Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, dnia 23-01-2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Piotr Jarmundowicz

Protokolant: Błażej Łój

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23-01-2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. we W.

przeciwko M. W., J. W.

o ustalenie

I.  ustala, że strona powodowa Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji S.A. nie jest obowiązana do zapłaty na rzecz pozwanych M.i J. W.kwoty 426.411,75zł (czterysta dwadzieścia sześć tysięcy czterysta jedenaście złotych i siedemdziesiąt pięć groszy) ustalonej niezaskarżalną decyzją Marszałka Województwa (...)z 03 września 2013r. nr (...) tytułem odszkodowania za szkody poniesione w związku z wejściem w życie rozporządzenia Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.z dnia 04 lutego 2013r. nr (...)w sprawie ustanowienia strefy ochronnej ujęcia wody powierzchniowej dla miasta W.zlokalizowanej na terenie miasta W.oraz powiatów: (...), (...)w Województwie (...)oraz powiatu (...)w Województwie (...)ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Województwa (...)z dnia 08 lutego 2013r. pozycja 918;

II.  zasądza od pozwanych M. W. i J. W. na rzecz strony powodowej Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. we W. kwotę 21.321zł tytułem zwrotu części kosztów procesu;

III.  nie obciąża pozwanych kosztami zastępstwa procesowego strony powodowej.

Sygn. akt: I C 1457/13

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym do tutejszego Sądu w dniu 07.10.2013 r. strona powodowa Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji S.A. we W.domagała się ustalenia na podstawie art. 189 k.p.c., iż nie jest obowiązana do zapłaty na rzecz pozwanych M.i J. W.kwoty 426.411,75 zł, ustalonej niezaskarżalną decyzją Marszałka Województwa (...)z dnia 03.09.2013 r. (nr: (...)), tytułem odszkodowania za szkody poniesione w związku z wejściem w życie Rozporządzenia z dnia 04.02.2013 r. Nr (...)Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.w sprawie ustanowienia strefy ochronnej ujęcia wody powierzchniowej dla miasta W.zlokalizowanej na terenie m. W.oraz powiatów: (...), (...)w województwie (...)oraz powiatu (...)w województwie (...)(Dz. U. Woj. (...)z dnia 08.02.2013 r. poz. 918. W zakres żądania wchodziło także roszczenie o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że w dniu 04.02.2013 r. Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.wydał rozporządzenie Nr (...)w sprawie ustanowienia strefy ochronnej ujęcia wody powierzchniowej dla miasta W.zlokalizowanej na terenie m. W.oraz powiatów: (...), (...)w województwie (...)oraz powiatu (...)w województwie (...). Powyższe rozporządzenie wydane zostało na wniosek strony powodowej i weszło w życie po upływie 14 dni od dnia jego ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa (...)oraz Województwa (...). Przewidywało ono m.in. zakaz lokalizowania w strefie ochrony pośredniej (w której pozwani posiadali nieruchomość gruntową) budownictwa mieszkalnego oraz turystycznego. Pozwani, w związku z utratą możliwości korzystania z nieruchomości w sposób zgodny z jej przeznaczeniem, we wniosku z dnia 17.04.2013 r. zwrócili się do Marszałka Województwa (...)o ustalenie odszkodowania. Opisaną wyżej decyzją z dnia 03.09.2013 r. Marszałek Województwa (...)przychylił się do wniosku pozwanych i ustalił na ich rzecz odszkodowanie w kwocie 426 411,75 zł. Jako podmiot obowiązany do wypłaty odszkodowanie wskazał Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji S.A. z siedzibą we W.. Strona powodowa, kierując się oczekiwaniami mieszkańców M., których nieruchomości znalazły się w strefie ochrony pośredniej ujęcia wody, a także w celu zaniechania zaburzenia istniejącego dotychczas porządku zagospodarowania przestrzennego, złożyła w dniu 30.04.2013 r. wniosek do Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej o zmianę Rozporządzenia z dnia 04.02.2013 r. poprzez zniesienie zakazu lokalizowania budownictwa mieszkalnego w strefie ochrony pośredniej ujęcia wody. Projekt rozporządzenia zmieniającego dotychczasowe Rozporządzenie został następnie, zgodnie z obowiązującą procedurą, przedstawiony celem uzgodnienia Wojewodzie (...). Po uzyskanej akceptacji ze strony Wojewody (...), Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.wydał w dniu 18.09.2013 r. Rozporządzenie nr (...) (zmieniające Rozporządzenie nr (...)) w którym wykreślono zapis dotyczący zakazu lokalizowania budownictwa mieszkalnego w strefie ochrony pośredniej ujęcia wody. Powyższe rozporządzenie zostało ogłoszone w Dzienniku Urzędowym Województwa (...)oraz Województwa (...)w dniu 20.09.2013 r. i weszło ono w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. W związku z faktem, że decyzja Marszałka Województwa (...)z dnia 03.09.2013 r. była decyzją niezaskarżalną, w celu ochrony przed natychmiastową egzekucją kwestionowanego odszkodowania, strona powodowa w dniu 16.09.2013 r. złożyła w tutejszym Sądzie wniosek o udzielenie zabezpieczenia przedmiotowego roszczenia. Postanowieniem z dnia 20.09.2013 r., wydanym w sprawie pod sygn. akt I Co 437/13, Sąd udzielił zabezpieczenia zgodnie z wnioskiem. Strona powodowa wskazała dalej, że w związku z wydaniem Rozporządzenia nr (...) odpadła jedyna przesłanka, na podstawie której pozwani dochodzili na drodze administracyjnej odszkodowania, co stanowi także przesłankę ustalenia, że strona powodowa nie jest obowiązana do zapłaty na ich rzecz kwoty 426 411,75 zł, ustalonej decyzją Marszałka Województwa (...)z dnia 03.09.2013 r. Z ostrożności procesowej strona powodowa podniosła także argumenty dotyczące postępowania dowodowego przeprowadzonego przez Marszałka Województwa (...), które jej zdaniem dotknięte zostało rażącymi brakami. Zarzuciła, że organ administracyjny wydał decyzję bez jakiegokolwiek postępowania dowodowego i ustalił, że właścicielem ujęcia wody dla którego ustanowiono strefę ochronną na nieruchomości pozwanych jest strona powodowa. Spółka podkreśliła dalej, że kierując się swoimi zadaniami statutowymi zobowiązującymi ją do poboru, uzdatniania i dostarczania wody, wykonywała pewne czynności, które zastrzeżone zostały dla właściciela ujęcia wody i tylko z tego powodu była wnioskodawcą postępowania o ustanowienie strefy ochronnej ujęcia wody dla miasta W., toczącego się przed Dyrektorem Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.. Strona powodowa wskazała też, że polskie ustawodawstwo nie posiada legalnej definicji ujęcia wody, jednak zgodnie z dominującym poglądem, za ujęcie wody uznaje się budowle hydrotechniczne służące do ujmowania wody. W decyzji Marszałka Województwa (...)z dnia 03.09.2013 r. brak jest jednak jakiegokolwiek odniesienia do powyższej kwestii. Strona powodowa wskazała także, że strefa ochronna, o której mowa w przedmiotowej sprawie była kontynuacją strefy ochronnej ustanowionej decyzją Prezydenta Miasta W.z dnia 31.03.1974 r. Konieczność wydania przez Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej rozporządzenia w sprawie ustanowienia strefy ochronnej ujęcia wody dla miasta W.podyktowana była wygaśnięciem strefy ochronnej ustalonej tą decyzją i niezbędne to było dla ochrony należytej jakości wody dostarczanej dla miasta W.. Strona powodowa na koniec zakwestionowała także wysokość dochodzonego przez pozwanych odszkodowania zarzucając istotne braki postępowania dowodowego w tym zakresie. Wskazała, że opinia prywatna przedłożona przez pozwanych w toku postępowania administracyjnego nie mogła stanowić podstawy do ustalenia odszkodowania, ponieważ mogła ona co najwyżej stanowić podstawę do ewentualnego dopuszczenia przez organ opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego.

W odpowiedzi na pozew z dnia 05.12.2013 r. pozwani M. W.i J. W.uznali powództwo w zakresie ustalenia, iż strona powodowa nie jest obowiązana do zapłaty na ich rzecz kwoty odszkodowania ustalonej decyzją z dnia 03.09.2013 r. Wskazali jednak, że z uwagi na fakt, iż nie dali podstaw do wytoczenia powództwa i uznali je przy pierwszej czynności procesowej, zasadnym jest zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania sądowego. Podkreślali, że nie można czynić im zarzutu, że korzystali ze swoich uprawnień do dochodzenia odszkodowania za szkodę wyrządzoną wydaniem przepisów prawa miejscowego wprowadzających strefy ochronne ujęcia wody. Dodali także, że stosownie do obowiązującego w dacie wejścia w życie Rozporządzenia (22.02.2013 r.) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla wsi M.w granicach obrębu uchwalonego przez Radę Gminy Ś.Uchwałą nr (...)z dnia 23.10.2003 r. ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa (...), ich nieruchomość, stanowiąca działkę gruntu nr (...), obręb M.położona jest na terenie oznaczonym w planie symbolem (...) z funkcją wiodącą: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Rozporządzenie z dnia 04.02.2013 r. w § 3 ust. 1 pkt 19 wprowadzało zakaz lokalizowania w strefie ochrony pośredniej budownictwa mieszkalnego oraz turystycznego. Wprowadzony Rozporządzeniem zakaz lokalizowania na nieruchomości pozwanych budownictwa mieszkaniowego oraz turystycznego spowodował, że korzystanie z nieruchomości w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe. Z tego powodu po ich stronie powstała szkody polegająca co najmniej na zmniejszeniu wartości nieruchomości, której można było dochodzić na podstawie przepisów art. 185 - 187 Prawa wodnego. Zmiana Rozporządzenia, dokonana Rozporządzeniem nr (...)(weszła w życie z dniem 04.10.2013 r.), która uchyliła zakaz zabudowy poprzez lokowanie budownictwa mieszkaniowego na nieruchomości pozwanych w pełni realizuje słuszny interes pozwanych, niwecząc uprzednio poniesioną przez nich szkodę. Wejście w życie tej zmiany oraz doręczenie pozwanym postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu, Wydział I Cywilny z dnia 20.09.2013 r. o zabezpieczeniu powództwa m.in. poprzez zakaz podejmowania czynności zmierzających do wyegzekwowania odszkodowania ustalonego przedmiotową decyzją spowodowało, że pozwani cofnęli wniosek o nadanie decyzji Marszałka Województwa (...)z dnia 03.09.2013 r. klauzuli wykonalności. Odnosząc się do zarzutu strony powodowej, iż nie wykazali przesłanek uznania jej jako podmiotu zobowiązanego do wypłaty odszkodowania, podnieśli, że podmiotem tym, na podstawie art. 187 ust. 2 prawa wodnego jest właściciel ujęcia wody. Nadto jedynie właściciel ujęcia wody uprawniony jest do wnioskowania o wydanie przepisów ustanawiających strefę ochronną ujęcia wody. W przedmiotowej sprawie wniosek o wydanie Rozporządzenia, jak również o jego zmianę został złożony przez stronę powodową, należy zatem uznać ją za właściciela ujęcia. Pozwani wskazali, że postępowanie administracyjne rządzi się innymi prawami niż postępowanie cywilne, co oznacza, iż w przeciwieństwie do kontradyktoryjnego postępowania cywilnego, w postępowaniu administracyjnym to na organie ciąży obowiązek wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych sprawy. Gdyby zatem organ powziął jakąkolwiek wątpliwość co do przesłanek ustalenia odszkodowania na rzecz pozwanych, należy założyć, że prowadziłby postępowanie dowodowe, zmierzające do rozwiania wszelkich wątpliwości. W zakresie zarzutów spółki dotyczących ustalenia odszkodowania na podstawie opinii przedłożonej przez pozwanych, podnieśli, że opinię taką przedłożyli na wezwanie organu ustalającego odszkodowanie, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Niezależnie od powyższego wskazali także, że niniejsze postępowanie byłoby bezprzedmiotowe, ponieważ nie doszłoby do wydania przedmiotowej decyzji przed terminem wejścia w życie zmiany Rozporządzenia, która znosiła zakaz zabudowy mieszkaniowej w strefie ochrony pośredniej ujęcia wody, gdyby strona powodowa wzięła czynny udział w postępowaniu przed Marszałkiem Województwa (...). Była ona właściwie zawiadomiona o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania, zawiadomiona została również o zakończeniu postępowania dowodowego, niemniej jednak nie wzięła czynnego udziału w tym postępowaniu. Postępowanie to należy uznać tym bardziej za niewłaściwe w kontekście ustalenia strony odpowiedzialnej za wynik niniejszego procesu, że już w dniu 30.04.2013 r. złożyła wniosek o zmianę Rozporządzenia poprzez zniesienie zakazu zabudowy mieszkaniowej w strefie ochrony pośredniej ujęcia wody. Wszystkie zarzuty dotyczące ewentualnego naruszenia przepisów w trakcie postępowania administracyjnego strona powodowa mogła zatem zgłosić już na etapie tego postępowania. Okoliczności te, zdaniem pozwanych, jednoznacznie wskazywały, że nie dali oni podstaw do wytoczenia niniejszego powództwa także, że jest ono wynikiem bierności spółki w postępowaniu przed M.Województwa (...). Zasadnym było zatem zastosowanie w niniejszej sprawie art. 101 k.p.c. Z ostrożności procesowej pozwani wnieśli o nieobciążanie ich kosztami postępowania na zasadzie art. 102 k.p.c. Tłumaczyli, że nie powinni ponosić dodatkowych kosztów związanych z dochodzeniem ustawowo przysługujących im roszczeń odszkodowawczych, których powstanie spowodowane zostało działaniami powoda. Ponoszenie tych kosztów oznaczałoby w istocie nieuzasadnione „ukaranie” ich za próbę dochodzenia swoich roszczeń związanych z wprowadzeniem zakazu zabudowy na ich nieruchomości. Tym bardziej, że roszczenia te okazały się zasadne, skoro podstawową przesłanką przemawiającą za uwzględnieniem niniejszego powództwa (obie strony są w tym zakresie zgodne) jest cofnięcie zakazu zabudowy mieszkaniowej, które nastąpiło na wniosek powoda.

