Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy, Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Barbara Jamiołkowska

SSO Wojciech Wołoszyk

SSR del.Ewa Gatz-Rubelowska- sprawozdawca

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. Z.

przeciwko (...) w W.

na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy wydane w dniu 23 lipca 2014 r., sygn. akt VIII GC 780/14

postanawia: oddalić zażalenie

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w dniu 23 lipca 2014 r. wydał postanowienie , którym uznał się niewłaściwym miejscowo i nakazał przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla miasta stołecznego Warszawy -Sądowi Gospodarczemu jako miejscowo właściwemu.

W uzasadnieniu postanowienia wskazał, że powód skierował pozew o zapłatę do Sądu Rejonowego w Bydgoszczy zaś w odpowiedzi na pozew pozwany zgłosił zarzut niewłaściwości miejscowej , a Sąd ocenił go jako zasadny.

Sąd Rejonowy zważył, że właściwość przemienna sądu , do którego pozew został wniesiony, powinna wynikać z okoliczności wskazanych w pozwie ( art. 187 § 1 pkt.2 k.p.c). Zdaniem Sądu I instancji powód takich okoliczności nie przytoczył.

Sąd Rejonowy uznał także, iż w niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania art. 20 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych bowiem powód jest nabywcą

wierzytelności od poszkodowanego, który nie zamieszkuje w okręgu Sądu Rejonowego w

Bydgoszczy.

Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły przepisy art. 200 § 1 k.p.c. w zw. z art. 30 k.p.c.

W zażaleniu na powyższe postanowienie powód wskazał, iż nabył wierzytelność jako zapłatę za wykonanie naprawy powypadkowej pojazdu poszkodowanego i mógł skorzystać z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Wskazał także, iż uzasadniając właściwość przemienną wskazał miejsce siedziby powoda jednakże przez omyłkę podał art. 9 ustawy o działalności ubezpieczeniowej zaś winien zostać wskazany art. 20 ust. 1 o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

S ąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie było uzasadnione i podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych powództwo o roszczenie wynikające z umów ubezpieczeń obowiązkowych lub obejmujące roszczenia z tytułu tych ubezpieczeń można wytoczyć bądź według przepisów o właściwości ogólnej, bądź przed sąd właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby poszkodowanego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia. Oznacza to, że w sprawach z powództwa wynikającego z umowy ubezpieczenia obowiązkowego o właściwości miejscowej decyduje miejsce zamieszkania ( albo siedziby) pozwanego, poszkodowanego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia. Zawarcie umowy przelewu wierzytelności nie prowadzi jednak do zmiany sytuacji prawnej cesjonariusza. Z chwilą cesji następuje jedynie skutek w postaci nabycia przez następcę prawnego- cedenta przysługującej mu wierzytelności. Zmienia się zatem osoba wierzyciela, nie ulega zaś zmianie charakter roszczenia o zapłatę wobec dłużnika.

W konsekwencji powoduje to, iż powództwo przeciw ubezpieczycielowi winno być dochodzone przed sądem właściwym według zasad ogólnych lub z powołaniem się na właściwość przemienną-według miejsca zamieszkania poszkodowanego, którym był cedent. Powód nie może zatem powoływać się właściwość wynikającą z jego miejsca zamieszkania lub siedziby , jeżeli jednocześnie właściwość ta nie wynika z miejsca zamieszkania cedenta, który był poszkodowanym a taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie.

Reasumując w niniejszej sprawie powód będący cesjonariuszem dochodzi od pozwanego należności z tytułu odszkodowania wynikającego z umowy ubezpieczenia obowiązkowego kierowców.

Podstawą roszczenia jest określony w uzasadnieniu stosunek zobowiązaniowy tj. umowa ubezpieczenia.

Stron sporu nie łączy jednak żaden stosunek umowny. Powód jako nabywca wierzytelności poszkodowanego w zdarzeniu ubezpieczeniowym jest jedynie beneficjentem świadczenia wynikającego z umowy łączącej sprawcę szkody ( ubezpieczającego) z ubezpieczycielem. W tych okolicznościach wskazanie przez powoda sądu właściwości miejscowej związanej z miejscem jego siedziby nie może być uzasadnione przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Nie jest on bowiem ani poszkodowanym ani uprawnionym z umowy ubezpieczenia w rozumieniu wyżej cytowanej ustawy. Właściwość przemienna została w tym przepisie bowiem ustalona w oparciu o kryterium przedmiotowe a nie

2

podmiotowe ( por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2012 r. IIICZP 69/12 także postanowienie Sadu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2005 r. IIICZP 17/05).

Z powyższych względów, stwierdzając bezzasadność zarzutów podniesionych w zażaleniu Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw, z art. 379 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji postanowienia.