Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2013r. w S.

odwołania S. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia (...)r. Nr (...)

w sprawie S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala S. K. prawo do renty z tytuł częściowej niezdolności do pracy na okres od (...).

Sygn. akt IV U 611/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...)r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy S. K. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153 poz. 1227) albowiem komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia (...)r. nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożył S. K., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia. Skarżący twierdził, że jego stan zdrowia nie uległ poprawie w stosunku do poprzedniego okresu.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony S. K. był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia (...). Przed upływem tego terminu złożył wniosek do ZUS o prawo do renty na dalszy okres.

W toku postępowania orzeczniczego komisja lekarska rozpoznała u wnioskodawcy: zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego prawego, okresowe bóle odcinka L-S kręgosłupa bez zespołu neurologicznego w przebiegu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych u osoby po przebytym złamaniu trzonu kręgu L-5, stan po operacji stopy końsko – szprotawej lewej w dzieciństwie (k. 42 a.l.). W ocenie komisji lekarskiej schorzenia te nie powodują niezdolności do pracy. Orzeczenie to stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia (...)

W toku postępowania rozpoznawczego Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy neurologa i ortopedy traumatologa (k. 11 a.s.). biegli wymienionych specjalności, po przebadaniu ubezpieczonego i po zaznajomieniu się z dokumentacją medyczną z jego dotychczasowego leczenia, zdiagnozowali następujące schorzenia: koksartrozę dysplastyczną prawego stawu biodrowego, stan po protezoplastyce całkowitej z dolegliwościami bólowymi i ograniczeniem ruchomości stawu z zaburzeniami wydolności chodu, stan po operacji stopy końsko – szprotawej lewej, nawracające dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa po przebytym złamaniu trzonu kręgu L-5 w przebiegu dyskopatii L-4, L-5 bez objawów korzeniowych i ubytkowych. W ocenie biegłych, schorzenia te powodują w dalszym ciągu częściową okresową niezdolność do pracy na okres dwóch lat. W uzasadnieniu opinii , biegli stwierdzili m.in., iż opiniowany nie jest zdolny do wykonywania pracy przez 7 – 8 godzin dziennie wymagającej chodzenia, w pozycji wymuszonej w pochyleniu do przodu.

Ubezpieczony jest z wykształcenia inżynierem mechanikiem i w przeszłości pracował jako technolog i kierownik produkcji i charakter jego pracy wymagał ciągłego przemieszczania się (wyjaśnienia k. 26 a.s.).

Do opinii tej zastrzeżenia złożył pełnomocnik pozwanego organu rentowego załączając stanowisko przewodniczącego komisji lekarskiej ZUS (k. 21 i 23 a.s.). W zastrzeżeniach tych pozwany ZUS nie kwestionował opinii biegłych pod względem medycznym, natomiast zarzucił, iż biegli nie uwzględnili kwalifikacji zawodowych ubezpieczonego, który ma wykształcenie wyższe techniczne i może wykonywać pracę zarobkową w pozycji siedzącej (k. 23 a.s.). Składając te zastrzeżenia, organ rentowy wnosił o powołanie innych biegłych lekarzy tych samych specjalności.

Sąd Okręgowy oddalił ten wniosek dowodowy uznając, iż wobec braku konkretnych zarzutów medycznych w stosunku do opinii, wywoływanie kolejnej opinii tylko dlatego, że dotychczasowa jest niekorzystna dla organu rentowego jest zbędne.

W ocenie Sądu opinia biegłych neurologa i ortopedy jest wyczerpująca albowiem precyzyjne określa rodzaj schorzeń wnioskodawcy, jak i zawiera szczegółowe uzasadnienie. Biegli podkreślili, iż ubezpieczony ze względu na schorzenia narządu ruchu nie może wykonywać pracy wymagającej długotrwałego chodzenia w tym poruszania się po schodach. Zdaniem Sądu, nietrafne jest stanowisko ZUS, że ubezpieczony może wykonywać pracę zarobkową ze względu na swoje kwalifikacje w pozycji siedzącej. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom ubezpieczonego, iż jako inżynier mechanik, który w przeszłości zatrudniony był w zakładzie produkcyjnym, musiał często przemieszczać się po terenie zakładu nadzorując proces produkcyjny. Zatem w tego rodzaju pracy wymagana jest sprawność narządu ruchu.

Dlatego Sąd przyjął, iż ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o FUS przez dwa lata tj. do lutego 2015 roku.

Bezsporne jest, iż S. k. spełnia pozostałe przesłanki wymienione w art. 57 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy emerytalno – rentowej i w tej sytuacji Sąd mając na względzie treść art. 477 ^{( 14)} § 2 kpc orzekł jak w sentencji.