Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2014 r. w Katowicach

sprawy z odwołania H. B. (H. B. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o prawo do emerytury

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Katowicach z dnia 17 grudnia 2013 r. sygn. akt XI U 1302/13

1. oddala apelację,

2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na rzecz ubezpieczonego H. B. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

/-/ SSA J. Pietrzak /-/ SSA M. Żurecki /-/ SSA Z. Gwizdak

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 421/14

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyrokiem z dnia 17 grudnia 2013 roku zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału
w R. z dnia 11 kwietnia 2013 roku odmawiającą H. B. prawa do emerytury określonej w art.184 w zw. z art.32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z FUS w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia
5 lutego 2013 roku.

Sąd uwzględnił odwołanie ubezpieczonego od zaskarżonej decyzji, zgodnie z którą powodem odmowy przyznania prawa do emerytury było ustalenie organu rentowego, że wnioskodawca (ur. (...)) do dnia wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach nie udowodnił
co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach lecz 4 lata, 5 miesięcy i 3 dni tego rodzaju pracy w związku z odmową uwzględnienia - jako pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od dnia 1 maja 1979 roku do 31 lipca 1991 roku w Fabryce (...) w T. na stanowisku kierownika wydziału kontroli jakości potwierdzonego świadectwem wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia
28 stycznia 2013 roku wydanym przez (...) S.A., w którym wskazano,
że w spornym okresie ubezpieczony wykonywał prace wymienione w dziale XIV poz.24 wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Sąd nie znalazł podstaw dla zakwestionowania prawidłowości świadectwa pracy z dnia
28 stycznia 2013 roku po przesłuchaniu w charakterze świadków: K. C.
i S. T. - współpracowników ubezpieczonego w wydziale spawalniczo-montażowym Fabryki (...) w T..

Sąd ustalił, że ubezpieczony jako kierownik wydziału jakości spawalni osobiście kontrolował części spawanych nadwozi samochodowych, geometrię nadwozia, jakość spawów i zgrzewów w hali produkcyjnej, w której mieściło się również jego pomieszczenie biurowe, w którym prowadził dokumentację związaną z kontrolą jakości i szkoleniem pracowników przy stanowiskach pracy.

Ubezpieczony w związku z tym pracował stale w warunkach narażenia na hałas, pył
i zadymienie.

Mając na uwadze opisany wyżej charakter pracy ubezpieczonego Sąd nie podzielił zastrzeżeń organu rentowego, który podnosił, że z uwagi na kierownicze stanowisko pracy trudno przyjąć, by skarżący stale, bezpośrednio i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał swoje czynności przy stanowiskach pracy wymienionych w wykazie A do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 roku, albowiem sprawował również nadzór nad mistrzami
i brygadzistami wydziału.

Sąd odnosząc się do stanowiska organu rentowego wskazał, że w istocie ubezpieczony wykonywał tożsame czynności dozoru inżynieryjno-technicznego i kontroli jakości jak podlegli mu pracownicy i niewątpliwie charakter pracy ubezpieczonego mieścił się
w ogólnym pojęciu kontroli jakości wykonywanej na oddziale, w którym jako podstawowe wykonywane były prace przy spawaniu i lutowaniu wymienione w wykazie A do rozporządzenia.

W apelacji organ rentowy zarzucił wyrokowi naruszenie przepisu art.184 i art.32 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS oraz przepisu § 2 i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze poprzez błędne przyjęcie, że ubezpieczony spełnia wszystkie warunki do nabycia emerytury
a w szczególności posiada wymagany okres pracy w szczególnych warunkach wskutek dowolnej oceny materiału dowodowego i ustalenia, że ubezpieczony zatrudniony na stanowisku kierownika działu kontroli wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy czynności polegające na sprawowaniu bezpośredniego nadzoru nad pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach.

