Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 29 lipca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział II Cywilny-Odwoławczy

w następującym składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2014 roku w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku W. M.

przy uczestnictwie Z. K. i S. K.

o wpis w księdze wieczystej numer (...)

na skutek apelacji wnioskodawczyni

od postanowienia Sądu Rejonowego w Wieliczce Zamiejscowego V Wydziału Ksiąg Wieczystych w S. z dnia 14 kwietnia 2014 roku, sygnatura akt DzKw. KR3I/00000420/14

postanawia:

oddalić apelację.

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 29 lipca 2014 roku

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Wieliczce oddalił wniosek W. M.o wykreślenie z księgi wieczystej nr (...)służebności przejazdu, przechodu i przegonu bydła po działce nr (...)na rzecz parcel l.kat.(...)oraz (...)

Sąd Rejonowy oddalając wniosek wskazał na brzmienie art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. Wyjaśnił, że wyrok Sądu Rejonowego w Wieliczce z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. I C 301/11, który dotyczył wykreślenia służebności z księgi wieczystej (...), dotyczył zniesienia służebności gruntowej obciążającej parcelę (...), objętej księgą wieczystą (...). W dniu 23 stycznia 2012 r. referendarz wykonując wniosek DzKw 323/11 błędnie wykreślił z księgi wieczystej (...)służebność gruntową obciążającą dodatkowo działkę l.kat (...), a więc nie objętą wskazanym wyrokiem. Wpis referendarza nie został zaskarżony. W. M.domagała się wykreślenia z księgi wieczystej (...)służebności przejazdu, przechodu i przegonu bydła po działce nr (...)na rzecz parcel l.kat.(...)oraz (...), a więc służebności całkowicie błędnie wykreślonej z księgi wieczystej (...). Błędne rozstrzygniecie referendarza sądowego nie mogło być podstawą do wydania kolejnego orzeczenia powielającego ten błąd, a wnioskodawczyni nie przedstawiła żadnego dokumentu uzasadniającego wykreślenie służebności.

Apelację od powyższego postanowienia złożyła wnioskodawczyni, zaskarżając je w całości. Wniosła o zmianę orzeczenia poprzez uwzględnienie wniosku. Postanowieniu zarzuciła błędną odmowę wykreślenia służebności. Wskazała na rozbieżnosci w treści ksiąg wieczystych wskazanych w zaskarżonym postanowieniu. Skoro wskazane przez Sąd Rejonowy te nie zostały zaskarżone, a na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Wieliczce sygn. I C 301/11 doszło do wykreślenia służebności z księgi wieczystej KR (...), to konsekwentnie dla przejrzystości winno też dojść do wykreślenia służebności w księdze wieczystej KR (...) należącej do państwa K.. Brak wpisu służebności w jednej księdze powinien być odzwierciedlony w drugiej księdze. Skoro przedłożone przez wnioskodawczynię dokumenty były wystarczające do wykreślenia służebności z księgi wieczystej jej nieruchomości, to analogicznie winny też dla przejrzystości stanu prawnego być wystarczające do wykreślenia uprawnienia dotyczącego tej samej służebności z księgi wieczystej uczestników K.. Wskazała dalej, że państwo K. mogliby korzystać z nowopowstałych wjazdów do działek, co w ich ocenie tym bardziej uzasadnia wykreślenie wskazanej służebności, ktorej wykonywanie jest aktualnie dla powódki zbyt uciążliwe.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. rozpoznając wniosek o wpis, którym zgodnie z art. 626 ⁸ § 7 k.p.c. jest również wykreślenie, sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Wnioskodawczyni w złożonym wniosku jako podstawę swojego żądania wykreślenia z działu pierwszego księgi wieczystej (...)ujawnionego tam uprawnienia służebności przejazdu, przechodu i przegonu po działce (...)na rzecz parcel l. kat. (...)i (...)wskazała na wykreślenie tego obciążenia w księdze wieczystej (...). Jak wykazuje lektura akt księgi wieczystej wykreślenie z działu trzeciego księgi wieczystej (...)służebności przejazdu, przechodu i przegonu po działkach (...)nastąpiło w uwzględnieniu wniosku W. M.z dnia 16 stycznia 2012 roku (sygn. akt Dz.Kw(...)), która będąc jedynym uczestnikiem postępowania nie wniosła apelacji. Podstawę tego wykreślenia stanowił wyrok Sądu Rejonowego w Wieliczce z dnia 9 listopada 2011 roku (sygn. akt I C 301/11). Z treści tego wyroku jednoznacznie wynika, że na jego mocy została zniesiona wyłącznie służebność gruntowa przejazdu, przechodu i przegonu bydła obciążająca parcelę (...)w S., objętą księgą wieczystą (...). Wyrok ten jednak nie rozstrzyga o wygaśnięciu służebności obciążającej parcelę l. kat (...), której dotyczy wniosek w niniejszej sprawie. Błędne wykreślenie służebności dotyczącej tej działki z działu III księgi wieczystej (...)nie może stanowić podstawy do jej wykreślenia w księdze wieczystej (...), skoro brak jest dokumentu, który stanowiłby podstawę stwierdzenia wygaśnięcia służebności. Zgodnie z powołanym już art. 626 ⁸ § 2 k.p.c., sąd wieczystoksięgowy w ramach swojej ograniczonej kognicji bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej.

Słusznie zatem sąd Rejonowy oddalił wniosek, stwierdzając, iż błędne orzeczenie referendarza sądowego w sprawie wykreślenia wpisu z księgi wieczystej (...) nie może stanowić podstawy do wykreślenia wpisu w księdze wieczystej (...). W sytuacji, w której wnioskodawczyni nie dysponuje żadnym dokumentem, z którego wynikałaby możliwość wykreślenia służebności, jej wniosek musiał podlegać oddaleniu.

Dla rozpoznania wniosku skarżącej nie ma znaczenia akcentowany przez nią w apelacji brak przejrzystości w obu księgach wieczystych. Usunięcie niezgodności treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, powstałej w wyniku dokonania przez sąd wieczystoksięgowy błędnego, ale niezaskarżonego wpisu, może nastąpić poprzez wniesienie powództwa o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym na podstawie art. 10 ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Niezgodność ta nie dotyczy jednak księgi wieczystej, z której wnioskodawczyni domaga się wykreślenia służebności, ale księgi wieczystej, z której służebność ta błędnie została wykreślona.

Z uwagi na brzmienie art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. dla postępowania wieczystoksięgowego bez znaczenia pozostają zarzuty dotyczące możliwości korzystania przez właścicieli nieruchomości władnącej z innego wjazdu.

Z tych też przyczyn orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.