III AUa 339/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:stażysta Przemysław Trębacz
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-11-2012
-
Osoba publikująca:Dorota Szubska
-
Korektor:Dorota Szubska
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IV U 1066/11 IV U 159/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: III AUa 339/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 października 2012 r.
Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSA Janina Kacprzak (spr.)
Sędziowie:SSA Maria Padarewska - Hajn
SSO del. Hanna Parzybut-Dan
Protokolant: stażysta Przemysław Trębacz
po rozpoznaniu w dniu 19 października 2012 r. w Łodzi
sprawy S. C.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w Ł.
o emeryturę,
na skutek apelacji S. C.
od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Sieradzu z dnia 10 stycznia 2012 r., sygn. akt: IV U 1066/11;
oddala apelację.
Sygn. akt: III AUa 339/12
UZASADNIENIE
Zaskarżonym Wyrokiem Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Sieradzu oddalił odwołanie ubezpieczonego S. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Ł. z dnia 9 listopada 2011 roku, którą to decyzją organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury na podstawie art. 39 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Powyższy wyrok zapadł po ustaleniu przez Sąd Okręgowy następującego stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy: S. C., urodzony (...), wykazał 18 lat, 3 miesięcy i 12 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 15 tal i 11 dni pracy górniczej. Od 4 stycznia 1992 roku jest uprawniony do renty górniczej z tytułu częściowej niezdolności do pracy.
Decyzją z dnia 17września 2010 roku odmówiono wnioskodawcy prawa do emerytury górniczej, bowiem odwołujący nie udowodnił 25 lat pracy górniczej. Następnie decyzją z dnia 8 grudnia 2010 roku organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury w obniżonym wieku z uwagi na pracę górniczą, bowiem wnioskodawca na dzień 31 grudnia 2008 roku na wymagane 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych udowodnił jedynie 18 lat 3 miesiące i 12 dni a nadto nie spełnił warunku osiągnięcia w tej dacie wieku obniżonego o 7 lat i 6 miesięcy. Odwołanie od decyzji z 8 grudnia 2010 zostało oddalone prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 23 marca 2011 roku w sprawie IV U 159/11
W dniu 12 października 2011 roku S. C. ponowił wniosek o emeryturę z obniżeniem wieku emerytalnym. Po rozpatrzeniu tego wniosku ZUS wydał skarżoną decyzję z 9 listopada 2011 roku.
W tym stanie faktycznym sąd pierwszej instancji uznał odwołanie za niezasadne, przytaczając treść przepisów art. 39 i 46 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227, z późn. zm. ). Wskazał, że ubezpieczony nie spełnia warunków z przytoczonych przepisów, gdyż nie ma 25 lat ogólnego stażu pracy.
W apelacji ubezpieczony zarzucił zaskarżonemu wyrokowi, że jest dla niego krzywdzący, gdyż przepracował ponad 15 lat w szczególnych warunkach. Powoływał się również w apelacji na utratę zdrowia z uwagi na prace w szczególnych warunkach.
Sąd Apelacyjny w Łodzi zważył, co następuje:
Apelacja nie zawiera uzasadnionych podstaw.
Skarżący ubiega się o emeryturę na warunkach powszechnych określonych w art. 27, ale w obniżonym wieku o 6 miesięcy za każdy rok pracy górniczej, nie więcej jednak niż o 15 lat, na podstawie art. 39 w związku z art. 46 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227, z późn. zm. ). Niespornym jest, że wiek emerytalny, określony w art. 27 tej ustawy można by było obniżyć skarżącemu o 7 lat i 6 miesięcy z tytułu pracy górniczej, to jest do wieku 57 lat i 6 miesięcy, ale pod warunkiem, że wiek ten osiągnąłby na dzień 31 grudnia 2008 roku, a to w związku z treścią art. 46 ustawy. Natomiast skarżący na dzień 31 grudnia 2008 roku nie osiągnął nawet 55 lat i nie miał też wymaganych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Okoliczność, że w dniu 9 listopada 2011 roku skarżący osiągnął już wiek 57 lat i 6 miesięcy nie stanowi podstawy do przyznania mu prawa do emerytury z tym dniem, gdyż wszystkie przesłanki z powołanych wyżej przepisów winny być spełnione na dzień 31 grudnia 2008 roku, w tym przesłanka wiekowa i stażowa. Tymczasem na dzień 31 grudnia 2008 roku skarżący nie miał 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, a nadto nie miał wymaganego wieku. Okoliczności dotyczące stanu zdrowia skarżącego poza sferą przesłanek, od których należy prawo do emerytury na podstawie powołanych wyżej przepisów, a zatem nie mają żadnego znaczenia w sprawie.
Mając na uwadze powyższe wyrok sądu pierwszej instancji odpowiada prawu, a apelacja jest pozbawiona uzasadnionych podstaw, na podstawie art. 385 kpc należało orzec jak w sentencji.