Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Robert Zdych (spr.)

Sędziowie SSO Ewa Kilczewska

SSO Grzegorz Szepelak

Protokolant Justyna Gdula

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Tomasza Fedyka

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2014 r.

sprawy D. M.

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej

z dnia 23 maja 2014 r. sygn. akt IIK 237/14

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia – Fabrycznej do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt IV Ka 819/14

UZASADNIENIE

D. M. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1. Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 23 sierpnia 2012r. sygn. akt II K 603/12 za czyn z art. 279§1 k.k. popełniony w nocy z 14 na 15 stycznia 2012r. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, której wykonanie zarządzono następnie postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 13 czerwca 2013r.,

2. Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 17 grudnia 2012r. sygn. akt II K 1177/12 za czyny z art. 279§1 k.k. popełnione w nocy z 5 na 6, z 14 na 15 i z 17 na 18 kwietnia 2012r. na kary jednostkowe roku pozbawienia wolności i kary jednostkowe grzywny w kwocie 30 stawek po 10 zł. oraz karę łączną grzywny w wysokości 90 stawek po 10 zł. oraz karę łączną roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, której wykonanie zarządzono następnie postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 11 lipca 2013r.,

3. Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 22 marca 2011r. sygn. akt II K 126/11 za czyn z art. 280§1 k.k. popełniony w dniu 9 stycznia 2011r. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, której wykonanie zarządzono następnie postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 9 października 2012r.,

4. Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 4 grudnia 2012r. sygn. akt II K 617/12 za czyny z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. popełnione od 18 lipca do 1 grudnia 2011r. na karę roku pozbawienia wolności, z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. popełnione w okresie od 27 października do 10 grudnia 2011r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, której wykonanie zarządzono następnie postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 11 lipca 2013r.

Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 23 maja 2014r. sygn. akt II K 237/14:

1. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 k.k. oraz art. 569§2 k.p.k. połączono kary pozbawienia wolności orzeczone wobec D. M. wyrokami opisanymi w pkt 1 i 2 i wymierzono karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

2. na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono okresy rzeczywistego pozbawienia wolności podlegające zaliczeniu na poczet kar jednostkowych,

3. na podstawie art. 572 k.p.k. umorzono postępowanie w zakresie wydania wyroku łącznego w odniesieniu do kar objętych wyrokami opisanymi w punkcie 3 i 4.

Ponadto zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. W. kwotę 147,60 zł. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Jednocześnie zwolniono skazanego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego, obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca D. M., zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 85 k.k. poprzez pominięcie w odniesieniu do kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z 4.12.2012r. sygn. akt II K 617/12 i umorzenie postępowania w tym zakresie podczas gdy ww przepis miał obligatoryjne zastosowanie do tejże kary albowiem na mocy powołanego wyroku skarżący skazany został za czyny popełnione w okresie od 18.07.2011r. do 1.12.2011r. oraz od 27.10.2011r. do 10.12.2011r. czyli w okresie poprzedzającym wydanie pierwszego wyroku co do wszystkich popełnionych przez niego przestępstw (tj. wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 23.08.2012r. sygn. akt II K 603/12), a co za tym idzie kara orzeczona wskazanym na wstępie wyrokiem spełniała warunki do objęcia jej wyrokiem łącznym wraz z karami orzeczonymi wyrokami oznaczonymi w punkcie A i B zaskarżonego orzeczenia, w związku z czym Sąd I instancji zobligowany był połączyć kary orzeczone wyrokami określonymi w punkcie A, B i D tegoż wyroku (przesłanki do umorzenia postępowania co do kary orzeczonej wyrokiem z dnia 4.12.2012r. opisanym pod lit. D nie zachodziły).

Podnosząc powyższy zarzut wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez połączenie kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z 23.08.2012r. (sygn. akt II K 603/12), z 17.12.2012r. (sygn. akt II K 1177/12/0, z 4.12.2012r. (sygn. akt II K 617/12) tj. opisanych pod lit A, B i D części wstępnej zaskarżonego orzeczenia i wymierzenia skazanemu kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Apelacja zasługuje na uwzględnienie.

Należy zauważyć, że dokonując oceny przesłanek wymaganych do wydania wyroku łącznego Sąd orzekający ma na względzie przede wszystkim dyspozycję art. 569 k.p.k.

Treść tego przepisu. określająca właściwość sądu uprawnionego do wydania wyroku łącznego wskazuje jednocześnie na konieczność zaistnienia warunków do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby skazanej wyrokami różnych sądów. Koniecznym jest ustalenie czy zachodzą przesłanki z art.85 k.k., a więc czy sprawca popełnił przestępstwa objęte wnioskowanymi do połączenia wyrokami przed wydaniem pierwszego nawet nieprawomocnego wyroku co do któregokolwiek z tych przestępstw i czy wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub w myśl przepisów ustawy podlegające łączeniu.

Nie oznacza to jednak, iż taki sposób oceny należy odnieść co całej przestępnej działalności danego sprawcy albowiem uprzednie skazanie za przestępstwo i odbycie za nie kary w całości (lub inne rozwiązania prawne rodzące takie konsekwencje) powoduje, że kara ta będzie podlegać wyłączeniu spod regulacji określonej art. 569 k.p.k.

I takimi też zasadami kierował się Sąd Rejonowy orzekając w niniejszej sprawie, lecz, jak sam przyznał w treści uzasadnienia wyroku, uczynił to w sposób błędny.

Niewątpliwie w przedmiotowej sprawie zachodziły przesłanki do objęcia wyrokiem łącznym kar pozbawienia wolności nie tylko w zakresie wskazanych przez Sąd Rejonowy orzeczeń opisanych w punktach A i B części wstępnej wyroku, ale również w odniesieniu do kary wymierzonej wyrokiem opisanym w punkcie D.

Porównanie bowiem dat czynów przestępnych objętych tymi trzema orzeczeniami wskazuje, że zostały one popełnione przed wydaniem pierwszego z wyroków tj. wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 23 sierpnia 2012r. sygn. akt II K 603/12.

Tylko taką konfigurację możliwości połączenia poszczególnych wyroków w przedmiotowej sprawie należy uznać za prawidłową.

Popełniony przez Sąd I instancji błąd w ustaleniach faktycznych co braku możliwości objęcia nową karą łączną kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 4 grudnia 2012r. sygn. akt II K 617/12 i umorzenie w tym zakresie postępowania skutkować musi koniecznością uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.