W złożonych na dalszych etapach postępowania pismach procesowych strony podtrzymały stanowiska w sprawie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 31.03.1974 r. Prezydent Miasta W. ustanowił strefy ochronne ujęć i źródeł wody pitnej z wniosku poprzednika prawnego strony powodowej - Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji we W. m.in. na terenie polderu O. z wyłączeniem osiedla (...) znajdującego się na terenie polderu.

Dowód:

- decyzja z dnia 31.03.1974r. – k. 25-31,

W dniu 04.02.2013 r. Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.wydał na wniosek strony powodowej Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. we W.Rozporządzenie Nr (...) w sprawie ustanowienia strefy ochronnej ujęcia wody powierzchniowej dla miasta W.zlokalizowanej na terenie m. W.oraz powiatów: (...), (...)w województwie (...)oraz powiatu (...)w województwie (...). Zgodnie z par. 2 pkt. 1 Rozporządzenia, na terenie ochrony bezpośredniej zabronione zostało użytkowanie gruntów do celów niezwiązanych z eksploatacją ujęcia wody. Z kolei na terenie ochrony pośredniej, na podstawie 3 ust. 1 pkt.19, zabronione zostało min. lokalizowanie budownictwa mieszkalnego oraz turystycznego. Rozporządzenie weszło w życie po upływie 14 dni od dnia jego ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa (...)oraz Województwa (...).

