Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2014r.

Sąd Rejonowy w Zambrowie Wydział I Cywilny

w składzie:

PrzewodniczącySSR Marta Kołakowska

Protokolant Jadwiga Styła

po rozpoznaniu w dniu 15 października 2014r. w Zambrowie

sprawy z powództwa M. R.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

I. Zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powoda M. R. kwotę 32837,47 (trzydzieści dwa tysiące osiemset trzydzieści siedem i 47/100) złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 15.04.2014 r. do dnia zapłaty,

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powoda M. R. kwotę 4387,50 (cztery tysiące trzysta osiemdziesiąt siedem i 50/100) złotych tytułem zwrotu części kosztów procesu, w tym kwotę 2340 złotych tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego.

IV.  Zasądza od powoda M. R. na rzecz pozwanego (...) S.A. w S. kwotę 1260 (jeden tysiąc dwieście sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego.

V.  Nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Zambrowie) od pozwanego (...) S.A. w S. kwotę 653,34 (sześćset pięćdziesiąt trzy i 34/100) złotych, a od powoda M. R. kwotę 351,81 (trzysta pięćdziesiąt jeden i 81/100) złotych tytułem brakujących kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 221/14

UZASADNIENIE

Powód M. R. w pozwie skierowanym przeciwko (...) S.A. w S. wnosił o zasądzenie na swoją rzecz kwoty 51 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 kwietnia 2014r. do dnia zapłaty tytułem częściowego odszkodowania oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 14.03.2014r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd, stanowiący własność powoda. W związku z tym, że sprawca szkody posiadał polisę OC w pozwanym towarzystwie, powód wystąpił o wypłatę odszkodowania. Pozwany przyznała odszkodowanie w łącznej wysokości 26 929,79 złotych , z czego kwota 25 716,17 stanowiła odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy pojazdu. Zdaniem powoda, znacznie zaniżono wysokość kosztów naprawy, w szczególności pominięto konieczność wymiany przekładni kierowniczej pojazdu. Nadto zadaniem powoda, bezzasadnie przyjęto przyczynienie powoda do zaistnienia szkody. Jako podstawę żądania powód wskazał art. 321 kpc.

Pozwany wnosił o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania. Wskazał, iż sprawcą przedmiotowej kolizji był kierowca objęty ubezpieczeniem od OC u pozwanej, przy czym w ocenie pozwanego również powód przyczynił się do powstania szkody i zwiększenia jej zakresu z uwagi na to, że poruszał się z nadmierną prędkością. Wskazał, iż pozwana przyznała powodowi odszkodowanie w łącznej kwocie 26 929,79 zł brutto oraz obniżyła odszkodowanie o 30 %, ustalając przyczynienie się powoda do powstania szkody, albowiem pojazd powoda poruszał się prędkością nie mniejsza niż 60 km/h. Prędkość pojazdu nie pozwoliła na wyhamowanie prowadzonego pojazdu w sytuacji zagrożenia.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 14 marca 2014r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd stanowiący własność powoda M. R. - P. o nr rej. (...). Doszło wówczas do bocznego zderzenia samochodów marki P., kierowanego przez A. S. (1) oraz marki C. kierowanego przez Ł. P.. Zagrożenie kolizją wywalał kierujący samochodem C. poprzez niezachowanie ostrożności na skrzyżowaniu przez nie udzielenie pierwszeństwa przejazdu kierującemu samochodem P., znajdującemu się na drodze z pierwszeństwem przejazdu i to Ł. P. był sprawcą kolizji. Natomiast kierujący samochodem P. przyczynił się do powstania rozmiaru szkody w około 10 % przez to, że nie zachował należytej ostrożności jadąc z prędkością rzędu 60 km/h (przy dopuszczalnej 50 km/h), nie pozwalającą na zmniejszenie rozmiaru szkody. Koszt całkowity naprawy samochodu powoda wynosi 52 893,57 zł netto, 65 059,09 zł brutto.

Kierowca , będący sprawcą kolizji, był objęty ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych OC u strony pozwanej. W toku postępowania likwidacyjnego pozwana przyznała powodowi odszkodowanie w łącznej kwocie 26 929,79 zł brutto, z czego kwota 25 716,17 zł stanowiła odszkodowanie tytułem kosztów naprawy samochodu powoda. Powód zlecił przeprowadzenie kalkulacji naprawy pojazdu, z którego wynikało, że koszt naprawy wynosi 177750,89 zł brutto.

Powyższe ustalono w oparciu o: kalkulację naprawy k. 7-12, pismo KS Policji k. 33, pismo pozwanego k. 34-35, opinia prywatna zlecona przez pozwanego wraz z kalkulacja k. 36- 68, zeznania świadka A. S. (2) k. 75v, opinię biegłego sądowego k. 82-107, 125-126, 127-128, akta pozwanego likwidacji szkody.

Powód kwestionował wysokość wypłaconego odszkodowania, w tym wskazując, iż znacznie zaniżono wysokość kosztów naprawy, a nadto bezzasadnie przyjęto przyczynienie się powoda do powstania szkody. Wskazywał, że domaga się zapłaty częściowego odszkodowania albowiem jako odszkodowania tytułem kosztów naprawy pojazdu pozwany wypłacił kwotę 25 716,17 zł.

Celem poczynienia ustaleń faktycznych, w szczególności ustalenia, który z uczestników zdarzenia drogowego odpowiedzialny jest za zaistnienie kolizji oraz zakresu i wysokości kosztów naprawy pojazdu powoda, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego. Z opinii sporządzonej przez rzeczoznawców J. S. i A. B. ( (...) S.A. Oddział B.) wynikało, iż zagrożenie kolizją wywołał kierujący samochodem C. Ł. P. poprzez niezachowanie ostrożności na skrzyżowaniu polegającej na nie udzieleniu pierwszeństwa przejazdu kierującemu samochodem P., znajdującemu się na drodze z pierwszeństwem przejazdu. Kierujący samochodem P. A. S. (1) nie zachował należytej ostrożności jadąc z prędkością rzędu 60 km/h (przy dopuszczalnej 50 km/h) nie pozwalającą na zmniejszenie rozmiaru szkody. W ocenie opracowujących opinie kierujący samochodem P. przyczynił się do rozmiaru szkody w około 10 %. Na podstawie protokołu szkody sporządzonego przez ubezpieczyciela , przy uwzględnieniu kopii foto uszkodzonego pojazdu, oceniono koszt naprawy samochodu powoda na kwotę 52 893, 57 zł netto , 65 059,09 zł brutto.

Powód złożył zastrzeżenia do powyższej opinii, zarzucając, iż w opiniowaniu uczestniczyła osoba nie posiadająca uprawnień biegłego sądowego oraz uprawnień rzeczoznawcy samochodowego - A. B., który – zdaniem powoda - m. in. pomija zasadność wymiany elementów technologicznie jednorazowych z punktu widzenia technologii zalecanej przez producenta, pomija lakierowanie wierzchnie sąsiednich elementów, pomija wybudowanie niezbędnego osprzętu , przyjmuje nieprawidłowy model reflektorów, pomija wymianę opon zamontowanych na jednej osi, nie oznacza w systemie opcji Y7 – lakierowanie wstępne elementów wybudowanych. Zdaniem powoda niezrozumiałym jest pominiecie uszkodzeń elementów będących na wysokości kolizyjnej. Zarzucił także niewłaściwe uznanie przyczynienia się kierującego P. w wysokości 10 % pomimo, iż jednocześnie biegli piszą, iż „przyczynienie to jest niepoliczalne matematycznie”.

Udzielając odpowiedzi na zarzuty do opinii biegły J. S. wskazał (k. 125 – 126), iż materiał zgromadzony w sprawie nie pozwalał na odtworzenie zdarzenia, a zatem nie było możliwe wyliczenie szczegółowych prędkości kolizyjnych. Wskazał, iż wykazana w symulacji prędkość pojazdu P. jest orientacyjna, ale mieszcząca się w deklaracji kierującego. Mając na uwadze ocenę postępowania kierującego samochodem P. w ruchu drogowym, odniesiono się do górnej z deklarowanych prędkości tj. 60 km/h. Zdaniem opiniującego, już samo deklarowanie tak różnych prędkości 40 – 60 km/h przez kierującego świadczy o lekceważeniu zasad ruchu drogowego. Biegły podkreślił, iż stosowanie dopuszczalnej prędkości z koncentracją uwagi, mogło ograniczyć szkodę. Ocena stopnia przyczynienia się do rozmiaru szkody jest szacunkowa, oparta o praktykę rzeczoznawcy przy uwzględnieniu ilości i ciężaru gatunkowego naruszeń zasad ruchu drogowego. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 362 kc jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Należy przyjąć, że przyczynieniem się poszkodowanego do powstania szkody jest każde jego zachowanie pozostające w normalnym związku przyczynowym ze szkodą, za którą ponosi odpowiedzialność inna osoba (tak Komentarz do KC A. Rzetecka-Gil , Lex 2011r). Biegli w sposób jednoznaczny wskazali w opinii, na czym polegało przyczynienie się powoda do powstania szkody, wskazując przede wszystkim na brak adekwatnej reakcji podczas jazdy na warunki drogowe. Biegli nie tylko podnosili nieodpowiednią prędkość jazdy, ale także lekceważenie zasad ruchu drogowego, polegające na braku kontroli prędkości przez kierowcę P. (k.126). Zdaniem Sądu, kierowca P. winien zastosować prędkość odpowiednią do warunków drogowych, tym bardziej, że kiedy doszło do kolizji jezdnia była wilgotna po deszczu. Prędkość taka nie musi być równa obowiązującej na danej drodze, a właśnie odpowiednio dostosowana do warunków panujących na drodze, np. w złych warunkach winna być mniejsza niż dopuszczalna.

Z kolei A. B., odnosząc się do zarzutów powoda związanych z uprawnieniami biegłego, wskazał iż posiada uprawnienia Certyfikowanego Rzeczoznawcy Samochodowego w zakresie m. in. wyceny wartości oraz kosztów i jakości napraw pojazdów samochodowych. Wskazał, że jeżeli chodzi o nieprawidłowy rodzaj reflektorów przyjęty do kosztorysu, bazował na rozkodowanym numerze VIN w systemie (...) i nie dokonywał oględzin przedmiotowego pojazdu. Odnosząc się do kolejnego zarzutu, wskazał, iż opony można kupić pojedynczo i ich wymiany można dokonać pojedynczo pod warunkiem nieznacznej różnicy w wysokości bieżnika. Wskazano, iż zastosowano opcję Y8 , która spełnia wszystkie wymagania prawidłowego wyboru metody lakierowania do zastosowanych w kosztorysie elementów. Nadto wyjaśniono, iż czynnik klimatyzacji w układzie, który nie uległ uszkodzeniu, ze względów ekologicznych należy bezwzględnie odzyskać. Nadto rzeczoznawca wskazał, iż przyjęto średnią stawkę za roboczogodzinę pracy w serwisach gwarantujących prawidłową naprawę pojazdu w okolicy zameldowania powoda. Potwierdził, iż pominięto kosztorys z serwisu (...), ponieważ serwis nie analizował powiązania uszkodzeń z konkretnym zdarzeniem drogowym i nie potwierdził uszkodzeń zdjęciami czy wydrukami z geometrii kół.

Opinię biegłych wyżej przytoczoną Sąd ocenił jako wiarygodną, pełną, logiczną i fachową. Nadto biegli szczegółowo odnieśli się do zarzutów powoda. Fakt zdarzenia drogowego potwierdził świadek A. S. (1) (k. 75v). Zeznał on, że kierowca taksówki, z którego pojazdem doszło do kolizji przyznał się do winy i przyjął mandat. Jednocześnie świadek określił prędkość, którą poruszali się samochodem P. na ok. 40-50 km/h. Uznając te zeznania za wiarygodne, należy zwrócić uwagę, że świadek nie był w stanie określić prędkości z jaką kierował pojazdem, a w czasie kolizji jezdnia była wilgotna.

Sąd oddalił wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego, albowiem wniosek ten zmierzałby jedynie do przedłużenia postępowania. Złożona w sprawie opinia jest pełna i logiczna.

Wobec powyższego, w niniejszej sprawie wysokość należnego powodowi odszkodowania stanowiącego koszt rzeczywisty naprawy pojazdu P. wyniosła 65059,09 zł. Należało przyjąć określone w opinii biegłych przyczynienie się poszkodowanego do rozmiarów szkody w 10%, w związku z czym od owej sumy kosztów naprawy należało odjąć 10%. W związku z tym, że pozwany wypłacił do tej pory kwotę 25716,17 zł, taką sumę należało odjąć od należnego powodowi odszkodowania odpowiadającego kosztowi naprawy pojazdu. Wobec tego należało zasądzić na rzecz powoda różnicę między odszkodowaniem należnym, pomniejszonym o procent przyczynienia się a sumą dotychczas wypłaconą, tj. kwotę 32837,47 zł. W pozostałej części powództwo podlegało oddaleniu. Zgodnie z art. 805 § 1 kc przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę

O odsetkach orzeczono na mocy art. 481 k.c., biorąc pod uwagę, że pozwany był w zwłoce w zapłacie odszkodowania po upływie 30-dniowego terminu określonego w art. 817 § 1 k.c., wskazującego termin spełnienia świadczenia przez ubezpieczyciela.

Wobec powyższego na mocy wskazanych przepisów orzeczono jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono na mocy art. 100 kpc rozdzielając je w stosunku do tego, w jakim stopniu strony utrzymały się ze swoimi twierdzeniami. Sąd wziął pod uwagę wynik procesu, gdzie powód utrzymał się w prawie 65% ze swoim żądaniem, zatem pozwany proces wygrał 35%. W takich też częściach strony zostały obciążone kosztami procesu, w tym kosztami sądowymi.