Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt II Cz 488/14

POSTANOWIENIE

K., dnia 2 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu Wydział II Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO. Wojciech Vogt

po rozpoznaniu w dniu 2 września 2014 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa S. D. i W. D.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

z udziałem interwenienta ubocznego E. M.

o alimenty

na skutek zażalenia interwenienta ubocznego

od postanowienia Sądu Rejonowego w Jarocinie z dnia 5 czerwca 2014 r., sygn. akt i C 1/14

postanawia:

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Jarocinie oddalił wniosek interwenienta ubocznego o zwolnienie go od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu. W uzasadnieniu wskazał, że E. M. otrzymuje emeryturę w wysokości 1500 zł netto i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Jest więc w stanie ponieść koszty sądowe i koszty pełnomocnika bez uszczerbku dla swojego koniecznego utrzymania.

Zażalenie od tego rozstrzygnięcia złożył E. M. zarzucając, że Sąd nie uwzględnił wydatków jakie musi ponieść na swoje konieczne utrzymanie. Z osiąganych dochodów nie jest on w stanie opłaci kosztów sądowych a tym bardziej pełnomocnika.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Nieszczęśliwy wypadek, za który ponosi odpowiedzialność E. M. miał miejsce w 2011 r. Od tego więc czasu powinien on liczyć się z koniecznością poniesienia określonych wydatków na koszty sądowe. E. M. osiąga stałe dochody i z przedstawionego przez siebie wyliczenia wydatków wynika, że przeciętnie miesięcznie jest w stanie poczynić oszczędności w wysokości około 300 zł.. Prawidłowe są więc ustalenia Sądu, że interwenient jest w stanie ponieść koszty sądowe i koszty pełnomocnika bez uszczerbku dla swojego koniecznego utrzymania. Poczynienie takich oszczędności wymaga od niego pewnych wyrzeczeń ale przepisy o zwolnieniu od kosztów sądowych umożliwiają takie zwolnienie tylko osób, które ponosząc te koszty nie mogłyby zaspokoić swoich podstawowych potrzeb. Interwenient do takich osób nie należy.

Mając powyższe na uwadze należało, zgodnie z art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., orzec jak w sentencji.