Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2012r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marta Rogozik

Protokolant: sekr. sąd. Joanna Mann

Po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2012r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa J. U.

przeciwko W. U.

o obniżenie alimentów

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 2.400zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III RC 592/12

UZASADNIENIE

Powód J. U. zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata pozwem z dnia 21 sierpnia 2012r. wniósł o obniżenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 30 listopada 2009r., sygn. akt III RC 252/09 na rzecz pozwanej – byłej żony – W. U. z kwoty po 2000 zł miesięcznie do kwoty po 200 zł miesięcznie. Domagał się również zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podał, że od czasu ustalenia przedmiotowego obowiązku alimentacyjnego, jego sytuacja materialna i zdrowotna pogorszyła się na tyle, że nie jest w stanie uiszczać na rzecz byłej żony alimentów w zasądzonej wysokości. Przede wszystkim powód podniósł, że od lipca 2012r. nie prowadzi już działalności gospodarczej - masarni, do której zamknięcia przyczyniła się pozwana. Wskazał, że od tego czasu nie osiąga żadnych dochodów, a od 1 sierpnia 2012r. jest zarejestrowany jako bezrobotny.

Pozwana, zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, w odpowiedzi na pozew z dnia 17 września 2012r. wiosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na jej rzecz koszów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniosła, że od czasu zasądzenia na jej rzecz alimentów nie uległa poprawie jej sytuacja. Wskazała, że otrzymuje emeryturę w kwocie 824,40 zł netto miesięcznie, a jej miesięczne podstawowe potrzeby przekraczają znacznie tę kwotę. Zaprzeczyła, aby czerpała dochody z tytułu dzierżawy kiosku i gospodarstwa rolnego w K..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 23 marca 2009 r. sygn. akt. XIII RC 2115/08 rozwiązane zostało przez rozwód z winy powoda małżeństwo stron. Sąd z uwagi na cofnięcie roszczenia, umorzył postępowanie w zakresie alimentów na rzecz W. U.

(dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Wrocławiu z dnia 23.03.2009r. sygn. akt. XIII RC 2115/08).

Wyrokiem tut. Sądu z dnia 30 listopada 2009r. zasądzono od powoda na rzecz pozwanej alimenty w kwocie po 2000 zł miesięcznie płatne do dnia 10 – go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat

(dowód: wyrok z dnia 30.11.2009r. w aktach sprawy Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyki
o sygn. akt: III RC 252/09).

W czasie wówczas zasądzanych alimentów powód wraz ze swoją konkubiną i córką zamieszkiwał w mieszkaniu należącym do jego matki, którego koszt utrzymania wynosił około 700 zł miesięcznie. Wymieniony przekazywał swojemu synowi dobrowolnie kwotę około 500 zł miesięcznie tytułem alimentów. Na utrzymanie siebie i córki przeznaczał około 700 zł miesięcznie.

Powód prowadził działalność gospodarczą pod nazwą: Masarnia (...). Przedmiotowy zakład był prowadzony na nieruchomości należącej do majątku odrębnego jego byłej żony, położonej w K.. Z tytułu prowadzonej działalności w 2008r. osiągnął dochód netto w wysokości 97 000 zł.

Wymieniony pokrywał w całości koszty eksploatacyjne należącego do stron domu we W., w którym zamieszkiwała pozwana wraz z synem w wysokości około 1500 zł miesięcznie oraz mieszkania w U.

(dowód: dokumenty w aktach sprawy Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyki
o sygn. akt: III RC 252/09).

W. U. na etapie poprzedniej sprawy zamieszkiwała wraz z 23 letnim synem w domu w zabudowie bliźniaczej, położonym we W. przy ul. (...). Była zatrudniona w przedsiębiorstwie powoda, uzyskując z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości po 723 zł miesięcznie. Około 600 zł miesięcznie uzyskiwała z tytułu dzierżawy należącego do niej kiosku położonego we W. przy ul. (...). Kolejne 1000 zł rocznie otrzymywała z tytułu dzierżawy należących do jej majątku odrębnego gruntów rolnych położonych w K., przy czym środki te przekazywała siostrzeńcowi jako uprawnionemu z tytułu spadkobrania do części majątku po jej zmarłych rodzicach. Jej miesięczne dochody oscylowały wokół 1300 zł.

(dowód: dokumenty w aktach sprawy Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyki
o sygn. akt: III RC 252/09).

Sąd rozpoznający w/w sprawę uznał, że usprawiedliwione wydatki W. U. wynoszą 3300 zł miesięcznie, albowiem taką kwota dysponowałaby ona na własne utrzymanie w sytuacji gdyby nie doszło do rozwodu stron. Na wskazaną kwotę składały się m.in. wydatki na utrzymanie domu (750 zł miesięcznie), żywność, ubrania, lekarstwa, dojazdy do pracy, kosmetyki, środki czystości a także pomoc dla syna w kwocie po 300 zł miesięcznie

(dowód: dokumenty w aktach sprawy Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyki
o sygn. akt: III RC 252/09).

J. U. w 2010r. ożenił się z matką swojej córki – A. U.. Wymieniony zamieszkuje wraz z córką, żoną i jej dwiema córkami z poprzedniego małżeństwa (lat 16 i 17) w dwupokojowym mieszkaniu położonym we W. przy ul. (...). Jego zakup został częściowo sfinansowany ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego w wysokości 150 000 zł, który powód spłaca w wysokości po 1800 zł miesięcznie. Miesięczne utrzymanie mieszkania pochłania około 1000 zł.

Żona pozwanego prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie usług masażu. Wymieniona deklaruje dochody na poziomie 500 - 600 zł miesięcznie. Jej córki z poprzedniego związku małżeńskiego pozostają na wyłącznym utrzymaniu jej i powoda, albowiem ich ojciec uchyla się od obowiązku uiszczania alimentów. Córka powoda uczęszcza aktualnie do przedszkola, za co wymienieni płacą około 500 zł miesięcznie.

Łącznie miesięczne utrzymanie rodziny U. pochłania około 4000 zł

(dowód: przesłuchanie powoda J. U. k. 109 – 112,120, przesłuchanie świadka A. U. k. 77-78).

Powód do lipca 2012r. na nieruchomości należącej do majątku odrębnego jego byłej żony, położonej w K. prowadził masarnię.

W dniu 22 marca 2011r. W. U. po wcześniejszym kilkukrotnym wzywaniu powoda do uregulowania opłat za korzystanie z należących do niej nieruchomości, działając przez profesjonalnego pełnomocnika wystosowała do powoda pismo, mocą którego dokonała wypowiedzenia użyczenia nieruchomości - zabudowanej nr 73 położonej w K. – z zachowaniem jednomiesięcznego wypowiedzenia, który upływał 30 kwietnia 2011r. Jednocześnie pozwana poinformowała powoda, że po upływie okresu wypowiedzenia, jeżeli przedmiot użyczenia nie zostanie przez niego opróżniony i wydany, będzie naliczać mu, począwszy od maja wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości w kwocie po 12 000 zł miesięcznie. Następnie pozwana jeszcze kilkukrotnie wzywała powoda do uiszczania wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości w kwocie po 4000 zł. Powód nie uiścił żądanej kwoty. Konsekwentnie odmawiał również opuszczenia nieruchomości. Aktualnie z powództwa pozwanej toczy się przeciwko powodowi sprawa o opróżnienie przedmiotowego lokalu, która jest zawieszona.

W marcu 2012r. powód rozwiązał stosunek pracy z R. D., który od 1993r. pełnił funkcję kierownika w jego przedsiębiorstwie. Okres wypowiedzenia upłynął w czerwcu. W między czasie R. D., który jest spokrewniony z pozwaną, ustalił z nią, że to on otworzy działalność gospodarczą w należących do pozwanej nieruchomościach, po ich opuszczeniu przez powoda

( dowód: przesłuchanie powoda J. U. k. 109 – 112,120, przesłuchanie pozwanej W. D. k. 113-155, 119-120, przesłuchanie świadka R. D. k. 75-77, przesłuchanie świadka A. U. k. 77-78, pismo z dnia 2.03.2011r. k. 118).

W. U. w dniu 20 czerwca 2012r. podpisała z R. D. umowę dzierżawy gospodarstwa rolnego w K., obejmującego także działkę nr (...) wraz z zabudowaniami, gdzie dotychczas powód prowadził swoją działalność. Strony umowy ustaliły kwotę czynszu w wysokości po 5000 zł miesięcznie, płatne do dnia 10 – go każdego miesiąca. W. U. zobowiązała się wydać przedmiot dzierżawy dzierżawcy do dnia 1 lipca 2012r. Strony umowy ustaliły także, że dzierżawca oprócz czynszu będzie uiszczał także podatki i inne ciężary związane z własnością przedmiotu dzierżawy

(dowód: akt notarialny repertorium A nr 2316/12 k. 37 -41).

W lipcu 2012r. R. D. po otrzymaniu kluczy do lokalu, nie wpuścił na teren zakładu (...). R. D. nadal nie ma możliwości rozpoczęcia prowadzenia działalności z uwagi na utrudnienia w tym zakresie wywołane przez powoda. Powód zabrał z zakładu większą część maszyn masarskich, głównie tych zakupionych przez niego w czasie trwania związku małżeńskiego, z innych maszyn usunął panele sterujące, co sprawia, że maszyny te nie nadają się do użytku

(dowód: przesłuchanie pozwanej W. U. k. 113-155, 119-120, przesłuchanie świadka R. D. k. 75-77).

Z tego względu R. D. zawarł z pozwaną w dniu 12 października 2012r. aneks do umowy dzierżawy, gdzie strony umowy oświadczyły, że zmieniają wcześniejszą umowę w ten sposób, że R. D. zobowiązuje się płacić czynsz dzierżawy w wysokości 5000 zł miesięcznie od dnia rozpoczęcia przez niego prowadzenia działalności w zakładzie masarskim

(dowód: akt notarialny repertorium A nr 4123/2012 k. 88-90).

Aktualnie pozwany jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy we W. jako bezrobotny z prawem do zasiłku w wysokości około 800 zł miesięcznie. Utrzymuje się

z oszczędności swoich i zony w łącznej wysokości 20 000 zł.

(dowód: przesłuchanie powoda J. U. k. 109 – 112,120, przesłuchanie świadka A. U. k. 77-78).

Pozwana zamieszkuje w domu położonym we W. przy ul. (...). Średni miesięczny koszt jego utrzymania wynosi 845 zł. Na powyższe składają się opłaty za: energię elektryczną – 220 zł, gaz – 4000 zł rocznie, dostawę wody i odbiór ścieków – 200 zł, podatek od nieruchomości – 25 zł (300 zł rocznie). Czasami w domu przebywa również syn stron – Ł. U.. Gdy korzysta z jednego z pokoi przez dłuższy czas, pokrywa częściowo koszty energii elektrycznej. Wymieniony ma 27 lat, nie ma stałej pracy.

Na wyżywienie pozwana przeznacza około 700 zł miesięcznie.

(dowód: przesłuchanie pozwanej W. U. k. 113-115, 119 – 119 verte, przesłuchanie świadka I. R. k. 77-79, przesłuchanie świadka Ł. U. k. 107, zestawienie wpłat za energię elektryczną k. , faktury VAT za gaz wraz z potwierdzeniami wpłat k., faktury VAT za wodę , decyzja o wymiarze podatku za nieruchomość przy ul. (...)).

W. U. w związku ze zdiagnozowaniem u niej już w 2006r. padaczki skroniowej oraz z uwagi na zmiany miażdżycowe pozostaje pod stałą kontrolą lekarza i przyjmuje leki. Średnie miesięczne koszty leczenia i zakupu lekarstw kształtują się na poziomie 200 zł

(dowód: przesłuchanie pozwanej W. U. k. 113-115, 119 – 119 verte, zaświadczenia lekarskie k. 68- 72).

Od dnia 4 marca 2011r. W. U. przysługuje prawo do świadczenia emerytalnego w wymiarze 824,40 zł.

Od czasu zasądzenia alimentów w 2009r powód przestał zatrudniać byłą żonę w masarni, gdzie świadczyła prace porządkowe.

W roku podatkowym 2011r. pozwana wykazała dochód do opodatkowania w wysokości ok. 26 000zł, na co składały się kwoty otrzymywanej emerytury i 1300zl opodatkowanych alimentów

(dowód: przesłuchanie pozwanej W. U. k. 119 – 119 verte, zaświadczenie z dnia 12.09.2012r. k. 23, deklaracja podatkowa PIT za rok 2011 k. 24- 26).

Pozwana na mocy umowy dzierżawy zawartej w dniu 13 marca 2000r. z Gminą W. dzierżawi grunt pod kioskiem handlowym o powierzchni 14 m (2) przy ul. (...) we W., za co płaci czynsz dzierżawy w wysokości około 186 zł brutto. Do czerwca 2012r. wymieniona wynajmowała kiosk tam usytuowany, przy czym najemca przez ostatnie 5 lat uiszczał jedynie koszty dzierżawy. Od lipca 2012r. pozwana pokrywa czynsz dzierżawny w wysokości 344,40 zł miesięcznie. Stan techniczny kiosku jest bardzo zły. Syn stron zamierza podjąć prowadzenie na jego terenie działalności gospodarczej, nie mniej do dziś nie podjął żadnych kroków w tym kierunku

(dowód: przesłuchanie pozwanej W. U. k. 119 – 119 verte, dowód wpłaty k. 27, umowa dzierżawy z dnia 13.03.2000r. k. 28-30, oświadczenie z dnia 31.08.2012r. k. 31, faktury VAT za czynsz dzierżawy kiosku ruchu k. 32-34, dowód wpłaty k. 35, 36).

Między stronami toczy się sprawa o podział majątku, w którego skład wchodzą zabrane przez powoda maszyny masarskie, dom we W., kiosk, mieszkanie w U., garaż we W.

(dowód: przesłuchanie powoda J. U. k. 109 – 112,120, przesłuchanie pozwanej W. U. k. 113-115, 119 – 119 verte, dokumenty w aktach sprawy XIV C 638/12).

Z informacji Powiatowego Urzędu Pracy we W. wynika, że w okresie od czerwca do października 2012r. Urząd nie dysponował ofertami pracy w zawodzie masarza, nie mniej w tym okresie wpływały oferty na stanowiska związane z przetwórstwem mięsa oraz dla technika elektronika i dla osób bez zawodu za wynagrodzeniem 1500 zł brutto miesięcznie

(dowód: informacja PUP we W. z dnia 10.08.2010r. k. 167).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Tutejszy Sąd wyrokiem z dnia 30 listopada 2009r. zasądził od powoda na rzecz pozwanej alimenty w wysokości 2000 zł miesięcznie. Podstawą powyższego świadczenia był przepis art. 60 § 2 k.r.o, zgodnie z którym, jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Z artykułu 61 k.r.o. wynika, że do obowiązku dostarczania środków utrzymania przez jednego z małżonków rozwiedzionych drugiemu stosuje się odpowiednio przepisy o obowiązku alimentacyjnym między krewnymi. Tym samym mają do niego zastosowanie regulacje art. od 136 do 140 k.r.o.

Powód domagając się obniżenia wysokości swojego obowiązku alimentacyjnego względem byłej żony z kwoty o 2000 zł miesięcznie do kwoty po 200 zł opierał się na regulacji art. 138 k.r.o. w zw. z art. 61 kr.o. zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. Tym samym przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie była, w myśl art. 138 k.r.o., ocena zmiany stosunków uzasadniająca zmianę wysokości obowiązku alimentacyjnego. Sąd przeanalizował sytuację powoda w zakresie jego możliwości majątkowych i zarobkowych, a także sytuację pozwanej w kontekście jej potrzeb. Tym samym poprzez porównanie warunków istniejących w dacie wyroku ustalającego obowiązek alimentacyjny powoda wobec pozwanej na kwotę 2000 zł miesięcznie z warunkami obecnymi, Sąd mógł ocenić, czy zachodzi przesłanka z art. 138 k.r.o., będąca jedyną podstawą uwzględnienia żądania zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego.

Bez wątpienia w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych powoda od czasu pierwotnego orzeczenia o alimentach na rzecz pozwanej, zaistniała zmiana, nie mniej nie można mówić tu o istotnym zmniejszeniu się jego możliwości zarobkowych, przez które rozumieć przecież należy nie faktycznie uzyskiwane dochody, a dochody jakie zobowiązany do alimentacji winien osiągać przy pełnym wykorzystaniu swoich sił kwalifikacji i uzdolnień, warunków odpowiednich do jego przygotowania zawodowego.

