Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław dnia 22 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu, Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Piotr Jarmundowicz

Protokolant: Błażej Łój

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko (...) Publicznemu Szpitalowi (...) we W.

o zapłatę

I.  umarza postępowanie co do kwoty 114 359,36 zł.,

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala.

Sygn. akt I C 2035/13

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika wystąpiła w dniu 5 września 2013 r. z pozwem w postępowaniu upominawczym, w którym wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od strony pozwanej (...) Publicznego Szpitala (...) we W. kwoty 124 049,68 zł. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu (k. 4).

Uzasadniając swoje żądanie strona powodowa wskazała, że zawarła ze stroną pozwaną trzy umowy sprzedaży: pierwszą w dniu 29 czerwca 2011 r. nr (...) do której w dniu 28 czerwca 2012 r. został sporządzony aneks nr (...), drugą w dniu 27 marca 2012 r. nr (...), do której w dniu 27 marca 2013 r. został sporządzony aneks nr (...) i trzecią w dniu 7 grudnia 2012 r. nr (...), przedmiotem których była dostawa sprzętu medycznego jednorazowego użytku.

Dalej strona powodowa wskazała, że w ramach łączących ją ze stroną pozwaną stosunków gospodarczych, dostarczyła, sprzedała i wydała towar oraz wystawiła faktury VAT. Towarem były artykuły medyczne zgodne z dołączonymi do pozwu fakturami. Strona pozwana odebrała dostarczony towar nie zgłaszając zastrzeżeń co do ilości i jakości.

Strona powodowa podniosła, że wezwała stronę pozwaną w dniu 18 lipca 2013 r. do zapłaty zaległości powstałej wskutek nie uregulowania należności wynikających z faktur VAT oraz noty odsetkowej.

Strona powodowa podkreśliła, że na dochodzoną kwotę składa się 114 359,36 zł. jako suma należności głównych, wynikających z wystawionych faktur VAT i 9 690,32 zł. jako skapitalizowane odsetku ustawowe od należności z poszczególnych faktur VAT, liczonych od dnia wymagalności poszczególnych należności do dnia 2 września 2013 r.

W dniu 26 września 2013 r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym w całości uwzględnił żądanie pozwu (sygn.. akt I Nc 709/13 k. 136). Odpis nakazu zapłaty wraz z odpisem pozwu i pouczeniem został doręczony stronie pozwanej w dniu 10 października 2013 r. (k. 140).

W dniu 24 października 2013 r. strona pozwana - (...) Publiczny Szpital (...) we W. - wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 26 września 2013 r. wnosząc o oddalenie powództwa w całości i o zwrot kosztów postępowania (k. 141). Uzasadniając swoje stanowisko strona pozwana wskazała, że jako jednostka sektora finansów publicznych obowiązana jest realizować płatności po spełnieniu warunków umownych. Strona powodowa nie dołączyła do faktur kopii zamówień, co uniemożliwia stwierdzenie, czy faktura została wystawiona w związku z zamówieniem pochodzącym od upoważnionej zgodnie z umową osoby, a po wtóre na fakturach powód nie zamieścił informacji umożliwiających identyfikację zobowiązania, tj. brak jest numeru umowy, numeru zamówienia. W tej sytuacji strona pozwana wstrzymała się z wszelkimi płatnościami do czasu uzupełnienia dokumentacji co ewentualnie umożliwi zweryfikowanie poprawności roszczenia. Strona pozwana podniosła, że powództwo jest przedwczesne ze względu na treść § 7 ust. 2 wskazanych w pozwie umów, zaś wobec nieprawdziwych twierdzeń strony powodowej roszczenie nie ma żadnego uzasadnienia i winno być oddalone. Sam fakt niekwestionowania wystawienia faktur VAT nie jest podstawą do dochodzenia roszczeń od publicznego zakładu opieki zdrowotnej.

Ponadto strona pozwana oświadczyła, iż wobec doręczenia wraz z pozwem dokumentów rozliczeniowych, będzie weryfikowała roszczenie.

Wobec wniesienia sprzeciwu w terminie, zarządzeniem przewodniczącego z dnia 12 listopada 2014 r., sprawa została skierowana do rozpoznania w trybie zwykłym (k. 152).

Postanowieniem Sądu z dnia 3 grudnia 2013 r. skierowano strony do postępowania mediacyjnego (k. 155). W dniu 13 lutego 2014 r. do akt sprawy wpłynął protokół z przeprowadzonego postępowania mediacyjnego, z którego wynika, iż postepowania mediacyjne nie zakończyło się zawarciem ugody (k. 172 – 173).

