Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 2 października 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym :

Przewodniczący: Sędzia SR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: asyst. sędz. Ewelina Goździk

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2014 r. w Piotrkowie Tryb.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku E. Ł.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. P. Terenowa w T.

o prawo do renty rolniczej

na skutek odwołania wnioskodawczyni od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. P. Terenowa w T. z dnia 10 maja 2012 roku znak (...) (...)

p ostanawia:

uchylić zaskarżoną decyzję, przekazać sprawę organowi rentowemu do rozpoznania i umorzyć postępowanie w sprawie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 maja 2012 roku wydaną z upoważnienia Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. P. Terenowa w T.. odmówiono wnioskodawczyni prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawczyni została uznana przez lekarza rzeczoznawcę za zdolną do pracy. wnioskodawczyni złożyła sprzeciw od powyższego orzeczenia, ale nie stawiła się na badanie do Komisji Lekarskiej mimo dwukrotnego wezwania. W tym stanie rzeczy organ rentowy odstąpił od wyznaczania kolejnego terminu badania i wydał decyzję odmowną.

W odwołaniu od powyżej decyzji, złożonym w dniu 25 maja 2012 roku, skarżąca E. Ł. wniosła o jej zmianę i przyznanie prawa do renty rolniczej.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Zarządzeniem Przewodniczącego z dnia 3 października 2012 roku organowi rentowemu zostały zwrócone akta sprawy w celu uzupełnienia sprawy przez wydanie orzeczenia w sprawie odwołania wnioskodawczyni przez Komisję Lekarską KRUS.

Decyzją z dnia 7 listopada 2012 roku odmówiono E. Ł. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. Odwołanie od powyższej decyzji złożyła E. Ł..

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2013 roku Sąd Okręgowy połączył obydwie sprawy do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

E. Ł. urodziła się dnia (...) i podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników. Wnioskodawczyni jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 0,98 ha fiz. (0,81 ha przeliczeniowego) oraz dzierżawi gospodarstwo rolne o powierzchni 1,52 ha

(okoliczności bezsporne, analiza akt KRUS dodatkowo oświadczenie wnioskodawczyni k. 45)

E. Ł. pierwszy wniosek o rentę rolniczą złożyła w 2009 roku a kolejny w 2011 roku. Organ rentowy w tym przedmiocie wydał dwie decyzje odmowne w dniu 30 kwietnia 2009 roku i w dniu 14 czerwca 2011 roku .

(dowód: decyzja z dnia 30.04.2009r. k. 16 akt rentowych, decyzja z dnia 14.06.2011r. k. 43 akt rentowych )

Wnioskodawczyni w dniu 4 stycznia 2012 roku złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k. 44 akt KRUS)

Orzeczeniem z dnia 11 lutego 2012 r. Lekarz Rzeczoznawca po rozpoznaniu upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim oraz wady wzroku korygowanej szkłami korekcyjnymi nie uznał wnioskodawczyni za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

(dowód: orzeczenie Lekarza Rzeczoznawcy - k. 59-60 akt rentowych plik I)

Wnioskodawczyni złożyła odwołanie od powyższego orzeczenia w wyniku czego sprawę skierowano do Komisji Lekarskiej. Pomimo dwukrotnego wezwania na badanie przez komisję lekarską, w dniu 12 kwietnia 2012 roku i 7 maja 2012 roku wnioskodawczyni nie stawiła się na badanie lekarskie. Wobec powyższego organ rentowy odstąpił od wyznaczania kolejnego terminu i wydał zaskarżoną decyzję.

( dowód: wyznaczenie terminu k. 63, 67, orzeczenie Komisji Lekarskiej k. 69-70)
Komisja Lekarska w dniu 5 listopada 012 roku zbadała wnioskodawczynię i po rozpoznaniu upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim nie uznała jej za całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

(dowód: orzeczenie KL z dnia 5.11.2012r. k. 85-87 akt rentowych plik I)

Obecnie u wnioskodawczyni występują następujące schorzenia:

⚫

Upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim,

⚫

Organiczne zaburzenia osobowości i nastroju o nasileniu znacznym. ,

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń czyni wnioskodawczynię całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym przy czym całkowita niezdolność do pracy wnioskodawczyni istnieje od daty badania przez biegłą tj. od 8 maja 2013 roku .

(dowód: opinia biegłego psychiatry A. R. k. 93-94 wraz z opinią uzupełniająca k. 226-227, opinia łączna biegłej psycholog J. P. i psychiatry K. O. k. 165-167 wraz z opinią uzupełniającą k. 187-188)

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Zaskarżoną decyzję należało uchylić, przekazując sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarzając postępowanie w sprawie.

Zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

W ocenie Sądu Okręgowego powyższa regulacja winna znaleźć zastosowanie w przedmiotowej sprawie, albowiem po złożeniu przez wnioskodawczynię odwołań do sądu zaistniały nowe okoliczności istotne dla oceny jej zdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Należy podkreślić, że wnioskodawczyni po raz pierwszy w toku niniejszego postępowania była badana w lipcu 2012r. przez biegłego psychiatrę J. B., który nie stwierdził wówczas, aby była całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym. Biegły rozpoznał u wnioskodawczyni deficyt intelektu na poziomie lekkim z zaburzeniami zachowania nie powodującymi jednak dezorganizacji funkcjonalnej (nasilenie zaburzeń zachowania lekkie i umiarkowane o charakterze epizodycznym). Takiej całkowitej niezdolności do pracy nie stwierdziła też komisja lekarska KRUS, która rozpoznawała sprzeciw wnioskodawczyni, po zwrocie akt przez Sąd organowi rentowemu, w dniu 5 listopada 2012r.

Dopiero w maju 2013r. biegła psychiatra A. R. (2) rozpoznała u wnioskodawczyni organiczne zaburzenia osobowości i nastroju o nasileniu znacznym, co wskazuje na pogorszenie stanu zdrowia wnioskodawczyni. Z powodu bowiem tych schorzeń uznała wnioskodawczynię za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym na okres dwóch lat.

Istnienie znacznych zaburzeń zachowania potwierdza kolejna opinia biegłego psychologa J. Ś. i psychiatry K.-R.-O.. Wprawdzie biegła K. O. (2) i J. Ś. stwierdziły, że z powodu tych schorzeń wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna do pracy już od kwietnia 2012r., ale nie uzasadniły w sposób przekonujący swojego stanowiska. Biegłe wskazują mianowicie na nasilenie zaburzeń zachowania, ale nie wskazują z jakich dokumentów to wynika. Znacznych zaburzeń zachowania skarżącej biegłe upatrują w tym, że nie uczestniczyła ona w toczącym się postępowaniu rentowym. Taki wniosek nie jest uprawniony. Należy przypomnieć, że wnioskodawczyni nie zgłosiła się na badanie lekarskie przed organem rentowym nie dlatego, że nie chciała w nim uczestniczyć, ale z uwagi na stan zdrowia. Wnioskodawczyni jednocześnie usprawiedliwiła swoją nieobecność na wyznaczonym jej terminie badania składając zaświadczenie lekarskie, co stanowi dobitny przejaw – wbrew wnioskom biegłych - interesowania się swoimi sprawami.

Dodać należy, że biegłe dysponowały tą samą dokumentacją co pozostali opiniujący w sprawie biegli oraz organ rentowy, a mimo to, biegły J. B. i komisja lekarska KRUS po osobistym badaniu skarżącej i zapoznaniu się z tą dokumentacją, nie znaleźli podstaw do uznania wnioskodawczyni za całkowicie niezdolną do pracy aż do listopada 2012r. Takich podstaw nie znalazła również biegła A. R. (2). Wprawdzie biegła psychiatra A. R. (2) podnosi, że dokumentacja medyczna wskazuje już na rok 2010 jako okres, w którym zaburzenia emocji i zachowania są u wnioskodawczyni znaczne. Nie mniej nie należy zapominać o tym, że skarżąca starała się o nabycie prawa do renty rolniczej w sprawie VU 768/09 i wyrokiem z dnia 27 stycznia 2010r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. oddalił odwołanie skarżącej od decyzji Prezesa KRUS odmawiającej jej prawa do renty. Również apelacja skarżącej wywiedziona od tego orzeczenia została oddalona przez Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 8 września 2010r. w sprawie III AUa 333/10. Oznacza to, z uwagi na związanie Sądu prawomocnym wyrokiem w sprawie III AUa 333/10, że wnioskodawczyni do 8 września 2010r. nie była osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Po tej dacie wnioskodawczyni przedstawiła li tylko zaświadczenie lekarskie z 2011 roku potwierdzające istnienie zaburzeń zachowania. Nie wiadomo jednak jakie one miały nasilenie i jak długo się utrzymywały. Biegły J. B. wyjaśnia, że zaburzenia zachowania, na które cierpi skarżąca, mogą się nasilać w sytuacjach kryzysowych, co nie stanowi trwałej przeszkody do pracy w gospodarstwie rolnym. W żadnym zatem wypadku nie można na podstawie zaświadczenia lekarskiego z 2011r. wyciągać wniosków o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Zresztą biegła A. R. (2) takich wniosków nie wyciąga. Wręcz przeciwnie uznała, że najbardziej wiarygodnym dokumentem dla biegłej, jest wynik przeprowadzonego przez nią pierwszego badania w dniu 8 maja 2013 roku, który ewidentnie świadczy o pogorszeniu stanu zdrowia wnioskodawczyni od tego dnia.

Pogorszenie stanu zdrowia psychicznego wnioskodawczyni z uwagi na znaczne nasilenie zaburzeń zachowania stanowi nową okoliczność w sprawie, która nie była rozpatrywana przez KRUS.

Brak obiektywnych dowodów na to, aby zaburzenia zachowania o znacznym stopniu nasilenia, które obecnie czynią wnioskodawczynię całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym, nastąpiły przed majem 2013r. Z tych względów Sąd nie podzielił opinii biegłej J. Ś. i K. O. (2), że całkowita niezdolność do pracy wnioskodawczyni istnieje od kwietnia 2012 roku.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na postawie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. orzekł jak w sentencji.