Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Marzanna Chojnowska Sędziowie: SO Wiesław Oksiuta

SO Przemysław Wasilewski – spr.

Protokolant Agnieszka Malewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Białymstoku Ewy Minor-Olszewskiej

po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2014 roku

sprawy C. N. V. i X. K. P.

oskarżonych o czyn z art. 264 § 3 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku

z dnia 11 lutego 2014 roku, sygnatura akt III K 34/14

I.  Wyrok w zaskarżonej części – punkcie X części dyspozytywnej wyroku zmienia w ten sposób, że obciąża każdego z oskarżonych kwotą po 2136,66 (dwa tysiące sto trzydzieści sześć złotych sześćdziesiąt sześć groszy) złotych z tytułu kosztów postępowania przygotowawczego.

II.  W pozostałym zakresie punkt X części dyspozytywnej wyroku utrzymuje w mocy.

III.  Zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

C. N. V. i X. K. P. zostali oskarżeni o to, że:

od nieustalonego dnia do 24 października 2013 r. w m. S., rejonu (...)działając wspólnie i w porozumieniu, pozostając w telefonicznym kontakcie z (...), V. (...)oraz V. Phu (...)oraz zapewniając im odbiór z miejsca przekroczenia granicy oraz środek transportu celem przewiezienia w głąb kraju, organizowali im przekroczenie wbrew przepisom granicy RP w rejonie znaku granicznego (...)na wysokości m. J., tj. o przestępstwo z art. 264 § 3 k.k.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 11 lutego 2014 r. w sprawie o sygn. akt III K 34/14 oskarżony C. N. V. został uznany za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i to na mocy art. 264 § 3 k.k. został skazany i wymierzono mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na mocy art. 69 § 1, 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k., art. 73 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby w wymiarze 2 (dwóch) lat oraz oddano pod dozór kuratora.

Na mocy art. 71 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych.

Oskarżony X. K. P. został uznany za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i to na mocy art. 264 § 3 k.k. został skazany i wymierzono mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na mocy art. 69 § 1, 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k., art. 73 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby w wymiarze 2 (dwóch) lat oraz oddano pod dozór kuratora.

Na mocy art. 71 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych.

Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonemu C. N. V. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. od dnia 25.10.2013 r. do dnia 11.02.2014 r., przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny.

Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonemu X. K. P. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. od dnia 25.10.2013 r. do dnia 11.02.2014 r., przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny.

Na mocy art. 44 § 2 k.k. orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr III/155/13 pod pozycją 5 i 6 na karcie 338, nr II/154/13 pod pozycją 3 i 4 na karcie 339, nr I/153/13 pod pozycją 1 i 2 na karcie 340.

Zwolniono oskarżonych w całości od zapłaty na rzecz Skarb Państwa kosztów sądowych.

Na zasadzie art. 425 § 1, 2 i 3 k.p.k. oraz art. 444 k.p.k. apelację od powyższego orzeczenia wniósł prokurator.

Powołując się na przepisy art. 427 § 1 i 2 k.p.k., art. 438 pkt 2 k.p.k. i art. 437 § 1 i 2 k.p.k. zarzucił powyższemu wyrokowi obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wydanego orzeczenia, a mianowicie art. 335 § 1 k.p.k. w zw. z art. 343 § 7 k.p.k. poprzez niezasądzenie od oskarżonych C. N. V. i X. K. P. opłaty na rzecz Skarbu Państwa oraz nieobciążenie w/w pozostałymi kosztami postępowania w sprawie, podczas gdy wniosek prokuratora o skazanie obydwu oskarżonych w trybie art. 335 k.p.k., uwzględniony przez Sąd I Instancji mówił m.in. o obciążeniu każdego oskarżonego opłatą i kosztami postępowania w części im przypadającej.

Prokurator wniósł o:

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od oskarżonych C. N. V. i X. K. P. stosownej opłaty na rzecz Skarbu Państwa oraz obciążenie w/w pozostałymi kosztami postępowania w sprawie,

- utrzymanie w pozostałym zakresie wyroku w mocy.

Na powyższą apelację odpowiedz wniósł obrońca oskarżonych, wnosząc o pozostawienie tego środka odwoławczego, będącego w istocie zażaleniem na orzeczenie w przedmiocie kosztów, bez rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora okazała się zasadna.

Na wstępie odnosząc się do odpowiedzi na apelację prokuratora, w której obrońca oskarżonego twierdził, że skoro zarzuty prokuratora dotyczyły tylko i wyłącznie kosztów procesu, to środek odwoławczy powinien być potraktowany jako zażalenie, a te zostało wniesione po terminie, to nie sposób się z tym stanowiskiem zgodzić.

