Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSR del. Jacek Liszka

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Houda

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania L. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 26 października 2012 roku nr (...)

w sprawie L. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 30 października 2013 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 26.10.2012 r. odmówił L. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swej decyzji organ rentowy powołując się na art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 39 poz. 353 z póź. zm.) wskazał, iż komisja lekarska ZUS - orzeczeniem z dnia 10.10.2012 r. stwierdziła, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

L. R. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, zarzucając, że organ rentowy zaskarżoną decyzją naruszył art. 14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ponieważ został przekroczony termin 14 –dniowy przewidziany dla zgłoszenia zarzutu wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika oraz zarzucił naruszenie art. 12 i 13 powołanej ustawy przez uznanie go za zdolnego do pracy wbrew dostępnym dowodom. Domagał się zmiany decyzji i przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

L. R. urodzony w dniu (...)r. ma wykształcenie średnie techniczne technik budowlany, pracował jako kierowca, mistrz, kierownik budowy na ½ etatu do 30.12.1999 r. i od 01.01.2001 r. do 30.06.2001 r. Odwołujący pobierał od 10.09.1995 r. do 30.09.2000 r. rentę inwalidzką drugiej grupy inwalidzkiej, potem rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a następnie od 01.10.2000 r. do 31.08.2012 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 19.07.2012 r. odwołujący złożył do organu rentowego wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 07.08.2012 r. odwołujący został uznany za częściowo niezdolnego do pracy okresowo do 23.06.2016 r. Komisja Lekarska ZUS, orzeczeniem wydanym w trybie nadzoru na podstawie art. 14 ust. 5 pkt. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w dniu 10.10.2012 r. stwierdziła że odwołujący jest zdolny do pracy. Wobec powyższego przedmiotową decyzją ZUS odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 01.09.2012 r.

Dowód: - akta ZUS.

W toku niniejszego postępowania sądowego u odwołującego stwierdzono:

- stan po przebytym zabiegu operacyjnym naczyniaka lewego oczodołu i okolicy ciemieniowo-skroniowej lewej w 1995 r.,

- nadciśnienie tętnicze II stopnia PTNT, pierwotne , łagodne bez udokumentowanych zmian narządowych,

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z okresowym zespołem bólowym bez ograniczenia ruchomości kręgosłupa, bez istotnego ograniczenia funkcji kręgosłupa jak również objawów korzeniowych,

- początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych bez upośledzenia funkcji stawów,

- nadwzroczność OPL, zaćma większa w OL.

L. R. jest zdolny do pracy od dnia 01.09.2012 r. z przeciwwskazaniem ciężkiej pracy fizycznej. W badaniu przedmiotowym stwierdza się: podwyższone wartości ciśnienia tętniczego. Poza tym bez zmian patologicznych: ruchomość kręgosłupa jest prawidłowa, objawy rozciągowe w kończynach górnych i dolnych są ujemne. Chód jest prawidłowy, kończyny górne i dolne o symetrycznych obwodach bez cech zaników mięśniowych. Ruchomość stawów prawidłowa, obrysy stawów prawidłowe, wyczuwalne trzeszczenia w stawach kolanowych. Stan narządu ruchu nie ogranicza sprawności i nie powoduje u niego podstaw do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Odwołujący jest po przebytym zabiegu operacyjnym naczyniaka lewego oczodołu i okolicy skroniowej lewej w 1995 r., bez ubytkowych objawów neurologicznych, pod względem neurologicznym nie stwierdza się niezdolności do pracy. Po zabiegu operacyjnym odwołujący wrócił do pracy i pracował jeszcze do 2000 r. Wykonane badanie angio TK mózgu z dnia 14.04.2010 r. nie wykazało malformacji naczyniowych. Nadciśnienie tętnicze pierwotne, umiarkowane, bez udokumentowanych istotnych zmian narządowych, bez towarzyszącej niewydolności krążenia, nie wpływa na orzeczenie długotrwałej niezdolności do pracy. W dokumentacji medycznej brak wyników badań świadczących o chorobie niedokrwiennej serca. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego powodują okresowe bóle kręgosłupa. Obecnie badaniem nie stwierdza się znacznego ograniczenia sprawności ruchowej. Badania diagnostyczne kręgosłupa wykazywały zmiany zwyrodnieniowe, które w okresach zaostrzenia mogą być leczone w ramach czasowej niezdolności do pracy. Odwołujący ma praktycznie pełną ostrość wzroku w optymalnej korekcji okularowej, z powodu zaćmy został skierowany na zabieg operacyjny we wrześniu 2014 r. okiem zakwalifikowanym do operacji widzi 0,8 do dali. Posiada obuoczną pełną ostrość wzroku do bliży. Nie ma podstaw do orzekania niezdolności do pracy z powodów okulistycznych.

