Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO ViotettaOsińska

Sędziowie: SO Zbigniew Ciechanowicz (spr.)

SO Iwona Siuta

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 września 2014 r. w S.

sprawy z wniosku wierzyciela (...) (...)z siedzibą w K.

przeciwko dłużnikowi S. P.

o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz nowego wierzyciela

na skutek zażalenia wierzyciela na postanowienie Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 24 kwietnia 2014 r. wydane w sprawie o sygn. akt I Co 293/14

postanawia:

uchyla zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Świnoujściu w sprawie o sygn. akt I Co 293/14 oddalił wniosek o nadanie klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty wydanemu w elektronicznym postępowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy (...)- Zachód w (...)w dniu 03 października 2012 roku, w sprawie o sygnaturze (...)zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem tegoż Sądu z dnia (...) na rzecz poprzedniego wierzyciela (...) Bank S.A.z siedzibą we W., stwierdzającemu zobowiązanie S. P..

Sąd Rejonowy uznał, że wniosek wierzyciela w całości zasługiwał na odrzucenie w trybie art. 199 k.p.c., gdyż wniosek wierzyciela złożony przeciwko temu samemu dłużnikowi w identycznym przedmiocie został już prawomocnie oddalony (postanowienie z dnia 19 września 2013 roku, sygn. akt I Co 952/13 stało się prawomocne wobec wierzyciela z dniem 8 października 2013 roku), wobec czego ponowny wniosek złożony w oparciu o identyczne okoliczności zasługiwał na odrzucenie o czym sąd orzekł jak w sentencji.

Dodatkowo Sąd Rejonowy zauważył, iż wierzyciel w nowym wniosku nie przedłożył żadnych nowych dowodów, które pozwalałyby stwierdzić, że wierzytelność inkorporowania w tytule egzekucyjnym, dotyczącym dłużnika S. P.przeszła na niego. Wierzyciel miał ponownie załączyć do swojego wniosku poświadczony notarialnie wycinek Załącznika nr 1 do umowy bądź Załącznika do Aneksu z tabelą dotyczącą dłużnika S. P.. Dokument ten nie została w ocenie Sądu Rejonowego opisany, nie można więc kategorycznie stwierdzić, czy faktycznie jest to część jednego z wymienionych załączników. Ponadto wymienione w rubrykach kwoty i sygnatury nie są opisane, wobec czego sąd nie mógł ustalić czy odnoszą się do wierzytelności inkorporowanej w tytule egzekucyjnym, którego dotyczy wniosek. Wierzyciel wskazuje jedynie, że numer identyfikacyjny (...) (...)odpowiada numerowi ujętemu w pozwie, na podstawie którego został wydany tytuł egzekucyjny, jednakże w dalszym ciągu nie wykazał tego żadnym dokumentem, Natomiast nasuwające się wątpliwości nie pozwalały przyjąć podanych stwierdzeń jako nowych okoliczności sprawy, pozwalających na merytoryczne rozpoznanie sprawy, szczególnie że nie były poparte żadnymi dowodami.

Zażalenie na postanowienie sądu złożył wnioskodawca i zaskarżając je w całości wniósł o jego o zmianę i nadanie klauzuli wykonalności przedłożonemu nakazowi. W uzasadnieniu podkreślił, że z uzasadnienia postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 19 września 2013 r. wydanego w sprawie I Co 952/13 oddalającego wniosek o nadanie klauzuli wykonalności wynika, iż przyczyną powyższego rozstrzygnięcia stanowił brak załącznika do umowy przelewu i załączenie do poprzedniego wniosku jedynie wyciągu z bliżej nieokreślonej tabeli, w której trudno ustalić co znajduje się w poszczególnych tabelach. W ocenie wnioskodawcy Sąd I instancji negatywnie ocenił moc dowodową załączonego do poprzedniego wniosku załącznika do umowy przelewu, więc w niniejszej sprawie wierzyciela złożył nowy sporządzony przez notariusza wyciąg z Załącznika do Umowy Przelewu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie było zasadne.

Nie zaistniały doktrynalne czy orzecznicze spory co do tego, iż instytucja powagi rzeczy osądzonej jest atrybutem orzeczeń merytorycznych, a więc nie sposób stosować jej odpowiednio, w trybie art. 13 § 2 k.p.c., jak uczynił to Sąd Rejonowy, w postępowaniu klauzulowym. W postępowaniu tym co do zasady nie dochodzi do merytorycznego rozpoznania sprawy cywilnej. Co prawda stosując art. 788 § 1 k.p.c. sądy badają zagadnienia materialnoprawne związane z przejściem uprawnienia albo obowiązku, tym niemniej podstawowe funkcje postępowania klauzulowego polegają na ustaleniu, czy dany akt spełnia wymagania proceduralne, zawarte w przepisach ustawy dla określonego rodzaju tytułu egzekucyjnego oraz stwierdzeniu, czy postanowienia aktu nadają się do wykonania w drodze egzekucji sądowej, zaś pozostałe funkcje tego postępowania, dotyczące badania zagadnień materialnoprawnych mają charakter jedynie subsydiarny. Zostały włączone do postępowania klauzulowego w celu przyśpieszenia postępowania i nieodsyłania wierzyciela na drogę postępowania rozpoznawczego w razie konieczności zbadania zagadnień nieskomplikowanych. Z regulacji tych nie można jednak wyprowadzić wniosku o możliwości stosowania art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., nawet w sposób odpowiedni (taki pogląd wyraził również Sąd Najwyższy w uchwale z dnia (...)

Co prawda, w treści uzasadnienia zaskarżonego postanowienia Sąd Rejonowy zawarł rozważania wskazujące na jego ocenę treści nowych dokumentów złożonych przez wierzyciela, tym niemniej nie zostało to powiązane z rozstrzygnięciem co do istoty sprawy, co obligowało Sąd odwoławczy do uchylenia zaskarżonego przeczenia w trybie art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.

Zarządzenia:

1.  (...),

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)