Na rozprawie w dniu 15 maja 2014 r. pełnomocnik strony powodowej oświadczył, iż cofa żądanie pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 114 359,36 zł. wobec zapłaty przez stronę pozwaną.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 czerwca 2011 r. w wyniku postępowania przetargowego przeprowadzonego w trybie przetargu nieograniczonego została zwarta pomiędzy (...) Publicznym Szpitalem (...) we W. a (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umowa dostawy podstawowego jednorazowego sprzętu medycznego według pakietów (...).

Termin wykonania umowy został ustalony na 12 miesięcy od daty jej podpisania to jest do dnia 28 czerwca 2012 r.

W umowie postanowiono, iż wykonawca zapewni dostawę zamówionych towarów w dostawach sukcesywnych w ilościach i terminach uzgodnionych listem lub faxem na bieżąco z kierownikiem Działu (...).

Strony umowy ustaliły termin płatności w ten sposób, że zapłata nastąpi przelewem na konto wykonawcy w terminie 90 dni po wykonaniu umowy, licząc od dnia doręczenia przez wykonawcę dokumentów rozliczeniowych zamawiającemu tj. prawidłowo wystawione faktury VAT oraz kopii zamówień podpisanych przez osoby, o których mowa w § 5 ust. 4 umowy. Wykonawca zobowiązał się do umieszczenia na fakturze VAT informacji o numerze umowy, numerze poszczególnego zamówienia oraz informacji o zakazie cesji.

Strony postanowiły, że przez prawidłowo wystawioną fakturę VAT, rozumieją fakturę wystawioną zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zawierającą informację o numerze umowy, numerze poszczególnego zamówienia oraz informację o zakazie cesji wierzytelności.

W dniu 28 czerwca 2012 r. został zawarty aneks nr (...) do umowy, zgodnie z którym termin realizacji umowy został przedłużony do dnia 27 października 2012 r.

Dowód:

umowa z dnia 29 czerwca 2011 r. nr (...) k. 20 – 25,

aneks nr (...) z dnia 28 czerwca 2012 r. k. 26,

zeznanie świadka Ł. R. e – protokół rozprawy z dnia 15 maja 2014 r. od 00:07: 28 do 00:09:43 k. 190,

W dniu 27 marca 2012 r. w wyniku postępowania przetargowego przeprowadzonego w trybie przetargu nieograniczonego została zwarta pomiędzy (...) Publicznym Szpitalem (...) we W. a (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umowa dostawy podstawowego jednorazowego sprzętu medycznego według pakietów (...).

Termin wykonania umowy został ustalony na 12 miesięcy od daty jej podpisania to jest do dnia 26 marca 2013 r.

W umowie postanowiono, iż wykonawca zapewni dostawę zamówionych towarów w dostawach sukcesywnych w ilościach i terminach uzgodnionych listem lub faxem na bieżąco z kierownikiem Działu (...).

Strony umowy ustaliły termin płatności w ten sposób, że zapłata nastąpi przelewem na konto wykonawcy w terminie 90 dni po wykonaniu umowy, licząc od dnia doręczenia przez wykonawcę dokumentów rozliczeniowych zamawiającemu tj. prawidłowo wystawione faktury VAT oraz kopii zamówień podpisanych przez osoby, o których mowa w § 3 ust. 3 umowy. Wykonawca zobowiązał się do umieszczenia na fakturze VAT informacji o numerze umowy, numerze poszczególnego zamówienia oraz informacji o zakazie cesji.

Strony postanowiły, że przez prawidłowo wystawioną fakturę VAT, rozumieją fakturę wystawioną zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zawierającą informację o numerze umowy, numerze poszczególnego zamówienia oraz informację o zakazie cesji wierzytelności.

Ponadto w umowie strony postanowiły, że zamawiający może wstrzymać się ze spełnieniem swojego świadczenia, do czasu wykonania obowiązków określonych w § 7 ust. 2 umowy przez wykonawcę.

W dniu 27 marca 2013 r. został zawarty aneks nr (...) do umowy, zgodnie z którym termin realizacji umowy został przedłużony do dnia 30 czerwca 2012 r.

