Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant stażysta Bożena Sobczyk

po rozpoznaniu w dniu 3 września 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku S. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział wT.

o przeliczenie emerytury

na skutek odwołania S. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 22 października 2013 r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje organ rentowy do przeliczenia S. M. emerytury poprzez zaliczenie okresu pracy na stanowisku maszynisty instruktora od 1 kwietnia 1986 roku do dnia 31 lipca 1997 roku, przy zastosowaniu przelicznika 14 (czternastu) miesięcy za każdy rok pracy na kolei.

Sygn. akt VU 1550/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 października 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy S. M. prawa do przeliczenia emerytury przy zastosowaniu przelicznika 14 miesięcy za każdy rok pracy na kolei co do okresu od 1 kwietnia 1986 roku do 31 lipca 1997 roku. W uzasadnieniu wskazał, że stanowisko maszynista instruktor nie jest wymienione w art. 43 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Od powyższej decyzji złożył odwołanie w dniu 14 listopada 2013 roku S. M., wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez zastosowanie powyższego przelicznika.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

S. M., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 20 maja 1997 roku wniosek o emeryturę.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 55 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 30 czerwca 1997 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał S. M. prawo do emerytury poczynając od dnia 1 sierpnia 1997 roku. Do ustalenia wysokości emerytury uwzględnił 41 lat, 10 miesięcy okresów składkowych oraz 8 miesięcy okresów nieskładkowych. Przyznając emeryturę ZUS uwzględnił okresy zatrudnienia wnioskodawcy na kolei na stanowiskach pomocnika maszynisty pojazdów trakcyjnych oraz maszynisty pojazdów trakcyjnych od 1 lipca 1964 roku do 31 marca 1986 roku z zastosowaniem przelicznika 14 miesięcy za każdy pełny rok zatrudnienia. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniósł 152,22 %.

(dowód: ww. decyzja k. 58 w aktach ZUS)

W dniu 7 października 2013 roku S. M. wniósł o przeliczenie emerytury z zastosowaniem przelicznika 14 miesięcy za każdy rok pracy na elektrycznym pojeździe trakcyjnym w okresie od 1 kwietnia 1986 roku do 31 lipca 1997 roku wskazując, iż w ww. okresie pracował na stanowisku maszynisty instruktora.

(dowód: wniosek o przeliczenie emerytury k. 123 w aktach ZUS)

W okresie od 1 kwietnia 1986 roku do 31 lipca 1997 roku S. M. pracował w (...) w P. na stanowisku maszynisty instruktora.

(dowód: angaże k. 26-53 w aktach ZUS)

Na stanowisku maszynisty instruktora wnioskodawca wykonywał pracę maszynisty pojazdów trakcyjnych, a jednocześnie wykonywał szkolenia teoretyczne i praktyczne i szkolenia podtrzymujące nabyte umiejętności dla pomocników maszynistów oraz maszynistów. Wnioskodawca prowadząc zajęcia praktyczne uczył technikę jazdy (tj. techniki rozruchu, prowadzenia i zatrzymania pociągu) w trakcie prowadzenia pojazdu, a ponadto prowadził wykłady teoretyczne dla maszynistów. Wykłady teoretyczne odbywały się raz w miesiącu, a w późniejszym okresie raz na kwartał. Zarówno maszyniści uczestniczący w szkoleniach, jak i prowadzący je instruktorzy mieli wliczany czas trwania zajęć do czasu pracy.

(dowód: zeznania świadków E. B. i I. S. k. 21, 22, zeznania wnioskodawcy k. 10, 11 w aktach sprawy)

Będąc zatrudniony na stanowisku maszynisty instruktora wnioskodawca wykonywał tożsamą pracę z pracą maszynisty, tj. pracował na pojeździe trakcyjnym i uczył maszynistów prawidłowej pracy, co sprowadzało się do kierowania pociągami. Praca na stanowisku maszynisty instruktora mogła być wykonywana jedynie przez najbardziej doświadczonych maszynistów, a stanowisko to było wyżej zaszeregowane niż stanowisko zwykłego maszynisty.

(dowód: zeznania świadków E. B. i I. S. k. 21, 22, zeznania wnioskodawcy k. 10, 11 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 1440 ze zm.) każdy pełny rok zatrudnienia na kolei na parowym, spalinowym lub elektrycznym pojeździe trakcyjnym, w drużynach konduktorskich oraz na stanowiskach manewrowych lub ustawiaczy liczy się jako 14 miesięcy zatrudnienia na kolei.

W ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie ZUS niezasadnie odmówił zastosowania przelicznika wskazanego w cyt. przepisie do okresów zatrudnienia wnioskodawcy w (...) w P. od 1 kwietnia 1986 roku do 31 lipca 1997 roku na stanowisku maszynisty instruktora.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków E. B. i I. S. oraz zeznania wnioskodawcy w zakresie wynika z nich, iż będąc zatrudniony na stanowisku maszynisty instruktora skarżący wykonywał takie same obowiązki jak maszynista pojazdów trakcyjnych, albowiem jego praca sprowadzała się faktycznie do kierowania pociągów, z tym że jednocześnie uczył pomocników maszynistów i maszynistów prawidłowej techniki jazdy. Zeznania te są logiczne i spójne. Wiarygodność wskazanych wyżej dowodów nie została przy tym w żaden sposób zakwestionowana przez ZUS.

Z materiału dowodowego sprawy wynika ponadto, że praca na stanowisku maszynisty instruktora mogła być wykonywana tylko przez najbardziej doświadczonych maszynistów, a stanowisko to było wyżej zaszeregowane niż stanowisko zwykłego maszynisty. Wnioskodawca prowadził wprawdzie również zajęcia teoretyczne, ale w niewielkim zakresie czasu pracy, przy czym zauważyć należy, iż uczestnikami tychże zajęć byli maszyniści i pomocnicy maszynistów, którzy zostali objęci normą przepisu art. 43 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Skoro więc uczestnictwo w zajęciach maszynistów nie stoi na przeszkodzie zastosowania wobec nich powyższej normy, to tym bardziej winna ona mieć zastosowanie do wnioskodawcy, który również uczestniczył w tychże zajęciach, jednakże w charakterze instruktora. Powyższe stanowisko znajduje pełne potwierdzenie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 listopada 2011 roku z dnia 15 listopada 2011 roku, III AUa 712/11, LEX nr 1171266 w którym stwierdzono, iż praca na stanowisku maszynisty instruktora trakcji spalinowej i elektrycznej stanowi pracę na pojeździe trakcyjnym, uzasadniającą korzystniejsze jej zaliczenie przy ustalaniu prawa do kolejowej emerytury w sposób określony w art. 43 ust.2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Podobne stanowisko zaprezentował także Sąd Okręgowy w Gdańsku uzasadnieniu wyroku z dnia 7 listopada 2013 roku w sprawie VII U 1696/13 (opubl. Portal Orzeczeń MS).

Podkreślić należy, iż przyznając emeryturę wnioskodawcy ZUS uwzględnił jego okresy zatrudnienia na stanowisku pomocnika maszynisty pojazdów trakcyjnych z zastosowaniem przelicznika 14 miesięcy za każdy pełny rok zatrudnienia, mimo że będąc zatrudnionym na tym stanowisku wnioskodawca nie kierował samodzielnie pociągami, a jedynie obserwował szlak i informował maszynistę o sygnałach drogowych itp., a jednocześnie odmówił zastosowania ww. przelicznika do okresów pracy na stanowisku maszynisty instruktora, w sytuacji gdy praca na tym stanowisku sprowadzała się w istocie do prowadzenia pociągów. Takie stanowisko organu rentowego nie znajduje akceptacji Sądu.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, uznał odwołanie za uzasadnione i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji.