Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2014r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia VI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Krzysztof Korzeniewski

Protokolant: Aleksandra Duczemińska

po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2014r.

sprawy przeciwko P. J. synowi W. i W.

urodzonemu (...) w miejscowości W.

obwinionemu o to, że

do dnia 03.01.2013 r. do godz. 20:30 we W. na ul. (...) w Siedzibie Straży Miejskiej będąc użytkownikiem pojazdu marki M. o nr rej. (...) nie wskazał na żądanie uprawnionego organu komu powierzył pojazd, którego kierujący w dniu 08.11.2012 r. o godz. 09:39 we W. na ul. (...) przekroczył dozwoloną prędkość o 24 km/h.

tj. o czyn z art. 96 § 3 kw

******************

I.  uniewinnia obwinionego P. J. od popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku;

II.  kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2012 r. o godz. 9.39 we W. przy ul. (...) przy użyciu urządzenia kontrolno pomiarowego został sfotografowany samochód marki M. nr rej. (...) poruszający się z prędkością 74 km/h w miejscu gdzie obowiązywało ograniczenie tej prędkości do 50 km/h. Użytkownikiem tego samochodu była fundacja (...) się”. Jej prezesem jest P. J..

dowód: notatka k. 6;

zdjęcie k. 7;

pismo k. 9;

KRS k. 13;

Straż Miejska W. w dniu 5 grudnia 2012 r. wystosowała wezwanie do fundacji (...) się”. Została ona zobowiązana do wskazania Straży Miejskiej W. w terminie 7 dni osoby, która kierowała w dniu 8 listopada 2012 r. o godz. 9.39 we W. przy ul. (...) samochodem marki M. nr rej. (...). Zarazem zaproponowano przyjęcie mandatu karnego za popełnione wykroczenie drogowe związane z przekroczeniem prędkości.

dowód: wezwanie k. 10, 12;

P. J. wezwanie Straży Miejskiej W. odebrał w dniu 24 grudnia 2012 r. Nie zastosował się jednak do niego.

dowód: potwierdzenie odbioru pisma k. 5;

notatka k. 6;

P. J. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

vide: wyjaśnienia P. J. k. 31;

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na zdjęciu z opisem, notatce urzędowej, wezwaniu, pokwitowaniu, dokumentacji fotograficznej.

Dowody te w sposób zbieżny wskazują, iż w dniu 8 listopada 2012 r. o godz. 9.39 we W. przy ul. (...) przy użyciu urządzenia kontrolno pomiarowego został sfotografowany samochód marki M. nr rej. (...) poruszający się z prędkością 74 km/h w miejscu gdzie obowiązywało ograniczenie tej prędkości do 50 km/h. Użytkownikiem tego samochodu była fundacja (...) się”, której prezesem był P. J.. Ten zaś wezwany do wskazania kierującego nie zastosował się do tego żądania. Zarazem zaproponowano mu przyjęcie mandatu za przekroczenie prędkości.

Sąd zważył.

Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) w art. 78 ust. 4 nakłada na właściciela lub posiadacza pojazdu obowiązek wskazania na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. W myśl art. 129b ust. 3 pkt 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym S. Miejscy są upoważnieni do żądania od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie o sygn. P 27/13 (Dz. U. z 24 marca 2014 r. poz. 375) wezwany do wskazania kierującego pojazdem ma pięć możliwości: 1) wskazać siebie, jeżeli faktycznie prowadził pojazd;2) przedstawić dowód, że nie jest ani właścicielem, ani posiadaczem pojazdu; 3) wskazać kto kierował lub używał pojazd;4) nie wskazać komu powierzył pojazd do kierowania lub używania; 5) przedstawić dowód, że pojazd był użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec. Tylko w czwartym wypadku, gdy właściciel lub posiadacz pojazdu nie wskaże komu powierzył pojazd do kierowania lub używania, naraża się na odpowiedzialność za wykroczenie określoną w art. 96 § 3 kw. Stąd nie można mówić o zaistnieniu odpowiedzialności z art. 96 § 3 kw w przypadku braku przedmiotowego wezwania. Zarazem Trybunał stwierdził, że nie ma podstaw prawnych adresowanie do właściciela lub posiadacza pojazdu przez uprawniony organ alternatywnego żądania wskazania, komu został powierzony pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie albo przyjęcia mandatu karnego za popełnione wykroczenie drogowe.

Jako, iż w niniejszym postępowaniu Straż Miejska wystąpiła właśnie z takim alternatywnym żądaniem, nie można stwierdzić by zaistniało wezwanie odpowiadające wymogom przewidzianym w art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.). Tym samym nie zachodzi czwarty wypadek, wskazywany przez Trybunał Konstytucyjny jako jedyna możliwość zaistnienia wybryku z art. 96 § 3 kw.

Dlatego też wobec ustalenia powyższego po przeprowadzeniu przewodu sądowego na podstawie art. 62 § 3 kpw w zw. z art. 5 § 1 pkt 2 kpw orzeczono jak na wstępie.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 118 § 2 kpw.