Wskazując na powyższe zarzuty apelujący wnosił o zmianę wyroku i oddalenie odwołania lub o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu środka odwoławczego organ rentowy podnosił, że nie można zgodzić się
z poglądem Sądu, że ubezpieczony świadcząc pracę na stanowisku kierownika działu jakości stale i w pełnym wymiarze czasu pracy nadzorował pracowników bezpośrednio zatrudnionych w szczególnych warunkach, albowiem ubezpieczony sprawował bezpośredni nadzór nad mistrzami i brygadzistami. Stąd stały nadzór nad pracownikami wydziału sprawowali podlegli ubezpieczonemu mistrzowie i brygadziści zaś kierownik wydziału „bardziej reprezentował wydział przed dyrekcją niż przebywał na wydziale”.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik ubezpieczonego, wnosząc o jej oddalenie, kwestionował zasadność odwoływania się organu rentowego do zasady hierarchiczności stanowisk pracy, jako uniemożliwiającego zaliczenie spornego w sprawie okresu pracy.

Sąd Apelacyjny nie uwzględnił apelacji, albowiem przyjmując ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego dotyczące okoliczności pracy ubezpieczonego w spornym okresie Sąd Apelacyjny podzielił ocenę prawną Sądu pierwszej instancji kwalifikującą zatrudnienie ubezpieczonego w latach 1979 do 1991 jako pracę w szczególnych warunkach wymienioną
w wykazie A do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 roku powołanego wyżej jako przepisów dotychczasowych, o których mowa w art.184 ust.1 pkt 1 ustawy
o emeryturach i rentach z FUS.

Zgodnie z poz.24 działu XIV wykazu A do rozporządzenia za pracę w szczególnych warunkach uważa się kontrolę międzyoperacyjną, kontrolę jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie.

Z powyższego określenia pracy w szczególnych warunkach wynika, że o przyporządkowaniu konkretnej pracy do wskazanej pozycji wykazu decydujące znaczenie ma po pierwsze ustalenie, czy faktycznie wykonywane przez pracownika czynności mieściły się w pojęciu kontroli i dozoru niezależnie od nazwy stanowiska pracy, po drugie, czy takie czynności wykonywane były w oddziale lub wydziale, w którym jako podstawowe były prowadzone prace uznawane za prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie.

Należy przy tym zauważyć że wskazane w poz.24 działu XIV wykazu A pojęcie rodzaju pracy w szczególnych warunkach nie zawiera wymogu, by kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i dozór techniczny były wykonywane bezpośrednio nad szeregowymi pracownikami wydziału lecz by czynności te były wykonywane w obrębie wydziałów i oddziałów, w których prowadzone są jako podstawowe prace określone
w wykazie A, co jest zrozumiałe w kontekście ustawowego pojęcia prac w szczególnych warunkach z art.32 ust.2 ustawy o emeryturach i rentach (prac o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia).

Odnosząc powyższe do pracy ubezpieczonego na stanowisku kierownika wydziału kontroli jakości spawalni nadwozi samochodowych należało stwierdzić, że bez wątpienia ubezpieczony faktycznie wykonywał czynności kontroli jakości prac spawalniczych
i lutowania blach - które to prace były podstawowymi pracami w wydziale i są to prace wymienione w wykazie A do rozporządzenia (poz.12 działu XIV, poz.83 działu III). Ponadto praca ubezpieczonego była wykonywana bezpośrednio w hali produkcyjnej przy stanowiskach spawaczy i zgrzewarkach blach. Również pomieszczenie biurowe było usytuowane bezpośrednio przy stanowiskach produkcyjnych.

Materiał dowodowy nie potwierdza sugestii apelującego, że ubezpieczony „bardziej reprezentował wydział przed dyrekcją niż przebywał na wydziale” z uwagi na to, że podlegali mu trzej mistrzowie kontroli jakości i brygadziści na 16 stanowiskach kontrolnych.

Sąd Apelacyjny nie podzielił tego wyeksponowanego w apelacji zarzutu zgadzając się z ustaleniem Sądu pierwszej instancji, że charakter pracy ubezpieczonego był taki sam jak podległych mu pracowników kontrolujących jakość produkcji z tą różnicą, że ponosił on odpowiedzialność za całość czynności kontrolnych na wszystkich stanowiskach w wydziale.

Z powyższych względów Sąd nie podzielił przedstawionych w apelacji zarzutów
i orzekł o oddaleniu apelacji zgodnie z art.385 k.p.c.

/-/ SSA J. Pietrzak /-/ SSA M. Żurecki /-/ SSA Z. Gwizdak

Sędzia Przewodniczący Sędzia

JM