Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2013r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach V Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2013r. w Katowicach

na rozprawie

sprawy z powództwa W. D.

przeciwko K. K.

o wydanie i zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 18 lipca 2012r., sygn. akt XII C 4/12

oddala apelację.

Sygn. akt V ACa 754/12

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem w sprawie z powództwa W. D. przeciwko K. K. o wydanie i zapłatę Sąd Okręgowy w Gliwicach umorzył postępowanie w zakresie żądania wydania dokumentów objętych protokołem przekazania sporządzonym przez strony w dniu 3 lipca 2012 r. oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

Rozstrzygnięcie oparł o następujące ustalenia i oceny prawne.

Sąd Okręgowy w Gliwicach postanowieniem z 10 września 2004 r. ubezwłasnowolnił częściowo powoda z powodu czynnych zaburzeń psychotycznych pod postacią zespołu paranoidalnego w przebiegu schizofrenii; postanowienie uprawomocniło się dnia 2 października 2004 r. Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach postanowieniem z dnia 29 marca 2006 r. ustanowił pozwaną kuratorem dla częściowo ubezwłasnowolnionego powoda, a w postanowieniu z 20 grudnia 2006 r. określił, że kurator jest upoważniony do reprezentowania częściowo ubezwłasnowolnionego powoda przed sądami i urzędami państwowymi. Pozwana, będąc kuratorem, sporządzała sprawozdania z przebiegu kurateli. Postanowieniem z 19 września 2007 r. Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach ustanowił kuratelę dla powoda celem reprezentowania go w sprawie z jego powództwa przeciwko K. K. o zapłatę i ochronę dóbr osobistych, toczącej się przed Sądem Okręgowym w Gliwicac; na kuratora powołał J. W.. Sąd Apelacyjny w Katowicach postanowieniem z 26 kwietnia 2010 r., sygn. akt V ACa 60/100, zmienił postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach z 4 grudnia 2009 r. w sprawie I Ns 52/07 w ten sposób że uchylił częściowe ubezwłasnowolnienie powoda. Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach postanowieniem z 29 czerwca 2010 r., sygn. akt III Op 47/06, umorzył postępowanie wykonawcze.

W dniu 3 lipca 2012 r. pozwana w obecności U. K. przekazała powodowi żądane przez niego dokumenty. Powód potwierdził to podpisem na protokole przekazania dokumentów.

Sąd Okręgowy wyjaśnił, że umorzył postępowanie w zakresie oznaczonym w sentencji zaskarżonego wyroku na podstawie art. 355 § 1 kpc, gdyż zgłoszone przez powoda roszczenie uzyskało już ochronę prawną, o której udzielenie wniósł.

Sąd Okręgowy uznał za bezzasadne powództwo o zapłatę 150.000 zł tytułem odszkodowania za niezwrócenie korespondencji przez 499 dni, poczynając od 26 kwietnia 2010 r. Zgodnie bowiem z art. 415 kc, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Za szkodę odpowiada osoba, której zawinione zachowanie jest źródłem powstania szkody. Obowiązek dowodzenia przesłanek odpowiedzialności spoczywał na powodzie (art. 6 kc), który temu nie sprostał. Nie udowodnił, że poniósł szkodę. Skoro szkoda nie została wykazana, powód nie udowodnił roszczenia.

W apelacji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części oddalającej powództwo przez jego uwzględnienie, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Zarzucił naruszenie przepisów postępowania przez błędne ustalenie, że pozwana oddała wszystkie dokumenty, o których wydanie wniósł, a także naruszenie prawa materialnego przez niezasądzenie odszkodowania za dysponowanie jego korespondencją przez pozwaną.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Apelacyjny podziela ustalenia poczynione przez Sąd Okręgowy i, jako prawidłowe, przyjmuje je za własne.

Na rozprawie apelacyjnej (znaczniki czasu rozprawy: od 00:06:50 do 00:08:36) powód wyjaśnił, że nie kwestionuje orzeczenia o umorzeniu postępowania w zakresie, w jakim pozwana wydała mu dokumenty. Podniósł, że pozwana nie wydała mu wszystkich dokumentów, mianowicie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Urzędu Skarbowego w T., Izby Skarbowej w K., Naczelnego Sądu Administracyjnego i innych instytucji, których nie określił. Wyjaśnił, że oczekuje na wyjaśnienia urzędów i instytucji, jakie dokumenty zostały przekazane pozwanej, przy czym na rozprawie apelacyjnej złożył pismo z 14 lutego 2013 r., wskazując w nim na dokumenty, których pozwana miała mu jeszcze nie wydać (k. 168-170). Ponadto wywodził, że szkoda, której naprawienia się domaga polega na tym, że pozwana nie wydała mu dokumentów, nieprawidłowo go reprezentowała w sprawach z jego udziałem, pozbawiła go możliwości egzekwowania należności z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i w sposób nieuprawniony ingerowała w zagadnienia dotyczące jego działalności gospodarczej.

W protokole przekazania dokumentów określone zostały dokumenty, między innymi, z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Izby Skarbowej w K., które pozwana wydała powodowi.

Powód nie udowodnił, że pozostałe dokumenty, których wydania domaga się pozwana ma w swoim posiadaniu, skoro na rozprawie w dniu 28 czerwca 2012 r. oświadczyła, że zwróci powodowi całą posiadaną dokumentację, która go dotyczy, a jeszcze mu nie przekazaną (k. 128), po czym doszło do przekazania dokumentów (k. 130-135). Nie ma zatem znaczenia, że powód w sposób niedostateczny sprecyzował dokumenty, by mogły być w sposób precyzyjny określone. Tym samym bezzasadna jest apelacja w części dotyczącej orzeczenia o oddaleniu powództwa o wydanie dokumentów.

Bezzasadna jest też apelacja w pozostałym zakresie. Powód nie udowodnił bowiem szkody, której naprawienia domaga się przez zapłatę odszkodowania. Powód tak skonstruował roszczenie odszkodowawcze, że domagał się w pierwszej instancji zasądzenia odszkodowania w kwocie 150.000 zł za sam fakt niezwrócenia przez pozwaną korespondencji przez okres 499 dni, liczonych od 26 kwietnia 2010 r. (k. 34-36). Tymczasem stosownie do art. 361 § 2 kc musiałby wykazać stratę, którą poniósł, bądź korzyści, jakie mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Nie wniósł jednak w postępowaniu przed Sądem Okręgowym o naprawienie szkody polegającej na stracie, ani też polegającej na utraconych korzyściach. Trafnie zatem Sąd Okręgowy stwierdził, że powód nie wykazał szkody, której naprawienia się domagał. Już to zwalniało od konieczności analizy spełnienia pozostałych przesłanek roszczenia odszkodowawczego i reżimu odszkodowawczego.

W postępowaniu apelacyjnym powód dodał, że szkoda, jaką pozwana mu wyrządziła polega na tym, że nie wydała mu dokumentów, nieprawidłowo go reprezentowała w sprawach, w których był stroną i pozbawiła go możliwości egzekwowania należności z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz w sposób nieuprawniony ingerowała w zagadnienia dotyczące jego działalności gospodarczej. W ten sposób powód odmiennie skonstruował szkodę, której naprawienia się domagał. W postępowaniu apelacyjnym nie jest jednak możliwa zmiana powództwa (art. 383 kpc).

Reasumując, zaskarżony wyrok odpowiada prawu.

Apelacja – jako bezzasadna – podlegała oddaleniu (art. 385 kpc).