Przypomnieć należy, że powód od 1989r. prowadził masarnię. Przedmiotowe przedsiębiorstwo było prowadzone na terenie nieruchomości należących do majątku odrębnego pozwanej. Dochody z niego osiągane stanowiły główne źródło utrzymania rodziny U.. Już po orzeczeniu rozwodu między stronami, Sąd zasądzając od pozwanego alimenty na rzecz pozwanej, ustalił, że jego miesięczne dochody z prowadzonej działalności wynosiły wówczas ponad 8000 zł netto. Nie mniej jak wskazuje powód w ramach niniejszego postępowania, utracił on możliwość zarobkowania na dotychczasowym poziomie, albowiem jak twierdzi, pozwana uniemożliwia mu dalsze prowadzenie przedsiębiorstwa od lipca 2012r., co doprowadziło do tego, ze jest osoba bezrobotna i utrzymuje się z zasiłku dla bezrobotnych i oszczędności swoich i zony w łącznej wysokości 20 000 zł.

W ocenie Sądu jednak powód nie udowodnił, że jego możliwości zarobkowe uległy istotnemu zmniejszeniu.

Sąd ustalił w pierwszej kolejności, że powód wyłącznie swoim zachowaniem przyczynił się do zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej. Od czasu rozwodu, który został orzeczony w dniu 23 marca 2009r. nie uiszczał na rzecz byłej żony żadnych opłat z tytułu korzystania z należących do niej nieruchomości, w których prowadził działalność ani maszyn, które zostały zakupione przez jej rodziców, którzy wcześniej prowadzili tam masarnię. Pozwana kilkukrotnie wzywała powoda do uiszczenia należności z tego tytułu. Ostatecznie w dniu

22 marca 2011r. wypowiedziała powodowi umowę użyczenia przedmiotowych nieruchomości z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, żądając opróżnienia i wydania lokalu w dniu 30 kwietnia 2011r. pod rygorem naliczenia wynagrodzenia za bezumowne wykorzystanie nieruchomości w wysokości 12 000 zł miesięcznie. J. U. nie ustosunkował się do przedmiotowego wezwania i do lipca 2012r. nadal działalność prowadził bez uiszczania byłej żonie żądanego wynagrodzenia. Ostatecznie jednak w lipcu 2012r. zaprzestał prowadzenia działalności albowiem nie został wpuszczony na teren zakładu przez nowego dzierżawcę – R. D., z którym W. U. w dniu 20 czerwca 2012r. zawarła umowę dzierżawy wskazanych nieruchomości. J. U. zdążył jednak z terenu zakładu zabrać ze sobą maszyny, służące do wyrobu przetworów mięsnych, które nabył w trakcie trwania małżeństwa, zaś z pozostałych maszyn, w tym zakupionych jeszcze przez rodziców pozwanej pousuwał sterowniki, powodując ich bezużyteczność. W konsekwencji pozwana nie może nadal uzyskiwać dochodów z tytułu zawartej umowy dzierżawy, albowiem R. D. nie może rozpocząć prowadzenia działalności gospodarczej – masarni. W efekcie powyższego strony umowy zawarły nawet aneks do umowy dzierżawy, gdzie ustaliły, że R. D. zobowiązuje się płacić czynsz dzierżawy w wysokości po 5000 zł miesięcznie począwszy od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej.

Gdyby powód uiszczał pozwanej należność z tytułu korzystania z jej nieruchomości miałby podstawę do wniesienia pozwu o uchylenie, czy obniżenie obowiązku alimentacyjnego na byłą żonę, gdyż sytuacja pozwanej uległaby poprawie i miałaby środki na zaspokajania swoich potrzeb. Również gdyby powód nie zdemontował maszyn umożliwiających prowadzenie działalności masarniczej nowy dzierżawca mógłby podjąć swoją działalność i uiszczać pozwanej należny czynsz, co również uzasadniałoby powyższe powództwo.

Z powyższego wynika także, że pozwany dysponując maszynami służącymi do przetwórstwa mięsnego, może kontynuować swoją działalność w innym miejscu, czego nie czyni. J. U. również w żaden sposób nie wykazał, że poczynił jakiekolwiek kroki w celu znalezienia odpowiedniego lokalu do prowadzenia tego typu działalności, na co powoływał się w trakcie procesu. Nie udowodnił, że podjął jakiekolwiek starania w celu znalezienia zatrudniania. Poza własnymi twierdzeniami nie przedstawił on na tę okoliczność żadnych dowodów, stąd należy je traktować, jako gołosłowne.