Prawdą jest, że apelacja prokuratora dotyczyła kosztów postępowania, jednakże rzecznik oskarżenia kwestionował złamanie przez Sąd I Instancji uzgodnienia dokonanego w trybie art. 335 § 1 k.p.k., które obligowało go do wydania rozstrzygnięcia zgodnie z wnioskiem prokuratora, bądź procedowania na zasadach ogólnych. Zatem powyższe nie ogranicza się jedynie do kwestii kosztów sądowych, lecz koniecznym jest zbadanie prawidłowości procedowania Sądu z wnioskiem prokuratora złożonym w trybie art. 335 k.p.k. i winno być weryfikowane w trybie apelacji.

Nie ulega wątpliwościom, że zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 335 § 1 k.p.k. prokurator może dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o wydanie wyroku i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków przewidzianych w kodeksie karnym za przypisany mu występek, bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Uzgodnienie może obejmować również poniesienie przez oskarżonego kosztów postępowania.

Należy zauważyć, że rację ma rzecznik oskarżenia, iż Sąd I Instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania, a mianowicie art. 335 § 1 k.p.k. w zw. z art. 343 § 7 k.p.k. poprzez niezasądzenie od oskarżonych kosztów postępowania przygotowawczego, skoro rozstrzygnięcie to (obciążenie oskarżonych kosztami) było przedmiotem uzgodnienia zawartego pomiędzy prokuratorem, a oskarżonymi.

Nie zmienia to jednocześnie tego, że wniosek w trybie art. 335 § 1 k.k., złożony przez prokuratora i dołączony do aktu oskarżenia był po części niezgodny w zakresie kosztów, z tym na co zgodzili się oskarżeni, składając wyjaśnienia. Oskarżony C. N. V. składając wyjaśnienia (k. 360-363), będąc pouczonym o treści art. 335 § 1 k.p.k. wniósł w szczególności o obciążenie go kosztami i opłatami postępowania przygotowawczego przeprowadzonego wobec niego w części mu przypadającej. Podobnie X. K. P. składając wyjaśnienia (k. 366-368) wniósł w szczególności o obciążenie go kosztami i opłatami postępowania przygotowawczego przeprowadzonego wobec niego w części mu przypadającej.

Tymczasem prokurator wraz z aktem oskarżenia (k. 600-601) złożył wniosek o skazanie oskarżonych bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie uzgodnionych z nimi kar oraz obciążenie oskarżonych opłatami i kosztami postępowania w częściach im przypadających. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z 11 lutego 2014 r. w sprawie o sygn. III K 34/14 oskarżeni zostali zwolnieni w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych (k. 746-747).

Powstała zatem sytuacja, iż Sąd I Instancji wydał orzeczenie niezgodne z wnioskiem prokuratora złożonym w trybie art. 335 k.p.k., a jednocześnie wniosek ten był niezgodny co do kosztów, z propozycją oskarżonych.

Prokurator w trakcie rozprawy apelacyjnej w dniu 28 sierpnia 2014 r. poparł złożoną apelację, modyfikując jednakże jej treść, wniósł o obciążenie oskarżonych kosztami postępowania przygotowawczego zgodnie ze stanowiskiem obu oskarżonych zawartych w protokołach ich przesłuchania.

Podnieść należy, że nawet w trakcie postępowania odwoławczego strony mogą wyrazić zgodę na tego rodzaju modyfikację. Przypomnieć należy pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 maja 2007 r. w sprawie WK 10/07, opub. OSNwSK 2007/1/1032, LEX 450173 - jeżeli Sąd akceptuje wniosek prokuratora złożony w myśl art. 335 k.p.k., to tym samym musi wymierzyć karę zgodną z akceptowanym wnioskiem. Oczywiście w wypadku dostrzeżenia potrzeby korekty treści wniosku, jego modyfikacja jest możliwa przez każdą stronę.

Mając na uwadze powyższe Sąd Odwoławczy zmienił wyrok w zaskarżonej części – punkcie X części dyspozytywnej wyroku w ten sposób, że obciążył każdego z oskarżonych kwotą po 2136,66 złotych z tytułu kosztów postępowania przygotowawczego, w pozostałym zakresie punkt X części dyspozytywnej wyroku utrzymał w mocy.

Zaskarżony wyrok nie jest dotknięty innymi wadami, które powinny być brane przez Sąd Odwoławczy z urzędu.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.

Na mocy art. 624 § 1 k.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonych od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, iż przemawiają za tym zasady słuszności.