Dowód: - opinia sądowo –lekarska z dnia 19.02.2013 r. – k. 20-23 as,

- opinia sądowo –lekarska z dnia 22.05.2013 r. – k. 32 as,

- uzupełniająca opinia sądowo –lekarska z dnia 28.08.2013 r. – k. 44-45 as,

- dokumentacja medyczna – akta ZUS.

Wydane w tym zakresie opinie biegłych sądowych Sąd uznał za trafne i dostatecznie wyjaśniające przedmiot sporu, gdyż zostały wydane przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po badaniu i wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Organ rentowy nie kwestionował opinii. Odwołujący kwestionował opinię biegłych neurologa, reumatologa i kardiologa i Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej celem ustosunkowania się do zastrzeżeń. Odwołujący nadal kwestionował opinię i wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych tych samych specjalności. Sąd nie podzielił zastrzeżeń do opinii uzupełniającej biegłych podniesionych przez odwołującego uznając, iż opinia i jej uzupełnienie w pełni zasługują na uwzględnienie jako prawidłowo przeprowadzony dowód sądowo-lekarski zwłaszcza, iż zastrzeżenia odwołującego do opinii uzupełniającej nie miały merytorycznego charakteru ograniczając się do negacji wniosków biegłych. W przekonaniu Sądu zastrzeżenia zgłoszone przez odwołującego nie znajdują potwierdzenia w świetle analizy przedmiotowych opinii. W opiniowaniu sądowo-lekarskim zdaniem Sądu istotne znaczenie ma bowiem stopień naruszenia funkcji organizmu spowodowany stanem lub procesem chorobowym w odniesieniu do zdolności bądź niezdolności do pracy. Natomiast mnogość rozpoznanych schorzeń, stałe leczenie, okres pobierania renty – nie przekładają się automatycznie na stopień zdolności do pracy. Sąd nie znalazł podstaw do dopuszczenia dowodu z opinii innego zespołu biegłych o specjalności: neurologia, reumatologia i kardiologia mimo zawartego w tym przedmiocie wniosku odwołującego. Sąd podziela w pełni pogląd Sądu Najwyższego wyrażony między innymi w wyroku z dnia 10.06.1997 r. II UKN 180/97 OSNAP z 1998/9/280, iż przekonanie ubezpieczonego o jego niezdolności do pracy nie uzasadnia przeprowadzenia dowodu z opinii kolejnych biegłych sądowych, jeżeli ocena stanu zdrowia wydana w dotychczasowym postępowaniu jednoznacznie wykluczyła istnienie niezdolności do pracy, czy też określiła jego stopień. Sąd nie jest bowiem obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony tak długo, aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę i pomija je do momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19.03.1997 r. II UKN 45/97 OSNAP 1998/1/24, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22.07.1997 r, I CKN 174/97, nie publ). Odwołujący zgłosił zastrzeżenie w trybie art. 162 k.p.c. wskazując na naruszenie art. 227 i 217 k.p.c.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie L. R. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 26.10.2012 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

W myśl art. 107 powołanej ustawy prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie. W wyroku z dnia 12 lipca 2005 r. Sąd Najwyższy II UK 288/04 podkreślił, że istnienie schorzeń powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi samodzielnej przyczyny uznania częściowej niezdolności do pracy, chociaż w pewnych okresach wymaga czasowych zwolnień lekarskich ( OSNP 2006/5-6/99).