Dowód:

umowa z dnia 27 marca 2012 r. nr (...) k. 27 – 33,

aneks nr (...) z dnia 27 marca 2013 r. k. 34,

zeznanie świadka Ł. R. e – protokół rozprawy z dnia 15 maja 2014 r. od 00:07: 28 do 00:09:43 k. 190,

W dniu 7 grudnia 2012 r. w wyniku postępowania przetargowego przeprowadzonego w trybie przetargu nieograniczonego została zwarta pomiędzy (...) Publicznym Szpitalem (...) we W. a (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umowa dostawy podstawowego jednorazowego sprzętu medycznego według pakietów (...). Termin wykonania umowy został ustalony na 12 miesięcy od daty jej podpisania to jest do dnia 6 grudnia 2013 r.

W umowie postanowiono, iż wykonawca zapewni dostawę zamówionych towarów w dostawach sukcesywnych wyłącznie według zapotrzebowania zamawiającego, każdorazowo zgłoszonego przez kierownika działu logistyki na piśmie. Strony dopuściły możliwość przekazywania zamówień faxem.

Strony umowy ustaliły termin płatności w ten sposób, że zapłata nastąpi przelewem na konto wykonawcy w terminie 90 dni po wykonaniu każdej sukcesywnej dostawy, przy czym termin wymagalności liczony jest od daty doręczenia przez wykonawcę wszystkich dokumentów rozliczeniowych zamawiającemu tj. prawidłowo wystawione faktury VAT (dopuszcza się zamieszczenie informacji o zakazie cesji w formie załącznika do faktury lub poprzez odcisk pieczęci) oraz kopii zamówienia podpisanego przez osoby, o których mowa w § 3 ust. 3 umowy. Wykonawca zobowiązał się przesyłać dodatkowo w wersji edytowalnej na adres mailowy: (...)

Wykonawca zobowiązał się do umieszczania na fakturze VAT informacji o numerze umowy numerze poszczególnego zamówienia oraz informacji o zakazie cesji.

Strony postanowiły, że przez prawidłowo wystawioną fakturę VAT, rozumieją fakturę wystawioną zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zawierającą informację o numerze umowy, datę otrzymania zamówienia oraz informację o zakazie cesji wierzytelności.

Dowód:

umowa z dnia 7 grudnia 2012 r. nr (...) k. 35 – 41,

zeznanie świadka Ł. R. e – protokół rozprawy z dnia 15 maja 2014 r. od 00:07: 28 do 00:09:43 k. 190,

Strona powodowa dostarczyła towar zgodnie ze składanymi przez osoby uprawnione zamówieniami i nie składa zastrzeżeń co do ilości i jakości.

Strona powodowa wraz z realizacją zamówienia składa faktury, które nie były uzupełnione o wszystkie, wymagane zgodnie z postanowieniem umów, elementy pozwalające na uznanie ich za prawidłowe.

Dowód:

faktury VAT, zamówienia, dokumenty wydania, nota korygująca k. 42 – 132,

zeznanie świadka Ł. R. e – protokół rozprawy z dnia 15 maja 2014 r. od 00:07: 28 do 00:09:43 k. 190,

Pismem z dnia 18 lipca 2013 r., wysłanym w dniu 24 lipca 2013 r., strona powodowa wezwała do zapłaty stronę pozwaną kwoty 122 624,09 zł., wyznaczając termin zapłaty do dnia 29 lipca 2013 r., pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. Do pisma dołączono listę nierozliczonych faktur na kwotę 114 359,36 zł.

Dowód:

pismo z dnia 18 lipca 2013 r. wraz z wyciągiem z pocztowej książki nadawczej k. 15 – 19,

W zakreślonym w piśmie z dnia 18 lipca 2013 r. terminie strona pozwana nie zapłaciła żądanej kwoty.

bezsporne

Strona pozwana zapłaciła za dostarczony towar w toku procesu w dniu 8 stycznia 2014 r., to jest w 90 dniu od daty doręczenia nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 26 września 2013 r. wraz z odpisem pozwu i załączników.

Dowód:

zeznanie świadka Ł. R. e – protokół rozprawy z dnia 15 maja 2014 r. od 00:07: 28 do 00:09:43 k. 190,

kserokopia wyciągu z rachunku bankowego strony pozwanej k. 185,

specyfikacja przelewu z dnia 8 stycznia 2014 r. k. 186,

zwrotne potwierdzenie odbioru przesyłki k. 187 – 188.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie zaoferowanego przez strony materiału dowodowego.