W świetle zapewnień powoda o jego trudnej sytuacji materialnej zupełnie nieracjonalnym jest jego działanie polegające na nie wynajmowaniu mieszkania stron położonego w U., którym jednak wyłącznie powód dysponuje. Powyższe pozwoliłoby J. U. na uzyskanie dodatkowych wysokich dochodów. Powód od 22 marca 2011r. miał pełną świadomość, że może dojść do usunięcia go z pomieszczeń należących do byłej żony i stosownie się do tego przygotować, choćby znajdując odpowiednie pomieszczenia do kontynuowania swojej działalności.

Z tych względów Sąd uznał, że nadal jego możliwości zarobkowe są bardzo wysokie, zaś z uwagi na fakt, że rozwód między stronami, który został orzeczony z jego wyłącznej winy, pociągnął za sobą istotne pogorszenie się sytuacji materialnej pozwanej, winien on w dalszym ciągu na dotychczasowym poziomie ją alimentować. Gdyby strony nadal były małżeństwem masarnia funkcjonowałaby bez przeszkód i małżonkowie nadal uzyskiwaliby z tego przychód nie mniejszy niż w 2009r, czli ok. 8 000zł netto miesięcznie. co zaspokajałoby ich potrzeby.

W trakcie ustalania wysokości alimentów wymieniona była zatrudniona w przedsiębiorstwie pozwanego otrzymując z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 723 zł miesięcznie. Dodatkowy dochód wymieniona uzyskiwała z tytułu dzierżawy kiosku przy ul. (...). Sąd ustalił, że co miesiąc dysponowała ona kwotą po 1300 zł, zaś jej miesięczne usprawiedliwione potrzeby, które wymagały zaspokojenia kształtowały się na poziomie 3300 zł i składają się nań wydatki na utrzymanie mieszkania (750 zł), żywność, ubrania, lekarstwa, dojazdy do pracy, kosmetyki, środki czystości oraz pomoc dla syna w kwocie po 300 zł miesięcznie.

Sąd ustalił, że aktualnie W. U. nie pracuje, ale przyznano jej emeryturę niewiele wyższa od kwoty, którą zarabiała u powoda. Wymieniona aktualnie nie uzyskuje również dochodów z tytułu dzierżawy kiosku ruchu, nie mniej Sąd uznał, że winna ona poczynić starania w celu wydzierżawienia przedmiotowego kiosku, skoro jej syn wbrew zapewnieniom nadal nie czyni z niego użytku. Innymi słowy Sąd nie uwzględnił przedmiotowej okoliczności, jako obniżającej jej dochody. Od 2009r. wzrosły również jej konieczne wydatki na utrzymanie mieszkania - 845 zł miesięcznie i wyżywienie – 700 zł miesięcznie. Pozwana nadal z uwagi na stwierdzoną u niej padaczkę, pozostaje pod stałą kontrolą lekarza, systematycznie przyjmuje leki przeciwpadaczkowe i związane ze stwierdzona u niej w ostatnim czasie miażdżycą. Koszty te kształtują się na poziomie 200 zł miesięcznie. Nie uległy również zmniejszeniu wydatki wymienionej na zakup kosmetyków, środków czystości, odzieży i obuwia.

Sąd analizując zgromadzone w sprawie dowody, doszedł do przekonania, że po stronie powoda nie zaszły okoliczności, które spowodowały istotne zmniejszenie jego możliwości zarobkowych i majątkowych, a zaistniała sytuacja doprowadzająca do utraty przez niego źródła zarobkowania była przez niego zawiniona. Nie nastąpiło również zmniejszenie się zakresu usprawiedliwionych potrzeb pozwanej.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w pkt I wyroku.

Na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. z § 7 ust 4 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, Sąd obciążył powoda jako stronę przegrywająca proces obowiązkiem zwrotu pozwanej kosztów procesu, na które składał się koszty zastępstwa adwokackiego w wysokości 2 400 zł.

Zarządzenie/

1. odnot.

2. odpis doręczyć pełnomocnikowi powoda;

3. kal. 14