Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2014 r. w O.

sprawy z odwołania H. A.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania H. A.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 10.01.2014r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje H. A. prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy na okres od dnia 21.10.2014r. do dnia 31.03.2015r.;

2.  w pozostałym zakresie oddala odwołanie;

3.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.01.2014r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił H. A. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

H. A. wniosła odwołanie od powyższej decyzji. Podniosła, że stan jej zdrowia nie pozwala jej na pracę w gospodarstwie rolnym.

Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wniósł o oddalenie odwołania z uwagi na to, że H. A. nie spełniła koniecznego warunku do przyznania prawa do renty, a mianowicie nie została uznana przez komisję lekarską KRUS za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

H. A. ma 51 lat. Dnia 30.10.2013r. złożyła kolejny wniosek o ustalenie prawa do renty rolniczej.

Orzeczeniem lekarza rzeczoznawcy KRUS z dnia 26.11.2013r. H. A. nie została uznana za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Na skutek sprzeciwu wniesionego przez H. A. jej stan zdrowia był analizowany przez komisję lekarską KRUS, która w orzeczeniu z dnia 08.01.2014r. także zajęła analogiczne stanowisko.

W związku z tym, zaskarżoną decyzją odmówiono H. A. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art.21 ust.1 ustawy z dnia 20.12.1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn. Dz.U. z 2013, poz.1403 ze zm.) - renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1.  podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2,

2.  jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

3.  całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu, lub w okresach o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl odpowiednich przepisów art.21 w.w. ustawy - za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (ust. 5).

Skuteczność odwołania H. A. zależna była od wykazania przez nią całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Na okoliczność stanu zdrowia odwołującej Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu neurologii, ortopedii i kardiologii. Po przeprowadzonym badaniu, po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną dotyczącą stanu zdrowia odwołującej oraz mając na uwadze okoliczności ustalone w drodze wywiadu z badaną, biegli rozpoznali u H. A.: zmiany zwyrodnieniowe i wielopoziomową dyskopatię kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z zespołem rwy kulszowej prawostronnej, przebytą operację na kręgosłupie z powodu dyskopatii w 1990r., nadciśnienie tętnicze 2 stopnia i cukrzycę insulino niezależną.

W konkluzji biegli stwierdzili, że aktualny stan zdrowia odwołującej czyni ją osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym na okres 1 roku od dnia badania, czyli od kwietnia 2014r. do kwietnia 2015r.

W uzasadnieniu opinii biegli sądowi podali, że zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa l/s z objawami rwy kulszowej prawostronnej (opadaniem stopy prawej i zaburzenia w oddawaniu moczu – nietrzymanie) stanowią podstawę uznania, że H. A. jest osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Biegli podnieśli, że H. A. była operowana w 1990r. z powodu dyskopatii L5/S1 i obecnie nasiliły się znacznie dolegliwości i niepełnosprawność ruchowa. Wskazali, że w kwietniu 2014r. odwołująca ma planowany zabieg neurochirurgiczny na kręgosłupie. Biegły neurolog i ortopeda wskazali, że ich zdaniem układ nerwowy obwodowy, układ ruchu w obecnym stanie zdrowia kwalifikują odwołującą do uznania, że jest osobą niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Natomiast biegły kardiolog stwierdził, że schorzenia układu naczyniowo-sercowego i cukrzyca wymaga leczenia, lecz nie stanowi podstawy do uznania niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (k.17-19,27).

Prezes KRUS w piśmie z dnia 25.06.2014r. oświadczył, że nie wnosi uwag do tak brzmiącej opinii (k.38-39). Odwołująca także nie zakwestionowała wniosków płynących z opinii biegłych.

W ocenie Sądu Okręgowego należało podzielić wywody i wnioski zawarte w pisemnej opinii biegłych sądowych. Na okoliczność stanu zdrowia H. A. wypowiadali się biegli specjalizujący się w schorzeniach zgłaszanych przez odwołującą. Wnioski biegłych zostały sformułowane po przeprowadzeniu wywiadu, badaniu odwołującej się i analizie dokumentacji medycznej zgromadzonej w związku z występującymi u niej schorzeniami. Wnioski wynikające z opinii są jasne, zostały poparte logiczną argumentacją, z której wynika, że stan układu nerwowego obwodowego i schorzenia układu ruchu występujące u odwołującej się, powodują u niej całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym.

Mając to na uwadze, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał H. A. prawo do renty rolniczej w tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Przy czym ustalając początkową datę, od której należy przyznać prawo do renty, Sąd miał na uwadze, że H. A. pobierała zasiłek chorobowy w okresie od dnia 29.04.2013r. do dnia 20.10.2014r. (k.59).

Zgodnie z art.52 ust.1 pkt 2 w/w ustawy - do przyznawania świadczeń z ubezpieczenia i do ich wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy regulujące przyznawanie i wypłatę odpowiednich świadczeń przysługujących pracownikom i członkom ich rodzin, czyli przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz.1440 ze zm.).

Natomiast w myśl art.100 ust.2 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy - prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku.

Wobec powyższego prawo do renty rolniczej powstało u H. A. od następnego dnia po wyczerpaniu zasiłku chorobowego, czyli od dnia 21.10.2014r. Sąd miał przy tym na uwadze, że także w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych możliwe jest zastosowanie art.316§1 kpc, zgodnie z którym Sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy.

Natomiast ustalając końcową datę okresu, na który przysługuje odwołującej renta, Sąd miał na uwadze treść opinii biegłych. Nadto H. A. spełnia pozostałe warunki konieczne do przyznania prawa do renty, o których mowa w art.21 w/w ustawy.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał odwołującej prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy na okres od dnia 21.10.2014r. do dnia 31.03.2015r.

Natomiast na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd oddalił odwołanie w zakresie przyznania prawa do renty za wcześniejszy okres.

Zgodnie z treścią art.118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (stosowanego w związku z treścią art.52 ust.1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników), Sąd był zobowiązany, przyznając odwołującej prawo do renty, do zamieszczenia z urzędu w sentencji wyroku rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego odnośnie nieustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie nie istniały podstawy do obciążenia odpowiedzialnością organu rentowego za nieprzyznanie odwołującej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym już na etapie postępowania przed KRUS. Sąd miał w tym względzie na uwadze fakt, że na dzień wydania zaskarżonej decyzji odwołująca nie spełniała przesłanek do przyznania jej renty.

Z tych względów orzeczono jak w punkcie 3 wyroku.