Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2014r. w S.

odwołania E. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 15 maja 2013 r. Nr (...)

w sprawie E. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala E. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia (...).

Sygn. akt IV U 781/13

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia (...). organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej E. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji ZUS podniósł, że Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła u niej niezdolności do pracy.

Od decyzji tej odwołanie wniosła ubezpieczona E. K. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty. W uzasadnieniu decyzji podniosła, że (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności 14 maja 2013r. orzekł iż jest ona osobą niepełnosprawną. Pozostaje pod opieką onkologa. Skutkiem chemioterapii są silne bóle stawów, pogorszony wzrok. Dodatkowo ma niskie ciśnienie krwi, problemy z kręgosłupem lędźwiowym, szyjnym i środkowym.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko podniósł te same argumenty co w uzasadnieniu decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczona E. K., urodzona (...), do dnia 31 maja 2013r. była uprawniona do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (k. 481 a.r.). W dniu 1 marca 2013r. wystąpiła z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 489 a.r.). Po przeprowadzeniu badania lekarskiego Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (k. 492 a.r.). Komisja Lekarska ZUS po stwierdzeniu u wnioskodawczyni choroby zwyrodnieniowo-dyskopatycznej kręgosłupa bez upośledzenia sprawności ruchowej, raka piersi lewej, stanu po mastektomii i chemioterapii w 2002r. oraz po chemioterapii w 2006r. z powodu wznowy, stanu po wszczepieniu protezy piersi lewej w 2011r. uznała, iż nie jest ona niezdolna do pracy (k. 6 a.l., k. 499 a.r.). Badając sporną okoliczność niezdolności do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy onkologa, neurologa, gastrologa i reumatologa. Biegli neurolog, reumatolog i gastrolog w swojej opinii (k. 10-13 a.s.) stwierdzili u ubezpieczonej: zespół bólowo-korzeniowy kręgosłupa L-S w okresie remisji objawów korzeniowych, chorobę wrzodową dwunastnicy, chorobę refluksową. Schorzenia te, zdaniem biegłych, nie powodują niezdolności do pracy. Z kolei biegły onkolog w swojej opinii (k. 21-22 a.s.) stwierdził u badanej raka piersi lewej po zabiegu chirurgicznym i chth, rozsiany (meta do wątroby) IV w okresie stabilizacji choroby. W ocenie biegłego badana jest częściowo niezdolna do pracy ze względu na ogólny stan zdrowia. Niezdolność do pracy jest okresowa i trwa do 31 grudnia 2014r.

Organ rentowy kwestionował opinię biegłego onkologa i wniósł o wywołanie opinii innego biegłego onkologa. Przewodniczący Komisji Lekarskich przy II Oddziale ZUS w W. stwierdził, że biegły w swojej opinii nie uwzględnił posiadanego przez ubezpieczoną wykształcenia – średnie techniczne – technolog żywienia i przebiegu zatrudnienia – pracowała jako intendent i pomocnik introligatora. Zdaniem skarżącego nie są to prace wymagające dużych wysiłków fizycznych. Przebieg schorzenia od wielu lat jest stabilny bez cech aktywnego procesu nowotworowego od 2006r., bez cech obecnie możliwych skutków toksycznych stosowanego leczenia. Nie stwierdzono też dysfunkcji w zakresie lewej kończyny górnej po stronie mastektomii (k. 27-29 a.s.).

Sąd zwrócił akta biegłemu onkologowi celem ustosunkowania się do zarzutów organu rentowego.

W opinii uzupełniającej biegły podtrzymał swoją opinię główną. Stwierdził m.in., że stan ogólny chorej nie świadczy o tym, iż jest ona wyleczona z rozsianego procesu nowotworowego w IV stopniu zaawansowania klinicznego (k. 35 a.s.).

Organ rentowy kwestionował powyższą opinię i wnosił o wywołanie opinii innego biegłego onkologa (k. 40 a.s.).

Na rozprawie w dniu 10 lipca 2014r. pełnomocnik organu rentowego popierał wniosek dowodowy, wnosił o oddalenie odwołania. Ubezpieczona wnosiła o oddalenie wniosku o wywołanie opinii innego biegłego onkologa i popierała odwołanie.