Dowód:

- Rozporządzenie z dnia 04.02.2013 r. Nr (...) – k. 14,

W dniu 30.04.2013 r. strona powodowa zwróciła się do Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.o zamianę zapisów rozporządzenia Nr (...). Zwrócono uwagę, że w granicach strefy bezpośredniej znalazły się tereny zamieszkałe, dla których wprowadzono w rozporządzeniu zapisy o zakazie budownictwa mieszkaniowego, które to mogą zburzyć istniejący porządek zagospodarowania przestrzennego. W związku z tym spółka wnioskowała o wykreślenie z treści rozporządzenia w 3 ust. 1 punktu 19 wyrażenia: „mieszkalnego oraz”. Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej wdrożył procedurę zmierzającą do zmiany zapisów Rozporządzenia i w dniu 02.08.2013 r. przesłał projekt nowego aktu prawnego do (...)Urzędu Wojewódzkiego celem uzgodnienia.

Dowód:

- wniosek z dnia 30.04.2013 r. – k. 15,

- pismo z dnia 02.08.2013 r. – k. 16,

We wniosku z dnia 17.04.2013 r. pozwani J. W.i M. W.zwrócili się do Marszałka Województwa (...)o ustalenie odszkodowania za poniesioną szkodę w związku z wejściem w życie aktu prawa miejscowego (tj. Rozporządzenia nr (...) Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.z dnia 04.02.2013 r.) Pozwani uzasadniali, że na skutek wprowadzenia Rozporządzenia, nieruchomość stanowiąca ich własność, oznaczona jako działka nr (...), obręb M., znalazła się w strefie ochrony pośredniej ujęcia wody, w związku z czym korzystanie z niej w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe. We wniosku wskazali także, że szkoda spowodowana jest różnicą pomiędzy wartością należącej do nich nieruchomości sprzed wejścia w życie Rozporządzenia a jej wartością po wprowadzeniu zakazów Rozporządzenia. Wniosek pozwani oparli na art. 186 i 187 ustawy z dnia 18.0.2001 r. Prawo wodne.

Dowód:

- wniosek z dnia 17.04.2013 r. – k. 19 - 21,

W piśmie z dnia 15.07.2013 r. Marszałek Województwa (...) zawiadomił pełnomocnika pozwanych oraz stronę powodową o wszczęciu postępowania na podstawie art. 187 ust. 1 i 2 Prawa wodnego o ustalenie wysokości odszkodowania a także o możliwości zapoznania się z wnioskiem. W dniu 23.07.2013 r. Marszałek Województwa (...) wezwał pozwanych na podstawie art. 50 § 1 oraz 54 k.p.a. do przedłożenia w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania opinii uprawnionego rzeczoznawcy majątkowego, określającej różnicę wartości nieruchomości przed i po wejściu w życie Rozporządzenia. W dniu 13.08.2013 r. zawiadomiono strony postępowania o zebraniu materiału dowodowego wystarczającego do zakończenia postępowania.

Decyzją z dnia 03.09.2013 r. Marszałek Województwa (...) przychylił się do wniosku pozwanych M. i J. W. i ustalił na ich rzecz odszkodowanie w kwocie 426.411,75 zł z tytułu wejścia w życie rozporządzenia z dnia 04.02.2013 r. mocą którego korzystanie z ich nieruchomości w sposób zgodny z jej przeznaczeniem stało się niemożliwe. Jako podmiot obowiązany do wypłaty odszkodowanie wskazano Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji S.A. z siedzibą we W.. Z uzasadnienia przedmiotowej decyzji wynikało, że kwota odszkodowania została określona na podstawie prywatnego operatu szacunkowego załączonego przez pozwanych i powiększona o koszty jego sporządzenia.

Dowód:

- pismo z dnia 23.07.2013 r. – k. 22, 50 - 51,

- pismo z dnia 15.07.2013 r. – k. 52,

- decyzja Marszałka Województwa (...) z dnia 03.09.2013 r. – k. 23 - 24,

Dnia 09.09.2013 r. pozwani J. W. i M. W., działając przez pełnomocnika, wezwali stronę powodową do zapłaty w terminie 7 dni kwoty 426 411,75 zł wynikającej z decyzji Marszałka Województwa (...) z dnia 03.09.2013 r. pod rygorem wszczęcia postępowania egzekucyjnego.

Ponieważ pozostało ono bezskuteczne, pozwani, w celu wszczęcia procedury egzekucji kwoty ustalonej decyzją z dnia 03.09.2013 r., złożyli w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia Krzyków wniosek o nadanie jej klauzuli wykonalności, który został zarejestrowany pod sygn. VI Co 1976/13.

