Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2014r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w II Wydziale Karnym,

w składzie

Przewodniczący SSR Lucyna Brzoskowska,

Protokolant: Mariola Pietrzykowska,

Przy udziale Prokuratora: Marioli Maślany,

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2014 r. sprawy:

R. Z.,

s. S. i Z. z domu R.,

ur. (...) w D.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 25 maja 2014 roku w miejscowości D.na ul. (...)gm. D.woj. (...)- (...), kierował po drodze publicznej w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki V. (...)o nr rej. (...)będąc w stanie nietrzeźwości , wynik: 1 badanie – 1,04 mg/l, 2 badanie – 0,99 mg/l, alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się w trakcie obowiązującego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonego przez Sąd Rejonowy w (...)wyroku sądowego sygn. akt IIK 72/09, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności będąc uprzednio karanym za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o przestępstwo z art. 178a§4k.k. w zw. z art. 64§1k.k.

orzeka

I.  oskarżonego R. Z. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na mocy art. 178a§4k.k. w zw. z art. 64§1k.k.skazuje go, zaś na mocy art. 178a§4k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 42§2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 (dziesięciu) lat,

III.  na podstawie art. 50k.k. orzeka wobec oskarżonego podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez zawarcie treści wyroku na stronie internetowej Sądu Rejonowego w Olsztynie na okres 1 (jednego) miesiąca od uprawomocnienia się wyroku,

IV.  na podstawie art. 627k.p.k. obciąża oskarżonego kosztami sądowymi na rzecz Skarbu Państwa oraz opłata w kwocie 300 złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. Z. w dniu 25 maja 2014 r. na spotkaniu rodzinnym spożywał alkohol w postaci wódki. Około godziny 19:00 kierował samochodem osobowym marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...). Pasażerem pojazdu był kolega oskarżonego, który także znajdował się pod wpływem alkoholu. Około godziny 19:10 przy ul. (...) w D. pojazd prowadzony przez oskarżonego R. Z. został zatrzymany przez patrol policji w składzie (...). Kierujący pojazdem został na miejscu poddany wstępnemu badaniu na obecność alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem pozytywnym. Następnie, został on przebadany na Komisariacie Policji w D. na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem I badanie – 1, 04 mg/l, II badanie – 0, 99 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.62v, k.10, k.30, zeznania świadka S. C. k.63, k.22v, zeznania świadka R. M. k.63-63v, k.27v, protokół użycia urządzenia kontrolno pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu k.63v, k. 2 )

R. Z.nie posiadał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi. Wyrokiem Sądu Rejonowego w (...)w sprawie II K 72/09 z dnia 03 kwietnia 2009r. - prawomocnym z dniem 11 kwietnia 2009 r. R. Z.został skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. w zb. z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wymienionym wyrokiem orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznym na okres 6 lat.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w (...)z dnia 21 lipca 2009r. w sprawie o sygn. akt VII K 228/09 R. Z.został skazany za czyn z art. 244 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności. Karę pozbawienia wolności odbywał w okresie 13 października 2011r. do 09 marca 2012r. Nadto, na poczet kary zaliczono okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie 21 października 2009r. – 29 października 2009r. oraz 08 czerwca 2010r. do 04 stycznia 2011r.

(dowód: dane o karalności k. 63v, k. 18-20, odpis wyroków k. 63v, k. 32-30)

Oskarżony nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. Biegli stwierdzili u wymienionego zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu. W czasie popełnienia zarzucanego mu czynu wymieniony znajdował się w stanie upojenia alkoholowego zwykłego, zdolność rozpoznawania znaczenia czynu i kierowania swoim postępowaniem nie była ograniczona w rozumieniu art. 31 § 1 i 2 k.k.

(dowód: opinia sądowo- psychiatryczna k. 63v, k. 49-51)

Oskarżony w toku postępowania konsekwentnie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. (k. 10, 30) W toku postępowania sądowego złożył wyjaśnienia, w których podał, iż alkohol w postaci wódki spożywał na przyjęciu komunijnym. Podał, że w czasie jazdy, pokłócił się z kierowcą samochodu, którym miał być jego brat. Brat następnie miał wysiąść z samochodu i pozostawić oskarżonego z autem w środku miasta. Oskarżony podał, ze około 50 metrów dalej był parking i tylko do tamtego miejsca chciał doprowadzić samochód . Podał, że ruszył samochodem 5-10 metrów i w tym momencie przyjechała policja. Oskarżony przyznał, że wsiadając do samochodu miał już orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów i odbywał już karę za przestępstwo podobne. Wskazał, że dwa lata temu przeszedł leczenie odwykowe w ZK B., jednak powrócił do nałogu. (k. 63)

Sąd zważył co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego przyznającego się do winy, albowiem są one spójne, logiczne, a nadto zostały potwierdzone innymi dowodami, w szczególności zeznaniami interweniujących funkcjonariuszy policji S. C. i R. M. oraz badaniami na zawartość alkoholu w organizmie oskarżonego.

