Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 2 września 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania J. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 25 kwietnia 2014 roku nr (...)

w sprawie J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się J. S. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lutego 2014 roku na okres 3 lat.

Sygn. akt IVU 576/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 2 września 2014 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 25.04.2014 r. odmówił J. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 18.04.2014 r. został uznany za zdolnego do pracy.

J. S. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Na uzasadnienie podniósł, iż stan zdrowia nie uległ poprawie. Nie jest w stanie podjąć pracy zarobkowej.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. S. urodzony w dniu (...) r., z wykształceniem zawodowym o specjalności frezer, pracował jako ślusarz, frezer. Odwołujący w okresie od 09.12.1997 r. do 31.01.2014 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 07.01.2014 r. złożył wniosek o rentę.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u J. S. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii i kardiologii.

Biegli sądowi kardiolog i neurolog na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdzili, że odwołujący choruje na:

- zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa lędźwiowego z objawami rwy kulszowej lewostronnej, przebył rwę kulszową prawostronną, zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z dyskopatią wielopoziomową na poziomach L4-L5-S1,

- stenozę zachyłkową na poziomie L5-1,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa, dyskopatię na poziomie C5-C6,C6-C7,

- nadciśnienie tętnicze II okresu ESC,

- chorobę wieńcową stabilną CCS I/II,

- chorobę zwyrodnieniowa stawów,

- chorobę afektywną dwubiegunową.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia oraz stopień ich nasilenia biegły uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy okresowo na okres 3 lat od 01.02.2014 r. Odwołujący nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu. Stan zdrowia nie uległ poprawie.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący od 1997 r. pobierał świadczenie rentowe z powodu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa i schorzeń kardiologicznych. Od tego czasu był leczony z powodu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. Stan zdrowia od wielu lat nie uległ poprawie. Kontrolne badanie TK odcinka lędźwiowego kręgosłupa wykonane w 2011 r. wykazało zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe w odcinku lędźwiowym kręgosłupa z wielopoziomowymi wypuklinami jąder miażdżystych na poziomach L4-S1. Na poziomie L5-S1 obustronna stenoza zachyłkowa. Obecnie schorzenia neurologiczne powodują niezdolność do pracy. Zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią powodują obecnie bóle kręgosłupa z objawami rwy kulszowej lewostronnej, w poprzednich latach rwa kulszowa prawostronna. Stwierdzone zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku lędźwiowym stanowią przeciwwskazanie do podjęcia przez odwołującego pracy w charakterze pracownika fizycznego. Schorzenie ogranicza sprawność odwołującego i czyni go długotrwale niezdolnym do podjęcia pracy zgodnej z kwalifikacjami. Ze względu na wykształcenie zawodowe i wiek odwołujący nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Nadciśnienie tętnicze II okresu ESC pierwotne, łagodne nie powoduje niezdolności do pracy. Schorzenie wymaga dalszego leczenia.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 11-14 as/

Odwołujący nie kwestionował opinii. Organ rentowy na rozprawie w dniu 02.09.2014 r. nie oświadczył się co do opinii, ale wniósł wniosek o odroczenie rozprawy celem skontaktowania się z komisją lekarską ZUS. Sąd oddalił ten wniosek, ponieważ organ rentowy otrzymał odpis opinii w dniu 18.08.2014 r. i miał wystarczającą ilość czasu aby zająć stanowisko co do jej treści, a obecnie wniosek ten zmierza jedynie do przewłoki postępowania.

Wydaną w tym zakresie opinie biegłego sądowego neurologa i kardiologa Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinia biegłych w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto ich nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. S. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 25.04.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS. Sąd w oparciu o opinie biegłego lekarza neurologa i kardiologa sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej oraz jej uzupełnienie stwierdził u ubezpieczonego istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż J. S. z uwagi na obecne schorzenia neurologiczne tj. zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa lędźwiowego z objawami rwy kulszowej lewostronnej, przebyta rwa kulszowa prawostronna, zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z dyskopatią wielopoziomową na poziomach L4-L5-S1, stenozę zachyłkową na poziomie L5-1, zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa, dyskopatię na poziomie C5-C6,C6-C7 spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy okresowo na okres 3 lat od dnia 01.02.2014 r. i jednocześnie nie rokuje zdolności do przekwalifikowania zawodowego. Odwołujący utracił zdolność do pracy w wyuczonym i wykonywanych zawodach. Odwołujący od wielu lat pozostaje w leczeniu neurologicznym z powodu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. Stan zdrowia od wielu lat nie uległ poprawie. Kontrolne badanie TK odcinka lędźwiowego kręgosłupa wykonane w 2011 r. wykazało zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe w odcinku lędźwiowym kręgosłupa z wielopoziomowymi wypuklinami jąder miażdżystych na poziomach L4-S1. Na poziomie L5-S1 obustronna stenoza zachyłkowa. Obecnie schorzenia neurologiczne powodują częściową niezdolność do pracy. Zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią powodują aktualnie bóle kręgosłupa z objawami rwy kulszowej lewostronnej, w poprzednich latach rwa kulszowa prawostronna. Stwierdzone zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku lędźwiowym stanowią przeciwwskazanie do podjęcia przez odwołującego pracy w charakterze pracownika fizycznego. Schorzenie ogranicza sprawność odwołującego i czyni go długotrwale niezdolnym do podjęcia pracy zgodnej z kwalifikacjami. Ze względu na wykształcenie zawodowe i wiek odwołujący nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołująca spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 25.04.2014 r. przyznając J. S. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.02.2014 r. tj. od ustania dotychczasowych świadczeń na okres 3 lat.