Dowód:

- wezwanie z dnia 09.09.2013 r. – k. 71,

- pismo z dnia 07.10.2013 r. – k. 54 - 55,

W dniu 16.09.2013 r. strona powodowa złożyła w tutejszym Sądzie wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego przed wytoczeniem powództwa o ustalenie, iż nie jest obowiązana do zapłaty na rzecz M.i J. W.kwoty 426 411,75 zł, ustalonej niezaskarżalną decyzją M.Województwa (...)z dnia 03.09.2013 r. (nr: (...)), tytułem odszkodowania za szkody poniesione w związku z wejściem w życie Rozporządzenia z dnia 04.02.2013 r. Nr (...)Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.w sprawie ustanowienia strefy ochronnej ujęcia wody powierzchniowej dla miasta W.zlokalizowanej na terenie m. W.oraz powiatów: (...), (...)w województwie (...)oraz powiatu (...)w województwie (...)(Dz. U. Woj. (...)z dnia 08.02.2013r., poz. 918), poprzez zakazanie dochodzenia od niej na drodze postępowania egzekucyjnego kwoty 426 411,75 zł oraz podejmowania jakichkolwiek czynności zmierzających do wykonania decyzji z dnia 03.09.2013 r.

Postanowieniem z dnia 20.09.2013 r. Sąd udzielił zabezpieczenia zgodnie z wnioskiem wyznaczając stronie powodowej dwutygodniowy termin, od doręczenia postanowienia, na złożenie przeciwko M. i J. W. pozwu o ustalenie.

Dowód:

- dokumenty w aktach sprawy I Co 437/13,

W dniu 18.09.2013 r. Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.wydał rozporządzenie nr (...) zmieniające Rozporządzenie w sprawie ustanowienia strefy ochronnej ujęcia wody powierzchniowej dla miasta W.zlokalizowanej na terenie m. W.oraz powiatów: (...), (...)w województwie (...)oraz powiatu (...)w województwie (...). W § 1 ust. 2 wskazano, że § 3 ust. 1 pkt. 19 dotychczasowego Rozporządzenia otrzymał brzmienie: „lokalizowania budownictwa turystycznego”.

Dowód:

- rozporządzenie z dnia 18.09.2013 r. Nr (...) – k. 17 - 18,

W piśmie z dnia 24.09.2013r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do zapłaty, strona powodowa zwróciła się do pozwanych o zaniechanie wszelkich czynności związanych z egzekucją opisanego w wezwaniu świadczenia w związku z wydaniem w dniu 20.09.2013r. przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny postanowienia o zabezpieczeniu, zakazującemu pozwanym dochodzenia kwoty ustalonej decyzją z dnia 03.09.2013 r. Pismo to przesłono pełnomocnikowi pozwanych w dniu 25.19.2013 r. drogą faksową oraz pocztą.

Dowód:

- pismo z dnia 24.09.2013 r. z potwierdzeniem nadania – 72 - 76,

W piśmie z dnia 07.10.2013 r. pełnomocnik pozwanych cofnął złożony do Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków VI Wydziału Cywilnego wniosek o nadanie klauzuli wykonalności w sprawie VI Co 1976/13.

Dowód:

- pismo z dnia 07.10.2013 r. – k. 54 - 55,

W piśmie z dnia 09.10.2013 r. pozwany J. W.oraz inni uprawnieni zwrócili się do Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.m.in. o unieważnienie rozporządzenia nr (...)oraz (...) jako rozporządzeń niezgodnych z prawem. W związku z wątpliwościami co do tego, że strona powodowa jest właścicielem ujęcia wody, domagali się także wskazania podmiotu zobowiązanego do wypłaty należnych im odszkodowań.

Dowód:

- pismo z dnia 09.10.2013 r. – k. 77,

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Strona powodowa domagała się ustalenia na podstawie art. 189 k.p.c., iż nie jest obowiązana do zapłaty na rzecz pozwanych M.i J. W.kwoty 426 411,75 zł, ustalonej niezaskarżalną decyzją Marszałka Województwa (...)z dnia 03.09.2013 r. (nr: (...)), tytułem odszkodowania za szkody poniesione w związku z wejściem w życie Rozporządzenia z dnia 04.02.2013 r. Nr (...)Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.w sprawie ustanowienia strefy ochronnej ujęcia wody powierzchniowej dla miasta W.zlokalizowanej na terenie m. W.oraz powiatów: (...), (...)w województwie (...)oraz powiatu (...)w województwie (...).

Pozwani w odpowiedzi na pozew z dnia 05.12.2013 r. uznali powództwo w tym zakresie z uwagi na zmianę Rozporządzenia polegającą na uchyleniu zakazu zabudowy mieszkalnej w strefie ochrony pośredniej ujęcia wody. Żądali jednak zasądzenia na ich rzecz kosztów postępowania podnosząc, iż nie dali podstaw do jego wytoczenia.

Podkreślić należy, że składając oświadczenie o uznaniu powództwa, pozwani wyrazili zgodę na wydanie wyroku zgodne z żądaniem strony powodowej. Przez uznanie powództwa pozwani potwierdzili także okoliczności faktyczne powołane przez powodową spółkę na uzasadnienie żądania. Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie sprzeczne jest z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Po dokonaniu analizy żądania strony powodowej oraz przytoczonej przez nią argumentacji, Sąd doszedł do przekonania, że złożone przez pozwanych oświadczenie o uznaniu powództwa jest skuteczne. Zdaniem Sądu, treść złożonych do sprawy przez strony dokumentów świadczy także, że uznanie powództwa nie jest sprzeczne z prawem ani też zasadami współżycia społecznego i nie zmierza do obejścia prawa. Na ich podstawie Sąd uznał, także, że strona powodowa posiada interes prawny, wymagany przepisem art. 189 k.p.c. w ustaleniu, że nie jest obowiązana do zapłaty na rzecz pozwanych kwoty 426.411,75 zł ustalonej decyzją Marszałka Województwa (...) z dnia 03.09.2013 r. Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł, jak w pkt. I wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach w pkt. II i III wyroku Sąd oparł na podstawie art. 102 k.p.c., zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych Sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Sąd w pkt. II wyroku zasądził od pozwanych na rzecz strony powodowej jedynie część kosztów sądowych tj. kwotę 21.321 zł z tytułu poniesionej przez nią opłaty sądowej mając na uwadze, iż stan faktyczny sprawy, w szczególności treść wezwania do zapłaty oraz dalszej korespondencji stron, nie dał podstaw do uznania, że pozwani nie dali podstaw do wytoczenia postępowania. Już w dniu 25.09.2013 r. pełnomocnik pozwanych uzyskał wiedzę, o wydaniu postanowienia o zabezpieczeniu powództwa z dnia 20.09.2013 r., jednak, mimo tego, pozwani, dopiero w piśmie z dnia 07.10.2013 r. cofnęli wniosek o nadanie decyzji z dnia 03.09.2013 r. klauzuli wykonalności. O złożeniu tego wniosku strona powodowa nie została powiadomiona. Pełnomocnik pozwanych, dysponując numerem faksu strony powodowej czy też jej pełnomocnika, mógł przesłać potwierdzenie złożenia oświadczenia o cofnięciu wniosku. Brak takiej reakcji pełnomocnika prowadzi do uznania, że nie jest uzasadnione jego stanowisko, że strona powodowa uzyskałaby zaspokojenie roszczenia bez wytoczenia powództwa. Było ono, wobec działań podejmowanych przez pozwanych, jedyną drogą dla uzyskania ochrony prawnej. Sąd nie stracił przy tym z pola widzenia, że pozwani, wszczynając postępowanie administracyjne w celu uzyskania należnego im wtedy odszkodowania, korzystali z przyznanych w art. 187 prawa wodnego uprawnień. Stąd też, uzasadnione jest przyjęcie, iż zaszła opisana w art. 102 k.p.c. szczególna okoliczność uzasadniająca nie obciążanie pozwanych kosztami zastępstwa procesowego poniesionymi przez stronę powodową, o czym stanowi pkt. III rozstrzygnięcia.