Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29-01-2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia VI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Paweł Chodkowski

Protokolant: Katarzyna Kargul

po rozpoznaniu w dniu 22-01-2013 r.

sprawy przeciwko O. K.

synowi A. i D. z domu J.

urodzonego (...) w P.

obwinionego o to, że: w dniu 23 kwietnia 2012r około godz. 9:15 we W. na ul. (...) kierując samochodem m-ki M. model (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku uzupełniającego F-16 „koniec pasa ruchu na jezdni dwukierunkowej „ oraz znaku P-9 „ strzałki naprowadzającej” i znaku P-21 „ powierzchnia wyłączona” i P-4 „ linia podwójna ciągła”, ponadto naruszył zakaz wyprzedzania na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...).

tj. o czyn z art. 92 § 1 kw i art. 97 kw

******************

I.  uznaje obwinionego O. K. za winnego czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego wykroczenie z art. 92 § 1 kw i art. 97 kw i za to na podstawie art. 92 § 1 kw w zw. z art. 9 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 616 § 2 kpk w zw. z art. 119 kpw obciąża obwinionego kosztami postępowania w wysokości 100 zł oraz wymierza mu opłatę w kwocie 30 zł.

Sygn. akt VI W 1611/12

UZASADNIENIE

W toku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu 23 kwietnia 2012 roku O. K.kierował samochodem marki M. (...)o U.rejestracyjnym (...)Około godziny 9.15 jechał ulicą (...)we W.. Dojeżdżając do skrzyżowania z ulicą (...)rozpoczął manewr wyprzedzania pojazdów jadących prawym pasem ruchu. W tym celu kontynuował jazdę lewym pasem ruchu ignorując znak F-16 informujący go o końcu pasa ruchu dla jezdni dwukierunkowej oraz oznaczone znakiem P-9 strzałki naprowadzające. Wyprzedzając pojazdy poruszał się po oznaczonej znakiem P-21 powierzchni wyłączonej z ruchu, wyprzedzał je pomimo znaku P-4 wyrażonego linią podwójną ciągłą, czynił to przy tym również na skrzyżowaniu ulicy (...)z ulicą (...).

dowód:;

zeznania świadka K. D. karta 6, 39-40 akt;

zeznania świadka J. K. k.39 akt;

notatka urzędowa karta 3 akt;

szkic sytuacyjny k. 5 akt;

dokumentacja fotograficzna k. 7-15 akt.

O. K. jest taksówkarzem

dowód:

wyjaśnienia obwinionego.

O. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W złożonych wyjaśnieniach zaprzeczył, aby podczas jazdy samochodem poruszał się po powierzchni wyłączonej z ruchu, najechał lub przekroczył podwójną linię ciągłą oraz wyprzedzał samochody na skrzyżowaniu.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego i ustalając stan faktyczny oparł się na zeznaniach świadków J. K. i K. D.. Świadkowie ci zgodnie opisali przebieg wydarzeń wskazując na sposób jazdy obwinionego i naruszenie przez niego elementarnych przepisów ruchu drogowego, jako bezpośrednią przyczynę podjętej przez nich interwencji.

Wskazani świadkowie to funkcjonariusze policji. Pełnili służbę i należycie wykonując swoje obowiązki interweniowali, gdy stwierdzili fakt popełnienia przez obwinionego wykroczenia. Nie było innej przyczyny ich działania, lecz stanowiło ją wyłącznie zaobserwowane naruszenie przepisów prawa. Zgodnie zeznali na czym ono polegało i jak zachowywał się obwiniony.

Zeznania tych świadków stanowią obiektywną relację zaobserwowanego przebiegu wydarzeń, nie zawierają żadnych sprzeczności i tworzą jednolitą całość. Zostały również udokumentowane w notatce urzędowej sporządzonej bezpośrednio po zdarzeniu. Odzwierciedla je również dokumentacja fotograficzna. Z tych względów są dla Sądu wiarygodne i stanowiły podstawę dokonanych ustaleń faktycznych.

Zachowaniem swoim obwiniony wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 92 § 1 kw i art. 97 kw. Kierując bowiem samochodem m-ki M. model (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku uzupełniającego F-16 „koniec pasa ruchu na jezdni dwukierunkowej „ oraz znaku P-9 „ strzałki naprowadzającej” i znaku P-21 „ powierzchnia wyłączona” i P-4 „ linia podwójna ciągła”, ponadto naruszył zakaz wyprzedzania na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...).

Nagminność tego rodzaju wykroczeń na obszarze miasta, miejsce, czas jego popełnienia oraz rodzaj naruszonych podstawowych zasad ruchu drogowego to okoliczności, które Sąd miał na względzie wymierzając obwinionemu karę grzywny.

Jest ona współmierna do stopnia jego zawinienia, uwzględnia jego sytuację materialną i pozwoli na osiągnięcie celów kary tak w zakresie wychowawczego oddziaływania na obwinionego, jak i w płaszczyźnie społecznego jej oddziaływania. Uzmysłowi również obwinionemu karygodność jego zachowania.

Orzeczenie o kosztach postępowania oparto o przepis art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w.