Sąd dał w całości wiarę złożonym do akt dokumentom albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności i wiarygodności.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Ł. R., gdyż miały one potwierdzenie w pozostałym, zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym. Strona powodowa nie złożyła natomiast wniosków dowodowych, które podważyły by zeznania świadka.

Sąd pominął zeznania świadka I. S. zgodnie z wnioskiem strony powodowej, któremu nie sprzeciwiła się strona pozwana. Jednocześnie Sąd nie przeprowadził dowodu z przesłuchania stron albowiem wszelkie istotne okoliczności sprawy zostały wyjaśnione zeznaniami świadka Ł. R. oraz złożonymi do akt dokumentami.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:

Powództwo w części, w której nie zostało cofnięte, nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić orzeczenie Sądu w przedmiocie umorzenia postępowania co do 114 359,36 zł.

Nie ulega wątpliwości, iż strona pozwana zapłaciła powyższą kwotę. Skutkiem zapłaty było oświadczenie złożone w imieniu strony powodowej przez jej pełnomocnika na rozprawie w dniu 15 maja 2014 r. o częściowym cofnięciu pozwu ze zrzeczeniem się roszczenie.

Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku.

Cytowany wyżej przepis umożliwia powodowi cofnięcie złożonego powództwa. Jednocześnie stanowi, że nie jest wymagana zgoda na cofnięcie pozwu pozwanego do czasu rozpoczęcia rozprawy. W przypadku zaś gdy rozprawa już się rozpoczęła pozwany nie musi wyrazić zgody w sytuacji, gdy powód wraz z cofnięciem pozwu zrzeka się dochodzonego roszczenia. W innych przypadkach, gdy nastąpiło rozpoczęcie rozprawy, a powód nie zrzekł się dochodzonego roszczenia, do skutecznego cofnięcia pozwu wymagana jest zgoda pozwanego.

W niniejszej sprawie strona powodowa cofnęła w części pozew po rozpoczęciu rozprawy ze zrzeczeniem się roszczenia. Powoduje to, że do skutecznego cofnięcia pozwu nie jest wymagana zgoda strony pozwanej.

Wobec częściowego cofnięcie pozwu, Sąd był zobowiązany do zbadania, czy nie istnieją przeszkody uniemożliwiające częściowe umorzenie postępowania. Należy zauważyć, że przed umorzeniem postępowania na skutek cofnięcia pozwu, sąd zobowiązany jest do ustalenia, czy ta czynność procesowa jest zgodna z prawem, zasadami współżycia społecznego lub nie zmierza do obejścia prawa. Zgodnie bowiem z art. 203 § 4 k.p.c. sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.

Zdaniem Sądu w okolicznościach faktycznych sprawy brak jest podstaw do odmówienia skuteczności dokonanemu częściowemu cofnięciu pozwu. W konsekwencji brak jest podstaw do zakwestionowania jego skuteczności. Bezsprzecznie strona pozwana nie zapłaciła za dostarczony towar przed zainicjowaniem przez stronę powodową postępowanie, zaś zapłata miała miejsce dopiero w toku postepowania. Stąd dokonane częściowe cofnięcie pozwu należy uznać za w pełni prawidłowe i w konsekwencji skuteczne.

Zgodnie z art. 355 § 1 i 2 k.p.c. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew w piśmie procesowym albo gdy strony zawarły ugodę przed mediatorem, którą zatwierdził sąd.

W niniejszej sprawie strona powodowa skutecznie cofnęła w części pozew. Powoduje to, że Sąd zobligowany był do umorzenia postępowania co do 114 359,36 zł.

Z tych też powodów, działając na podstawie z art. 203 § 1 i 4 k.p.c. w związku z art. 355 k.p.c. Sąd orzekł jak w pkt. I sentencji wyroku.

W pozostałej części powództwo podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Cytowana wyżej norma prawna określa termin wymagalności roszczenia. W przypadku gdy termin nie wynika z właściwości zobowiązania lub z postanowień umowy, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu.

