Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Szeliga

Protokolant: st.sekr.sądowy Dorota Ziółkowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Wiesława Nowaka

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2014 roku

sprawy M. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 244 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Sandomierzu

z dnia 7 maja 2014 roku sygn. akt II K 144/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w miejsce błędnie wpisanej podstawy prawnej wymiaru kary „art. 91 § 1 k.k.” wpisuje „art. 64 § 1 k.k.”;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych należnych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IX Ka 953)14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Sandomierzu wyrokiem z dnia 7 maja 2014r. w sprawie IIK144)14 oskarżonego M. K.w ramach czynu zarzucanego aktem oskarżenia uznał za winnego tego, że w dniu 23 czerwca 2014r. w miejscowości S.woj. (...)nie zastosował się do zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych , orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Sandomierzu w sprawie IIK242)12 z dnia 26 lipca 2012r. na okres czterech lat i prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny markiS.o nr rej. (...)przy czym czynu tego dopuścił się w okresie 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności będąc skazanym za umyślne przestępstwa podobne wyrokami Sądu Rejonowego w Sandomierzu w sprawach IIK242)12 i IIK886)12 przy czym karę pozbawienia wolności odbywał w okresie od 19 lutego 2013 r. do 14 lutego 2014 r. tj. przestępstwa z art. 244kk w zw. z art. 64§1kk i za to na podstawie art. 244kk w zw. z art. 91§1kk skazał go na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności . Zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych należnych Skarbowi Państwa.

Apelację od tego wyroku wniósł oskarżony M. K. , który zarzucił rozstrzygnięciu rażącą surowość orzeczonej wobec niego kary, a to 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności - bez warunkowego zawieszenia jej wykonania . W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez złagodzenie kary i wymierzenie jej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania , ewentualnie orzeczenie kary łagodniejszego rodzaju .

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja M. K. nie zasługuje na uwzględnienie , a biorąc pod uwagę jakość merytoryczną podniesionych w środku odwoławczym argumentów uznać należało ją, jako niezasadną w stopniu oczywistym.

W tym miejscu wskazać należy, iż Sąd Okręgowy dokonał korekty zaskarżonego wyroku , bowiem Sąd I instancji błędnie wskazał w podstawie prawnej wymiaru kary orzeczonej wobec M. K. przepis art. 244kk w zw. z art. 91§1kk, w sytuacji, gdy prawidłowa podstawa prawna wymiaru kary pozbawienia wolności powinna wskazywać przepisy art. 244kk w zw. z art. 64§1kk. M. K. przypisanego mu czynu dopuścił się w warunkach recydywy , a nie jak wskazał to Sąd Rejonowy w warunkach określonego w art. 91§1kk ciągu przestępstw.

W niniejszej sprawie ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy są prawidłowe , nie były kwestionowane przez oskarżonego . Jak to słusznie wskazano w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zebrane w sprawie dowody pozwoliły na ustalenie, że oskarżony M. K.w dniu 23.03.2014 r. kierował samochodem osobowym pomimo, iż obowiązywał go zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony przez Sąd Rejonowy w Sandomierzu wyrokiem z dnia 26 lipca 2012r. w sprawie IIK242)12 . Oskarżony do kierowania pojazdem się przyznał , jego wyjaśnienia w tym zakresie na wiarę zasługują , pozostają zbieżne z pozostałymi przeprowadzonymi dowodami tj. zeznaniami świadka M. Z.. Nie budzi również wątpliwości ustalenie, iż M. K.przedmiotowego czynu dopuścił się w warunkach recydywy określonej w art. 64§1kk Słusznie zatem Sąd Rejonowy uznał zachowanie oskarżonego jako wyczerpujące znamiona przestępstwa z art.244kk w zw. z art.64§1kk .

Przechodząc do oceny kary wymierzonej M. K. , w kontekście podnoszonego przez oskarżonego zarzutu niewspółmiernej jej surowości , wskazać należy, iż analiza okoliczności ujawnionych w toku postępowania , w zestawieniu z pisemnym uzasadnieniem zaskarżonego wyroku prowadzą do wniosku, że Sąd I instancji wymierzając oskarżonemu karę w sposób należyty uwzględnił dyrektywy jej wymiaru wymienione w art. 53kk .

Prawidłowo Sąd Rejonowy uznał , iż stopień winy i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu są znaczne . M. K. kierując samochodem w dniu 23.03.2014r. naruszył istotne dobro prawne w postaci powagi orzeczeń sądowych , bowiem zlekceważył wcześniej orzeczony wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych . Przy czym jego dotychczasowa postawa wprost świadczy o tym, iż jest to swoisty standard jego zachowania, bowiem był on już trzykrotnie karany za popełnienie czynu z art. 244kk , a niniejszego przestępstwa dopuścił się w okresie nieco ponad miesięcznym od opuszczenia zakładu karnego , gdzie odbywał karę pozbawienia wolności między innymi za czyn z art. 244kk . Łamiąc prawo po raz kolejny oskarżony swoim zachowaniem wykazał rażącą niepoprawność . W sprawie nie występowały żadne okoliczności, które usprawiedliwiałyby, czy wymuszały złamanie orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Ponadto jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy wobec oskarżonego orzekano już kary łagodniejszego rodzaju, jak też karę pozbawienia wolności , jednakże nie odniosły one pożądanego efektu wychowawczego. Dlatego też wdrażanie M. K. do przestrzegania porządku prawnego wymaga orzeczenia kary pozbawienia wolności w wymiarze surowszym niż dotychczas orzekane . Prawidłowa jest ocena, iż efekt resocjalizacyjny może odnieść wobec oskarżonego kara 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności . Tak wymierzona kara pozbawienia wolności jest zatem karą sprawiedliwą i adekwatną do wskazanych wyżej okoliczności.

M. K. jest sprawcą niepoprawnym , mimo uprzednich skazań, w tym również za przestępstwo z art. 244kk , w dalszym ciągu swoim zachowaniem demonstruje lekceważenie , nie tylko dla obowiązującego porządku prawnego , ale również wykazuje , iż dotychczas stosowane kary nie osiągnęły wobec niego zamierzonych celów wychowawczych . Trafnie wskazał Sąd Rejonowy w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, że brak jest w sprawie okoliczności uzasadniających w myśl art. 69§1kk warunkowe zawieszenie orzeczonej kary pozbawienia wolności. Oskarżony był uprzednio karany , wcześniej orzeczona kara , nie odniosła pozytywnego rezultatu w szczególności w zakresie wychowawczego wpływu na M. K. . Czynu będącego przedmiotem niniejszego postepowania oskarżony dopuścił się w warunkach recydywy określonej w art. 64§1kk, a także w krótkim czasie po opuszczeniu zakładu karnego, gdzie odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną za przestępstwo z art. 244kk Dlatego też brak jest podstaw do przyjęcia istnienia po jego stronie tzw. pozytywnej prognozy kryminologicznej. Okoliczność zaś, jak wskazuje oskarżony , iż zrozumiał naganność dotychczasowego postępowania , postrzegać należy jako obawę przed rzeczywistym wykonaniem kary pozbawienia wolności , niż faktyczną skruchę . Także faktu , iż M. K. przyznał się do winy, nie można nadmiernie przeceniać i oceniać jako rzeczywistego wychowawczego wpływu toczącego się postepowania , bowiem w świetle okoliczności ujawnienia tego przestępstwa i zeznań funkcjonariuszy policji , jego sprawstwo było niewątpliwe .

Uwzględniając powyżej przedstawione argumenty Sąd Okręgowy na podstawie art. 437§1kpk orzekł jak w wyroku .

Na podstawie art. 624§1kpk zwolniono M. K. od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze , bowiem nie pracuje , utrzymuje się jedynie z prac dorywczych , a zatem ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe .

SSO Anna Szeliga