Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 sierpnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: stażysta Monika Barwacz

po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania C. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 26 sierpnia 2013 roku nr (...)

w sprawie C. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IVU 1681/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 sierpnia 2014 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 26 sierpnia 2013 r. odmówił C. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swej decyzji organ rentowy powołując się na art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 39 poz. 353 z póź. zm.) wskazał, iż komisja lekarska ZUS - orzeczeniem z dnia 21.08.2013 r. stwierdziła, że odwołująca jest zdolna do pracy.

C. W., reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła odwołanie od powyższej decyzji, zarzucając, iż nie zgadza się z rozstrzygnięciem bowiem wbrew stanowisku organu rentowego, schorzenia na które choruje przesądzają, iż nie jest w stanie podjąć zatrudnienia zgodnie z kwalifikacjami. Wniosła o ustalenie tej okoliczności w oparciu o dowód z opinii biegłych lekarzy sadowych. Domagała się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

C. W. urodzona w dniu (...) ma wykształcenie średnie o specjalności pielęgniarka, pracowała jako pielęgniarka a ostatnio jako opiekun domowy. Odwołująca od 25.05.2012 r. do 19.05.2013 r. pobierała świadczenie rehabilitacyjne. Dotychczas nie pobierała renty z tytułu niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 20.05.2013 r. złożyła do organu rentowego wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołująca w dziesięcioleciu poprzedzającym zgłoszenie wniosku legitymuje się wymaganym okresem ubezpieczenia.

(dowód: wniosek z dnia 20.05.2013 r. –k. 1-2 ar).

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u C. W. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii, kardiologii, interny i chirurgii-ortopedii.

Na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującej i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegli w zbiorczej opinii pisemnej rozpoznali:

- przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego,

- chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych,

- chorobę zwyrodnieniową stawów biodrowych,

- nadciśnienie tętnicze,

- żylaki kończyn dolnych.

Odwołująca z uwagi na stan zdrowia nie jest niezdolna do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, u odwołującej stwierdza się przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego na podłożu zmian zwyrodnieniowych, dyskopatycznych i deformacyjnych przebiegający bez objawów korzeniowych, bez znacznego stopnia dysfunkcji kręgosłupa szyjnego. Choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych w diagnostyce i leczeniu artroskopowym tak w lewym jak i w prawym stawie kolanowym przebiega z niedomogą czynnościowo-bólową prawego stawu kolanowego, ale z kolanami stabilnymi, bez zaników mięśniowych na kończynach, z ograniczeniem zgięcia (bólowym) o ok. 30 stopni w prawym stawie i 20 stopni w lewym stawie oraz rotacji wewnętrznej. Nadciśnienie tętnicze jest łagodne, bez powikłań narządowych. Żylaki kończyn dolnych po leczeniu operacyjnym na obu kończynach dolnych występują bez objawów niewydolności krążenia obwodowego. Rozpoznane schorzenia powodują dysfunkcję ruchową organizmu oraz ograniczenie w zakresie narządu ruchu, ale nie w stopniu znacznym, co nie uzasadnia orzeczenia o niezdolności do pracy zgodnej z wykształceniem i dotychczas wykonywanej.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k.23-25 as/.

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłych.

Opinia biegłych w ocenie Sądu spełnia wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto ich nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie C. W. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 26 sierpnia 2013 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczona, ze względu na stan zdrowia jest niezdolna do pracy, czy też jest zdolna do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS. W toku postępowania sądowego ubezpieczona została poddana badaniu przez biegłych, którzy wydali opinię na podstawie osobistego badania odwołującej, dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach rentowych i w aktach sprawy. Sąd w oparciu o opinie biegłych neurologa, kardiologa, chirurga-ortopedy i internisty stwierdził u odwołującej brak niezdolności do pracy jako jednej z niezbędnych przesłanek uzasadniających przyznanie prawa do renty. U odwołującej rozpoznano: przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego, chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych, chorobę zwyrodnieniową stawów biodrowych, nadciśnienie tętnicze i żylaki kończyn dolnych. Rozpoznane schorzenia powodują dysfunkcję ruchową organizmu oraz ograniczenie w zakresie narządu ruchu, ale nie w stopniu znacznym, co nie uzasadnia orzeczenia o niezdolności do pracy zgodnej z wykształceniem i dotychczas wykonywanej.

Przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego na podłożu zmian zwyrodnieniowych, dyskopatycznych i deformacyjnych przebiega u odwołującej bez objawów korzeniowych i bez znacznego stopnia dysfunkcji kręgosłupa szyjnego. Choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych w diagnostyce i leczeniu artroskopowym, tak w lewym jak i w prawym stawie kolanowym, przebiega z niedomogą czynnościowo-bólową prawego stawu kolanowego, ale z kolanami stabilnymi, bez zaników mięśniowych na kończynach, z ograniczeniem zgięcia (bólowym) o ok. 30 stopni w prawym stawie i 20 stopni w lewym stawie oraz rotacji wewnętrznej. Nadciśnienie tętnicze jest łagodne, bez powikłań narządowych. Żylaki kończyn dolnych po leczeniu operacyjnym na obu kończynach dolnych występują bez objawów niewydolności krążenia obwodowego. Odwołująca jest zdolna do pracy zgodnie z posiadanym wykształceniem i kwalifikacjami jako pielęgniarka i opiekunka domowa.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołująca nie spełnia przesłanek z art. 12 w zw. z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. należało orzec jak w sentencji wyroku.