Wniosek ten Sąd oddalił, uznając, iż sporna okoliczność została już dostatecznie wyjaśniona.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz.U. z 2013r. poz. 1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach określonych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Analiza materiału dowodowego zebranego w sprawie wskazuje, że ubezpieczona spełnia wszystkie warunki zawarte w tym przepisie. Odnośnie warunku niezdolności do pracy Sąd podzielił opinię biegłego onkologa, ponieważ została wydana przez lekarza odpowiedniej specjalności po bezpośrednim zbadaniu ubezpieczonej i zapoznaniu się z jej dokumentacją lekarską. Sąd podzielił wnioski płynące z wyżej omówionej opinii biegłego onkologa. Przy ocenie opinii wydanej w rozpatrywanej sprawie Sąd miał na względzie, iż opinia biegłego podlega, jak inne dowody ocenie według art. 233 § 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii biegłego nie jest przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych). Nie podlega ona zatem weryfikacji, jak dowód na stwierdzenie faktów, na podstawie kryterium prawdy i fałszu. Zgodnie z art. 233 § 1 kpc, Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego. Sąd nie jest związany opinią biegłego i ocenia ją na równi z innymi środkami dowodowymi w ramach swobodnej oceny dowodów.

W ocenie Sądu, dopuszczalne było oparcie rozstrzygnięcia na wnioskach z opinii biegłego sądowego, który uznał, że E. K. jest osobą częściowo niezdolną do pracy. Wnioski opinii zostały oparte na zebranej w sprawie dokumentacji lekarskiej oraz badaniu wnioskodawczyni. Sąd Najwyższy wy­jaśniał w przeszłości, że do dowodu z opinii biegłego nie mo­gą mieć zastosowania wszystkie zasady prowadzenia do­wodów, a w szczególności art. 217 § 1 kpc, a zatem sąd nie jest obowiązany dopuścić dowód z opinii kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia nie jest korzystna dla strony (wyrok SN z dnia 15 lutego 1974 r., II CR 817/73, Lex nr 7404). Żądanie ponowienia lub uzupełnienia dowodu z opinii biegłych jest bezpodstawne, jeżeli sąd uzyskał od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawi­dłowego orzekania (wyrok SN z dnia 10 września 1999 r., II UKN 96/99, OSNAPUS 2000, nr 23, poz. 869). Wielokrotnie też Sąd Najwyższy stwierdzał, że potrzeba powołania innego bie­głego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z sa­mego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii oraz, że nie uzasadnia przeprowadzenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lekarzy sądowych przekonanie ubezpieczonego o utrzymującym się stanie inwalidztwa (wyroki SN z dnia 4 sierpnia 1999 r., I PKN 20/99, OSNAPiUS 2000, nr 22, póz. 807, z dnia 14 maja 1997 r., II UKN 108/97, OSNAPUS 1998, nr 5, poz. 161).

Zdaniem Sądu w realiach niniejszej sprawy nie występowały okoliczności, które przemawiałyby za dopuszczeniem kolejnych opinii biegłych lekarzy, gdyż wszystkie niezbędne zagadnienia zostały wszechstronnie wyjaśnione w opinii już w sprawie sporządzonej. Biegły odniósł się też do zarzutów złożonych przez organ rentowy.

W ocenie Sądu wnioski zawarte w opinii biegłego onkologa są prawidłowe i logicznie uzasadnione. Opinia ta jest zupełna, jasna, zaś zawarte w niej stwierdzenia są kategoryczne. Biegły w sposób wyczerpujący i skrupulatny dokonał oceny stanu zdrowia opiniowanego, zaś wynikające z przeprowadzonych badań przedmiotowych i podmiotowych wnioski mają walor dowodowy.

Podnieść należy, iż przy ocenie biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (wyrok SN z 13 października 1987 r., II URN 228/87, (...)).

Biegły zasadnie wskazał, że stan zdrowia E. K. kwalifikuje ją do osób częściowo niezdolnych do pracy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych "niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu". Jednocześnie w art. 12 ust. 3 ustawy wskazano, iż "częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji". Ubezpieczona posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu technologa mięsa oraz intendenta. W ocenie Sądu Okręgowego ubezpieczona w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z tych względów niezasadny jest również wniosek pełnomocnika ZUS o powołanie innego biegłego tej samej specjalności.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art.477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w wyroku.