Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant stażysta Bożena Sobczyk

po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku T. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o przeliczenie emerytury

na skutek odwołania T. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 24 października 2013r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje organ rentowy do zaliczenia T. J. okresu pracy na stanowisku maszynisty instruktora od 1 lipca 1984 roku do 30 września 1990 roku oraz od 11 grudnia 1991 roku do 27 grudnia 2000 roku przy zastosowaniu przelicznika 14 (czternastu) miesięcy za każdy rok pracy na kolei.

Sygn. akt VU 1576/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 października 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy T. J. prawa do przeliczenia emerytury przy zastosowaniu przelicznika 14 miesięcy za każdy rok pracy na kolei co do okresów od 1 lipca 1984 roku do 30 września 1990 roku oraz od 11 grudnia 1991 roku do 27 grudnia 2000 roku, kiedy pracował on na stanowisku maszynisty instruktora. W uzasadnieniu wskazał, że stanowisko maszynista instruktor nie jest wymienione w art. 43 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Od powyższej decyzji złożył odwołanie w dniu 20 listopada 2013 roku T. J., wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez zastosowanie powyższego przelicznika.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

T. J., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 28 listopada 2008 roku wniosek o emeryturę.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 49-53 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 9 grudnia 2008 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał T. J. prawo do emerytury poczynając od dnia (...) roku. Do ustalenia wysokości emerytury uwzględnił 37 lat, 11 miesięcy okresów składkowych oraz 8 lat i 2 miesiące okresów nieskładkowych. Przyznając emeryturę ZUS uwzględnił okresy zatrudnienia wnioskodawcy na kolei na stanowiskach pomocnika maszynisty pojazdów trakcyjnych oraz maszynisty pojazdów trakcyjnych od 1 marca 1966 roku do 22 kwietnia 1968 roku, od 28 kwietnia 1970 roku 30 czerwca 1984 roku oraz od 1 października 1990 roku do 10 grudnia 1991 roku z zastosowaniem przelicznika 14 miesięcy za każdy pełny rok zatrudnienia. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniósł 139,99%.

(dowód: ww. decyzja k. 69 w aktach ZUS)

W dniu 9 października 2013 roku T. J. wniósł o przeliczenie emerytury z zastosowaniem przelicznika 14 miesięcy za każdy rok pracy na elektrycznym pojeździe trakcyjnym w okresach od 1 lipca 1984 roku do 30 września 1990 roku oraz od 11 grudnia 1991 roku do 27 grudnia 2000 roku wskazując, iż w ww. okresach pracował na stanowisku maszynisty instruktora.

(dowód: wniosek o przeliczenie emerytury k. 99 w aktach ZUS)

W okresie od 28 lipca 1965 roku do 27 grudnia 2000 roku wnioskodawca był zatrudniony w (...) Zakładzie (...) w Ł..

(dowód: świadectwo pracy k. 5 w aktach ZUS)

W okresach od 1 lipca 1984 roku do 30 września 1990 roku oraz od 11 grudnia 1991 roku do 27 grudnia 2000 roku T. J. pracował w (...) Zakładzie (...) w Ł. na stanowisku maszynisty instruktora.

(dowód: zaświadczenie k. 101 w aktach ZUS)

Na stanowisku maszynisty instruktora wnioskodawca wykonywał pracę maszynisty pojazdów trakcyjnych, a jednocześnie wykonywał szkolenia teoretyczne i praktyczne i szkolenia podtrzymujące nabyte umiejętności dla pomocników maszynistów oraz maszynistów. Wnioskodawca prowadząc zajęcia praktyczne uczył technikę jazdy (tj. techniki rozruchu, prowadzenia i zatrzymania pociągu). w trakcie prowadzenia pojazdu, a ponadto prowadził wykłady teoretyczne dla maszynistów. Wykłady teoretyczne odbywały się raz w miesiącu, a w późniejszym okresie raz na kwartał. Zarówno maszyniści uczestniczący w szkoleniach, jak i prowadzący je instruktorzy mieli wliczany czas trwania zajęć do czasu pracy.

(dowód: instrukcja dla maszynisty instruktora k. 16-27, zeznania świadków M. K. i J. W. k. 28, 29, zeznania wnioskodawcy k. 28-29 w aktach sprawy)

Będąc zatrudniony na stanowisku maszynisty instruktora wnioskodawca wykonywał tożsamą pracę z pracą maszynisty, tj. pracował na pojeździe trakcyjnym i uczył maszynistów prawidłowej pracy, co sprowadzało się do kierowania pociągami. Praca na stanowisku maszynisty instruktora mogła być wykonywana jedynie przez najbardziej doświadczonych maszynistów, a stanowisko to było wyżej zaszeregowane niż stanowisko zwykłego maszynisty.