Przeprowadzone po zatrzymaniu oskarżonego badania na zawartość alkoholu w organizmie oraz wyjaśnienia oskarżonego pozwoliły na ustalenie nie budzącego wątpliwości stanu faktycznego. W przedmiotowej sprawie Sąd nie dopatrzył się podstaw do zakwestionowania wyników badań przeprowadzonych urządzeniem kontrolno-pomiarowymi do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, gdyż urządzenie to posiadało aktualne świadectwo wzorcowania. Tym samym należy uznać, że odzwierciedlały one faktyczny stan nietrzeźwości R. Z..

Zeznania funkcjonariuszy S. C. i R. M. Sąd uznał za wiarygodne, świadkowie zeznawali jedynie na okoliczności związane z przeprowadzeniem kontroli drogowej.

Sąd dał wiarę oskarżonemu w zakresie podnoszonych przez niego okoliczności faktycznych związanych z kierowaniem pojazdem wskazanego dnia, jakimi było włączenie się do ruchu po kłótni z bratem, co jednak stanowczo podkreślić należy, w żaden sposób nie wpływa na jego odpowiedzialność karną. Oskarżony wsiadając do samochodu i kierując pojazdem był świadomy uprzedniego spożywania alkoholu jak i obowiązującego okresu zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wynikającego z wyroku w sprawie Sądu Rejonowego w (...)II K 72/09. Być może nie miał oskarżony świadomości co do konkretnego poziomu stężenia, jednak jako dorosły, doświadczony mężczyzna zdawał sobie sprawę z tego, że po spożywaniu alkoholu w postaci wódki, zaledwie godzinę wcześniej, znajduje się on pod jego wpływem.

Sąd uznał za wiarygodną opinię sądowo - psychiatryczną dotyczącą oskarżonego. Jest ona spójna, logiczna, została sporządzona przez uprawnione do tego osoby, nadto nie była w toku postępowania kwestionowana przez strony.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a polega ona na tym, iż w dniu 25 maja 2014 roku w miejscowości D.na ul. (...)gm. D.woj. (...)- (...), kierował po drodze publicznej w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki V. (...)o nr rej. (...)będąc w stanie nietrzeźwości , wynik: 1 badanie – 1,04 mg/l, 2 badanie – 0,99 mg/l, alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się w trakcie obowiązującego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonego przez Sąd Rejonowy w (...)wyroku sądowego sygn. akt IIK 72/09, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności będąc uprzednio karanym za umyślne przestępstwo podobne, czym wypełnił znamiona czynu z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Kwalifikacja prawna przypisanego oskarżonemu czynu nie budzi wątpliwości, oskarżony działał umyślnie, mając świadomość uprzedniego spożywania alkoholu, a w konsekwencji bycia pod jego działaniem. Miał także świadomość, iż prowadzi pojazd mechaniczny w okresie obowiązywania zakazu orzeczonego w wymiarze 6 lat przez Sąd Rejonowy w (...)wyrokiem z dnia 03 kwietnia 2009r., który uprawomocnił się z dniem 11 kwietnia 2009r. Popełnienie przez oskarżonego wskazanego przestępstwa po odbyciu z dniem 09 marca 2012r. w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio karanym za umyślne przestępstwo podobne uzasadnia zakwalifikowanie go jako popełnionego w warunkach recydywy szczególnej podstawowej z art. 64 § 1 k.k.

Wymierzając karę oskarżonemu Sąd miał na uwadze całokształt okoliczności zarówno łagodzących jak i obciążających , w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu i stopień winy.

Określając wysokość kary Sąd uwzględnił również cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do sprawcy, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił przede wszystkim stosunkowo znaczny stopień nietrzeźwości sprawcy oraz bardzo poważne stopień zagrożenia dla bezpieczeństwa w komunikacji jaki stworzył. Podkreślić należy, że oskarżony podejmując decyzję o kierowaniu pojazdem w stanie nietrzeźwym naraził na niebezpieczeństwo nie tylko siebie, ale i innych uczestników ruchu, w tym także pasażera samochodu, który z nim jechać.

W tym miejscu podnieść należy, że ów stan nietrzeźwości miał bezpośrednie przełożenia na zagrożenie dla bezpieczeństwa w komunikacji, jakie stworzył oskarżony. Oskarżony kierował samochodem w centrum miasta, w godzinach popołudniowych, a więc w godzinach nasilonego ruchu. Oskarżony nie spowodował wypadku samochodowego jedynie z uwagi na szybką interwencję Policji, która zatrzymała go niedługo do rozpoczęciu jazdy. Niewątpliwie, skutki zachowania oskarżonego w przypadku braku niezwłocznej interwencji policji mogły być dużo poważniejsze. Na zachowanie oskarżonego i tym samym stworzenie znacznego niebezpieczeństwa dla wpływ miał stan nietrzeźwości, w jakim się znajdował. Spożywanie alkoholu uniemożliwia bezpieczną jazdę samochodem, pogarsza koordynację ruchów, zmniejsza szybkość reakcji, ogranicza pole widzenia, powoduje błędną ocenę odległości i szybkości.

Tego rodzaju postępowanie jako wyjątkowo nieodpowiedzialne i niebezpieczne zasługuje na stanowczą reakcję prawno-karną.

Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących w stosunku do oskarżonego.

Mając powyższe na względzie, a przede wszystkim uprzednią karalność oskarżonego Sąd uznał, że adekwatną reakcję prawno- karną na popełnione przestępstwo będzie kara pozbawienia wolności. Wymiar kary jest adekwatny do społecznej szkodliwości popełnionego czynu i stopnia winy oskarżonego.
Podkreślić należy, że oskarżony w przeszłości był wielokrotnie karany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz za naruszanie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych - wyrok Sądu Rejonowego w (...)z dnia 13 marca 2006r. za czyn z art. 178 a § 1 k.k., wyrok Sądu Rejonowego w (...)z dnia 02 marca 2007 r. za czyn z art. 244 k.k., wyrok Sądu Rejonowego w (...)z dnia 10 lipca 2008 r. za czyn z art. 244 k.k., wyrok Sądu Rejonowego w (...)z dnia 03 kwietnia 2009r. za czyn z art. 178a § 1 k.k. i art. 244 k.k., wyrok Sądu Rejonowego w (...)z dnia 21 lipca 2009r. za czyn z art. 244 k.k. Oskarżony przebywając w zakładzie karnym w B.odbył leczenie odwykowe. Jednak, jak wynika z poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń, powrócił do nałogu i prowadził samochód będąc w stanie nietrzeźwości w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznych, a nadto czynu tego dopuścił się w warunkach recydywy. Oskarżony sam przyznaje, że ma problem alkoholowy. Charakter popełnionego przez oskarżonego czynu i jego postawa, wielokrotna uprzednia karalność, w tym za przestępstwa podobne nie pozostawia żadnych wątpliwości i nie pozwala na przyjęcie pozytywnej prognozy kryminologicznej względem oskarżonego i warunkowe zawieszenie wykonania kary.

Orzekając obligatoryjny środek karny zakazu prowadzenia pojazdów Sąd zważył , co następuje :

Przy uwzględnieniu stopnia nietrzeźwości sprawcy, pory dnia oraz miejsca, w którym dopuścił się przypisanego mu czynu oraz wspomnianych wyżej okoliczności obciążających uznać należy, że nie zasługuje on na dalsze uczestniczenie w ruchu jako kierowca. Z opisanych wyżej okoliczności popełnionego przestępstwa w szczególności rodzaju i wagi naruszonych zasad bezpieczeństwa, okoliczności wskazujących na stosunek sprawcy do obowiązujących zasad bezpieczeństwa i jego stopień poczucia odpowiedzialności wynika, że prowadzenie pojazdu przez oskarżonego zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. (vide: wyrok SN z dnia 24 kwietnia 1982 r., V KRN 106/82, OSNPG 1982, nr 8, poz. 108)

W kontekście powyższego uznać należy, że jedynie zakaz prowadzenia pojazdów orzeczony na okres 10 lat spełni swe cele prewencyjne. Wskazany okres wyeliminowania oskarżonego jako uczestnika ruchu drogowego pozwoli na eliminacje zagrożeń tkwiących w ignorowaniu przez oskarżonego niebezpieczeństwa jaki stwarza dla siebie i innych uczestników ruchu poprzez prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. W ocenie Sądu, orzeczony w takiej wysokości zakaz, działając jako surowa przestroga skłoni sprawcę do powstrzymania się od naruszania zasad bezpieczeństwa w komunikacji. Niewątpliwie takie rozstrzygniecie jest rozstrzygnięciem dolegliwym dla oskarżonego, jednak poziom okazanej lekkomyślności w ocenie swojej sytuacji i w szczególności zagrożeń wynikających z przedsięwziętego działania powoduje, że interes społeczny (bezpieczeństwo innych uczestników ruchu) musi w tym przypadku przeważyć nad indywidualnym oskarżonego.

Uznając za uzasadnioną konieczność wzmocnienia społecznego oddziaływania skazania orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości.

Uwzględniając sytuację materialną oskarżonego Sąd obciążył oskarżonego kosztami sądowymi na rzecz Skarbu państwa, w tym stosowną opłatą obliczoną na podstawie ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.