W niniejszej sprawie strony umów określił termin, w ciągu którego winna nastąpić zapłata za dostarczony towar. I tak strony przesądziły, że zapłata ma nastąpić w ciągu 90 dni po wykonaniu umowy, licząc od daty doręczenia zamawiającemu dokumentów rozliczeniowych (§ 7 ust. 2 umów z dnia 29 czerwca 2011 r. i z dnia 27 marca 2012 r.) oraz w ciągu 90 dni po wykonaniu każdej sukcesywnej dostawy, przy czym termin wymagalności liczony jest od daty doręczenia przez wykonawcę wszystkich dokumentów rozliczeniowych (§ 7 ust. 2 umowy z dnia 7 grudnia 2012 r.). Ponadto we wszystkich umowach leżących u podstaw niniejszego sporu przesądzono, iż warunkiem zapłaty jest dostarczenie zamawiającemu prawidłowo sporządzonej faktury. Jednocześnie w treści umów wskazano jakie elementy ma zawierać „prawidłowa” faktura.

Strona pozwana zarzuciła w sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, iż strona powodowa nie wypełniła ciążącego na niej warunki dostarczenia prawidłowych faktur, co uniemożliwiło ich zweryfikowanie pod kątem zgodności z zamówieniem, a tym samym nie mógł się rozpocząć bieg terminu zapłaty za dostarczony towar. W odpowiedzi na powyższy zarzut strona powodowa nie złożyła żadnych wniosków dowodowych, które podważyły by twierdzenia strony pozwanej. Pozwany szpital natomiast na potwierdzenie swoich twierdzeń zawnioskował dowód z zeznań świadka Ł. R.. Świadek zeznał natomiast, że pozwany szpital nie otrzymał faktur w sposób prawidłowo opisany, co uniemożliwiło zapłatę. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż twierdzenia świadka znajdują potwierdzenie w złożonych przez samą stronę powodową fakturach. W żadnej ze złożonych faktur nie ma zawartych wszystkich elementów, wskazanych w § 7 przedmiotowych umów.

Sąd nie znalazł podstaw do odmówienia wiary zeznaniom świadka, zwłaszcza, że nie było wniosków dowodowych strony powodowej, które mogły by podważyć zeznania świadka. Tymczasem to strona powodowa podtrzymała swoje żądanie w zakresie zapłaty odsetek ustawowych liczonych od kwoty 114 359,36 zł. za okres do dnia wniesienia pozwu do dnia 8 stycznia 2014 r. i kwoty 9 690,32 zł. jako skapitalizowanych odsetek ustawowych liczonych od wymagalności poszczególnych faktur, i to na niej, zgodnie z art. 6 k.c. ciążył obowiązek wykazania zasadności swojego roszczenia.

Strona pozwana konsekwentnie w toku całego postepowania twierdziła, że nie otrzymała przed doręczeniem pozwu i nakazu zapłaty prawidłowych dokumentów rozliczeniowych. Dopiero przy pozwie były dołączone prawidłowe dokumenty, co umożliwiło jej zweryfikowanie roszczeń strony powodowej i zapłatę należności wynikających za dostarczony towar. Wobec braku dowodów przeciwnych nie było podstaw do odmówienia wiary twierdzeniom strony pozwanej. Z tego względu, w ocenie Sądu, strona pozwana nie pozostawała w zwłoce w zapłacie należności wynikających za dostarczony towar. W konsekwencji żądanie zapłaty odsetek ustawowych liczonych od kwoty 114 359,36 zł. za okres do dnia wniesienia pozwu do dnia 8 stycznia 2014 r. oraz zapłaty kwoty 9 690,32 zł. jako skapitalizowanych odsetek ustawowych liczonych od wymagalności poszczególnych faktur, jako nie mające oparcia w ustalonym stanie faktycznym nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie bowiem z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Cytowana wyżej norma prawna daje wierzycielowi uprawnienie do żądania zapłaty przez dłużnika odsetek za czas opóźnienia w spełnieniu świadczenia pieniężnego. Jednakże to wierzyciel obowiązany jest do wykazania, że dłużnik pozostawał w opóźnieniu lub w zwłoce ze świadczenia pieniężnego. Strona pozwana w toku niniejszego postępowania wykazała, że zapłaciła za dostarczony towar w terminie wynikającym z umów, to jest 90 dnia od dnia dostarczenia prawidłowych faktur, co miało miejsce dopiero przy doręczeniu pozwu, a czego strona powodowa nie zdołała podważyć.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż żądanie zapłaty kwoty 9 690,32 zł. oraz odsetek ustawowych liczonych od kwoty 114 359,32 zł. za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia 8 stycznia 2014 r. jako nie udowodnione nie zasługuje na uwzględnienie.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd działając na podstawie powołanych wyżej przepisów, orzekł jak w pkt. II sentencji wyroku.