Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 sierpnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Karp

Protokolant: Ewelina Świrta

po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2014 r. w Kłodzku

sprawy z powództwa K. B.

przeciwko (...) S.A w S.

o zapłatę 8000 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A w S. na rzecz powódki K. B. kwotę 6.000,00 zł (sześć tysięcy złotych 00/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 8 kwietnia 2013 r. oraz tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 1.617,00 zł (tysiąc sześćset siedemnaście złotych 00/100);

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  nakazuje stronie pozwanej by uiściła na rzecz Skarbu Państwa – kasa tut. Sądu tytułem zwrotu tymczasowo poniesionych kosztów opinii biegłych kwotę 783,95 zł (siedemset osiemdziesiąt trzy złote 95/100).

UZASADNIENIE

Powódka K. B.wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...)S.A. z siedziba w S.kwoty 8 000 zł tytułem zadośćuczynienia za cierpienia związane z wypadkiem z (...).

W uzasadnieniu powódka podała, że w dniu (...)miał miejsce wypadek komunikacyjny, w następstwie którego doznała skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, urazu głowy, stłuczenia klatki piersiowej i urazu palca wskazującego lewej dłoni. Powódka wskazała, że pojazd sprawczyni wypadku ubezpieczony był w zakresie OC w u strony pozwanej, która przyznała powódce zadośćuczynienie w kwocie 1800 zł i odmówiła wypłaty dalszej żądanej kwoty.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa. Przyznała, że ponosi odpowiedzialność za skutki kolizji drogowej z dnia (...), ale przeprowadziła postępowanie likwidacyjne i wypłaciła powódce należne zadośćuczynienie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka K. B.została poszkodowana w wypadku komunikacyjnym(...).. Była w chwili wypadku osobą pasażerką samochodu, w który uderzyła M. W.- sprawca ubezpieczony w (...).

Dowód:

- przesłuchanie powódki K- 80 , akta szkody

W wyniku wypadku powódka doznała urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego z utrzymującym się ograniczeniem ruchomości, bez objawów korzeniowych oraz urazu palca II ręki z niestabilnością w stawie międzypaliczkowym bliższym, co skutkuje, jak orzekł powołany biegły ortopeda uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 3 %.

Dowód:

- opinia biegłego S. G. K- 86- 88

W chwili wypadku powódka miała 29 lat. Udzielający pomocy po wypadku lekarz pogotowia zalecił powódce noszenie kołnierza ortopedycznego oraz podjęcie leczenia u specjalistów. Powódka korzystała z porad chirurga i ortopedy oraz neurologa z powodu odczuwanych dolegliwości - bólów głowy i drętwienia palców, bólów przechodzących do kręgosłupa. Powódka pracuje na stałe popołudniówki ponieważ do południa zajmuje się dziećmi w wieku 5 i 10 lat., a jej mąż będący strażakiem ma dyżury 24 godzinne.

Powódka otrzymała dotychczas 4000 zł od strony pozwanej i domaga się dalszych 8 000 na rehabilitacje ,której jeszcze nie przeszła.

Dowód:

- przesłuchanie powódki K- 80

Po wypadku powódka odczuwała ból kręgosłupa, obecnie boi się jeździć, do chwili obecnej pobolewa ja głowa i boli stłuczony palec wskazujący lewej ręki.

Biegły stwierdził u powódki niewielkie ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego z bólami tego odcinka oraz niestabilność w stawie palca II reki lewej skutkująca trudności i bóle przy łapaniu przedmiotów, uciekanie paliczka przy ich łapaniu i brak pewności chwytu ręki w wyniku uszkodzenia więzadeł w stawie. Biegły wskazał, ze stwierdzone zmiany maja charakter trwały.

Dowód:

Przesłuchanie powódki K- 80

Opinia biegłego k- 86-88

W zakresie neurologicznym biegły neurolog nie stwierdził następstw wypadku.

Dowód:

- opinia biegłego neurologa T. W. K- 103-104

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył , co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w części, na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłego ortopedy.

Na podstawie przepisu art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Katalog wypadków, w których można żądać zadośćuczynienia określa przepis art. 444 § 1 k.c. stanowiąc, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 k.p.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Sprawą sporną była w sprawie wysokość należnego powódce zadośćuczynienia.

O charakterze, jaki ma spełniać zadośćuczynienie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 lutego 2000 r. wydanego w sprawie I CKN 969/98 (LEX 50824), stwierdzając, że zadośćuczynienie nie jest karą, lecz sposobem naprawienia krzywdy. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, czy rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Winno ono mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości (a więc prognozy na przyszłość). Przy ocenie więc "odpowiedniej sumy" należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności danego wypadku, mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy.

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że przyznane przez stronę pozwaną zadośćuczynienie nie jest adekwatne do krzywdy jakiej doznała powódka ulegając wypadkowi komunikacyjnemu i w oparciu o ustalenia i wnioski opinii wszystkich powołanych biegłych przyznał powódce 8000 dalszego zadośćuczynienia.

Wynika to z faktu, że rozważając wysokość w jakiej winno być zadośćuczynienie wypłacone, należy rozważać każdy przypadek indywidualnie, ponieważ jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 września 2002 r., wydanemu w sprawie IV CKN 1266/00 (LEX nr 80272) określenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w razie uszkodzenia ciała powinno się opierać na obiektywnych i sprawdzalnych kryteriach, kierować się jego celami i charakterem, przy uwzględnieniu jednak indywidualnej sytuacji stron.

Ustalając wysokość zadośćuczynienia Sąd ma dosyć szeroką swobodę w tej kwestii. Zdaniem Sądu przyznane zadośćuczynienie w połączeniu z otrzymanym już, jest w pełni adekwatne do stopnia cierpień zarówno fizycznych jak i psychicznych jakich w wyniku wypadku doznała powódka.

Zdaniem Sądu, jeśli biegły stwierdził u powódki ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego z bólami tego odcinka oraz niestabilność w stawie palca II reki lewej skutkującą trudności i bóle przy łapaniu przedmiotów, uciekanie paliczka przy ich łapaniu i brak pewności chwytu ręki w wyniku uszkodzenia więzadeł w stawie, podkreślając trwały charakter tych urazów i trwały uszczerbek na zdrowiu, to dopłata zadośćuczynienia w kwocie 8000 zł przy uwzględnieniu młodego wieku powódki, opieki nad dwójką dzieci i pracy zawodowej będąca praca fizyczną, jest adekwatna do doznanych i doznawanych cierpień fizycznych i poczucia krzywdy.

Powódka podkreśliła w swoim przesłuchaniu, ze chciałaby się poddać rehabilitacji na którą nie miała jeszcze środków ani warunków rodzinnych i mając na względzie , że powódka ma dopiero 30 lat i będzie musiała pracować jeszcze ponad 30 lat, żądanie jest uzasadnione.

O kosztach postępowania orzeczono po myśli przepisu art. 98 § 1 k.p.c.