Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 16 września 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 11 kwietnia 2014 roku nr (...)

w sprawie A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się A. S. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 02 stycznia 2014 roku na okres do 31 grudnia 2014 roku.

Sygn. akt IVU 611/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 września 2014 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 11.04.2014 r. odmówił A. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 08.04.2014 r. została uznany za zdolnego do pracy.

A. S. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Na uzasadnienie swojego żądania podniósł, iż jej stan zdrowia nie pozwala na podjęcie zatrudnienia.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Stan sprawy przedstawia się następująco:

A. S. urodzony w dniu (...), z wykształceniem podstawowym, pracował jako pracownik fizyczny, od 2012 r. nie pracuje. Odwołujący w okresie od 07.01.2013 r. do 01.01.2014 r. pobierał świadczenie rehabilitacyjne. Dotychczas nie pobierał renty z tytułu niezdolności do pracy. W dniu 15.01.2014 r. wystąpił z wnioskiem o rentę.

(okoliczności bezsporne).

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u A. S. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły neurolog rozpoznał u odwołującego:

- rwę kulszową obustronną, bardziej nasiloną po stronie prawej,

- zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa ze stenozą kanału kręgowego na poziomie L3-S1,

- przepukliny jądra miażdżystego na poziomie L4-L5, L5-S1.

Z powodu rozpoznanego schorzenia biegły uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy okresowo na okres od 02.01.2014 r. tj. od ustania świadczenia rehabilitacyjnego do 31.12.2014 r. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący od 2012 r. leczy się z powodu zmian zwyrodnieniowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa z objawami rwy kulszowej prawostronnej, nie wyraził zgody na proponowane leczenie operacyjne kręgosłupa. Aktualnie w badaniu przedmiotowym stwierdza się ograniczenie ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa, obustronnie objawy korzeniowe w kończynach dolnych bardziej nasilone po stronie prawej. Badanie NMR odcinka lędźwiowego kręgosłupa z 2012 r. wykazało zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego ze stenozą wielopoziomową odcinka lędźwiowego kręgosłupa, z przepukliną pośrodkową jądra miażdżystego na poziomie L4-L5, L5-S1. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego stwierdzone badaniem u odwołującego stanowią przeciwwskazanie do wykonywania przez niego pracy fizycznej. Objawy rwy kulszowej, głównie prawostronnej utrudniają funkcjonowanie i również stanowią przeciwwskazanie do wykonywania pracy fizycznej. Odwołujący jest długotrwale niezdolny do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji, a ze względu na niskie kwalifikacje, stan zdrowia i wiek nie jest możliwe jego przekwalifikowanie zawodowe. Wskazane leczenie schorzeń kręgosłupa, do rozważenia leczenie operacyjne kręgosłupa, na które obecnie brak jest jego zgody.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 10-12 as/

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii.

Sąd ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy podzielił wnioski opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii, gdyż zostały one w sposób przekonujący uzasadnione, a poza tym w rzeczowy sposób odnosiły się do okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu zdrowia odwołującego, a w konsekwencji jego zdolności do pracy. Opinia jest rzetelna, przekonująca i w pełni pozwala ustalić stan zdrowia odwołującej się. Specjalista wydał opinię po zapoznaniu się z dokumentacją oraz po osobistym badaniu odwołującego, a zatem posiadał kompleksowe informacje niezbędne do sformułowania wniosków. Opinia jest spójna i udziela odpowiedzi na istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pytania.

Opinia biegłego w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. S. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 11.04.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczona ze względu na stan zdrowia jest niezdolna do pracy, czy też jest zdolna do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd w oparciu o opinie biegłego neurologa sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej stwierdził u ubezpieczonego istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż A. S. z uwagi na stwierdzone u niego schorzenia neurologiczne: rwę kulszową obustronną, bardziej nasiloną po stronie prawej, zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa ze stenozą kanału kręgowego na poziomie L3-S1 i przepukliny jądra miażdżystego na poziomie L4-L5, L5-S1 spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy w zawodzie pracownika fizycznego okresowo od dnia 02.01.2014 r. tj. od ustania świadczenia rehabilitacyjnego do dnia 31.12.2014 r.

Odwołujący od 2012 r. leczy się z powodu zmian zwyrodnieniowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa z objawami rwy kulszowej prawostronnej, nie wyraził zgody na proponowane leczenie operacyjne kręgosłupa. Aktualnie w badaniu przedmiotowym stwierdza się ograniczenie ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa, obustronnie objawy korzeniowe w kończynach dolnych bardziej nasilone po stronie prawej. Badanie NMR odcinka lędźwiowego kręgosłupa z 2012 r. wykazało zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego ze stenozą wielopoziomową odcinka lędźwiowego kręgosłupa, z przepukliną pośrodkową jądra miażdżystego na poziomie L4-L5, L5-S1. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego stwierdzone badaniem u odwołującego stanowią przeciwwskazanie do wykonywania przez niego pracy fizycznej. Objawy rwy kulszowej, głównie prawostronnej utrudniają funkcjonowanie i również stanowią przeciwwskazanie do wykonywania pracy fizycznej. Odwołujący jest długotrwale niezdolny do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji, a ze względu na niskie kwalifikacje, stan zdrowia i wiek nie jest możliwe jego przekwalifikowanie zawodowe. Pod względem neurologicznym odwołujący jest długotrwale niezdolny do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Wiek oraz stan psychofizyczny dyskwalifikuje odwołującego od zaleceń nauki nowego zawodu.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 11.04.2014 r. przyznając A. S. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 02.01.2014 r. do 31.12.2014 r.