Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2014 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Tadeusz Radziwon

Protokolant: Ewa Trusiak

po rozpoznaniu w dniu 09 września 2014 roku w Bielsku Podlaskim

sprawy z powództwa P.z siedzibą w L.

przeciwko R. Ł.

o zapłatę

Oddala powództwo.

Sędzia

Sygn. akt I C 598/14

UZASADNIENIE

Powód P.z siedzibą w L.domagał się zasądzenia od pozwanego R. Ł.kwoty 338,25 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Uzasadniając żądanie pozwu wskazał, że w dniu 28 września 2012 roku na podstawie umowy cesji przejął od poprzedniego wierzyciela – (...)Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.prawa do wierzytelności z tytułu wystawionej noty obciążeniowej numer (...)z dnia 10 września 2012 roku za nie zwrócony sprzęt w postaci karty cyfrowej i terminala cyfrowego SD w wysokości 300 złotych. Na kwotę dochodzoną pozwem składały się odszkodowanie wynikające z noty obciążeniowej w wysokości 300 złotych oraz skapitalizowana kwota odsetek za opóźnienie w zapłacie kwoty głównej za okres od 25 września 2012 roku do 18 września 2013 roku w wysokości 38,25 złotych. Powód wskazywał, iż pozwany nie wywiązał się z obowiązku zwrotu sprzętu stanowiącego własność cedenta do czego zobowiązał się na podstawie umowy o świadczenie usług abonamentowych. Podniósł, że do dnia wniesienia pozwu pozwany nie uregulował zobowiązania.

Sąd Rejonowy L.w L.VI Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 04 lutego 2014 roku, wobec stwierdzenia skutecznego wniesienia sprzeciwu od wydanego w przedmiotowej sprawie nakazu zapłaty (k.6) przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w B.(dowód: postanowienie sądu k.15).

Pozwany R. Ł.wniósł o oddalenie powództwa(k.84). Przyznał, iż łączyła go z poprzednikiem prawnym powoda umowa o świadczenie usług abonamentowych w zakresie odbioru telewizji satelitarnej. Stwierdził, że w ramach promocji przy zawarciu umowy otrzymał na własność sprzęt umożliwiający odbiór programów telewizyjnych i stanowczo wykluczył jakiekolwiek inne postanowienia umowne w tej kwestii. Zakwestionował zarówno wysokość, jak i dopuszczalność naliczenia przez poprzednika prawnego powoda dochodzonego roszczenia wskazując, że zawarta umowa nie przewidywała regulacji w tym przedmiocie. Pozwany dodał, że nie został powiadomiony o cesji wierzytelności na rzecz powoda i zakwestionował skuteczność przelewu tej wierzytelności podnosząc, iż powód nie udowodnił nabycia dochodzonej wierzytelności. Nadto wniósł o odrzucenie pozwu z uwagi na wcześniej wydane rozstrzygniecie w sprawie tutejszego Sądu (...)oraz podniósł zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia (k.7-8,37-38,58v.,84-84v.).

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew) chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki ( § 2).

W myśl art. 513 § 1 k.c. dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.

W piśmiennictwie zauważono, że przy analizie stosunku dłużnik – cesjonariusz szczególnie uwidaczniają się dwie zasady, charakteryzujące ten stosunek. Pierwsza dotyczy nabycia przez cesjonariusza w drodze przelewu wierzytelności tylu praw, ile miał cedent. Wyraża to paremia nemo plus iuris in alium transferre potest quam ipse habet. Cesjonariusz nie może, więc żądać od dłużnika świadczenia w większym rozmiarze niż cedent. Druga zasada dotyczy sytuacji prawnej dłużnika, która nie może ulec pogorszeniu na skutek przelewu w stosunku do tej, jaką dłużnik miał przed przelewem (J. Mojak (w:) Kodeks..., s. 162; H. Ciepła (w:) Komentarz..., s. 595; B. Łubkowski (w:) Kodeks..., s. 1225). Z wierzytelnością po przelewie pozostają zatem związane wszystkie zarzuty dłużnika, które mogły być podnoszone w stosunku do poprzedniego wierzyciela (cedenta). Wskazuje się na trzy rodzaje zarzutów: te, które przysługiwały dłużnikowi w stosunku do cedenta, zarzuty osobiste dłużnika oraz zarzuty dotyczące samej umowy cesji (nie będące zarzutami ani osobistymi, ani służącymi w stosunku do cedenta).

Zdaniem Sądu powództwo niniejsze nie zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Jeżeli chodzi o rozkład ciężaru dowodu, to powód powinien udowodnić fakty pozytywne, które stanowią podstawę jego powództwa, czyli okoliczności prawo tworzące, a pozwany, jeżeli faktów tych nie przyznaje, ma obowiązek udowodnienia okoliczności niweczących prawo powoda.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, nie dawał podstaw do uznania, ażeby zaistniały przesłanki uzasadniające obciążenie pozwanego należnościami dochodzonymi pozwem.

W kontekście przedstawionych przez powoda dowodów trudno uznać, że powód w sposób należyty udowodnił zasadność dochodzonego powództwa. W aktach sprawy brak jest umowy o świadczenie usług abonamentowych, regulaminu lub innych dokumentów, z których ma wynikać wierzytelność, na którą powołuje się powód. Powyższe uniemożliwia Sądowi weryfikację podstawy prawnej roszczenia, jego wysokości oraz wymagalności należności figurującej jako odszkodowanie w wystawionej przeciwko pozwanemu nocie obciążeniowej numer (...) z dnia 10 września 2012 (k.26). Do udowodnienia zasadności dochodzonego roszczenia nie są wystarczające przedłożone przez powoda dokumenty w postaci pozbawionego dowodu doręczenia pozwanemu zawiadomienia o przelewie wierzytelności, częściowego wykazu wierzytelności, noty księgowej i fragmentu umowy cesji z dnia 28 września 2012 roku (k.24v.25,26, 28v.).

Wobec nie przedłożenia umowy z poprzednikiem prawnym powoda, nie sposób miarodajnie ocenić przewidzianych umową uprawnień i obowiązków stron, co prowadziło do uznania, iż powód mimo ciążącego na nim obowiązku, nie wykazał, że pozwany był zobowiązany do zwrotu na rzecz (...)Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.pobranego sprzętu w postaci karty cyfrowej i terminala cyfrowego SD lub też uiszczenia odszkodowania, czy kary umownej z tego tytułu w kwocie 300 złotych.

Brak właściwej inicjatywy dowodowej po stronie powoda wyłączał też możliwość zbadania przez Sąd prawidłowości określenia w pozwie wysokości dochodzonego roszczenia.

Wobec złożenia przez powoda wyciągu z umowy cesji wierzytelności oraz częściowego wykazu wierzytelności objętych tą umową należało uznać, iż czynna legitymacja procesowa powoda został formalnie wykazana, zaś zarzuty pozwanego w tej kwestii, jako nie poparte żadnymi dowodami nie zasługiwały na aprobatę Sądu.

Powyższe stwierdzenie nie zmienia jednak ustalenia, iż przedstawiony Sądowi materiał dowodowy nie pozwolił na dokonanie merytorycznej ocenę zasadności powództwa, co przesadziło o oddaleniu w całości zgłoszonego w pozwie roszczenia.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 750 k.c., art. 509 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 6 k.c. orzeczono jak w sentencji wyroku.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż zgłoszony przez pozwanego wniosek o odrzucenie pozwu z uwagi na powagę rzeczy osądzonej okazał się całkowicie niezasadny. Postępowanie mające z przedmiot tożsame roszczenie zostało z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych pozwu umorzone w oparciu o dyspozycję art.505 ³⁷z§1k.p.c (dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w B.I Wydział Cywilny z dnia 24 maja 2013 roku, k.14 akt sprawy (...)). Przedmiotowe orzeczenie nie dotyczyło istoty sprawy i nie rozstrzygnęło o przedmiocie procesu, a zatem jego wydanie nie stworzyło stanu rzeczy osądzonej uzasadniającego odrzucenie pozwu na podstawie art. 199§1pkt.2 k.p.c.

W podobnie krytycznym tonie należało ocenić zgłoszony przez pozwanego zarzut przedawnienia zgłoszonego przez powoda roszczenia.

Zgodnie z art.118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

Zdaniem Sądu zgłoszone przez powoda roszczenie z uwagi na jego związek z prowadzeniem działalności gospodarczej przez poprzednika prawnego powoda podlegało trzyletniemu okresowi przedawnienia. Świadczenie usług w zakresie dostępu do telewizji satelitarnej niewątpliwie stanowiło jeden z elementów działalności gospodarczej prowadzonej przez(...)Spółkę Akcyjną z siedzibą w W., a zatem wszelkie roszczenia przewidziane w umowach zawieranych przez ten podmiot z abonentami podlegały przedawnieniu z upływem powyższego okresu. Mając na uwadze, iż pozwany wypowiedział umowę z poprzednikiem prawnym powoda dopiero w marcu 2011 roku (dowód: wypowiedzenie umowy k.55), zaś powództwo przerywające bieg terminu przedawnienia zostało wniesione do Sądu w dniu 19 września 2013 roku (k.3) należało przyjąć, że pozwany nie mógł w rozpatrywanej sprawie zgodnie z art.117§2k.c. skuteczne uchylić się od zaspokojenia wskazanego w pozwie roszczenia z uwagi na podniesiony zarzut przedawnienia.

O kosztach rozstrzygnięto zgodnie z zasadą odpowiedzialność za wynik procesu wyrażoną w dyspozycji art.98§1k.p.c.

Sędzia