(dowód: instrukcja dla maszynisty instruktora k. 16-27, zeznania świadków M. K. i J. W. k. 28, 29, zeznania wnioskodawcy k. 28-29 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 1440 ze zm.) każdy pełny rok zatrudnienia na kolei na parowym, spalinowym lub elektrycznym pojeździe trakcyjnym, w drużynach konduktorskich oraz na stanowiskach manewrowych lub ustawiaczy liczy się jako 14 miesięcy zatrudnienia na kolei.

W ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie ZUS niezasadnie odmówił zastosowania przelicznika wskazanego w cyt. przepisie do okresów zatrudnienia wnioskodawcy w (...) Zakładzie (...) w Ł. od 1 lipca 1984 roku do 30 września 1990 roku oraz od 11 grudnia 1991 roku do 27 grudnia 2000 roku na stanowisku maszynisty instruktora.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków M. K. i J. W. oraz zeznania wnioskodawcy w zakresie wynika z nich, iż będąc zatrudniony na stanowisku maszynisty instruktora skarżący wykonywał takie same obowiązki jak maszynista pojazdów trakcyjnych, albowiem jego praca sprowadzała się faktycznie do kierowania pociągów, z tym że jednocześnie uczył pomocników maszynistów i maszynistów prawidłowej techniki jazdy. Zeznania te są logiczne i spójne i korespondują z pozostałym materiałem dowodowym sprawy, w tym w szczególności z przedłożoną przez wnioskodawcę w toku postępowania instrukcją dla maszynisty instruktora. Wiarygodność wskazanych wyżej dowodów nie została przy tym w żaden sposób zakwestionowana przez ZUS.

Z materiału dowodowego sprawy wynika ponadto, że praca na stanowisku maszynisty instruktora mogła być wykonywana tylko przez najbardziej doświadczonych maszynistów, a stanowisko to było wyżej zaszeregowane niż stanowisko zwykłego maszynisty. Wnioskodawca prowadził wprawdzie również zajęcia teoretyczne, ale w niewielkim zakresie czasu pracy, przy czym zauważyć należy, iż uczestnikami tychże zajęć byli maszyniści i pomocnicy maszynistów, którzy zostali objęci normą przepisu art. 43 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Skoro więc uczestnictwo w zajęciach maszynistów nie stoi na przeszkodzie zastosowania wobec nich powyższej normy, to tym bardziej winna ona mieć zastosowanie do wnioskodawcy, który również uczestniczył w tychże zajęciach, jednakże w charakterze instruktora. Powyższe stanowisko znajduje pełne potwierdzenie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 listopada 2011 roku z dnia 15 listopada 2011 roku, III AUa 712/11, LEX nr 1171266 w którym stwierdzono, iż praca na stanowisku maszynisty instruktora trakcji spalinowej i elektrycznej stanowi pracę na pojeździe trakcyjnym, uzasadniającą korzystniejsze jej zaliczenie przy ustalaniu prawa do kolejowej emerytury w sposób określony w art. 43 ust.2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Podobne stanowisko zaprezentował także Sąd Okręgowy w Gdańsku uzasadnieniu wyroku z dnia 7 listopada 2013 roku w sprawie VII U 1696/13 (opubl. Portal Orzeczeń MS).

Podkreślić należy, iż przyznając emeryturę wnioskodawcy ZUS uwzględnił jego okresy zatrudnienia na stanowisku pomocnika maszynisty pojazdów trakcyjnych z zastosowaniem przelicznika 14 miesięcy za każdy pełny rok zatrudnienia, mimo że będąc zatrudnionym na tym stanowisku wnioskodawca nie kierował samodzielnie pociągami, a jedynie obserwował szlak i informował maszynistę o sygnałach drogowych itp., a jednocześnie odmówił zastosowania ww. przelicznika do okresów pracy na stanowisku maszynisty instruktora, w sytuacji gdy praca na tym stanowisku sprowadzała się w istocie do prowadzenia pociągów. Takie stanowisko organu rentowego nie znajduje akceptacji Sądu.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, uznał odwołanie za uzasadnione i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji.