Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski (spr.)

Sędziowie: SO Anna Górczyńska

SO Magdalena Chudy

Protokolant st. sekr. sądowy Marzena Wach

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Małgorzaty Stypułkowskiej

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2014r.

sprawy D. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a §4 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 10 czerwca 2014r., sygn. akt II K 366/14

I zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że uchyla rozstrzygnięcia z pkt. II i IV sentencji oraz orzeka wobec oskarżonego D. K.karę 4 ( czterech ) miesięcy pozbawienia wolności,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w sprawie.

Sygn. akt VII Ka 719/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt. II K 366/14

w sprawie przeciwko D. K.oskarżonemu o to, że dniu 14 marca 2014 r., około godziny 3.05 w ruchu lądowym w O.na ul. (...)kierował samochodem marki M. (...)o nr rej. (...)będąc w stanie nietrzeźwości- I badanie0,79 mg/l, II badanie 0,72 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sadu Rejonowego w O.z dnia 29 sierpnia 2012 r. w sprawie (...)

tj. o czyn z art. 178a§4 kk

orzekł:

I oskarżonego D. K.uznał za winnego zarzucanego mu czynu z tym ustaleniem, że wyrok w sprawie II k 966/12 zapadł w dniu 21 sierpnia 2012 r. i za to na podstawie art. 178a§4 kk wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

II na mocy art. 69§1i2 i 4 kk, art. 70§2 kk i 73§2 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 4 lat tytułem próby i oddał go w tym czasie pod dozór kuratora,

III na mocy art. 42§2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 3.

IV na podstawie art.49§2 kk zobowiązał oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w wysokości 700 zł na rzecz Funduszu Pomocy (...)

Powyższy wyrok zaskarżył prokurator w zakresie orzeczenia o karze i zarzucił mu jej rażącą niewspółmierność z uwagi na to, że suma kar i środków karnych zastosowanych za przypisane przestępstwo nie uwzględnia należycie ich celów zarówno w zakresie oddziaływania zapobiegawczo wychowawczego w stosunku do oskarżonego jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa a nadto nie odzwierciedla bardzo wysokiego stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oraz stopnia jego zawinienia.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o zmianę wyroku i orzeczenie wobec P. K. kary pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora co do zasady zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, iż Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń w sprawie opierając je o wnikliwą i wszechstronną analizę materiału dowodowego, która nie zawiera błędów natury logicznej czy też faktycznej. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody, dla których oskarżonego uznano za winnego popełnienia przypisanego mu czynu a Sąd Okręgowy przedstawioną tam argumentację w pełni podziela. Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń zarówno w aspekcie okoliczności stanu faktycznego jak również winy oskarżonego. Dokonana przez Sąd Rejonowy analiza materiału dowodowego jest wnikliwa i jasna, w pełni odpowiada dyrektywom określonym w art. 4 kpk, a przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art.7 kpk i szeroko oraz przekonująco uzasadnione. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania trafnej argumentacji Sądu I instancji i podzielając słuszność przedstawionej tam argumentacji należy ustosunkować się do podniesionego w apelacji zarzutu.

Apelacja prokuratora jest zasadna w zakresie postulatu orzeczenia wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności w jej wymiarze bezwzględnym. Wbrew stanowisku Sądu I instancji uznać należy, że co do oskarżonego nie zachodzi pozytywna prognoza. Pomimo bowiem młodego wieku jest on sprawcą niepoprawnym. D. K. nie tylko był już uprzednio karany-k.50. Przede wszystkim jednakże zauważyć należy, że kolejnego czynu dopuścił się w stanie wysokiej nietrzeźwości w okresie warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w sprawie II 966/12 nie posiadając przy tym uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz prowadząc pojazd, w którym był także pasażer. W tej sytuacji wbrew stanowisku Sądu I instancji uznać należy, że brak jest takich okoliczności łagodzących, które nakazywałyby orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, co w konsekwencji wyklucza możliwość wyjątkowego zastosowania art.69§4 kk.

Jedynie z uwagi na młody wiek oskarżonego karę pozbawienia wolności orzeczono w granicach jej dolnego ustawowego zagrożenia wymiarze tj. w wymiarze 4 miesięcy. Wobec orzeczenia kary o charakterze bezwzględnym uchylono również rozstrzygniecie z pkt. IV sentencji o fakultatywnym środku karnym z art.49§2 kk. Tak ukształtowane orzeczenie o karze jest adekwatne do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez D. K. oraz uwzględnia wszystkie aspekty zachowania oskarżonego. Winno ono również spełnić wobec wymienionego cele określone w art.53 kk, w szczególności wychowawcze jak również właściwie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Mając powyższe na uwadze zaskarżony wyrok zmieniono w ten sposób, że uchylono rozstrzygnięcia z pkt. II i IV sentencji oraz orzeczono wobec oskarżonego D. K.karę 4 ( czterech ) miesięcy pozbawienia wolności a w pozostałej części jako trafny utrzymano go w mocy- art.437§2 kpk, art.438pkt.4 kpk.

Na podstawie art. 624§1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, iż przemawia za tym sytuacja majątkowa i osobista.