenie prawa do renty, którą ubezpieczony pobierał do końca stycznia 2012 r. Sporną stała się natomiast przesłanka z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy, dotycząca niezdolności do pracy.

Dla rozstrzygnięcia, czy w przypadku ubezpieczonego mamy do czynienia
z niezdolnością do pracy, koniecznym stało się zasięgnięcie opinii biegłych specjalistów
z zakresu dziedzin medycyny związanych z jego dolegliwościami- pulmonologa, neurologa i kardiologa oraz psychiatry.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłego sądowego pulmonologa, odwołujący z uwagi na stwierdzone u niego schorzenie w postaci przewlekłej obturacyjnej choroby płuc z zaburzeniami sprawności wentylacji typu obturacyjnego dużego stopnia jest osobą częściowo niezdolną do pracy od 1 lutego 2012 r. na okres dwóch lat.

Biegły pulmonolog wyraźnie zaznaczył, że pomimo stałego i systematycznego leczenia występujące u wnioskodawcy dolegliwości utrzymują się nadal, a ogólny stan pacjenta, jak również jego wiek i postępujący charakter schorzenia nie rokują poprawy.

Reasumując, zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy bezsprzecznie potwierdza, że odwołujący W. W. spełnia ustawowe przesłanki do przyznania mu renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres dwóch lat.
Z uwagi na powyższe, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy rentę
z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 lutego 2012 r. na okres dwóch lat, biorąc za podstawę powołane wyżej przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

(...)

(...)

-

(...)

-

(...)

-

(...)