Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 września 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: Kalina Pawełko

w obecności oskarżyciela publ. A. K.

po rozpoznaniu w dniu 18.07 i 03.09.2014 r. sprawy

S. B.

syna E. i A. z domu H.

ur. (...) w Z.

obwinionego o to, że:

w dniu w dniu 28 kwietnia 2014 r., o godz. 15 ²⁰ w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem m-ki F. (...) o nr rej. (...) wraz z przyczepą lekką (...)o nr rej. (...) podczas włączania się do ruchu nie zastosował się do znaku pionowego A-7 nie ustępując pierwszeństwa kierującemu samochodem m-ki V. (...) o nr rej. (...) w wyniku, czego doprowadził do zderzenia z tym pojazdem, powodując jego uszkodzenie oraz zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

- tj. za wykroczenie z art. 92 § 1 kw i art. 86 § 1 kw w zw. z § 5 ust. 5 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych

ORZEKA:

I.  obwinionego S. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 92 § 1 kw i art. 86 § 1 kw w zw. z § 5 ust. 5 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych i za to na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 9 § 1 kw skazuje go na karę 250,- (dwieście pięćdziesiąt) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw oraz art. 118§1 kpw obciąża obwinionego częściowo kosztami postępowania w tej sprawie tj. wyłącznie kosztami wydania opinii przez biegłego w kwocie 639,40 (sześćset trzydzieści dziewięć 40/100) złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniony S. B. jest mieszkańcem miejscowości L. gm. (...). Jest (...), utrzymując się ze świadczeń w wysokości (...) zł. Jest wdowcem i nie ma na utrzymaniu żadnych osób. Dotychczas nie był karany za wykroczenia i przestępstwa w ruchu drogowym.

( dowody: dane osobopoznawcze k. 39, informacja z (...) k. 32)

W dniu 28 kwietnia 2014 r., około godziny 15 ²⁰, obwiniony kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) wraz z przyczepą lekką o nr rej. (...) oczekiwał na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) w O. na możliwość wjazdu na ul. (...) na której zamierzał wykonać manewr skrętu w lewo. W tym samym czasie pokrzywdzony P. S. (1) kierując należącym do B. S. samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) jechał ul. (...) od strony ul. (...) w kierunku skrzyżowania z ul. (...). Po wyjeździe spod (...)i rozdzieleniu się jezdni ul. (...) na 2 pasy ruchu początkowo zajął prawy pas ruchu, lecz po chwili włączył lewy kierunkowskaz i zaczął zmieniać pas ruchu na lewy. W tym samym czasie obwiniony obserwując ten pojazd uznał, że kierujący nim zamierza skręcić w lewo w ul. (...) i zaczął obserwować ruch ze swojej prawej strony. Po stwierdzeniu, że z jego prawej strony nie nadjeżdża żaden pojazd, nie obserwując ponownie ruchu ze swojej lewej strony zaczął wjeżdżać na ul. (...) skręcając jednocześnie w lewo. W tym momencie kierujący(...), jadąc lewym pasem ulicy (...) minął skrzyżowanie z ul. (...) i mimo podjęcia intensywnego hamowania przodem swojego pojazdu uderzył w lewy bok na wysokości tylnego lewego koła samochodu obwinionego.

W wyniku kolizji w pojeździe marki V. (...) został połamany przedni zderzak, zgięta pokrywa komory silnika, pogięty lewy przedni błotnik, rozbity lewy przedni reflektor, połamana atrapa wlotu powietrza. Natomiast w pojeździe marki F. (...) wgięte zostały drzwi tylne, lewe, tylny lewy błotnik, lewy narożnik tylnego zderzaka, uszkodzone zawieszenie tylnego lewego koła, połamany kołpak tylnego lewego koła a w przyczepie lekkiej urwane zostało lewe koło

( dowody: zeznania pokrzywdzonego P. S. k. 39v., zeznania M. O. k. 39v., A. S. k. 39v, Ł. K. k. 64, częściowo wyjaśnienia obwinionego k. 39; notatka urzędowa k. 8; szkic k. 9, protokoły oględzin k. 10-11, zdjęcia na płycie CD k. 12, protokoły badania trzeźwości k. 13-14; opinia pisemna biegłego k. 44 – 57, opinia ustna k. 64-64v)

W toku zarówno prowadzonych czynności wyjaśniających jak i na rozprawie obwiniony jedynie częściowo przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jak wyjaśnił kiedy obserwował samochód pokrzywdzonego nadjeżdżający z lewej stron ten miał włączony lewy kierunkowskaz przez co uznał, że sygnalizuje on zamiar skrętu w lewo w ul. (...). Ponieważ z prawej strony nie nadjeżdżały żadne pojazdy uznał, że może bezkolizyjnie włączyć się do ruchu i skręcić w lewo w ul. (...).

