Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy w L. VII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2014 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa M. N.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda M. N. kwotę 6 000 zł (słownie: sześć tysięcy złotych ) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 30.08.2013r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1517 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt VII C 1583/13

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 30 sierpnia 2013 roku a skierowanym przeciwko stronie pozwanej (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. powód M. N. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej na swoją rzecz kwoty 6.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o obciążenie strony pozwanej poniesionymi przez niego kosztami procesu. W uzasadnieniu żądania pozwu, powód wskazał, że w dniu 26 kwietnia 2013 roku w L. na ulicy (...) przy posesji (...) doszło do zdarzenia drogowego- sprawca szkody J. S., kierująca samochodem osobowym marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nie zachowała należytej ostrożności , wymusiła pierwszeństwo przejazdu i uderzyła w samochód osobowy marki V. o numerze rejestracyjnym (...), kierowany przez M. N.. W wyniku zdarzenia powód doznał obrażeń ciała. Sprawca zdarzenia posiadał u strony pozwanej ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych aktualne na dzień zdarzenia. W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 2.000 złotych. W ocenie powoda kwota ta nie rekompensuje w całości krzywdy jakiej doznał w następstwie zdarzenia szkodowego.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana- (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz o obciążenie powoda poniesionymi przez stronę pozwaną kosztami postępowania w sprawie wskazując, że w ocenie strony pozwanej wypłacone w toku postępowania likwidacyjnego świadczenie jest adekwatne do stopnia krzywdy doznanej przez powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 kwietnia 2013 roku w L. na ulicy (...) przy posesji (...) doszło do zdarzenia drogowego- sprawca szkody J. S., kierująca samochodem osobowym marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nie zachowała należytej ostrożności, wymusiła pierwszeństwo przejazdu i uderzyła w samochód osobowy marki V. o numerze rejestracyjnym (...), kierowany przez M. N.. W wyniku zdarzenia powód doznał obrażeń ciała.

Sprawca zdarzenia posiadał u strony pozwanej ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych aktualne na dzień zdarzenia.

Bezsporne

Po wypadku powód został zaopatrzony w Izbie Przyjęć Szpitala w L.. Po przyjęciu nie stwierdzono w badaniach obrazowych zmian urazowych. W leczeniu zastosowano kołnierz ortopedyczny . Przy przyjęciu w badaniu nie stwierdzono istotnych dolegliwości bólowych, ograniczeń ruchomości. Dalsze leczenie powód realizował w poradni ortopedycznej i neurologicznej. W dniu 15 maja 2013 roku powód był konsultowany przez ortopedę. W badaniu przedmiotowym stwierdzono niewielkie ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego. Nie stwierdzono objawów korzeniowych. Zalecono unikanie przeciążeń kręgosłupa oraz kontrolę w razie dolegliwości. W dniu 28 sierpnia 2013 roku powód był konsultowany neurologicznie. W skardze odnotowano bóle promieniujące do lewego stawu barkowego , stwierdzono uszkodzenie splotu barkowego po stronie lewej, lecz nie zlecono dalszej diagnostyki, nie zlecono kontroli. Zalecono powodowi w leczeniu leki przeciwbólowe.

W następstwie zdarzenia szkodowego powód doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 2% albowiem doznał on urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, obecnie bez ograniczeń ruchomości, bez objawów korzeniowych.

Powód po wypadku odczuwał dolegliwości bólowe około 5 miesięcy. Rokowanie na przyszłość co do zdrowia powoda jest dobre.

Najprawdopodobniej nie dojdzie do powstania nowych zmian chorobowych w układzie ruchu po przebytym urazie. Przebyty uraz nie wpływa obecnie na aktywność życiową powoda. Przebyty uraz wiązał się z niewielkimi dolegliwościami bólowymi. W czasie leczenia utrudnienia życiowe były niewielkie. Aktualnie powód nie ma żadnych utrudnień życiowych z powodu przebytego urazu kręgosłupa szyjnego.

W następstwie wypadku powód odczuwa dolegliwości bólowe w obrębie kręgosłupa szyjnego. Ból ten uniemożliwiał mu w pełni angażowanie się w wykonywanie czynności bieżących, w tym w pracy. Nadto w następstwie urazu powód zrezygnował z uprawiania sportu.

Powód w następstwie wypadku nie doznał urazu w sferze psychiki.

Dowód:

- kopia dowodu osobistego- k. 13-14,

- zaświadczenie z Komendy Miejskie Policji z dnia 16 maja 2013 roku- k. 15,

-dokumentacja medyczna powoda- k. 17-20, k. 32-34

- decyzja pozwanego z dnia 24 lipca 2013 roku- k. 21,

- opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii- k. 60-62,

- opinia biegłych sądowych z zakresu psychiatrii i psychologii- k. 90-93,

- zeznania świadka R. N.-k. 94-95

- przesłuchanie powoda M. N.- k. 75-76

W toku postępowania likwidacyjnego, w następstwie zgłoszenia szkody i roszczenia o zapłatę kwoty 15.000 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 60 złotych tytułem zwrotu kosztów leczenia, strona pozwana decyzją z dnia 17 lipca 2013 roku przyznała powodowi zadośćuczynienie w wysokości 2.000 złotych oraz kwotę 60 złotych tytułem zwrotu kosztów leczenia.

Dowód:

- akta szkody.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

W sprawie pozostawało bezspornym, że sprawca zdarzenia, któremu powód uległ w dniu 26 kwietnia 2013 roku był ubezpieczony z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Strona pozwana nie kwestionowała podstawy swojej odpowiedzialności. Istota przedmiotowego sporu sprowadzała się natomiast do ustalenia rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda w następstwie wypadku, wysokości doznanego przez niego uszczerbku na zdrowiu.

Zgodnie z treścią art. 445 § 1 k.c. w związku z art. 444 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę pojmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne, ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania sportów, działalności naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp. Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, mowa jest bowiem o „odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę” przyznawaną jednorazowo. Przepis ten nie reguluje natomiast pojęcia „odpowiedniej” sumy zadośćuczynienia i pozostawia ją uznaniu Sądu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że Sąd za punkt wyjścia uznał przede wszystkim ustalenie rzeczywistych następstw zdarzenia, jakiemu uległ powód. Od ich skali zależy bowiem wysokość należnego zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma na celu przede wszystkim skompensować niewymierną z natury rzeczy szkodę niemajątkową. Ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia, Sąd brał pod uwagę szereg okoliczności związanych z następstwami uszkodzenia ciała, jakiego powód doznał na skutek wypadku. Już sam rodzaj obrażeń, jakich doznał powód w wypadku, związany jest z licznymi dolegliwościami bólowymi. Dolegliwości te powód intensywniej odczuwał bezpośrednio po zdarzeniu wypadkowym, obecnie mają one charakter sporadyczny. Jak wynika z przedłożonych do akt opinii, w szczególności z opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii, a także z zeznań świadka- matki powoda oraz z przesłuchania powoda należy podnieść, że w następstwie zdarzenia szkodowego powód doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 2% albowiem doznał on urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, obecnie bez ograniczeń ruchomości, bez objawów korzeniowych. Powód po wypadku odczuwał dolegliwości bólowe przez okres około 5 miesięcy. Rokowanie na przyszłość jest dobre, nie dojdzie do powstania nowych zmian chorobowych w układzie ruchu po przebytym urazie. Przebyty uraz nie wpływa obecnie na aktywność życiową powoda. Przebyty uraz wiązał się z niewielkimi dolegliwościami bólowymi. W czasie leczenia utrudnienia życiowe były niewielkie. Aktualnie nie ma żadnych utrudnień życiowych z powodu przebytego urazu kręgosłupa szyjnego. W następstwie wypadku powód odczuwa dolegliwości bólowe w obrębie kręgosłupa szyjnego. Ból ten uniemożliwiał mu w pełni angażowanie się w wykonywanie czynności bieżących, w tym w pracy. Nadto w następstwie urazu powód zrezygnował z uprawiania sportu.

W konsekwencji w ocenie Sądu, należne powodowi zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w następstwie zdarzenia szkodowego winno sięgać kwoty 8.000 złotych. Skoro zaś strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 2.000 złotych w toku postępowania likwidacyjnego do zapłaty pozostaje kwota 6.000 złotych, którą to Sąd zasądził w pkt I sentencji wyroku.

Od zasądzonego świadczenia powodowi należą się również odsetki ustawowe. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c., ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powyższa regulacja winna być rozpatrywana z treścią art. 455 k.c. oraz z poglądem judykatury, a dalej z poglądem przedstawicieli piśmiennictwa w tym zakresie. Wskazuje się, że skoro świadczenie z czynów niedozwolonych, jest świadczeniem bezterminowym, zobowiązany do jego spełnienia, w tym także ubezpieczyciel, winien spełnić świadczenie niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. W realiach przedmiotowej sprawy na niezwłoczność należy patrzeć przez pryzmat art. 817 § 1 k.c. Z chwilą wezwania do zapłaty (co powoduje przekształcenie zobowiązania bezterminowego w terminowe) oraz z upływem terminu do spełnienia świadczenia, w tej sprawie z upływem 30 dni od daty wezwania, dłużnik – tu strona pozwana pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem danego świadczenia. A zatem skoro powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty w dniu 02 lipca 2013 roku pozwany pozostaje w opóźnieniu z zapłatą zasądzonej kwoty z dniem 03 sierpnia 2013 roku. Żądanie zasądzenia odsetek ustawowych od zasadzonej kwoty zadośćuczynienia od dnia wniesienia pozwu jest zatem usprawiedliwione.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Poniesione przez powoda i rozliczone w wyroku koszty procesu to: opłata od pozwu w wysokości 300 złotych, opłata skarbowa za udzielone pełnomocnictwo- 17 złotych, koszty zastępstwa prawnego- 1200 złotych, łącznie 1517 złotych.

Jednocześnie Sąd wskazuje, że po uprawomocnieniu się wyroku zostanie wydane postanowienie uzupełniające w przedmiocie rozliczenia dalszych kosztów sądowych poniesionych przez powoda w postaci zaliczki na wynagrodzenie biegłych oraz ewentualnie poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych tutejszego Sądu.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji.