Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu dnia 26 września 2014 roku

sprawy G. G.

s. W. i L. zd. J., ur. (...) w B.

oskarżonego z art.279§1kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 16 czerwca 2014 roku, sygnatura akt II K 230/14

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

Sygn. akt IV Ka 591/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem G. G. uznany został za winnego tego, że w dniu 15 marca 2014 roku na parkingu Galerii (...) przy ul. (...) w K., woj. (...) dokonał włamania do samochodu marki A. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że pokonał zabezpieczenie w postaci zamka centralnego na szkodę J. K., a następnie dostał się do wnętrza pojazdu, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia odzieży w postaci dwóch kompletów majtek w różnych kolorach, trzech bawełnianych biustonoszy sportowych, kurtki z kapturem w kratkę koloru –grantowo- niebieskiego, dwóch par spodni dżinsowych firmy „(...)” oraz koszulki z krótkim rękawem T-shirt, artykułów spożywczych w postaci dwóch opakowań herbaty L., jogurtów, serków, kisieli, pieczywa, warzyw, płatków śniadaniowych K., trzech butelek soku T., dwóch opakowań kabanosów oraz opakowania mrożonego groszku, artykułów chemicznych w postaci dwulitrowego płynu do płukania L., chusteczek B., podpasek A., szamponu do włosów (...), mydeł w kostkach D. oraz perfum (...)w butelce 50 ml, a także sitka do przesiewania mąki o łącznej 570, 00 złotych na szkodę S. K.,

to jest za winnego popełnienia czynu z art. 279 § 1 kk.

Tymże wyrokiem G. G. uznany został za winnego tego, że w dniu 22 lutego 2014 roku na parkingu Galerii (...) przy ul. (...) w K., woj. (...) dokonał włamania do samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że pokonał zabezpieczenie w postaci zamka centralnego, a następnie dostał się do wnętrza pojazdu, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kurtki zimowej o wartości 50, 00 złotych na szkodę M. K. oraz zakupów w postaci artykułów spożywczych, miski oraz garnków o wartości 80, 00 złotych na szkodę S. K. (1) oraz A. K.,

to jest za winnego popełnienia art. 279 § 1 kk

Za każdy z tych czynów na mocy art 279 § 1 kk wymierzono oskarżonemu kary po jednym roku pozbawienia wolności, zaś w oparciu o art. 85 kk i art. 86 § 1 kk wymierzono sprawcy karę łączną jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk zawieszono warunkowo na okres lat 3, oddając przy tym oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego (art. 73 § 1 kk).

Poza tym na mocy art. 71 § 1 kk orzeczono wobec G. G. 50 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej z nich na 10 złotych, zaś art. 72 § 2 kk dał podstawę do zobowiązania oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami.

Wyrok powyższy zaskarżył prokurator zarzucając:

- obrazę przepisów prawa materialnego określonych w art. 91 § 1 kk oraz w art. 33 § 2 kk poprzez błędne przyjęcie, że czyny opisane w akcie oskarżenia nie stanowią ciągu przestępstw, pomimo ustalenia podobnego mechanizmu działania w zwartej przestrzeni czasowej oraz nie zastosowania jako podstawy prawnej wymierzonej oskarżonemu G. G., obok kary zasadniczej pozbawienia wolności, kary grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 10 złotych każda, pomimo ustalenia, że w/w oskarżony popełniając przestępstwo działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej;

Tym samym apelujący wniósł o uchylnie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sad Okręgowy zważył:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji wydając kwestionowany wyrok na posiedzeniu na skutek wniosku prokuratora złożonego w trybie art. 335 § 1 kpk w pełni zaakceptował wskazane tam żądanie oskarżyciela publicznego, które uzgodnione zostało wcześniej z oskarżonym.

Sąd I instancji nie zwrócił jednak uwagi, że oba czyny zarzucone, a następnie przypisane G. G., popełnione zostały w niewątpliwie podobny sposób (przy użyciu nożyczek) w krótkich odstępach czasu (ok. 3 tygodni), a zatem nie można było stosować art. 85 kk, traktującego o realnym zbiegu przestępstw, lecz należało za oba występki w oparciu o art. 91 § 1 kk wymierzyć jedną karę jako za ciąg przestępstw.

Już tylko powyższe nie pozwoliło na utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku, ani też na jego zmianę przez Sąd II instancji, bowiem wydaje się konieczne uprzedzenie oskarżonego o możliwości zastosowania właśnie art. 91 § 1 kk, bowiem taka w istocie zmiana kwalifikacji może mieć istotne znaczenie dla G. G..

Wymierzenie oskarżonemu kary za ciąg przestępstw musi z kolei skutkować wymierzeniem kary grzywny na podstawie art. 33 § 1 kk nie zaś art. 71 § 1 kk, bowiem nie będzie ona wówczas z pewnością związana z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności, lecz z karą jednostkową za przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Z uwagi na powyższe zdecydowano jak w wyroku.