Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2014r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA– Paweł Rysiński

Sędziowie: SA – Maria Mrozik-Sztykiel /spr./

SO (del) – Monika Niezabitowska-Nowakowska

Protokolant: sekr. sąd. Kazimiera Zbysińska

przy udziale prokuratora Jerzego Mierzewskiego i oskarżyciela posiłkowego (...) w W.

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2014 r.

sprawy J. L.

oskarżonego o czyn z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

z dnia 27 stycznia 2014 r. sygn. akt V K 191/12

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

zasądza od oskarżonego J. L. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym opłatę w wysokości 300 zł;

zasądza od oskarżonego na rzecz (...) w W. kwotę (...) (trzy tysiące siedemdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

J. L. został oskarżony o to, że w okresie od 24.09.2010 r. do 28.02.2012 r. w W. dokonał przywłaszczenia mienia znacznej wartości w postaci pieniędzy w kwocie 294.887,05 złotych na szkodę (...)w W., tj. o czyn z art. 284 § 2 kk w zb. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Sąd Okręgowy w Warszawa - Praga w Warszawie wyrokiem z dnia 27 stycznia 2014 r. sygn. V K 191/12 oskarżonego J. L. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i za to na mocy tych przepisów skazał go, a na podstawie art. 294 § 1 kk wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności;

na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres 5 lat;

na mocy art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłacenie na rzecz W. Mieszkaniowej (...) kwoty 215.820, 59 złotych;

na mocy art. 41 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu wykonywania zawodu administratora nieruchomości na okres 5 lat;

zasądził od oskarżonego na rzecz W. Mieszkaniowej (...) kwotę 6150 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych w związku z udziałem w sprawie pełnomocnika;

zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego zaskarżając wyrok w całości.

Apelacja zarzuca wyrokowi:

obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 410 kpk w zw. z art. 7 kpk poprzez:

– dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, w szczególności niezasadny brak przyznania prymatu wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego dotyczącym przekazania kwoty 6500 zł na konto A. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...), podczas gdy świadek A. P. nie zaprzeczył faktowi zawarcia Umowy z J. L., zatem okoliczności podstawy przekazania w/w kwoty na konto świadka nie zostały dostatecznie wyjaśnione i w konsekwencji nie mogą stanowić okoliczności obciążających oskarżonego

– dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, w szczególności całkowite zdeprecjonowanie faktu, iż oskarżony w okresie od października 2010 r. do czerwca 2012 r. nie pobierał wynagrodzenia za administrowanie nieruchomością położoną przy ul. (...) w W., w konsekwencji nie uwzględnienie braku zamiaru działania na szkodę pokrzywdzonej W. Mieszkaniowej

– dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, w szczególności nieuwzględnienie faktu, iż przez czas administrowania nieruchomością oskarżony należycie dopełniał swoich obowiązków wynikających z zawartej ze (...) Umowy, w konsekwencji czego budynek W. utrzymywany był w należytym stanie, a wszelkie niezbędne prace przeprowadzone, wobec czego nie ma podstaw do tego aby uznać, iż J. L. nie miał zamiaru działać na szkodę pokrzywdzonej, w szczególności, iż jeszcze w trakcie postępowania przygotowawczego zwracał pieniądze zabrane z konta W., w miarę swoich możliwości.

Niezależnie od powyższego apelacja zarzuca rażącą niewspółmierność orzeczonego środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu administratora nieruchomości na okres pięciu lat, w stosunku do winy, motywacji i sposobu zachowania się oskarżonego, a ponadto jego właściwości i warunków osobistych, a w szczególności faktu, iż oskarżony jest osobą nie karaną, natomiast jego motywacja nie była ukierunkowana na osiągnięcie zysku, a jedynie ratowanie spółki poprzez zapłatę należności publicznoprawnych, dzięki której jest w stanie sprawnie zarządzać podległymi mu nieruchomościami i w konsekwencji utrzymać czteroosobową rodzinę.

Podnosząc powyższe zarzuty apelacja wnosi o uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja jest bezzasadna w stopniu oczywistym.

Apelacja w zakresie winy oskarżonego J. L. kwestionuje jedynie przywłaszczenie przez oskarżonego kwoty 6500zł. uznając, iż okoliczności przekazania tej kwoty przez oskarżonego na rzecz A. P. nie zostały dostatecznie wyjaśnione. Stanowiska tego podzielić nie można. Sąd Okręgowy uwzględnił zebrane w tym zakresie dowody i okoliczności z nich wynikające, a wnioski z nich wyprowadzone nie zostały podważone przez skarżącą. Apelacja nie przedstawia argumentów, które mogłyby wskazywać na trafność i zasadność postawionego zaskarżonemu wyrokowi zarzutu, a i Sąd odwoławczy nie znalazł ku temu podstaw.

Jeżeli chodzi o podnoszoną w apelacji kwestię związaną z wynagrodzeniem oskarżonego jako administratora pokrzywdzonej W. M.to ta okoliczność nie uszła uwagi Sądu I instancji, który również ogólną kwotę przywłaszczoną przez oskarżonego na szkodę pokrzywdzonego pomniejszył o wysokość nie pobieranego przez niego wynagrodzenia. Trudno ten fakt uznać za zyskujący prymat nad okolicznościami obciążającymi. Przyjęcie przez skarżącą w związku z powyższym braku po stronie oskarżonego zamiaru przywłaszczenia pieniędzy W. w kwocie wielokrotnie przewyższającej wynagrodzenie oskarżonego i w okolicznościach przez nią niekwestionowanych jest całkowicie pozbawione zasadności. Taki sam wniosek należy postawić odnośnie częściowego naprawienia szkody przez oskarżonego w toku postępowania przygotowawczego. Ta okoliczność również nie uszła uwagi Sądu Okręgowego i trafne jest ustalenie, iż postaje ona bez wpływu na ocenę zamiaru oskarżonego, który sukcesywnie, przez prawie półtora roku dokonywał przywłaszczeń pieniędzy na szkodę pokrzywdzonej W..

Twierdzenie apelacji, iż oskarżony „należycie” wykonywał swoje obowiązki administratora w sytuacji, gdy de facto nie jest kwestionowane, że dokonał przywłaszczenia na szkodę pokrzywdzonej W. Mieszkaniowej pieniędzy ponad 200 tysięcy złotych, jest jedynie dowolną opinią autorki apelacji w zakresie zamiaru oskarżonego.

Strona podmiotowa przypisanego oskarżonemu czynu została przez Sąd Okręgowy ustalona na podstawie całokształtu okoliczności w sposób trafny, niebudzący wątpliwości i w pełni zasługujący na akceptację.

Reasumując – Sąd Okręgowy dokonując ustaleń fatycznych w sprawie, ustaleń w zakresie winy oskarżonego i kwalifikacji prawnej czynu przypisanego uwzględnił całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego, poddał go analizie oraz ocenie, co do której apelacja nie wykazała, aby nastąpiła z naruszeniem art. 7 kpk.

Odnośnie zarzutu apelacji w zakresie rażącej niewspółmierności środka karnego orzeczonego na podstawie art. 41 § 1 kk to nie można uznać, aby argumenty powołane w uzasadnieniu apelacji były zasadne. Trudno nawet podjąć racjonalne rozważania w odniesieniu do powołanych przez apelację motywów działania oskarżonego, które zdaniem skarżącej miałyby przemawiać na korzyść oskarżonego i świadczyć o zasadności postawionego w apelacji zarzutu.

Należy zauważyć, że Sąd I instancji orzekając wobec oskarżonego karę zasadniczą jak i w/w środek karny uwzględnił całokształt okoliczności mających znaczenie dla ich wymiaru, uczynił je przedmiotem swoich rozważań oraz trafnych ocen, a swoje stanowisko przekonująco uzasadnił. To stanowisko nie zostało zakwestionowane skutecznie przez apelację, tym bardziej, że nie można uznać, iż środek karny w postaci zakazu wykonywania przez oskarżonego zawodu administratora nieruchomości przez okres 5 lat oznacza całkowite wyłączenie aktywności jego zawodowej. Brak jest więc podstaw do uznania, iż orzeczony wobec oskarżonego J. L. środek karny nosi cechy rażącej niewspółmierności w sensie surowości.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.

O kosztach sądowych oraz o wydatkach zasądzonych od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) kpk zgodnie ze złożonymi rachunkami orzeczono na mocy art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk.