Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 października 2014r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Magdalena Marczyńska (spr.)

Sędziowie: SO Beata Łapińska

SO Agnieszka Leżańska

Protokolant: asyst. sędz. Sławomir Fert

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2014 roku w Piotrkowie Tryb.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzyciela B. P.

z udziałem dłużnika R. S.

o egzekucję świadczeń niepieniężnych

na skutek zażalenia wierzyciela

na postanowienie Sądu Rejonowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb.

z dnia 25 sierpnia 2014r.

sygn. akt IVPo 2/14

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2014 roku, wydanym w sprawie IV Po 2/14, Sąd Rejonowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. oddalił wniosek wierzyciela B. P. o zamianę nałożonej na dłużnika R. S. kary grzywny na areszt. W uzasadnieniu wskazał, że w przedmiotowej sprawie nie zostało jeszcze wydane postanowienie o ukaraniu karą grzywny, albowiem postanowienie z dnia 3 kwietnia 2014 roku wskazywało jedynie na groźbę ukarania na podstawie art. 1050 § 1 k.p.c. Dlatego też wniosek wierzyciela należało uznać za przedwczesny. Ponadto Sąd Rejonowy wskazał, że wbrew twierdzeniom wierzyciela może on skorzystać z innych form przymuszenia do wykonywania orzeczenia, np. z instytucji przewidzianej w art. 1050 ¹ k.p.c.

Na powyższe postanowienie wniósł w dniu 3 września 2014 roku (data nadania w placówce pocztowej) zażalenie pełnomocnik wierzyciela, wnosząc o jego zmianę i uwzględnienie wniosku wierzyciela, bądź też uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Skarżący zarzucił obrazę przepisu art. 1050 § 1 i 3 k.p.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie oraz art. 1053 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie. W uzasadnieniu pełnomocnik wierzyciela podniósł, że art. 1053 § 1 k.p.c. nie uzależnia zastosowania kary aresztu od wcześniejszego orzeczenia grzywny w trybie art. 1050 § 3 k.p.c., a wręcz przeciwnie stanowi on o jednoczesnym orzeczeniu grzywny oraz zamiany jej na areszt. W związku z powyższym nie znajduje uzasadnienia stanowisko Sądu I instancji, jakoby orzeczenie zamiany grzywny na areszt musiało stanowić kolejne – trzecie – postanowienie wydane w toku prowadzonej przez Sąd egzekucji świadczenia niepieniężnego, tj. postanowienie wydane w trybie art. 1050 § 1 k.p.c., następnie drugie postanowienie wydane w trybie art. 1050 § 3 k.p.c. i kolejne trzecie, w którym możliwe jest orzeczenie zamiany grzywny na areszt. W ocenie pełnomocnika wierzyciela stanowisko prezentowane przez Sąd Rejonowy jest sprzeczne z ekonomiką procesową, jak również interesami wierzyciela, którego bezpodstawnie i niepotrzebnie naraża się na przedłużające się oczekiwanie na realizację prawomocnego wyroku. Wierzyciel ponosi bowiem straty materialne będące wynikiem braku świadectwa pracy wystawionego przez dłużnika, m. in. nie otrzymała nagrody jubileuszowej. Jednocześnie dotychczasowa postawa dłużnika wskazuje, że inne wskazane przez Sąd formy przymuszenia do wykonania orzeczenia, pozostaną bezskuteczne i jedynie groźba pozbawienia wolności daje szansę na uzyskanie przez wierzyciela świadectwa pracy.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Egzekucja czynności niezastępowalnej, którą przewiduje przepis art. 1050 k.p.c., może obejmować kilka stadiów, wszczynanych na skutek odrębnych wniosków wierzyciela. Pierwsze stadium, wszczęte na wniosek, rozpoczyna się od wysłuchania stron i kończy, w razie pozytywnego rozpoznania wniosku, wydaniem postanowienia o wyznaczeniu dłużnikowi terminu do wykonania czynności z zagrożeniem grzywną na wypadek nie wykonania czynności w terminie. Drugie stadium egzekucji rozpoczyna kolejny wniosek wierzyciela, zgłoszony po bezskutecznym upływie terminu do wykonania czynności przez dłużnika z żądaniem nałożenia na dłużnika grzywny oraz jednoczesnym wyznaczeniem nowego terminu do wykonania czynności i zagrożeniem grzywną. Stadium to kończy się, w sytuacji uznania wniosku za zasadny, wydaniem postanowienia nakładającego na dłużnika grzywnę w zagrożonej poprzednio wysokości, którą Sąd zamienia na areszt zgodnie z art. 1053 § 1 k.p.c. W postanowieniu tym Sąd jednocześnie wyznacza nowy termin do wykonania czynności z zagrożeniem grzywną w wysokości surowszej od poprzedniej.

Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2014 roku Sąd Rejonowy nakazał dłużnikowi wydać wierzycielowi w terminie 7 dni świadectwo pracy pod rygorem ukarania karą grzywny w kwocie 500 złotych. Wydanie tego postanowienia zakończyło pierwsze stadium egzekucji określonej w art. 1050 k.p.c. Do kolejnego stadium nie doszło, albowiem wierzyciel nie złożył wniosku z żądaniem nałożenia na dłużnika grzywny i wyznaczenia mu nowego terminu do wykonania czynności i zagrożeniem surowszą grzywną. Złożył natomiast wniosek o zamianę grzywny nałożonej postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 3 kwietnia 2014 roku na areszt w sytuacji, gdy taka grzywna nałożona nie została. Tym samym Sąd zasadnie ten wniosek oddalił.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji.