Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 sierpnia 2014 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Małgorzata Habaj

Protokolant : Karolina Nowicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2014 roku w Ś.

sprawy z odwołania H. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

w sprawie (...)

o świadczenie rehabilitacyjne

I.  odwołanie oddala;

UZASADNIENIE

H. S. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia (...), którą organ rentowy odmówił mu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 2 stycznia 2014 roku. W uzasadnieniu podniósł, że zaskarżona decyzja jest niezgodna z jego aktualnym stanem zdrowia, gdyż nadal utrzymują się u niego silne bóle kręgosłupa, które uniemożliwiają mu prawidłowe funkcjonowanie. Ponadto orzeczenie komisji lekarskiej jest sprzeczne z zaświadczeniami lekarskimi wystawianymi przez prowadzących go lekarzy, według których ubezpieczony jest poważnie chory.

Strona pozwana – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. – wniosła o oddalenie odwołania z uwagi na brak podstaw do jego uwzględnienia. W uzasadnieniu podniosła, że świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu prawa do zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. O powyższych okolicznościach orzeka lekarz orzecznik ZUS, a w razie wniesienia sprzeciwu od tego orzeczenia komisja lekarska ZUS. W wyniku przeprowadzonego badania, lekarz orzecznik, jaki i po odwołaniu ubezpieczonego komisja lekarska orzekli, iż brak jest okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony H. S., (...)palacz kotłowy, był niezdolny do pracy z powodu odczuwalnych dolegliwości kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego z promieniowaniem bólu do prawej nogi od dnia (...)roku. Okres zasiłkowy zakończył z dniem (...)roku. W okresie tym, od dnia (...)roku, korzystał z rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej ZUS.

Bezsporne

W dniu(...) roku H. S. złożył organowi rentowemu wniosek o świadczenie rehabilitacyjne w związku z niezdolnością do pracy spowodowaną ogólnym stanem zdrowia.

Orzeczeniem z dnia (...)roku Lekarz Orzecznik ZUS ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy i, że brak jest okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Orzeczeniem z dnia (...) roku Komisja Lekarska ZUS ustaliła, że H. S. nie jest niezdolny do pracy. W związku z tym ustalono brak okoliczności uzasadniających prawo do świadczenia rehabilitacyjnego.

Decyzją z dnia (...) roku organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Od decyzji tej H. S. odwołał się.

Dowód:

-

orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dn. (...), orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dn.(...), decyzja z dn. (...) – w aktach ZUS – w załączeniu

Biegli sądowi neurolog i ortopeda rozpoznali u H. S. zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego z dyskopatią L4/L5, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa, aktualnie bez objawów korzeniowych oraz niedowidzenie okiem prawym i orzekli, że ubezpieczony w dniu (...) roku był zdolny do pracy. Zdaniem biegłych orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia (...)roku było zasadne.

Dowód:

-

opinia biegłych, k. 16

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dowodach z dokumentów, w tym z akt ZUS, gdyż żadna ze stron nie podważyła skutecznie ich prawdziwości i autentyczności. Ponadto stwierdzenie okoliczności istotnych dla rozpoznania sprawy wymagało wiadomości specjalnych i musiało znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych.

H. S. poszukiwał w niniejszym procesie ochrony prawnej na podstawie przepisu art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz. U. z 2014r., poz. 159) zgodnie z którym świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.

Bezspornym w sprawie było, że H. S. był niezdolny do pracy z powodu odczuwalnych dolegliwości kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego z promieniowaniem bólu do prawej nogi od dnia (...)

Sporne pozostawało czy z dniem (...) roku ubezpieczony był czy tez nie był zdolny do pracy z powodu choroby oraz czy dalsze leczenie i rehabilitacja lecznicza i przez jaki okres czasu spowodują powrót do zdrowia i odzyskanie zdolności do pracy.

W ocenie powołanych w sprawie biegłych stopień nasilenia rozpoznanych u ubezpieczonego schorzeń neurologicznych i chirurgiczno – ortopedycznych nie czyni go niezdolnym do pracy w okresie od (...) roku. Biegli nie stwierdzili u H. S. istotnego ograniczenia ruchomości kręgosłupa oraz wszystkich kończyn. W badaniu neurologicznym nie stwierdzono ponadto cech uszkodzenia obwodowego układu nerwowego, nieobecne były również objawy korzeniowe rozciągowe i ubytkowe. W związku z powyższym biegli uznali, że orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia (...) roku było zasadne a wyniki przeprowadzonych przez nią badań odzwierciedlają rzeczywistość i ubezpieczony jest zdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego przemawia za uznaniem opinii jako rzeczowej, spójnej i wyprowadzającej logiczne wnioski końcowe. Ubezpieczony nie wykazała, że opinia jest rażąco wadliwa lub w sposób oczywisty błędna. Subiektywne odczucia H. S. co do stanu jego zdrowia, nie poparte stosowaną dokumentacją medyczna nie miały, bo nie mogły mieć znaczenia dla rozstrzygnięcia. W opinii uzupełniającej biegli szczegółowo odnieśli się do zastrzeżeń ubezpieczonego wykazując ich całkowitą bezzasadność.

Opinia biegłych zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są wiadomości specjalne. Podlega jak inne dowody ocenie wg. art.233 § 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny, które stanowią zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii nie jest więc przedstawienie faktów lecz ich ocena na podstawie wiadomości specjalnych.

Wobec zatem braku podstaw do zmiany orzeczenia Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc odwołanie oddalił.