(dowód: protokół wyjaśnień obwinionego k. 39).

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego zasługują na wiarę jedynie częściowo i to w zakresie generalnie dotyczącym charakteru i umiejscowienia uszkodzeń w pojazdach. Natomiast nie można zgodzić się z twierdzeniami obwinionego, że przez cały czas w sposób należyty obserwował on zbliżający się pojazd pokrzywdzonego. W tym zakresie wyjaśnienia te są sprzeczne nie tylko z zeznaniami pokrzywdzonego ale również z ustaleniami poczynionym przez biegłego z zakresu ruchu drogowego w wydanej w tej sprawie opinii. Z tych bezspornych ustaleń opinii wynika, że w momencie kiedy obwiniony zdecydował się na wjechanie na ul. (...) na której wykonywał manewr skrętu w lewo w stronę (...), samochód pokrzywdzonego znajdował się w odległości 25 metrów od skrzyżowania z ul. (...) i minął już skrzyżowanie z ul. (...) (które znajduje się 45 metrów od skrzyżowania z ul. (...)). Wypływa z tego jedyny logiczny wniosek, że obwiniony po tym jak spojrzał w lewo i zobaczył zmieniający pas ruchu samochód pokrzywdzonego z włączonym lewym kierunkowskazem założył (błędnie jak się okazało), że samochód ten będzie skręcał w ul. (...) i dalej już nie obserwował tego pojazdu, skupiając się na pojazdach ze swojej prawej strony. Mimo, iż miał niczym nieograniczoną widoczność zbliżającego się pojazdu pokrzywdzonego nie spostrzegł, że minął on skrzyżowanie z ul. (...) i zbliża się w jego stronę. Tym samym ustalenia tej pełnej i logicznej opinii popartej obszerną i przekonywującą argumentacją w pełni potwierdzają wersję wydarzeń przedstawioną przez pokrzywdzonego P. S. (1). Co więcej z dowodami tymi korespondują dowody w postaci zeznań świadków – funkcjonariuszy Policji, którzy uczestniczyli w interwencji związanej z niniejszą sprawą a także dokumentami sporządzonymi przez interweniujących policjantów. Do wiarygodności powyższych dowodów nie sposób mieć żadnych zastrzeżeń a tym samym można o w oparciu o te w pełni przekonywujące dowody poczynić pewne ustalenia stanu faktycznego. Tym samym Sąd przyjął, że zebrane dowody w pełni potwierdzają sprawstwo obwinionego w zakresie zarzucanego mu czynu.

Obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 92 § 1 kw polegającego m.in. na niezastosowaniu się do znaku lub sygnału drogowego, albowiem na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) obwiniony nie zastosował się do znaku A-7 nakazującego ustąpienie pierwszeństwa przejazdu, przez co doprowadził do zderzenia z pojazdem marki V. (...) kierowanym przez P. S. (1). Nadto zachowanie obwinionego nosiło znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 kw w związku z § 5 ust. 5 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, gdyż opisanym powyżej postępowaniem nie zachował należytej ostrożności i spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

W ocenie Sądu, za wyżej opisane, pozostające w zbiegu z art. 9 § 1 kw wykroczenia, wymierzona obwinionemu kara grzywny w wysokości 250 zł jest zarówno adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, stopnia zawinienia obwinionego oraz spełnia zarówno cele wychowawcze jak i zapobiegawcze kary. Obwiniony nie był do tej pory karany za wykroczenia lub przestępstwa w ruchu drogowym i zdarzenie będące przedmiotem niniejszego postępowania niewątpliwie stanowi odosobniony przypadek w jego życiu. Wymierzenie, zatem za przypisane mu wykroczenie innej, wyższej kary nie byłoby adekwatne do okoliczności tego czynu i nie odpowiadałoby stopniowi jego winy, kłóciłoby się również z poczuciem sprawiedliwości społecznej.

W pkt II wyroku obwinionego obciążono jedynie częściowo kosztami postępowania w zakresie dotyczącym jedynie kosztów opinii biegłego, uznając, że osiągane przez niego dochody i jego sytuacja majątkowa pozwalają na ich uiszczenie tylko w tym zakresie.