Pełny tekst orzeczenia

IX Ka 711/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu w Wydziale IX Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – S.S.O. Rafał Sadowski

Sędziowie: S.O. Aleksandra Nowicka (spr.)

S.O. Lech Gutkowski

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Kotarska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Barbary Dryzner

po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2014r.

sprawy J. Z. oskarżonego z art. 209§1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z/s w Wąbrzeźnie z dnia 18 października 2013r., sygn. akt VII K 382/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla zawarty w pkt 2. wyroku środek probacyjny w postaci zobowiązania oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej nałożony na podstawie art. 72 §1 pkt 4 kk;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego z obowiązku poniesienia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, a wydatkami powstałymi w tym postępowaniu obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IX Ka 711/13

UZASADNIENIE

J. Z. został oskarżony o to, że:

w okresie od 1 października 2012 r. do 19 czerwca 2013 r. w W., woj. (...), uporczywie uchylał się od ciążącego na nim z mocy ustawy i wyroku Sądu Rejonowego w (...)(sygn. akt (...)) z dnia 21 lutego 2012 r. obowiązku łożenia rat alimentacyjnych na rzecz małoletnich córek M. i L. Z.w kwocie po 300 złotych miesięcznie i z mocy wyroku Sądu Rejonowego w W.(sygn. akt (...)) z dnia 30 kwietnia 2012 r. obowiązku łożenia renty alimentacyjnej na rzecz małoletnich A. i K. Z. w kwocie po 500 złotych miesięcznie doprowadzając ich do niemożności zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych,

tj. o czyn z art. 209 §1 kk

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział Zamiejscowy z siedzibą w Wąbrzeźnie wyrokiem z dnia 18 października 2013 r. (sygn. akt VII K 382/13) ustalając, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzuconego mu czynu tj. przestępstwa z art. 209§ 1 kk i przyjmując, że wina oskarżonego oraz społeczna szkodliwość czyni nie są znaczne a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, na podstawie art. 66§1 kk i art. 67 §1 kk warunkowo umorzył postępowanie na okres 2 lat tytułem próby.

Jednocześnie na podstawie art. 67 §3 kk w zw. z art. 72 §1 pkt 3 i 4 kpk oskarżony został zobowiązany do spłaty części zaległych alimentów do rąk komornika przy Sądzie Rejonowym w Chełmnie M. B. w kwocie 10.000 złotych oraz na rzecz Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. w kwocie 10.000 złotych w terminie 2 lat od uprawomocnienia się wyroku, jak również zobowiązał go do wykonywania pracy zarobkowej.

Oskarżony został zwolniony w całości od kosztów sądowych a kosztami postępowania obciążony został Skarb Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł prokurator zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonego, zarzucając wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 67 §3 kk w zw. z art. 72 §1 pkt 4 kpk polegającą na zobowiązaniu oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej w sytuacji warunkowego umorzenia postępowania.

W związku z powyższym zarzutem prokurator wniósł o zmianę wyroku w punkcie 2 poprzez wyeliminowanie zobowiązania oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na skutek apelacji prokuratora sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w kwestionowanym zakresie.

Akceptując ustalenia faktyczne poczynione w sprawie oraz nie kwestionując zasadności zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania, trafnie prokurator dostrzegł, że w sprawie - właśnie z uwagi na warunkowe umorzenie postępowania - nie było podstaw do nałożenia na oskarżonego obowiązku wykonywania pracy zarobkowej. Sąd Rejonowy orzekając o tym obowiązku powołał się na art. 67 §3 kk w zw. z art. 72 §1 pkt 4 kpk, lecz najwyraźniej uszło sądowi uwadze, że umarzając warunkowo postępowanie można na sprawcę nałożyć wyłącznie obowiązki określone w art. 72 §1 pkt 1-3, 5-6a, 7a lub 7b. W katalogu środków probacyjnych orzekanych w trybie art. 67 §3 kk nie ma obowiązku z art. 72 §1 pkt 4 kpk.

Z uwagi na powyższe, sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylił zawarty w punkcie 2 środek probacyjny w postaci zobowiązania oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok sąd odwoławczy utrzymał w mocy gdyż nie stwierdził uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze będące podstawą do uchylenia lub zmiany wyroku z urzędu w dalszej części.

O kosztach sądowych za drugą instancję sąd odwoławczy orzekł na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk zwalniając oskarżonego z obowiązku ich uiszczenia i obciążając wydatkami postępowania odwoławczego Skarb Państwa, gdyż przemawiają za tym względy słuszności, albowiem postępowanie odwoławcze toczyło się a zaskarżony wyrok uległ zmianie z uwagi na błąd Sądu Rejonowego.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13