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczony, ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

W toku postępowania sądowego ubezpieczony został poddany badaniu przez biegłych neurologa, reumatologa, kardiologa i okulistę. Sąd w oparciu o opinie biegłych stwierdził u odwołującego brak niezdolności do pracy jako jednej z niezbędnych przesłanek uzasadniających przyznanie prawa do renty. Stwierdzone schorzenia tj. stan po przebytym zabiegu operacyjnym naczyniaka lewego oczodołu i okolicy ciemieniowo-skroniowej lewej w 1995 r., nadciśnienie tętnicze II stopnia PTNT, pierwotne , łagodne bez udokumentowanych zmian narządowych, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z okresowym zespołem bólowym bez ograniczenia ruchomości kręgosłupa, bez istotnego ograniczenia funkcji kręgosłupa jak również objawów korzeniowych, początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych bez upośledzenia funkcji stawów i nadwzroczność OPL, zaćma większa w OL – obecnie tj. od 01.09.2012 r. nie uzasadniają uznania go za nawet częściowo niezdolnego do pracy. L. R. jest zdolny do pracy z przeciwwskazaniem ciężkiej pracy fizycznej. Odwołujący jest po przebytym zabiegu operacyjnym naczyniaka lewego oczodołu i okolicy skroniowej lewej w 1995 r., bez ubytkowych objawów neurologicznych, pod względem neurologicznym nie stwierdza się niezdolności do pracy. Po zabiegu operacyjnym odwołujący wrócił do pracy i pracował jeszcze do 2000 r. Wykonane badanie angio TK mózgu z dnia 14.04.2010 r. nie wykazało malformacji naczyniowych. Nadciśnienie tętnicze pierwotne, umiarkowane, bez udokumentowanych istotnych zmian narządowych, bez towarzyszącej niewydolności krążenia, nie wpływa na orzeczenie długotrwałej niezdolności do pracy. W dokumentacji medycznej brak wyników badań świadczących o chorobie niedokrwiennej serca. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego powodują okresowe bóle kręgosłupa. Obecnie badaniem nie stwierdza się znacznego ograniczenia sprawności ruchowej. Badania diagnostyczne kręgosłupa wykazywały zmiany zwyrodnieniowe, które w okresach zaostrzenia mogą być leczone w ramach czasowej niezdolności do pracy. Stan narządu ruchu nie ogranicza sprawności i nie powoduje u niego podstaw do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Odwołujący ma praktycznie pełną ostrość wzroku w optymalnej korekcji okularowej, z powodu zaćmy został skierowany na zabieg operacyjny we wrześniu 2014 r. okiem zakwalifikowanym do operacji widzi 0,8 do dali. Posiada obuoczną pełną ostrość wzroku do bliży. Nie ma podstaw do orzekania niezdolności do pracy z powodów okulistycznych. Odwołujący ma 62 lata i jest zdolny do pracy zgodnie z kwalifikacjami jako technik budowlany, kierownik budowy i może podjąć zatrudnienie zgodne z kwalifikacjami. Odwołujący mimo pobierania renty inwalidzkiej drugiej grupy i następnie renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy pracował jako kierownik budowy na 1/2 etatu do 30.12.1999r. i od 01.01.2001 r. do 30.06.2001 r.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

Podniesione pozostałe zarzuty w odwołaniu nie były zasadne. Prezes Zakładu nie zgłaszał w przedmiotowej sprawie zarzutu wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika w trybie art. 14 ust. 2d ustawy, lecz sprawa była rozpoznana w trybie art. 14 ust. 5 pkt 3 ustawy. Z kolei podniesione kwestie związane ze świadczeniem przedemerytalnym i zasiłkiem dla bezrobotnych nie mają najmniejszego znaczenia dla oceny zasadności zaskarżonej decyzji.

W niniejszym przypadku odwołujący nie spełnia przesłanek z art. 57 w zw. z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) i dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc należało orzec jak w sentencji wyroku.