Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2014r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W.

w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Bonczar

Protokolant: Grażyna Mazurkiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 11 września 2014r. we W.

sprawy z odwołania F. W.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w województwie (...)

z dnia 17 października 2013r. znak: (...). (...)

w sprawie F. W.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w województwie (...)

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

oddala odwołanie.

Sygn. akt X U 887/13

UZASADNIENIE

Wnioskodawca F. W. wniósł odwołanie od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w województwie (...) z dnia 17 października 2013r., który utrzymał w mocy orzeczenie (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności we W. z dnia 01 lutego 2013r. Zdaniem Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności stopień naruszenia sprawności organizmu nie daje podstaw do zaliczenia F. W. do osób niepełnosprawnych.

We wniesionym od tego orzeczenia odwołaniu wnioskodawca wnosił o zmianę orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu i zaliczenie do osób niepełnosprawnych w stopniu co najmniej lekkim z uwagi na stan zdrowia. Zdaniem wnioskodawcy skutki schorzeń w istotny sposób ograniczają wykonywanie pracy zarobkowej wbrew twierdzeniem strony pozwanej. Ustalenie stopnia niepełnosprawności pozwoli wnioskodawcy korzystać z programów socjalnych i rehabilitacyjnych oraz innych uprawnień.

Strona pozwana w udzielonej odpowiedzi na odwołanie wniosła o jego oddalenie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 grudnia 2012r. wnioskodawca F. W. wystąpił do strony pozwanej z wnioskiem o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności po raz pierwszy. W uzasadnieniu podał, że wniosek składa dla celów odpowiedniego zatrudnienia, korzystania ze świadczeń pomocy społecznej oraz korzystania z ulg i uprawnień.

W dniu 01 lutego 2013r. (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności we W. nie zaliczył wnioskodawcy F. W. do osób niepełnosprawnych. Z wydanym orzeczeniem wnioskodawca nie zgodził się i wniósł odwołanie do Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w woj. (...). Na skutek wniesionego odwołania Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) na posiedzeniu w dniu 17 października 2013r. orzeczenie (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności utrzymał w mocy.

Dowód: akta (...) znak: (...)

Postanowieniem z 07 stycznia 2014r. Sąd na zasadzie art.468 § 1 i § 2 pkt 4 i § 4 kpc podjął czynności wyjaśniające przez zasięgnięcie opinii biegłego sądowego chirurga ortopedy na okoliczność ustalenia czy wnioskodawca F. W. może zostać zaliczony do jednego ze stopni niepełnosprawności, w rozumieniu art. 3 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych – Dz.U. z 2011r. Nr 127, poz.721 oraz § 3 pkt 2 rozp. (...) z dnia 15 lipca 2003r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności – Dz.U.139, poz.1328.

W wydanej w dniu 09 czerwca 2014r. opinii biegły sądowy chirurg rozpoznał u wnioskodawcy min. stan po oparzeniu palców III, IV i V reki lewej wygojone bez ubytku funkcji reki, stan po zerwaniu ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia lewego i wydał opinię, że wnioskodawca nie może być zaliczony do osób niepełnosprawnych.

Dowód: opinia biegłego sądowego chirurga ortopedy z dnia 09.06.2014r. - k. 27 akt.

Do wydanej opinii biegłego sądowego wnioskodawca nie wniósł zastrzeżeń.

Strona pozwana nie wniosła zastrzeżeń do wydanej opinii w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie z następujących powodów:

Dokonując ustaleń stanu faktycznego Sąd oparł się na aktach strony pozwanej, dokumentacji lekarskiej w nich zawartej oraz na opinii biegłego sądowego chirurga ortopedy. Sąd dał wiarę tym dowodom, gdyż brak było podstaw do podważenia ich wiarygodności a żadna ze stron nie wniosła do nich merytorycznych zastrzeżeń.

Kwestią sporną w sprawie było ustalenie czy wnioskodawca może zostać zaliczony do jednego ze stopni niepełnosprawności – co najmniej lekkiego.

Zgodnie z art.2 pkt.10 i art.3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych –Dz.U. z 2011r, Nr 127, poz.721, niepełnosprawność oznacza trwałą lub okresową niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, w szczególności powodującą niezdolność do pracy. Ustala się trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany i lekki. W art.4 cyt. ustawy ustawodawca zawarł definicję stopni niezdolności do pracy i tak min. do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Dla oceny stanu zdrowia wnioskodawcy i ustalenia stopnia niepełnosprawności wydana została w sprawie opinia biegłego sądowego chirurga ortopedy. Zdaniem biegłego sądowego wnioskodawca nie jest osobą niepełnosprawną w stopniu lekkim. Zdaniem biegłego wnioskodawca nie jest osobą o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaka wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczna, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych i nie jest aktualnie osobą niepełnosprawną w stopniu lekkim.

Sad podzielił dokonane przez biegłego sądowego ustalenia i przyjął wydaną w sprawie opinię za podstawę swego rozstrzygnięcia.

Biegły sądowy, który wydał opinię w niniejszej sprawie jest specjalistą o dużej wiedzy merytorycznej i praktycznej, jest lekarzem niezależnym od stron.

Zgodnie z art.282 § 2 kpc w związku z art.283 § 2 kpc biegły wydający opinię w sprawie złożył przed objęciem funkcji przysięgę, którą jest związany i Sąd nie znalazł podstaw do zanegowania bezstronności biegłego jak i jego rzetelności przy wydaniu opinii. Opinia biegłego sądowego podlega ocenie, przy zastosowaniu art.233 §1 kpc – na podstawie właściwych dla jej przymiotów kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków. Skoro wydana w sprawie opinia biegłego sądowego jest jasna, logiczna i nie podważana przez wnioskodawcę poprzez merytoryczne zastrzeżenia, Sąd przyjął ją za podstawę swojego orzeczenia.

Wnioskodawca nie spełnia więc, kryteriów niepełnosprawności w stopniu co najmniej lekkim o jakim mowa w art.4 ust. 2 cyt. ustawy z 27.08.1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Mając więc na uwadze treść opinii wydanej przez biegłego, oraz przeprowadzone wyżej rozważania Sąd uznał, że nie było podstaw do zaliczenia wnioskodawcy F. W. do jednego ze stopni niepełnosprawności.

Mając powyższe na uwadze odwołanie wnioskodawcy nie może zostać uwzględnione i podlega oddaleniu

Z tych względów na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc należało orzec jak na wstępie.